Μετά την εισβολή στη Γεωργία και στη συνέχεια στην Ουκρανία, ο Πούτιν δεν αρκείται στο να ξαναγράψει το παρελθόν. Σέρνει μαζί του τη χώρα του και τους γείτονές της, προσπαθώντας να ανασυγκροτήσει την ΕΣΣΔ.
Της Laure Mandeville Πηγή: Le Figaro 31 Αυγούστου 2023 Μετάφραση: Γιώργος Καραμπελιάς
Αμέσως μετά τον θεαματικό θάνατο του Γεβγένι Πριγκόζιν και των κυριότερων υπασπιστών του σε ένα «αεροπορικό δυστύχημα», που έφερε τα χαρακτηριστικά μιας πολιτικής εκτέλεσης, μπουλντόζες μπήκαν στο δημοτικό νεκροταφείο της Σαμάρας στον Βόλγα, ισοπεδώνοντας όλους τους τάφους των στρατιωτών του ιδιωτικού στρατού του Βάγκνερ. «Τα πάντα εξαφανίστηκαν – οι σταυροί, οι γιρλάντες από λουλούδια και τα αναθήματα», ανέφερε συγκλονισμένος ένας μάρτυρας στα κοινωνικά δίκτυα.
Ήταν σαν να μην είχαν υπάρξει ποτέ οι νεκροί. Αφού είχε παρασημοφορήσει αρκετούς από τους διοικητές του Βάγκνερ ως ήρωες της Ρωσίας, ο Βλαντίμιρ Πούτιν επιδιώκει τώρα να σβήσει κάθε ίχνος του τιμήματος που πλήρωσαν οι άνδρες του Πριγκόζιν στον βωμό του ουκρανικού πολέμου. Αυτή είναι η απολυταρχία στην πιο ακραία της μορφή. Η πραγματικότητα είναι μόνο αυτό που ο ηγέτης θέλει να είναι.
Αυτό το βάναυσο επεισόδιο θυμίζει το τι συνέβαινε στους σοβιετικούς ηγέτες που έπεφταν σε δυσμένεια. Από τη μια μέρα στην άλλη, οι εικόνες τους σβήνονταν από τις επίσημες φωτογραφίες. Δεν υπήρχε «τίποτα πιο απρόβλεπτο από το παρελθόν», όπως το έθεσε ο Τζορτζ Όργουελ.
Ο Βλαντίμιρ Πούτιν αναβιώνει αυτή την παράδοση. Το είδαμε στη μακροσκελή ομιλία του το καλοκαίρι του 2021, στην οποία αυτοσχεδίασε ως κορυφαίος ιστορικός για να εξηγήσει ότι η Ουκρανία δεν υπήρχε. Το βλέπουμε στον τρόπο με τον οποίο οι επίσημοι Ρώσοι ιστορικοί αμφισβητούν την ευθύνη της Μόσχας για τη σφαγή των Πολωνών αξιωματικών και διανοουμένων από την NKVD στο Κατίν το 1940, μια ενοχή που ο Πούτιν είχε ωστόσο αποδεχθεί.
Συνεχίζοντας τον Ιβάν τον Τρομερό
Αλλά, μετά την εισβολή στη Γεωργία και στη συνέχεια στην Ουκρανία, ο Πούτιν δεν αρκέστηκε στο να ξαναγράψει το παρελθόν. Σέρνει τη χώρα του και τους γείτονές της με κανονιοβολισμούς, προσπαθώντας να ανασυγκροτήσει την ΕΣΣΔ – εν ολίγοις, αναπαράγοντας τα γεγονότα του 1989-1991 προς όφελός του. Επαναφέρει εξάλλου το 1945, κάνοντας τη χώρα του να πιστέψει ότι πρόκειται να «επαναλάβει τη Νίκη» επί της ναζιστικής Γερμανίας, υποτάσσοντας τους «Ουκρανοναζί».
Σε αυτή την επιστροφή στο παρελθόν δεν υπάρχει πλέον χώρος για την «ευρωπαϊκή Ρωσία» της μετά τον Μεγάλο Πέτρο εποχής, παρά τη σημασία που ο Πούτιν λέει ότι αποδίδει στον τσάρο που άνοιξε «ένα παράθυρο στην Ευρώπη». «Αυτό το παράθυρο είναι πλέον κλειστό και έχουν μπει κάγκελα», σημειώνει ο Ντμίτρι Μουράτοφ, κάτοχος του Νόμπελ Ειρήνης 2021. «Η Ρωσία στην οποία στρέφεται ο Πούτιν είναι ταυτόχρονα μπολσεβίκικη και προ-Πέτρου», σημειώνει ένας παρατηρητής, αναφερόμενος στη «συνέχεια με τον Ιβάν τον Τρομερό και τον στρατό των Οπριτσνίκι του», μια στρατιά φανατικών που του ήταν αφοσιωμένοι ψυχή τε και σώματι. «Αυτή η Ρωσία μισεί τη Δύση και την Ευρώπη», λέει, σημειώνοντας ότι «ο Πούτιν θέλει να κρατήσει τον λαό του στο παρελθόν, γιατί στο μέλλον δεν θα είναι τίποτε, γιατί δεν έχει να προσφέρει τίποτε άλλο εκτός από την αυτοκρατορία και την αυθαιρεσία, κανένα πρόταγμα».
Μόνο μια ειλικρινής διερεύνηση των εγκλημάτων του σοβιετικού παρελθόντος –ένα ηράκλειο έργο που ανέλαβε η οργάνωση Μεμόριαλ πριν διαλυθεί στα τέλη του 2021– θα επέτρεπε στη Ρωσία να βγει από τους μύθους και τα ψέματα που «έθαψαν τη μνήμη του έθνους σε μια ζώνη σιωπής», όπως επισημαίνει ο δημοσιογράφος Ετιέν Μπους. Αυτός είναι ίσως ο μόνος τρόπος με τον οποίο θα µπορούσε η Ρωσία να οραµατιστεί το µέλλον της.
Ο Βλαντίμιρ Πούτιν και η χίμαιρα της «Ευρασιατικής Ρωσίας»
Σε πρόσφατη έκθεσή τους, οι στρατηγιστές του ρωσικού καθεστώτος καλούν τη χώρα να γυρίσει την πλάτη στην Ευρώπη και τη Δύση, να επικεντρωθεί στην Κίνα και την ανάπτυξη της Σιβηρίας και να επιστρέψει «στις πηγές της ευρασιατικής ταυτότητας της Ρωσίας».
Μόλις πριν από λίγες εβδομάδες δημοσιεύθηκε μια έκθεση από το Ρωσικό Συμβούλιο Εξωτερικής και Αμυντικής Πολιτικής, η οποία προφανώς συντάχθηκε κατόπιν αιτήματος της ρωσικής προεδρικής διοίκησης (τουλάχιστον έτσι παρουσιάστηκε). Με τον τίτλο «Προβλήματα και διδάγματα από την πρόσφατη ιστορία της εθνικής εξωτερικής πολιτικής (και δυνατότητες διόρθωσής της)», υπογράφεται από τέσσερα βαριά ονόματα που βρίσκονται κοντά στο Κρεμλίνο: τους Σεργκέι Καραγκάνοφ, Φιοντόρ Λουκιανόφ, Αλεξάντρ Κραμαρένκο και Ντμίτρι Τρένιν. Αφού υπήρξαν επί μακρόν οι υπεύθυνοι επαφής για τον διάλογο με τη Δύση, αυτοί οι στρατηγοί δημιούργησαν το σκηνικό για τη ριζική στροφή που θεωρούσαν ότι έπρεπε να επιβληθεί στη ρωσική εξωτερική πολιτική: την πλήρη ρήξη με τη Δύση και τη δραστική στροφή προς την Ανατολή και την Κίνα του Σι.
Εν ολίγοις, ενώ οι συγγραφείς αποδέχονται διακριτικά την ανάγκη διατήρησης ορισμένων δεσμών με την Ευρώπη, ζητούν από τη Ρωσία να της γυρίσει την πλάτη της «απομακρυνόμενη από τον δυτικοκεντρισμό που συνίστατο επί αιώνες στην προσπάθεια της Ρωσίας να ενσωματωθεί στη Δύση». Και να αντικαταστήσει αυτή την επιδίωξη με την «ενσωμάτωση με την Ασία (Κίνα)». «Ακόμη και αν αυτή η ενσωμάτωση θα μπορούσε να είναι εν μέρει επικίνδυνη, είναι λιγότερο επικίνδυνη από την ενσωμάτωση στην Ευρώπη, επειδή η Κίνα δεν θέλει να αλλάξει τις αξίες μας και να πλήξει την κυριαρχία μας», τονίζουν οι συγγραφείς.
Ένα έως δύο εκατομμύρια Ουκρανοί πρέπει να εκτοπιστούν στη Σιβηρία
Ο συγγραφείς σπεύδουν να εκφράσουν την ανησυχία τους για τη ρωσική κυριαρχία, η οποία υποτίθεται ότι έχει περιφρονηθεί από τη Δύση (Πότε και πού;) Το κείμενο, το οποίο είναι τρομακτικό ως προς τις προθέσεις του για το Κίεβο, συνιστά να εφαρμοστεί στις νότιες και ανατολικές περιοχές ένας ιδεολογικός οδοστρωτήρας παρόμοιος με αυτόν που χρησιμοποιήθηκε στη ΛΔΓ! Προτείνει επιπλέον, σύμφωνα με τη σταλινική παράδοση, τη μετακίνηση 1 έως 2 εκατομμυρίων Ουκρανών στη Σιβηρία, ώστε να ξεκινήσει ένα φιλόδοξο αναπτυξιακό πρόγραμμα για την περιοχή αυτή, η οποία πιστεύουν ότι θα γίνει το νέο κέντρο βάρους της χώρας. Ζητούν επίσης να μεταφερθούν πολιτικοί και θεσμοί σε μια «τρίτη πρωτεύουσα» στη Σιβηρία.
Το ευρασιατικό σχέδιο που επαγγέλλεται ο Πούτιν και το οποίο η Ρωσία καλλιεργεί από τον 19ο αιώνα «είναι στην πραγματικότητα ένα τρελό όνειρο που δεν οδηγεί πουθενά», λέει ο πρώην πρέσβης της Γαλλίας Πιερ Αντριέ, ο οποίος έχει εκδώσει ένα γεωπολιτικό βιβλίο γεμάτο με πολύτιμες πληροφορίες για τις ρωσοκινεζικές σχέσεις. «Αυτή η ρήξη με την Ευρώπη και τη Δύση κρύβει τους ευτελείς στόχους της διατήρησης του καθεστώτος και οδηγεί τη Ρωσία προς την καταστροφή», επιμένει.
Αυτό το μείγμα δοξολογίας και ορμητικής φυγής προς τα μπρος θυμίζει τον ναζισμό. Οι Ρώσοι φαίνονται διατεθειμένοι να ρισκάρουν να καταστρέψουν τον εαυτό τους και τον κόσμο! (Πιερ Αντριέ, πρώην πρέσβης της Γαλλίας στη Μόσχα).
Γιατί, ενώ η ασιατική διάσταση της Ρωσίας είναι μια πραγματικότητα, το πρόγραμμα των μεγαλομανιακών μέτρων που προτείνει η εν λόγω έκθεση λέει πολλά για τον χιμαιρικό γεωπολιτικό χορό του Πούτιν στο χείλος της αβύσσου.
Εκτός από την υποταγή της Ουκρανίας, η έκθεση υποστηρίζει ότι πρέπει να απορριφθεί το «νομικιστικό προκείμενο των διεθνών σχέσεων» της Δύσης, σύμφωνα με το οποίο οι συνθήκες πρέπει να γίνονται σεβαστές. Ζητά την προκαταρκτική χρήση πυρηνικών όπλων για την «επιμόρφωση» των χωρών του ΝΑΤΟ, ενώ ζητά ακόμη και την έξοδο από το σύμφωνο για τη μη διάδοση των πυρηνικών όπλων, και στη συνέχεια υποστηρίζει τα σχέδια πυρηνικοποίησης του Ιράν και άλλων χωρών, προκειμένου να κερδηθούν νέοι σύμμαχοι και να αποδυναμωθεί η Δύση. «Αυτό το μείγμα αυτοδοξολογίας και αλόγιστης σπουδής θυμίζει τον ναζισμό. Οι Ρώσοι φαίνονται έτοιμοι να ρισκάρουν να καταστρέψουν τους εαυτούς τους και τον κόσμο! Αυτό τρομάζει τους Κινέζους, οι οποίοι είναι πραγματιστές», λέει ο Αντριέ, ο οποίος είναι πεισμένος ότι το Πεκίνο υποστηρίζει τη Μόσχα μόνο κατά το ήμισυ.
Ενισχύστε την προσπάθειά μας κάνοντας μια δωρεά στο Άρδην πατώντας ΕΔΩ.
Γνωρίστε τα βιβλία των Εναλλακτικών Εκδόσεων
Ακολουθήστε το Άρδην στο Facebook
Ακολουθήστε το Άρδην στο twitter
Εγγραφείτε στο κανάλι του Άρδην στο Youtube
