Επιμέλεια: ΑΝΤΩΝΗΣ Ν. ΒΕΝΕΤΗΣ
Ο Στρατηγός Γεώργιος Κίτσιος ή Κίτζιου κατήγετο από την Πελσίβιτσα Φιλιατών. Στο Μεσολόγγι προσήλθε στις 22 Ιουλίου 1825, μαζί με 300 παλληκάρια.
Πέθανε στην Αθήνα το 1841 και θάφτηκε με έρανο… Αργότερα το 1857 με «ελέη» κηδεύτηκε και η γυναίκα του. Μαρμάρινη προτομή του Στρατηγού Γ. Κίτσιου βρίσκεται στον κήπο των Ηρώων στο Μεσολόγγι.
Στην πλούσια Βιβλιοθήκη της Ναυπάκτου και στον τόμο «Αλληλογραφία Φρουράς Μεσολογγίου 1825-1826», έκδοση 1963, βρήκα μια επιστολή, με ημερομηνία 4 Ιουνίου 1825, που αφορά τον πολέμαρχο του Μεσολογγίου, τον Θεσπρωτό Στρατηγό Γ. Κίτσιο, αδελφό της περιώνυμης Κυρά – Βασιλικής του Αλή Πασά.
Η επιστολή έχει ως έπεται:
«Σεβαστόν Εκτελεστικόν,
Ο στρατηγός Γεώργιος Κίτζιου, αναμένων εδώ εις Ναύπλιον διά να οικονομήση την εξαγοράν της αιχμαλώτου οικογενείας του, διετάχθη από την Σεβαστήν Διοίκησιν να εκστρατεύση εντός τριών ημερών, και δι’ όσα λαμβάνει από το Εθνικόν Ταμείον να αφήση επίτροπόν του να τα συνάξη.
Είναι δύο μήνες και επέκεινα οπού ο επίτροπός του δεν εδυνήθη να λάβη από το Εθνικόν Ταμείον μήτε καν την εξαγοράν της δυστυχούς οικγενείας του. Εις τας 25 Μαΐου διετάχθη νεωστί το Εθνικόν Ταμείον από την Σεβ. Διοίκησιν να πληρώση την ειρημένην εξαγοράν από το πρώτον δάνειον, αλλ’ εις τας 28 ιδίου εμποδίσθη πάλιν από την ιδίαν.
Ο στρατηγός Γεώργιος Κίτζιου είναι από την Τζαμουργιάν, και αν δεν ήτον ενωμένος με την ελευθέραν Ελλάδαν, βεβαίως η οικογένειά του δεν εκρατείτο αιχμάλωτος. Είναι γνωστόν τοις πάσι, ότι από την αρχήν του Αγώνος τούτου, ότε η Σεβ. Διοίκησις εστερείτο των αναγκαίων, αυτός εβαστούσε τους στρατιώτας του με έξοδά του και επολέμησε τον εχθρόν εις διαφόρους μάχας. Μάρτυρες αυτών είναι ο φονευμένος αδελφός του Δήμος Κίτζιου και οι έτεροι συγγενείς του.
Η Σεβ. Διοίκησις είναι πληροφορημένη διά την άκραν ευπείθειαν, σέβας και ζήλον, οπού αυτός ο στρατηγός έδειξεν προς αυτήν. Μάλιστα εις τας δύο κρισίμους περιστάσεις, ότε εγένετο κίνησις μερικών εναντίον της, αυτός πρώτος, προκρίνων μάλλον το συμφέρον της Διοικήσεως από την ιδίαν του ζωήν. Η ζημία του είναι γνωστή εις την Σεβ. Διοίκησιν, οπού από τας ταραζάς εις Κόρινθον εσχάτως εδοκίμασεν.
Ευγνωμονούσα η Σεβ. Διοίκησις διά τα πατριωτικά του φρονήματα, υπεσχέθη να τω δώση τους πασιάδες δι’ ανταλλαγήν της δυστυχούς οικογενείας του, αλλ’ αι τωριναί περιστάσεις την εμπόδισαν κατά το παρόν να τους δώση.
Οι ίδιοι στρατιώταί του, αφού είδον από τα γράμματα ότι η οικογένειά του είναι εις τον έσχατον κίνδυνον, βασανιζομένη από τους εχθρούς διά να αλλάξη θρησκείαν, έλαβον συμπάθειαν και επρόσφερον εις τον στρατηγόν τους να επιχειρισθή τους μισθούς των προς απαλλαγήν της. Είναι πολύ περισσότερον ελπιζόμενον, ότι η Σεβ. Διοίκησις θέλει λάβει περισσοτέραν συμπάθειαν από εκείνην των στρατιωτών του, γνωρίζουσα την αγάπην και χρέη οπού ένας πατήρ έχει προς την οικογένειάν του, και να μην αφήσει έναν ευπειθή και καλόν πατριώτην να παραπονήται δικαίως διά μίαν τοιαύτην μικρήν ποσότητα χρημάτων, ενώ δίδει πολλά μεγαλυτέρας εις άλλους.
Η Σεβ. Διοίκησις ας κρίνη το δίκαιον και ας αποφασίση.
Μένω δε με βαθύτατον σέβας
Τη 4 Ιουνίου 1826 Ναύπλιον
Ο ευπειθής πατριώτης
Κωνσταντίνος Ιατρίδης»
