Του Σωτήρη Κύρμπα
Ούτε 24 ώρες δεν κράτησε η αρχική πρόθεση του Ερντογάν να ασκήσει βέτο στην ένταξη της Φινλανδίας και της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ, προσδοκώντας πως διαπραγματευόμενος (αλά τούρκα) κάτι θα κέρδιζε επ’ ωφελεία της χώρας του.
Έτσι το αρχικό ενδεχόμενο του βέτο μετατράπηκε άμεσα σε “…διαπραγματεύσεις μ’ αυτές τις δύο σκανδιναβικές χώρες”, οι οποίες θα αφορούν και την πάταξη δραστηριοτήτων τις οποίες χαρακτηρίζει τρομοκρατικές, σύμφωνα με τον εκπρόσωπο του τούρκου προέδρου.
Μετρ στα παζάρια η Τουρκία ξέρει πολύ καλά που υπάρχουν περιθώρια να τα κάνει. Επιπλέον, πέραν των οιονδήποτε προφάσεων ΞΕΡΕΙ πολύ καλά πως η ένταξη της Φινλανδίας και της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ περιορίζει (αν όχι υποβαθμίζει) την γεωστρατηγική σπουδαιότητά της εντός του Ευρωατλαντικού Συμφώνου.
Δεν χρειάζεται να είναι κανείς φωστήρας για να το αντιληφθεί. Μια ματιά στον χάρτη αρκεί:
Η Φινλανδία από μόνη της έχει 1.300 χιλιόμετρα σύνορα με την Ρωσία, ενώ και η Σουηδία (επίσης μεγάλη οικονομική δύναμη) βρίσκεται σε απόσταση βολής. Αντιθέτως η Τουρκία έχει παύσει προ πολλού να έχει κοινά σύνορα με την πάλαι ποτέ Σοβιετική Ένωση, ενώ και οι ερωτοτροπίες με τον Πούτιν την έχουν καταστήσει εμφανώς προβληματικό εταίρο.
Εξακολουθεί να είναι βεβαίως σημαντική η γεωστρατηγική της θέση και θα εξαντληθεί κάθε δυνατότητα προκειμένου να μην αποκοπεί πλήρως από την Δύση, αλλά πλέον σε αυτή την διαδικασία η Τουρκία έχει απολέσει το «δυνατό χαρτί» της. Ανταλλάγματα πέραν ορισμένων «χαντρών» (βλέπε πιθανή αναβάθμιση των επικοινωνιακών συστημάτων των F16 που διαθέτει) δεν θα έχει, εάν δεν διώξει τους S400 και δεν αποκοπεί πλήρως από το… σύστημα Πούτιν.
Αντιθέτως, αυτή η σύγκρουση πολιτισμών που βιώνουμε θα μεταφερθεί σταδιακώς στο εσωτερικό της. Μπορεί η συντριπτική πλειοψηφία της Τουρκίας να αποτελείται από μουσουλμάνους, είναι όμως εξαιρετικά αμφίβολο εάν οι ίδιοι θα ήθελαν να μετατραπεί η χώρα τους σε νέο… Αφγανιστάν ή έστω Ιράν. Πολύ πιο σύντομα από ότι περιμέναμε (και σ’ αυτό καθοριστικό ρόλο έπαιξε η εισβολή και ο πόλεμος στην Ουκρανία) η Τουρκία θα βρεθεί στο σταυροδρόμι των εξελίξεων.
Όσον αφορά τον Πούτιν και τον πόλεμο που ξεκίνησε στην Ουκρανία, τα αποτελέσματα είναι επίσης ορατά διά γυμνού οφθαλμού: Αντί και θέσει κάτω από ρώσικη επιρροή (έστω και στρατιωτικώς) μία χώρα, έστειλε στην αγκαλιά του ΝΑΤΟ δύο άλλες (Φινλανδία, Σουηδία), ενώ γιγάντωσε τον αντιρωσισμό στην ίδια την Ουκρανία και σε ολόκληρη την Ευρώπη!
Θα έλεγα πως αυτοκτόνησε, αλλά αναμένω και τις εξελίξεις στο καθαυτό μέτωπο, όπου επίσης τα πράγματα δεν του πάνε καθόλου καλά.
Βεβαίως συνεχίζει να απειλεί θεούς και δαίμονες, αλλά ποιος τον φοβάται πλέον; Ούτε καν οι ίδιοι οι Ουκρανοί που ρισκάρουν τις ζωές τους.
