Συνέντευξη του Σωτήρη Δημόπουλου στον Λάμπρο Καλαρρύτη και στην εκπομπή Εμείς οι Έλληνες
Βασικά σημεία της συζήτησης
Τις προηγούμενες ημέρες, με επίκεντρο το Ουκρανικό, είχαμε τρεις σημαντικές συναντήσεις κορυφής, που δείχνουν και τις βασικές τάσεις διαμόρφωσης του παγκόσμιου χάρτη ισορροπιών.
- Αν δηλαδή η Ευρώπη θα έχει διακριτό ρόλο μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας ή θα ακολουθήσει πλέον την ατλαντική γραμμή και
- Αν η Ρωσία θα συνεχίσει να διατηρεί σχέσεις με την Δυτική Ευρώπη ή θα στραφεί ακόμη περισσότερο στην διαμόρφωση ενός ευρωασιατικού άξονα με το Πεκίνο.
Οι συναντήσεις ήταν:
1η Πούτιν-Σι Τζιπίνγκ -2η Μπάιντεν – Σολτς 3η Πούτιν-Μακρόν
Οι δύο από αυτές στέφθηκαν με αποτυχία.
Η μια ήταν μεταξύ Μπάιντεν-Σολτς
Ο Αμερικανός πρόεδρος επεδίωξε να πετύχει ένα Οκ. Για το οριστικό κλείσιμο του αγωγού Nord Stream 2. Όμως αυτό το Οκ σημαίνει την οικονομική και γεωπολιτική αυτοκτονία της Γερμανίας.
Γιατί όλες αυτές οι προτάσεις που πέφτουν στο τραπέζι για μεταφορά αερίου από το Κατάρ, την Αλγερία, την αύξηση εισαγωγής LNG από τις ΗΠΑ, δεν μπορούν αυτή τη στιγμή να αναπληρώσουν τις πραγματικές ανάγκες της γερμανικής βιομηχανίας και των γερμανικών νοικοκυριών, αλλά και της υπόλοιπης Ευρώπης. Και γι’ αυτό όσο και να προσπαθούσε ο Μπάιντεν, ο Σολτς το Οκ δεν το είπε.
Και γι’ αυτό βέβαια δέχεται επιθέσεις, ότι είναι εξαρτημένος από τον Σρέντερ, που είναι ηγετικό στέλεχος της Γκαζπρομ, και ότι στέλνει στους Ουκρανούς αντί για όπλα κράνη. Ταυτόχρονα εμφανίζονται δημοσκοπήσεις που δείχνουν να κατρακυλούν τα ποσοστά του.
Το ζήτημα, όμως, δεν είναι προσωπικό. Είναι ζήτημα, πρωτίστως, συμφερόντων του γερμανικού κεφαλαίου. Και γι’ αυτό η γερμανική αμφιθυμία θα συνεχιστεί.
Η δεύτερη αποτυχημένη συνάντηση ήταν μεταξύ Μακρόν και Πούτιν.
Ο Μακρόν είναι ενώπιον εκλογών. Θέλει να παίξει τον μεσάζοντα, να υπερκεράσει τις ΗΠΑ, να δείξει στην Γαλλία ότι είναι μεγάλος ηγέτης. Όμως, δεν είναι ντε Γκωλ. Δεν μπορεί να σηκώσει ανάστημα στις ΗΠΑ. Κι αυτό η Μόσχα το γνωρίζει. Και του φέρεται αναλόγως. Κι επειδή στην διπλωματία τίποτε δεν είναι τυχαίο, όλοι είδαμε το μακρύ τραπέζι που επέλεξαν οι Ρώσοι για την συνομιλία.
Ο Μακρόν στην συνάντηση έθιξε και το ζήτημα της Αφρικής. Εκεί έχει υποστεί μια ήττα απρόσμενη. Οι Ρώσοι μισθοφόροι, μετά την Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, έφθασαν να ελέγχουν την κατάσταση και στο Μαλί. Τόσα χρόνια ο γαλλικός στρατός και οι υπόλοιποι εθελοντές δεν μπόρεσαν να τιθασεύσουν τους τζιχαντιστές στο βορρά, στο Σαχέλ. Μερικές εκατοντάδες Ρώσων, με ντόπιους στρατιώτες από τον νότο της χώρας, ανακατέλαβαν το Τιμπουκτού και τώρα είναι εντός της πρώην γαλλικής βάσης. Ενώ οι Γάλλοι στρατιώτες μεταφέρθηκαν στην Ακτή Ελεφαντοστούν! Οπότε όσοι ανησύχησαν ότι Έλληνες στρατιώτες, βάσει της ελληνογαλλικής συμφωνίας, θα πάνε στο Μαλί, να τους πληροφορήσουμε ότι αυτό φαίνεται μάλλον απίθανο.
Η αποτυχία της επίσκεψης αποκαλύφθηκε όταν ο Μακρόν πήγε στο Κίεβο και συναντήθηκε με τον Ζελένσκι. Εκεί μίλησε για διαδικασία αποκλιμάκωσης. Μάλλον εννοούσε την αποχώρηση 20-30 χιλιάδων στρατιωτών από την Λευκορωσία, που συμμετέχουν σε ασκήσεις. Η Μόσχα δεν του άφησε κανένα περιθώριο παιχνιδιού. Ο Πεσκόφ απάντησε ότι δεν υπάρχει καμία απόφαση και οτιδήποτε θα αποφασιστεί θα γίνει με τον βασικό παίκτη του ΝΑΤΟ, τις ΗΠΑ. Προσβολή και αναμφίβολη υποτίμηση του Μακρόν. Το μόνο θετικό ήταν η εκ νέου αναφορά στην εφαρμογή των αποφάσεων του Μινσκ II, σύμφωνα με τις οποίες μπορεί να δοθεί καθεστώς διευρυμένης αυτονομίας στις αποσχισθείσες δημοκρατίες της ανατολικής Ουκρανίας. Ωστόσο, μια τέτοια εξέλιξη, όπως την εννοούν οι Ρώσοι, θα σήμαινε ότι η Ουκρανία δεν θα μπορούσε ποτέ να εισέλθει στο ΝΑΤΟ. Μόνον μια αυστηρά συγκεντρωτική διοικητική δομή θα εξασφάλιζε την μόνιμη παρουσία της Δύσης στην χώρα αυτή.
Αντιθέτως η συνάντηση Πούτιν- Τζιπίνγκ ήταν απολύτως επιτυχημένη.
Μεταξύ Ρωσίας και Κίνας υπάρχουν πολλά που τους φέρνουν κοντά και αρκετά αυτά που τους χωρίζουν, όπως
- η κινεζική οικονομική διείσδυση στην κεντρική Ασία,
- η πληθυσμιακή απειλή στη Σιβηρία,
- οι πωλήσεις ρωσικών όπλων στην Ινδία και στο Βιετνάμ,
Τα δεύτερα ωστόσο παραμερίζονται λόγω της πίεσης που νοιώθουν από το ατλαντικό σύστημα.
Πρόκειται για δύο χώρες που είναι από μόνες τους δύο κόσμοι ολόκληροι, δύο πολιτισμοί διακριτοί, με αυτοκρατορική ιδέα για τον εαυτό τους. Και οι δύο δέχονται μόνον την οικονομική παγκοσμιοποίηση. Αλλά δεν δέχονται την πολιτισμική και πολιτική παγκοσμιοποίηση. Δεν δέχονται τα αμερικανικά πολιτισμικά πρότυπα, αλλά ούτε και τα πολιτικά.
Και σε αυτό το σημείο πρέπει να τονίσουμε ότι το Κομουνιστικό Κόμμα της Κίνας, μπορεί να εφαρμόζει στοιχεία του μαρξισμού-λενινισμού αλλά αυτά δένουν με τον κινεζικό πατριωτισμό. Η κινεζική επανάσταση δεν ήταν μόνον κοινωνική ήταν και εθνική. Ενάντια στους αποικιοκράτες και στους ξένους στρατούς που ταπείνωσαν αυτήν την χώρα με την αρχαία ιστορία. Για τους Κινέζους η περίοδος αυτή της κατάπτωσης και της παρακμής από τον 19ο αιώνα και τους πολέμους του οπίου μέχρι και το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα είναι ένα «διάλειμμα» για την ουράνια αυτοκρατορία.
Ένα τεράστιο λάθος των γκλομπαλιστών ήταν που πίστεψαν ότι η δημιουργία μιας εύπορης μεσαίας τάξης θα αποτελούσε την απαραίτητη κοινωνική δύναμη για την εμφάνιση ενός δημοκρατικού πολυκομματικού συστήματος. Ξεχνώντας τον κινεζικό εθνικισμό. Που είχε όμως αντιληφθεί ο Κίσιντζερ όταν με την πολιτική του πιγκ-πονγκ είχε προσεταιριστεί το Πεκίνο κατά της Μόσχας.
Τους ενώνει, επίσης, η ανάγκη της Κίνας για ενεργειακούς πόρους, που δεν διαθέτει, και η ανάγκη της Ρωσίας για αγορές που θα εξάγει την αφθονία των δικών της.
Με βάση το σχεδιασμό η Ρωσία, έως το 2035, έχει προγραμματίσει να αυξήσει τις εξαγωγές φυσικού αερίου προς την Κίνα από τα 38 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα στα 46,5. Το εμπορικό ισοζύγιο μεταξύ τους το 2021 έφθασε τα 147 δισ. δολλάρια.
Αξίζει να αναφέρουμε ότι οι συνολικές εξαγωγές της Κίνας αυξάνονται εν μέσω της πανδημίας. Για το 2020, οι εξαγωγές της Κίνας αυξήθηκαν 3,6% σε σύγκριση με αυτές του 2019, φτάνοντας τα 2,6 τρισεκατομμύρια δολάρια!
Επίσης, η Κίνα περικυκλώνεται στον Ειρηνικό στην προσπάθειά της να δημιουργήσει τις δομές του «ενός δρόμου μιας ζώνης», και του θαλάσσιου δρόμου του μεταξιού και κυρίως στο στόχο της να επανεντάξει την Ταϊβάν στην ηπειρωτική Κίνα. Πρόσφατα για το σκοπό αυτό συστάθηκε η AUKUS αλλά υφίσταται και η QUAD -Ινδία ΗΠΑ Αυστραλία, Ιαπωνία- με σαφή αντικινεζικό προσανατολισμό.
Η παρατεταμένη κατάσταση αντιπαράθεσης στοιχίζει ακριβά στη Ρωσία. Όμως η Δύση, λόγω της κρίσης, τροφοδοτεί την ρωσική οικονομία από τα υπερκέρδη που προέρχονται από την αύξηση των τιμών για την ενέργεια.
Αν υπάρξει εισβολή στην Ουκρανία από ρωσικές δυνάμεις αυτή θα έχει ως αφορμή την υποστήριξη των ρωσικής εθνικής συνείδησης κατοίκων των περιοχών που έχουν αποσχισθεί στο Ντονμπάς. Αν υπάρξει προέλαση αυτή θα έχει στόχο να καταλάβει τα εδάφη βορείως της Αζοφικής, στην περιοχή της Μαριούπολης, για να καλυφθούν τα νώτα της Κριμαίας.
Όμως σε αυτή την περίπτωση οι Αμερικανοί θα βγουν κερδισμένοι, αφού μια ρωσική εισβολή θα σημάνει το τέλος της οικονομικής συνεργασίας της Μόσχας με τη Δύση.
Πηγή
