Του Γιάννη Χαραλαμπίδη από την ιστοσελίδα radiome.gr
Η τεράστια πυρκαγιά στη Θράκη, και ειδικότερα στον Έβρο, καίει για δέκατη έκτη ημέρα (σ.Ά. το άρθρο δημοσιεύτηκε στις 4-9-2023), έστω κι αν τα τελευταία δυο εικοσιτετράωρα όλα δείχνουν ότι σβήνει. Αυτό συνιστά από μόνο του ένα τραγικό γεγονός, μια τεράστια φυσική καταστροφή. Η καταστροφή αυτή όμως έχει ήδη αποκαλύψει άλλα, πολύ σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζει η περιοχή.
Το αίσθημα της ασφάλειας των κατοίκων ήταν καταρρακωμένο ήδη πριν να ενσκήψει η μεγα-πυρκαγιά. Η αποτροπή της μαζικής εισόδου παράνομων μεταναστών και προσφύγων που εξαπέλυσε ως υβριδικό όπλο κατά της χώρας ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν τον Φεβρουάριο και Μάρτιο του 2020, αλλά και συνολικά η μείωση των ροών τα τελευταία πέντε-έξι χρόνια σε σχέση με το κύμα του 2015-16, μόνο για όσους ζούμε μακριά έχει λύσει το ζήτημα. Οι ασύντακτες πληθυσμιακές ροές συνεχίζονται, με εξάρσεις μάλιστα κατά περιόδους, όπως το τρέχον διάστημα.
Σε μια περίοδο μάλιστα που, όπως και η κυβέρνηση ομολογεί, υπάρχει ένταση των μεταναστευτικών ρευμάτων, που αναμένεται και να ενισχυθεί, λόγω διοικητικών και δικαστικών χειρισμών αποδυναμώνεται καίρια το σύστημα φύλαξης των συνόρων, όπως αποκάλυψε το Radio Me. Τα βίντεο με πλήθη νεαρών ανδρών να διαβαίνουν από μονοπάτια της Θράκης κάνουν τον γύρο των κοινωνικών δικτύων. Οι μαρτυρίες από τον νότιο ιδίως Έβρο για περιστατικά που αφορούν τις μεταναστευτικές ροές έχουν λάβει κατακλυσμικό χαρακτήρα.
Δεν υπάρχει Θρακιώτης με τον οποίο να μίλησα ή να άκουσα τις τελευταίες εβδομάδες που να μην επιμένει ότι η έναυση των πυρκαγιών οφείλεται στην παρουσία και μετακίνηση των μεταναστών. Δεν μπορεί να τρελάθηκε συλλογικά ο πληθυσμός μιας περιφέρειας, ιδίως όταν η σύμπτωση απόψεων αφορά όχι τους τυχάρπαστους vigilante, αλλά νουνεχείς και μετριοπαθείς επιστήμονες από δασολόγους μέχρι νομικούς. Πολύ χειρότερο είναι να προσπαθούμε εμείς από μακρυά κι ενώ καίγεται το σύμπαν εκεί να τους μάθουμε τι γίνεται έξω από την πόρτα του σπιτιού τους.
Όλα αυτά έρχονται να προστεθούν σε χρόνια υπανάπτυξη και σε σταθερή έλλειψη αναπτυξιακού οράματος και σχεδίου. Η ταχεία αναβάθμιση της Αλεξανδρούπολης ήρθε να αποδείξει τις δυνατότητες, τις προοπτικές, αλλά και τις αδυναμίες της περιοχής. Γιατί όταν η υπ’ αριθμόν ένα σε στρατηγική προτεραιότητα γεωγραφική ζώνη της χώρας παραδίδεται στο έλεος της φωτιάς, αν μη τι άλλο τίθεται εν αμφιβόλω η ικανότητα της πολιτείας να την υπερασπιστεί και να την προφυλάξει. Ευτυχώς που μέσα σε όλο αυτό τον χαμό υπήρξαν και ενδείξεις δυναμικής και αποτελεσματικότητας του κρατικού μηχανισμού, όχι επαρκείς βέβαια προφανώς.
Και όλα αυτά έρχονται να προστεθούν σε ένα ιδιαίτερο καμβά συνύπαρξης στην Θράκη, που απαιτεί σταθερά λεπτούς χειρισμούς, ενώ βρίσκεται και υπό την επιρροή εμφανών και αφανών πολιτικών σκοπιμοτήτων και μεθοδεύσεων της Τουρκίας. Το ερώτημα που προβάλλει επιτακτικά σήμερα, μετά την καταστροφή που επισωρεύτηκε αυτές τις τελευταίες εβδομάδες είναι σαφώς ένα: ποιο είναι το μέλλον της Θράκης;
Δεν είναι δυνατόν να δεχτούμε ότι αυτό θα συντεθεί από την καταστροφή, την ανασφάλεια, την ερήμωση και την ανεργία. Οι ταχύτητες και τα ανακλαστικά απόκρισης της πολιτείας δεν μπορεί να είναι καν αντίστοιχα εκείνων της Εύβοιας, μιλάμε για πολύ ευρύτερη και βαθύτερη καταστροφή. Χρειάζεται να σκύψει συνολικά η κυβέρνηση πάνω στα βαθιά πλέον προβλήματα της Θράκης και να δρομολογηθούν άμεσα εξελίξεις που θα αρχίσουν να αποκαθιστούν το αίσθημα ασφάλειας και την αναπτυξιακή προοπτική της περιοχής. Σε αντίθετη περίπτωση δεν θέλουμε να φανταστούμε καν πώς θα καταλήξει η όμορφη Θράκη σε μερικές δεκαετίες.
