του Αντώνη Βενέτη
Το ξεφύλλισμα της αθηναϊκής εφημερίδας «Νέα Εφημερίς» του 19ου αιώνα, έφερε στο φως δύο «ειδήσεις» του 1893, οι οποίες εκπέμπουν ένα ρίπισμα αισιοδοξίας για τις επιδεινούμενες σχέσεις Ρωσίας και Ελλάδος, συνεπεία της στρατιωτικής εισβολής του Πούτιν στην Ουκρανία. Έτσι, κατά την πρώτη εξ αυτών, της 5-12-1893… «Ο φιλόπολις δήμαρχος της Οδησσού κ. Γ.Γ. Μαρασλής, ούτινος το όνομα θα καταλάβη εις την ιστορία της Οδησσού τας λαμπροτέρας σελίδας, ανέλαβε την ιδίων εξίδρυσιν νοσοκομείου λυσσοδήκτων και 10 υποτροφιών εν τω Πανεπιστημίω.
Επί τη αγγελία των νέων τούτων δωρεών του Δημάρχου το δημοτικόν συμβούλιον (του Δήμου Αθηναίων) απεφάσισε την απονομήν τω κ. Μαρασλή του τίτλου του επιτίμου πολίτου». Ο Γρηγ. Μαρασλής διετέλεσε επί τέσσερις τετραετίες αιρετός Δήμαρχος Οδησσού, σε μία εποχή, κατά την οποίαν, η παρουσία του ελληνικού στοιχείου στη Νότια –τότε- Ρωσία, ήταν και σημαντική αλλά και λίαν επωφελής για το σύνολο των κατοίκων της περιοχής.
Τούτο ανεγνώριζε η Ρωσία των Τσάρων, γι’ αυτό και η παρουσία των Ελλήνων ήταν ευπρόσδεκτη από την Ρωσική εξουσία για τους καταδιωκόμενους Έλληνες από την Οθωμανική αυτοκρατορία, ιδίως του ποντιακού ελληνισμού, η Τσαρική Ρωσία ήταν ένα ασφαλές καταφύγιο.
Την ιδίαν εποχή μια μοίρα του Ρωσικού στόλου επισκέπτεται την Ελλάδα, και με την ευκαιρία αυτή γίνεται μια πανηγυρική θεατρική παράσταση προς τιμήν του Ρώσου ναυάρχου και η «Νέα Εφημερίς» διαφημίζει αυτή, ως έπεται:
ΝΕΑ ΕΦΗΜΕΡΙΣ, 29-12-1893 – «Αζώφ» ελέγετο η Ρωσική ναυαρχίς εν Ναυαρίνω, όπου ανεβαπτίσθη εν τω κόσμω η ελληνική ελευθερία και η φρεγάτα Αζώφ έπαθε τότε δεινώς υπέρ της Παλιγγενεσίας της Ελλάδος. «Ανάμνησις του Αζώφ» λέγεται η σήμερον ναυαρχίς, ής επιβαίνει ο κ. Αβελλάν, εις τιμήν του οποίου η νεολαία του 1893 της απελευθερωμένης έκτοτε Ελλάδος, δίδει πανηγυρικήν εν τω θεάτρω απόψε παράστασιν» […]
Για την διατάραξη λοιπόν των σχέσεων της Ελλάδος με την Ρωσία, η ευθύνη βαρύνει ασφαλώς την Ρωσία, για την στρατιωτική εισβολή της οποίας σε γειτονική της χώρα, δεν μπορούσε η Ελλάδα παρά μόνο να καταδικάση ευθέως αυτή.
Επιβάλλεται όμως νομίζω στο σημείο αυτό να επικαλεσθώ τι ελέχθη από έναν μεγάλο Ρώσο συγγραφέα του 19ου αιώνα, τον Ιβάν Τουργκιένεφ, που χαρακτηρίζει απολύτως θα έλεγα την επιθετική ενέργεια του Πούτιν: «Δόξα, εθνικότης, θρησκεία, ελευθερία – προφανώς όταν έχουν επιθετικό χαρακτήρα, όπως εν προκειμένω η εισβολή στην Ουκρανία – στάζουν αίμα. Μόνο μια λέξη είναι αγνή: πολιτισμός».
Μοναστηράκι Δωρίδος
