Η υπουργοποίηση Στυλιανίδη, οι διαπραγματεύσεις και ο Κεμάλ Ατατούρκ
Του Αλέκου Μιχαηλίδη από την Ρήξη φ. 171
Μες στην αναμπουμπούλα της πανδημίας και της κατοχής, η Κύπρος διανύει μια αρκετά σκοτεινή περίοδο της σύγχρονης ιστορίας της. Η Τουρκία προχωρά –τόσο άνετα– στο κενό των ηγεσιών του Ελληνισμού, την ώρα που αναζητείται απάντηση σε Αθήνα και Λευκωσία. Επί του παρόντος, οι απαντήσεις που δίνονται είναι σπασμωδικές και είτε αφορούν την εμμονή στις συνομιλίες με βάση τη Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία είτε «νέες» ιδέες, που δεν στοιχειοθετούνται και δεν ανακοινώνονται μετά από μελέτη και οργάνωση. Αναστασιάδης και Μητσοτάκης δεν δείχνουν να έχουν ώριμη απάντηση στην τουρκική αδιαλλαξία, η οποία δεν φαίνεται να υπολογίζει πως έχει σύνορα με δύο αναγνωρισμένα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ειδικότερα, ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας βρίσκεται –φαίνεται– σε πλήρη σύγχυση και δυστυχώς αυτό αντανακλάται στην κοινωνία. Πρόσφατα, απαντώντας στον κατοχικό ηγέτη Ερσίν Τατάρ περί της αφαίρεσης διαβατηρίων από τον ίδιο και συνεργάτες του, ο πρόεδρος Αναστασιάδης κάλεσε –εμμέσως– τους Τουρκοκύπριους να επιστρέψουν στις δομές του κράτους του 1960 και προκάλεσε πανικό. Πέραν των εκφραστών του ενδοτισμού, το ΑΚΕΛ και ένα μεγάλο κομμάτι του ΔΗΣΥ, σε πανικό περιήλθαν και μέλη της κυβέρνησης Αναστασιάδη. Οι μισοί ισχυρίζονταν ότι η πρόταση για επιστροφή στο ενιαίο κράτος (Ο Θεός να το κάνει ενιαίο, δηλαδή) ήταν «σχήμα λόγου» και οι άλλοι μισοί πως ήταν απόλυτα σοβαρή.
Τελικά, η πρόταση δεν ήταν εις γνώση του ΟΗΕ, μέσω του οποίου διεξάγονται οι συνομιλίες για λύση Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας και τα πάντα αιωρούνται ανάμεσα στην εμμονή του συμβιβασμού, στα δύο κράτη που προτάσσει η Τουρκία, και στις «νέες ιδέες» περί ενιαίου κράτους ή αποκεντρωμένης ομοσπονδίας. Εξάλλου, η Αθήνα είναι –ακόμα– εκκωφαντικά απούσα και το Λονδίνο προσπαθεί να καλοπιάσει το κατοχικό καθεστώς και την Τουρκία με ιδέες περί «δύο εσωτερικών κρατών» και συνομοσπονδίας. Εν προκειμένω, το Φόρεϊν Όφις, αντί να ξεκαθαρίσει πως δεν θα συμμετάσχει σε μελλοντικό καθεστώς εγγυήσεων, παίζει παιχνίδια με όρους και λέξεις, στηριζόμενο στην ίση κυριαρχία ελληνοκυπριακής και τουρκοκυπριακής πλευράς.
Σε ποιον στέλνει μήνυμα ο Μητσοτάκης;
Κι ενώ ο λαός στην Κύπρο αναμένει από την Αθήνα πολύ περισσότερες πρωτοβουλίες, με γνώμονα πάντα το ενιαίο και αδιαίρετο σχήμα του Ελληνισμού, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης στέλνει μήνυμα με την υπουργοποίηση του Χρήστου Στυλιανίδη, ο οποίος δεν αποκλείει την προοπτική υποψηφιότητας για τις κυπριακές προεδρικές εκλογές του 2023. Ο νέος υπουργός Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας δεν είναι απλώς ένας πρώην Ευρωπαίος Επίτροπος, όπως τον πλασάρουν οι κολαούζοι της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Είναι ένας πολιτικός καριέρας με ξεκάθαρη και σκληρή θέση στο Κυπριακό, από την πλευρά βεβαίως του ενδοτισμού. Πολύ στενός φίλος του Κώστα Σημίτη, ίδρυσε στην Κύπρο τον Όμιλο Προβληματισμού για τον Εκσυγχρονισμό της Κοινωνίας (ΟΠΕΚ) τη δεκαετία του 1990 για να προωθήσει –ακριβώς– πολιτικές του εκσυγχρονιστικού ΠΑΣΟΚ. Είχε ήδη κάνει τη θητεία του ως Ρηγάς και πια έθεσε στόχο ζωής να επιβάλει τον συμβιβασμό στο Κυπριακό.
Επί τούτου, διορίστηκε κυβερνητικός εκπρόσωπος του Γλαύκου Κληρίδη και το 2006 εξελέγη βουλευτής με τον Δημοκρατικό Συναγερμό – εξαργυρώνοντας την «προσφορά» του για την επιβολή του σχεδίου Ανάν στην Κύπρο. Το 2013 διορίστηκε επίσης κυβερνητικός εκπρόσωπος, αυτή τη φορά του Νίκου Αναστασιάδη, το 2014 εξελέγη ευρωβουλευτής, αλλά διορίστηκε αμέσως Ευρωπαίος Επίτροπος για την Κύπρο. Οι σχέσεις του με τον πρόεδρο Αναστασιάδη ψυχράνθηκαν, όταν ο ίδιος δεν στήριξε την κυπριακή κυβέρνηση στο ζήτημα της πώλησης διαβατηρίων. Σε αυτή τη βάση, δημιουργήθηκαν πολλές απορίες για τον διορισμό Στυλιανίδη στην ελλαδική κυβέρνηση με κεντρική την εξής: Σε ποιον στέλνει μήνυμα ο Μητσοτάκης; Στο σημιτικό ΠΑΣΟΚ, στον πρόεδρο Αναστασιάδη, στον Ταγίπ Ερντογάν, στις Βρυξέλλες; Έχει να κάνει με το Κυπριακό ο διορισμός;
Κι εσύ λαέ βασανισμένε, μην ξεχνάς τον Ατατούρκ
Μ’ αυτά και μ’ αυτά, ο κυπριακός Ελληνισμός ασχολήθηκε δεόντως και με μια σελίδα του βιβλίου των αγγλικών της Β΄ λυκείου. Η τσαπατσουλιά του υπουργείου Παιδείας να δεχτεί –χωρίς έλεγχο– το βιβλίο από την Οξφόρδη και η απόφαση για σκίσιμο σελίδας που αναφερόταν στον Κεμάλ Ατατούρκ ως «τον μεγαλύτερο ήρωα της Τουρκίας» προκάλεσε επίσης πολιτικό τριγμό στην ήδη συγχυσμένη κυπριακή πραγματικότητα. Τελικά, το βιβλίο αποσύρθηκε, μα οι μη πειστικές απαντήσεις από το υπουργείο και τον υπουργό Πρόδρομο Προδρόμου δημιουργεί εσωκομματικές ή κοινωνικές αναταράξεις στην ακροβατούσα τουρκοκρατούμενη Κύπρο. Το συμπέρασμα κατέστη σαφές από μια μερίδα εκείνων που αντέδρασαν για το σκίσιμο της σελίδας: Αν δεν ήταν ο Ατατούρκ, δεν θα άνοιγε ρουθούνι.
g
