του Αλέξανδρου Μαλλιά* από την Καθημερινή
Σε τίποτα δεν ωφελεί να παραθέσω τα κρίσιμα στοιχεία της συναφούς αρθρογραφίας στην «Καθημερινή» (13 Μαΐου -10 Ιουνίου). Προσπάθησα κατά καθήκον να συμβάλω στην ορθή διάγνωση και σε προτάσεις για θεραπεία της πρωτοφανούς, ακόμη και στα χρονικά των ελληνοαλβανικών σχέσεων, κατάστασης που προέκυψε με τη φυλάκιση του ηγέτη της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας στη Χειμάρρα και εκλεγμένου δημάρχου της κ. Φρέντι Μπελέρη. Σταθερός στη θέση ότι πέραν της λεγόμενης «διεθνοποίησης», εξαρχής η λήψη εθνικών μέτρων ήταν η λυσιτελέστερη επιλογή. «Ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω και νουν νοείτω».
Τρεις μήνες μετά τη σύλληψη και φυλάκιση του κ. Φρέντι Μπελέρη με «διαδικασίες» που παραπέμπουν σε συνθήκες καθεστώτων Εμβέρ Χότζα και του προτύπου του Ιωσήφ Στάλιν, είναι τελικά η Ελλάδα –όχι ο κ. Φρέντι Μπελέρης– που δείχνει αμήχανη. Η Αλβανία όπως και στο παρελθόν διατηρεί την πρωτοβουλία των κινήσεων. Είναι στενάχωρο και άβολο να διαπιστώνουμε ότι παρά τα ελληνικά διαβήματα η «υπόθεση Μπελέρη» δεν κινητοποίησε τους αρμοδίους της Ε.Ε. Τουλάχιστον στον βαθμό και στην έκταση της ενεργού εμπλοκής τους στην κρίση μεταξύ του Κοσόβου και της Σερβίας για τους αιρετούς στις δημοτικές εκλογές στη Βόρεια Μιτροβίτσα. Καθυστερημένα ανακαλύπτουμε και το προβληματικό «κράτος δικαίου» των Τιράνων. Και όμως η Ελλάδα διαφώνησε ακόμη και με τις επιβεβλημένες ειδικά για τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις της Αλβανίας πρόσθετες προϋποθέσεις που είχε προτείνει ο πρόεδρος Μακρόν. Εναντι ποίου οφέλους;
Οι «απέξω» δεν έχουμε την ενημέρωση και την πληροφόρηση που επιβάλλονται για την ορθή αξιολόγηση της κατάστασης που διαθέτουν οι κατά λόγο υπηρεσιακής και πολιτικής αρμοδιότητας ασχολούμενοι. Συνεπώς επιβάλλεται ο μετρημένος λόγος. Εφόσον απουσιάζουν οι αποδείξεις, προσφεύγουμε στις εύλογες και ισχυρές ενδείξεις. Ουδείς καλύτερα του προέδρου Ερντογάν προσωπικά γνωρίζει τις ενδόμυχες αποφάσεις του Αλβανού πρωθυπουργού Ράμα για την περιπέτεια της παραπομπής στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης της οριοθέτησης της ΑΟΖ με την Ελλάδα. Η Αθήνα, ως συνηθίζει, την πολυδιαφημίζει ενώ η Αλβανία σιωπά. Οπως ακριβώς συνέβη μέχρι τώρα, τα επόμενα αλβανικά βήματα, αν υπάρξουν, θα αποτελούν προϊόν συνεννόησης με την Τουρκία. Αρα;
Αν ως υπόθεση εργασίας θεωρήσουμε ότι η Αθήνα αμφιταλαντεύθηκε έχοντας κατά νου και το «μείζον» θέμα της ΑΟΖ –διαφωνώ ριζικά με την υποθετική εξίσωση– ας αναρωτηθούμε αν ο αναποτελεσματικός χειρισμός της φυλάκισης του δημάρχου Χειμάρρας Φρέντι Μπελέρη ενισχύει ή προφανώς αποδυναμώνει τη διαπραγματευτική θέση της Ελλάδος και στο κρίσιμο αυτό θέμα! Χαμένοι στο ένα, πώς ελπίζουμε να είμαστε κερδισμένοι στο άλλο; Ή περιμένουμε να ροδίσει η αυγή για να «ανοίξει ένα νέο κεφάλαιο στις σχέσεις μας με την Αλβανία» κατά την προσφιλή επί δεκαετίες διατύπωση που ακούω.
Οπως ακριβώς συνέβη μέχρι τώρα, τα επόμενα αλβανικά βήματα, αν υπάρξουν, θα αποτελούν προϊόν συνεννόησης με την Τουρκία.
Κρίνοντας από το παρελθόν έχω κάθε λόγο να προεξοφλήσω την ύπαρξη ενδελεχών εισηγήσεων συμπεριλαμβανομένων των εκτός ΥΠΕΞ υπηρεσιών. Για τη λήψη λυσιτελών εθνικών διοικητικών μέτρων (απαγόρευση εισόδου, ακύρωση πιθανών ειδικών δελτίων ομογενούς) σε όσους κατά λόγο αρμοδιότητας έχουν υπαγορεύσει και συμβάλει στη «σκευωρία κατά Μπελέρη». Σε σχέση με συγκεκριμένες προκλήσεις αξιωματούχων των Τιράνων, η Ελλάδα αυτή την επιλογή είχε κάθε λόγο να προκρίνει. Ταυτόχρονα με την προσφυγή στους ευρωπαϊκούς και διεθνείς θεσμούς.
Ο κ. Φρέντι Μπελέρης με τις πράξεις και με τον δημόσιο –από τη φυλακή– λόγο του δείχνει τον δρόμο της αξιοπρέπειας. Τώρα είναι και η στιγμή της Ελλάδος.
Ο κ. Αλέξανδρος Π. Μαλλιάς διετέλεσε πρέσβης της Ελλάδος στην Αλβανία.
*******
