του Ν. Σαρρή, από το Άρδην τ. 45, Ιανουάριος 2004
Στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και ιδιαίτατα σε ορισμένους κύκλους γνωστούς ως κατασκευαστές ή διαμορφωτές πολιτικής, -policy makers-, αλλά και εις την Τουρκία καθ’ ολοκληρία, στους κρατούντες στην Τουρκία, όπως και στο Ισραήλ, υπάρχει η εντύπωση ότι η ορθοδοξία είναι τέρας αποφόλιο, ένας οργανισμός μυστηριώδης, ικανός και πανίσχυρος, ο οποίος τους πιστούς σ’ αυτήν τους μετατρέπει σε άβουλα όργανα, είναι ικανή να ελέγχει τη σκέψη, τη συμπεριφορά, το φρόνημα… αλλά ταυτοχρόνως και την πολιτική τους συμπεριφορά. Συνεπώς αν ελεγχθεί η ορθοδοξία μπορεί να ελεγχθεί το φρόνημα και μπορεί να ελεγχθεί, κατ’ επέκταση, και η πολιτική συμπεριφορά.
Πάλιν ιδιαίτατα εις τας Ηνωμένας Πολιτείας της Αμερικής, περιέργως, οι κατασκευαστές, οι διαμορφωτές της πολιτικής, όπως και οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης, οι opinion makers, ανήκουν σε μια εθνότητα -κατά πλειοψηφία εννοώ- κατά πλειοψηφίαν δε, δεν είναι μόνον ότι ανήκουν σε μια εθνότητα αλλά προέρχονται οι πρόγονοι αυτών από χώρες της Ανατολικής Ευρώπης και ιδιαίτατα από τη Ρωσία. Έχουν δε δεινοπαθήσει οι πρόγονοι των και έχουν αναγκασθεί να μεταναστεύσουν στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, την σύγχρονο γη της επαγγελίας -γιατί υπάρχει και μια άλλη γη της επαγγελίας η οποία συνδέεται, πολιτικώς. Και βεβαίως το ιδεολόγημα αυτής της τοποθέτησης προκύπτει και από ένα γνωστό θεατρικό έργο, μιούζικαλ, Ο βιολιστής στη στέγη. Έκπληκτος δε παρακολούθησα προχτές, μαζί με τον πενταετή γιο μου, επίσης από τηλεοράσεως κινούμενα σχέδια τα οποία έδειχναν ότι η σοφία διεδόθη στον κόσμο από ένα συγκεκριμένο χωριό της Ρωσίας όταν υπέστη αυτή την καταστροφή, αυτόν το διωγμό από αυτούς τους κακούς ορθοδόξους.
Τώρα θα μου πείτε: «είσαι σοβαρός άνθρωπος που ξεκινάς την ομιλία σου από αυτή την υπόθεση;». Είναι σοβαρότατη υπόθεση διότι είναι και η πραγματικότητα, όπως θα δούμε στη συνέχεια. Συνεπώς, όταν κατέρρευσε, αυτοκατέρρευσε, η Σοβιετική Ένωση και αυτοδιελύθη, ήλπιζαν όλοι ότι πολλά πράγματα θα ήταν διαφορετικά και κυρίως η πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών έναντι της συγκεκριμένης γεωπολιτικής έκτασης την οποία κάλυπτε η Σοβιετική Ένωση και οι Σύμμαχοι της. Ατυχώς όμως η πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών δεν έχει αλλάξει.
Όταν υπήρχε ο «κομμουνιστικός κίνδυνος», όπως αποκαλείτο, στον οποίο «κομμουνιστικό κίνδυνο» υπάγονταν και εθνικιστικά κινήματα τύπου Νάσερ -μην το λησμονήσουμε και αυτό- στον κομμουνισμό μέσα έμπαινε και ο γκιζίλ παπάς Μακάριος, – γκιζίλ παπάς σημαίνει ο «ερυθρός» παπάς. Και λέγανε οι Τούρκοι, «Το πράσινο νησί δεν γίνεται ερυθρό, δε γίνεται κομμουνιστικό», όπως θα γινόταν με την Ένωση. Με την Ένωση θα γινόταν κομμουνιστική η Κύπρος! Αυτό βέβαια, δια χειρός Αγγλων, ήταν προς ικανοποίηση και φρονηματισμό της Ουάσιγκτον την εποχή εκείνη.
Όταν λοιπόν κατέρρευσε η Σοβιετική Ένωση, ελπίζαμε ότι διάφορες πολιτικές της Ουάσιγκτον οι οποίες στο παρελθόν είχαν ως στόχο την συνένωση των Εκκλησιών, την συνεργασία των Εκκλησιών έναντι του κοινού εχθρού, της αθεΐας (έτσι ερμηνεύεται και η προσέγγιση, και κατά την άποψή μου πολύ καλά έγινε τότε, από τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Αθηναγόρα και τον, όντως Αγιο, Πάπα Ιωάννη τον XX -για να | λέμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους). Ωστόσο, όταν εξελέγη ο νυν I Πάπας, Βοϊτίλα, υπήρξαν δύο περιστατικά που θα μου επιτρέψετε να i σας τα πω: 0 ένας βεβαίως εξελέγη διότι ο I προηγούμενος είχε μυστηριωδώς αποθάνει’ κι’ I ήτο ο άνθρωπος της συνδιαλλαγής με τους αριστερούς, όπως ξέρετε, και ένας άνθρωπος της I ειρηνικής συνύπαρξης, όπως γνωρίζετε. Αλλά I απεβίωσε μυστηριωδώς.
Όταν εξελέγη λοιπόν ο Βοϊτίλα, πρώτον ένας από τους πιο σημαντικούς αρχιερείς του I Οικουμενικού θρόνου, σοφός άνθρωπος, και ο I οποίος επί δεκαετίες τώρα διεξάγει τον διάλογο με την Καθολική Εκκλησία, μου είπε: «Κοίταξε αυτός είναι επικίνδυνος, διότι είναι πολύ χειρότερος από ό,τι μπορούσες να φανταστείς» Το δεύτερο είναι: Συναντήθηκα σε μια εκδήλωση που είχε γίνει στην Δαμασκό με έναν καθηγητή Φιλοσοφίας Αυστριακό, συνεργάτη του Κουρτ Βαλτχάϊμ. Στη Δαμασκό είχαν συγκεντρωθεί διάφοροι από όλον τον κόσμο οι οποίοι είχαν ως στόχο το Ισραήλ προφανώς. Συζητούσαμε με τον εν λόγω καθηγητή και διαπίστωσα ότι και ιδεολογικώς προσέκει το στον Βάλτχάϊμ (της νεότητός του). Και μου λέει: “Γιατί επιτίθεσθε εσείς οι ορθόδοξοι, στην Σερβία και στην Κροατία σε καθολικές εκκλησίες και σε αβαεία και καταστρέφετε έργα τέχνης και ιστορίας κ.λπ”. I Κοίταξε να δεις του λέω: “Εδώ γίνεται χαμός. 0α αρχίσουμε να διαμαρτυρόμαστε και μεις για πόσες εκκλησίες καταστρέφετε, κ.λπ”. Έφτασε λοιπόν η συζήτηση στον Πάπα. Μου λέει: “Ο Πάπας είναι προσωπικός μου φίλος διότι δημοσίευε άρθρα του, φιλοσοφικού περιεχομένου, σε ένα περιοδικό φιλοσοφίας που εκδίδω και είμαι διευθυντής. Όταν λοιπόν εξελέγη Πάπας, επλησίασα και αφού του φίλησα το χέρι μου λέει, I τώρα που έγινα Πάπας να τα ξεχάσεις αυτά τα δημοσιεύματα και να ξεχάσεις ότι έχουμε κάνει μέχρι τώρα. Τώρα υπάρχει ένας σκληρός I δρόμος του Καθολικισμού και τίποτε άλλο”. Και αυτό γιατί το λέω, γιατί Ι ήταν προάγγελος η εκλογή του Πάπα του ξηλώματος που έγινε στον I Ανατολικό Συνασπισμό. Και όπως θα θυμάστε ίσως ο Λεχ Βολέσα με την Παναγίτσα πολέμησε το σφυροδρέπανο. Αυτό λέει πολλά.
Στη συνέχεια στη Ρωσία, που πάντα θεωρείται κίνδυνος, ανεδύθη ο εθνισμός από τα σπλάχνα του μεγάλου αυτού έθνους, ανεδύθη και η ορθοδοξία. Πρέπει λοιπόν νο βληθεί παντί σθένει ο Ορθοδοξία, για να μπορέσει η Ρωσία αυτή καθ’ εαυτή να χάσει την ισχύ της, γιατί η Ορθοδοξία είναι μια δύναμη μυστηριώδης και πανίσχυρος, συνεπώς και πάλι οι ΗΠΑ ανεκάλυψαν το Οικουμενικόν Πατριαρχείον δια του οποίου θα : μπορέσουν να ελέγξουν την Ορθοδοξία παγκοσμίως.
Συνεπώς εδώ θα δει κανείς τέσσερα πράγματα για να μπορέσουμε να φτάσουμε στο προκείμενο. Πρώτον, Ποίο ήτο το έργον του Παναγιωτάτου πρακτικώς, για να φτάσω στο δεύτερο σημείο, το θέμα κανονικού I δικαίου που έχει εξετασθεί και έχει εξαντληθεί νομίζω. Ποίο είναι πρακτικά; Πρώτον το θέμα της εκλογής του. Έχω επιμείνει φορτικότατα σε τούτο, ξέρουν οι κύριοι συνάδελφοι εδώ ποιο σημείο είναι, και πόσο ευαίσθητος είμαι σε ορισμένα θέματα. 0 Οικουμενικός Πατριάρχης πρέπει να είναι υπήκοος Τούρκος, πρέπει να έχει την ιθαγένεια την τουρκική, καλώς αυτό… Ωστόσο εις τους υποψηφίους προς εκλογήν, οι οποίοι πρέπει να είναι Τούρκοι υπήκοοι, κατά σύμπτωσιν υπάρχει και ένας του κλίματος του Οικουμενικού Θρόνου, ο Άγιος Σουηδίας, ο Παύλος ο Μενεβίσογλου που έχει τουρκική υπηκοότητα. Ανέμενε λοιπόν κανείς εις τον κατάλογον -δεν λέμε καν στο τριπρόσωπο- εις την Σύνοδο δηλαδή, θα έπρεπε να μπει και το όνομά του. Και γιατί δεν μπήκε το όνομά του; Είναι η ανειλικρίνεια και ο φαρισαϊσμός, για να μην δώσουμε την χαρά στο νομάρχη Κωνσταντινούπολης να διαγράψει το όνομά του ως Μητροπολίτης ο οποίος ασκεί καθήκοντα εκτός Τουρκίας, το οποίο σημαίνει εμείς οι ίδιοι μειώσαμε την Οικουμενικότητα του Πατριαρχείου ενώπιον των τουρκικών αρχών, ενώ θα μπορούσαμε να την είχαμε βεβαιώσει. Είναι πρώτη παρατήρηση η οποία είναι σημαντική. Εδώ όπως καταλαβαίνετε γνωριζόμαστε. Με τον Παναγιώτατο υπήρξα συμμαθητής. Με τον Μακαριώτατο υπήρξα συμφοιτητής σχεδόν, παρ’ όλο που είναι δύο χρόνια μεγαλύτερος.
Λέγω λοιπόν το εξής: ότι η εκλογή του Παναγιωτάτου κατ’ αυτόν τον τρόπο επιβεβαιώνει τους τουρκικούς ισχυρισμούς ότι το Πατριαρχείο είναι ένα ίδρυμα τουρκικόν.
Κάποτε, όταν στο κόμμα το οποίο ανήκω, και προεδρεύω, υπήρχε κοινοβουλευτική εκπροσώπηση του κόμματος, είχαμε υποβάλει σωρεία επερωτήσεων στο Υπουργείο Εξωτερικών -οι επερωτήσεις ήταν δικές μου και τότε ήμουν πολύ νέος συνεπώς είχα βάλει τα καλά μου ώστε κάθε ερώτηση ήταν και μια πραγματεία- και μία ήταν για το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Πήραμε λοιπόν την εξής απάντηση από το Υπουργείο Εξωτερικών: Το Πατριαρχείο είναι τουρκικό ίδρυμα, συνεπώς η Ελλάς δεν μπορεί να επέμβει. Αυτή ήταν η απάντηση. Οπότε αντελήφθητε τι σάλος εδημιουργήθη. Πήρε λοιπόν ο τότε υφυπουργός Εξωτερικών ο κ. Ζαΐμης, ο οποίος είναι φίλος αγαπητός, τον Νικήτα τον Βενιζέλο ο οποίος είχε υπογράψει την ερώτηση και του είπε: “Κοίταξε να κλείσεις το θέμα, να βρούμε έναν τρόπο να το καλύψουμε”. Και βρέθηκε τρόπος. Είχε κάνει λάθος η δακτυλογράφος. Είχε παραλείψει την εξής φράση:
“Είναι τουρκικόν ίδρυμα, όπως ισχυρίζονται οι Τούρκοι”……και έτσι ελύθη το θέμα.
Εδώ λοιπόν, όπου θέλουμε, είμαστε τουρκικό Ίδρυμα και όπου θέλουμε είμαστε Οικουμενικόν Πατριαρχείον. Αυτό είναι το Πρώτον. Το δεύτερο είναι τα πρακτικά αποτελέσματα της εκλογής. Διελϋθη η Αρχιεπισκοπή Βορείου και Νοτίου Αμερικής. Ο Σεβασμιότατος, πρώην Αμερικής, κύριος Ιάκωβος ίο έχει πει: Ας με έβαζαν υποψήφιο και ας με έκοβε η τουρκική κυβέρνηση. Δεν τον βάλαν και τον Αμερικής, ακριβώς για να μην φέρουν σε δύσκολη θέση και την Αμερική και οι ίδιοι να μην έλθουν σε δύσκολη θέση έναντι της Τουρκίας. Λοιπόν διελύθη η Αρχιεπισκοπή της Αμερικής. Τι σημαίνει αυτό; Απεσπάσθη ο Καναδάς και απεσπάσθη και η Νότιος Αμερική με Μητροπόλεις. Και προεβιβάσθη-σαν οι βοηθοί επίσκοποι του Αρχιεπισκόπου Αμερικής σε Μητροπολίτες. Το οποίον σημαίνει ότι υπάγονται απ’ ευθείας εις τον Οικουμενικόν Ορόνον, συνεπώς η αρμοδιότητα του Αρχιεπισκόπου Αμερικής είναι γύρω από την Ν. Υόρκη. Προσέξτε, τον Μητροπολίτη στο Σικάγο τον ελέγχει το Φανάρι. Συνεπώς πολυδιεσπάσθη ουσιαστικά η Αρχιεπισκοπή Αμερικής. Τι πρακτική συνέπεια έχει αυτό για τα εθνικά θέματα; Για τα εθνικά θέματα έχει την εξής συνέπεια: Διελύθη κατ’ ουσίαν το ελληνικό λόμπυ. Και διελύθη το ελληνικό λόμπι σκοπίμως τη συνεργασία και τη αγαθή σύμπνοια του Υπουργείου Εξωτερικών ή τουλάχιστον του κ. Υπουργού των Εξωτερικών της Κυβέρνησης Σημίτη. Προκειμένου να ενισχυθεί η πολιτική προσέγγισης Τουρκίας και Ελλάδος και βεβαίως υπάρχουν πολλά περιστατικά τα οποία θα μπορούσα να αναφέρω προς επίρρωσιν του ισχυρισμού μου. Αυτή ήταν η πρακτική συνέπεια. Επίσης αιφνιδίως το ενδιαφέρον του Παναγιωτάτου Πατριάρχου έχει εκδηλωθεί για την Εσθονία. Για την Εκκλησία της Εσθονίας.
Και έρχομαι στο θέμα των ταυτοτήτων. Βεβαίως συμφωνώ απολύτως ότι είναι και μια σύγκρουση και σε προσωπικό επίπεδο αλλά εδώ ξεφεύγει από το προσωπικό επίπεδο γιατί διακυβεύονται εθνικά συμφέροντα και όταν επί ζημία της Ορθοδοξίας… Τι συνέβη λοιπόν με τις ταυτότητες; Όταν λοιπόν εξελέγη ο Μακαριότατος Αθηνών, ο κ. Χριστόδουλος, έκανε μερικές δηλώσεις και μπορώ να σας πω ότι μερικές απ’ αυτές ήταν και κακότεχνες, αλλά έκανε μερικές δηλώσεις: Η Εκκλησία ευρίσκετο εν σιγή. Και το λέει θαυμάσια ο κ. Χαριτόπουλος, ο συγγραφέας του βιβλίου για τον Άρη το Βελουχιώτη, σε μια συνέντευξη του στην «Ελευθεροτυπία». Λέει ότι υπήρχε ένα ιδεολογικό κενό. Εάν ζούσε ο Καραμανλής (τέλος πάντων) και ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν θα υπήρχε αυτό. Ήρθε ο Κώστας ο Σημίτης με αυτά που πιστεύει και ….αυτός ο εκσυγχρονισμός ο οποίος προσέλαβε, όπως ξέρετε με βάση την νεοελληνική ιδιοσυστασία -από το ένα άκρο να πας στο άλλο το άκρο-, μια επιδημική κατάσταση, η οποία κυρίευσε όλους, Ν.Δ. ΠΑΣΟΚ, μια συνασπισμιούσα κατάσταση, όλοι μαζί1. Και ο Παναγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης λόγω της ιδιοσυστασίας του τους πίστεψε! Τους πίστεψε και μπήκε στο παιχνίδι μέσα. Είναι δυνατόν, ερωτώ κάθε εχέφρονα άνθρωπο. Γίνονται γκάλοπ δημοτικότητας των πολιτικών αρχηγών. Βάλανε μια φορά τον Χριστόδουλο και πήγε ψηλά. Α!! 0α βάλουμε το αντίδοτο. Και ποιός είναι το αντίδοτο; 0 Βαρθολομαίος. Και βλέπεις στο γκάλοπ υπάρχει: Χριστόδουλος, Βαρθολομαίος και ακολουθεί: Γιωργάκης, Σημίτης, Καραμανλής… δηλαδή εδώ έχουμε παραφρονήσει άπαντες.
Λένε πως όλος ο αγώνας διεξάγεται αυτή τη στιγμή για τη Θεολογική Σχολή της Χάλκης. Και τους απαντώ: Η θεολογική Σχολή της Χάλκης είναι μεταγενεστέρα της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το γιατί ιδρύθηκε η Θεολογική Σχολή της Χάλκης, αποσπασμένη τότε από την Μεγάλη του Γένους Σχολή είναι προφανές. Σήμερα στην Τζουμχουριέτ, η οποία εκφράζει τις απόψεις του τουρκικού Υπουργείου Εξωτερικών και των Ενόπλων Δυνάμεων, υπάρχει ένα περίεργο δημοσίευμα και αναφέρεται στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης, με δηλώσεις της Εκπροσώπου Τύπου του Τουρκορθοδόξου Πατριαρχείου, του αλήστου μνήμης Παπα-Ευθύμ. Δεν υπάρχει, δεν έχει ούτε έναν πιστό και αυτή είναι μια εγγονή, μια δισέγγονη του παπα-Ευθύμ. Η μόνη! Δεν ξέρω αν θα γίνει αυτή τώρα Πατριάρχης ή αν θα γίνει κανένας σύζυγος της! Και έχει δηλώσεις: Λέει ότι δεν μπορεί το Πατριαρχείο να λέγεται οικουμενικό και ο Πατριάρχης είναι έτσι και ο Πατριάρχης είναι
αλλιώς. Αυτό είναι το μαοτίγιο για τον Παναγιώτατο και είναι δίτροπο γιατί είναι και μια αβάντα θα το δείχνει και θα λέει: Βλέπετε πώς με διώχνουν οι Τούρκοι; Όπως λέει οτους Τούρκους: Βλέπετε ποιος με βρίζει: 0 Σαρρής με βρίζει. Συνεπώς έχω δίκιο. Ο Σαρρής δεν βρίζει αλλά ζει το δράμα του Οικουμενικού Θρόνου. Και κάποτε, όταν ξεψυχούσε σχεδόν ο Πατριάρχης Αθηναγόρας και με είδε στο κρεβάτι του πόνου και σηκώθηκε και έβαλε το ράσο του με ξέπλεκα μαλλιά, με αναφιλητά, και θα το πω για πρώτη φορά δημόσια, φεύγοντας με φίλησε στο στόμα, γνωρίζετε αυτό τι σημαίνει, και μου λέει πέφτουν μια-μια οι κολώνες, θα πέσει και ο τρούλος, εννοώντας το τέλος είναι με μαθηματική ακρίβεια διακριβωμένο.
Εγώ δεν είπα να φύγει το Οικουμενικό Πατριαρχείο από την Κωνσταντινούπολη. Εγώ είπα δύο πράγματα: Η θεολογική Σχολή της Χάλκης να λειτουργήσει με βάση τον 28ο κανόνα της 4ης Οικουμενικής Συνόδου. Να λειτουργήσει εκεί που μπορεί να λειτουργήσει με βάση τους κανόνες της Εκκλησίας; Στη Θράκη! Ακριβώς, στα σύνορα εκεί. Διότι αν λειτουργήσει στην Κωνσταντινούπολη, η λύση που τους δίνουν είναι να μπει στο Πανεπιστήμιο Κωνσταντινούπολης και να φτιάξουν τέσσερις σχολές: μια σχολή θα είναι αρμενικής θεολογίας, η άλλη καθολικής θεολογίας, η τρίτη εβραϊκής θεολογίας και η τέταρτη ορθόδοξης θεολογίας και επικεφαλής, πρόεδρος, ή Κοσμήτωρ της Σχολής θα είναι ο Ζδεκερί Αμπαριάζ, καθηγητής του Ισλάμ, γνωστός Γκρίζος Λύκος. Δηλαδή υπερδιεύθυνση της θεολογικής Σχολής ο Γκρίζος Λύκος! Αλλά οι καθηγητές του Αθήνησι και της Θεσσαλονίκης, της Θεολογικής Σχολής, όταν λιβανίζουν και αυτοί όλοι, «εις πολλά έτη δέσποτα», έχουν και μια κρυφή ιδιοτέλεια, δεν είναι μόνον η αγάπη στο Πατριαρχείο. Είναι ότι, σου λένε τώρα, θα λειτουργήσει η Θεολογική Σχολή, υπάρχουν τα ξενοδοχεία πολυτελείας τα οποία πάμε και μένουμε, με το αεροπλάνο θα πηγαίνουμε, θα διδάσκουμε τέσσερις μέρες, θα γυρνάμε και θα παίρνουμε και διπλό μισθό’ και είναι πρόβλημα να είσαι καθηγητής της Θεολογικής Σχολής, γιατί αν είσαι καθηγητής της Ιατρικής ή έστω της Νομικής, κάπως λύνεις το πρόβλημα σου. Αλλά αν είσαι της Θεολογικής, πώς να το λύσεις το πρόβλημά σου όταν και οι συντάξεις είναι πενιχρές. Έτσι λύνεται και το μυστήριο αυτό, εν ενί στόματι και μία καρδία όλοι οι καθηγητές να στηρίζουν. Και πώς θα μπαίνεις στη Θεολογική Σχολή; Θα καταθέτεις τα δικαιολογητικά σου τα οποία θα πάνε στο τουρκικό υπουργείο να ελέγξει και θα λένε: ο τάδε παρακολούθησε του Σαρρή διάλεξη και πήγε στο Άρδην. Α!!! Το Άρδην είναι τουρκοφαγικόν δεν μπορεί να γραφτεί στη σχολή. Δεν μπορείτε να τον εγγράψετε; Κάντε μια παραχώρηση σας παρακαλώ. Ποια είναι η παραχώρηση; Υπάρχει κάποιος Γκρίζος Λύκος ο οποίος θέλει να έρθει να γίνει καθηγητής στην Κομοτηνή; Ευχαρίστως να ‘ρθει και αυτός.
Μετά είπαν, ξέρετε, θα μπει στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Είναι πανάκεια, πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν επιλύει η Ευρωπαϊκή Ένωση. Θα πάμε όλοι οι Έλληνες στη Σμύρνη, στις χαμένες πατρίδες. Όπως ξέρετε η μετακίνηση των πληθυσμών γίνεται με βάση την αρχή, επιλέγεις καλύτερους όρους διαβίωσης. Μην νομίζετε ότι θα πάει κανείς να μείνει με την Αϊσέ Χανούμ επάνω και με τον Μεχμέτ κάτω. Οι ίδιοι οι Τούρκοι όμως, οι καλώς έχοντες θα ρθουν στην Ελλάδα, οι λεγομένοι “Μπεάς Τουρκλέρ” οι Λευκοτούρκοι, αυτοί οι οποίοι συγκροτούν την Δανία της Τουρκίας. Καλά δεν θα πάμε πολλοί. Αλλά εμείς θα έχουμε το δικαίωμα να στέλνουμε ιερείς, κληρικούς και μητροπολίτες και επισκόπους στο Πατριαρχείο. Πολύ καλά. Τότε όμως η Ελλάδα θα έχει
γύρω στους 500.000-600.000 Μουσουλμάνους. Μουσουλμάνους εννοώ τους οικονομικούς μετανάστες κ.λπ., δεν είναι απαραίτητο να sivad Τούρκοι. Θα λέει και η Τουρκία, θα στείλω από την Διεύθυνση Θρησκευμάτων 200 χοτζάδες. 0 ένας χότζας (υπάλληλοι του τουρκικού κρότοι; Μ στην Λάρισα, ο άλλος στην Λαμία, ο άλλος στο Ηράκλειο… Πώς θα:: εμποδίσεις αυτό; Δηλαδή εδώ βρισκόμεθα σε μια πλήρη παράνοια, αγνοώντας ακριβώς βασικές έννοιες του τουρκικού κράτους, του τρόπου λειτουργίας, αυτό που λένε οι Τούρκοι καβούκ… δηλαδή αλλάζε κέλυφος και η ουσία παραμένει η ίδια.
Κλείνοντας θέλω να σας πω το εξής: Όντως το μέλλον του Οικουμενικού Πατριαρχείου είναι ένα πρόβλημα. Αλλά δεν μπορεί χώνοντας το κεφάλι μας σαν τη στρουθοκάμηλο στην άμμο να μη βλέπουμε την πραγματικότητα. Πήγαν οι φοιτητές μου στο Πατριαρχείο και τους είπα\ ότι έχουμε 5.000 Ρωμιούς στην Πόλη. Έφυγαν και τους έδωσαν το αυτοκίνητο για να τους κάνουν έναν γύρο στην Πόλη. Ο οδηγός τους λέει 2.500 είμαστε. Προχτές βγήκε ένα δημοσίευμα φιλικό προς τον Πατριάρχη και λέει 1.800 ενώ είναι 1.200. Δεύτερον έχω εξηγήσει καταλεπτώς ότι πλέον στους Ρωμιούς αυτούς συμπεριλαμβάνονται και οι Ασσύριοι οι οποίοι έχουν εκλείψει πλέον και τώρα οι Αντιοχείτες οι Άραβες. Ήδη έχουμε δύο κληρικούς οι οποίοι πήραν το δρόμο, είναι διάκονο, σειράς και θα γίνουν Μητροπολίτες. Μέχρις ότου μπει η Τουρκία στην Ένωση θα υπάρχουν Μητροπολίτες που θα διεκδικούν τον Πατριαρχικό θώκο που θα είναι Άραβες. Εμείς λέγαμε για το Πατριαρχείο της Αντιοχείας, τώρα θα έχουμε το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Δηλαδή απ όπου και αν το πιάσεις αυτό έχει ένα κενό λογικής. Και το τελευταίο; Γιατί τις Νέες Χώρες Γιατί το ξέρετε πολύ καλά αυτό, οι διάφορες δημοσκοπήσεις αποδεικνύουν ότι η Βόρεια Ελλάδα έχει ιδιαίτερη ευαισθησία στα λεγόμενα εθνικά θέματα. Ακριβώς γι’ αυτό το λόγο, φίλες και φίλοι, εκλεκτή ομήγυρη, κάποιος είναι σε θέση να ελέγξει το φρόνημα ελέγχοντας τους κληρικούς. Συζητώντας με έναν πρώην κοσμήτορα της Θεολογικής Σχολής, συμμαθητή μου, μου λέει: μα τέλος πάντων από τους 300 θέλει να κόψει τους 3. Του λέω: Και έναν να κόψει είναι ζήτημα. Με ποίαν λογική τους έχει κόψει; Θα λένε μετά αυτός έχει πάει στη διάλεξη του Σαρρή ή αυτός είναι φίλος του Σαρρή ή αυτός είναι φίλος του παπα-Γιώργη’ και έναν να κόψει οι υπόλοιποι θα φοβούνται και θα συμβαίνει αυτό που βλέπουμε σε διάφορες Μητροπόλεις του εξωτερικού, που σε διάφορες εθνικές επετείους (στους Ποντίους ή στην Μικρασιατική Καταστροφή) εξαφανίζονται οι κληρικοί λέγοντας: ξέρετε θα φέρουμε σε δύσκολη θέση το Πατριαρχείο!
Όπως καταλαβαίνετε, κάτω απ’ αυτές τις προϋποθέσεις, πρέπει κανείς να αντιμετωπίζει το θέμα με σωφροσύνη, και η σωφροσύνη είναι η καταλαγή. Δεν μπορώ να καταλάβω αυτό που εγένετο από το 1928 μέχρι σήμερα γιατί να μην συνεχίσει και σήμερα που οι συνθήκες είναι χαλεπές και να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε για την επόμενη μέρα.
1. Όπως χαρακτηριστικά λέω, όπως επί των δίσεκτων ημερών, πήγαινες στο δρόμο και έβλεπες ανηρτημένη μια εφημερίδα, που ήταν ΤΑ ΝΕΑ, και κοίταζες τους τίτλους και σου κάνανε φάκελο. Έτσι και τώρα: Περνάς από μια εκκλησία κάνεις τον σταυρό σου και λένε: “Ω!!! Εθνικιστής, σωβινιστής, αντιδραστικός!” θεέ μου!! Και λοιπόν φτάσαμε σε ημέρες να φοβόμαστε να κάνουμε τον σταυρό μας! Και αν δεις την ελληνική σημαία και πεις συγκινήθηκα που είδα την ελληνική σημαία, σε κοιτάζουν γιατί πρέπει εμείς να την κάψουμε.
