Πατήρ Ανανίας Κουστένης

Μια από τις ωραιότερες μορφές της Ορθοδοξίας, ο πατήρ Ανανίας Κουστένης, αποδήμησε εις Κύριον το Σάββατο 15/5. Ο μακαριστός π. Ανανίας από τις αρχές Απριλίου νοσηλευόταν στο νοσοκομείο Αττικόν, όπου έδινε μάχη με τον κορωνοϊό. Δυναμική μορφή του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας, γεννήθηκε το έτος 1945 στη Δημητσάνα Αρκαδίας και ακολούθησε τον δρόμο του μοναχισμού, για να δοθεί στον Θεό και τον άνθρωπο. Έλαβε ανθρωπιστική παιδεία με σπουδές στη Θεολογία και τη Βυζαντινή Φιλοσοφία του Πανεπιστημίου Αθηνών, αξιοποιώντας τις γνώσεις του στην υπηρεσία των ανθρώπων.
Έχει μεταφράσει τον Ρωμανό τον Μελωδό και η πνευματική του δραστηριότητα είναι ανεξάντλητη. Ο λόγος του ήταν ένας λόγος τιμής και αρχοντιάς, θαλπωρής και παραμυθίας, ελπίδας και χάριτος. Ήταν λόγος που ενέπνευσε και ενθουσίαζε, που δίδασκε και που ένωνε τον Θεό με τον άνθρωπο. «… η Ορθοδοξία είναι αναρχία. Αναρχικός είναι εκείνος ο οποίος δεν είναι ούτε δούλος, ούτε τύραννος του άλλου. Θέλει μαγκιά να είσαι αναρχικός!» έλεγε με νόημα ο μακαριστός π. Ανανίας, κάθε φορά που τον ρωτούσαν για την παρουσία τους στις εκκλησίες των Εξαρχείων.
Ο πατήρ Ανανίας Κουστένης, όπως ο Θεοφάνης, μας παίρνει απαλά από το χεράκι και μας υψώνει πνευματικά και ψυχικά, φέρνοντας στην καρδιά το φως και τη δροσιά της άνοιξης. Είναι η λεβέντικη και συνάμα ταπεινή ελληνική ψυχή, με την αστείρευτη καλοσύνη και την αφειδώλευτη αγάπη. Γι’ αυτό και η μετάφραση του Θεοφάνους δεν είναι απλώς η απόδοση της Χρονογραφίας στη Νέα Ελληνική. Είναι κατάθεση ψυχής, είναι ταξίδι στον βυζαντινό κόσμο, είναι προσφορά στην πνευματική μας κληρονομιά!
«Δευτέρα Παρουσία θα παρουσιαστούν άνθρωποι, στους οποίους έχουμε προσφέρει αγάπη έμπρακτη. Και θα πουν στον Κύριο: “Αυτός μου έδωσε να φάω, αυτός με σκέπασε, αυτός με συγχώρεσε, αυτός μου έδειξε την πόρτα της εκκλησίας, αυτός με έφερε κοντά Σου. Κάνε τον ό,τι νομίζεις”. Αυτή η αγάπη, η έμπρακτη, η διφυής, που απευθύνεται στη ψυχή και στο σώμα του ανθρώπου, θα σταθεί πρεσβευτής για τον καθένα μας μπροστά στον Εύσπλαχνo Πλάστη. Και η Παναγία τότε, όπως λέει η παράδοση, θα σηκώσει τα χέρια Της και θα παρακαλέσει, για τελευταία φορά, τον φιλάνθρωπο Χριστό, να συγχωρήσει όλους τους ανθρώπους».
(Αρχιμανδρίτου Ανανία Κουστένη: Το Κήρυγμα της Κυριακής. Τόμος Α΄, Τριώδιο- Πεντηκοστάριο. Ακτή Λευκωσία 2009).
Ε.Δ.