του Γιάννη Σιδέρη
Στα… εξομολογητήρια των καναλιών και των ράδιων αποσυντίθεται ο ΣΥΡΙΖΑ ανεβάζοντας σκετς ιλαροτραγωδίας.
Χθες δυο από τους αντιμαχόμενους πρωταγωνιστές έστειλαν δημοσίως μηνύματα ανορθολογισμού. Ο αριστερός Θοδωρής Δρίτσας («κομαντάτε» κατά τον είρωνα Καρανίκα) βγήκε στον ΣΚΑΪ και υποστήριξε ότι ο νυν πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δεν έπρεπε να θέσει υποψηφιότητα σε κόμμα που δεν είναι καν μέλος. Δεν είχαμε φανταστεί τέτοιο πράγμα για να το προβλέψουμε στο καταστατικό, είπε! Και προέτρεψε τον νέο Πρόεδρο να φύγει από τον ΣΥΡΙΖΑ και… να ιδρύσει δικό του κόμμα!
Το ότι δεν είχαν φανταστεί τέτοια υποψηφιότητα δεν είναι φυσικά πρόβλημα του Κασσελάκη. Είναι δική τους μυωπική θεώρηση επί του καταστατικού. Το προσπέρασαν σαν δεδομένο γραφειοκρατικό κείμενο και τώρα που τους έφερε τον απρόβλεπτο αρχηγό δεν το σέβονται και το τσαλαπατούν απαιτώντας να φύγει ο εκλεγμένος αρχηγός!
Παράλογο μεν αλλά χαρακτηριστικό του απερχόμενου ΣΥΡΙΖΑ. Παράλογη και η απάντηση του κυριαρχούντος ΣΥΡΙΖΑ, δια στόματος Πολάκη. Αντί να επισημάνει στον Δρίτσα την ανάγκη σεβασμού στο καταστατικό και την εκλογική διαδικασία που ήταν καθ’ όλα δημοκρατική, τον κατηγόρησε ότι… προσκύνησε τον ΣΚΑΪ για πέντε λεπτά δημοσιότητας.
Έτσι αντιμετωπίζει ο αψύς συντονιστής τον δημόσιο διάλογο, που φυσικά διεξάγεται και μέσω των ΜΜΕ. Και αυτό δεν είναι ιδιαιτερότητα Πολάκη. Αυτές είναι οι κυρίαρχες λογικές που διαχέονται κάθετα στον ΣΥΡΙΖΑ, από τα ηγετικά στελέχη έως τα απλά μέλη.
Γι’ αυτό και η Αχτσιόγλου ξεσήκωσε κύματα δυσαρέσκειας όταν απάντησε ορθολογικά σε σχετική ερώτηση: «Μπορεί να οικοδομηθεί μια σχέση αμοιβαίας εμπιστοσύνης. Να μην τους αδικούμε τους δημοσιογράφους και θεωρώ και ότι οι δημοσιογράφοι δεν θα πρέπει να μας αδικούν».
Άφρισε ο όλος ΣΥΡΙΖΑ που έχει αναγορεύσει τους δημοσιογράφους ως τους μέγιστους εχθρούς. Αιχμή και πάλι ο Πολάκης, που φρύαξε με την ιδιότυπη γραφή του: «Να μην αδικούμε τους δημοσιογράφους για να μην μας αδικούν!!!! ΣΟΒΑΡΑ ΤΩΡΑ;;;» και κατέληξε: «Ενημερώνω προς πάσα κατεύθυνση: Θα συνεχίσω να «αδικώ»… αυτούς τους «δημοσιογράφους» και τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης που υπηρετούν»!
Ο λαός βέβαια κατά πως φαίνεται από τις εκλογές, τις δημοσκοπήσεις, και τις τηλεθεάσεις των δελτίων και των ενημερωτικών (όποιας ποιότητας) εκπομπών, δεν συγχρονίζεται με την «ανειρήνευτη» μάχη του Πολάκη και των οπαδών του.
Με τέτοια ποιότητα λόγου και σκέψης που εκφράζονται οι δύο αντιμαχόμενες ομάδες, κάνουν εντύπωση οι «λυγμικές» εκφράσεις που επιστρατεύουν κάποιοι αριστεροί διανοούμενοι του ΣΥΡΙΖΑ, για να περιγράψουν την κατάρρευσή του.
Σαν τον εκ των εμπύρετων της «Γέφυρας» Αντώνη Λιάκου. Σε άρθρο του στην Καθημερινή, συμπεραίνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν βρήκε ένα καινούργιο ρόλο στη νέα ιστορική φάση, καθώς είδε ότι τελείωνε η κρίση.
Σωστό αυτό αλλά στο «δια ταύτα» εκπλήσσει με την απόσκιρσή του από την πραγματικότητα. Γράφει: «Αντελήφθη βέβαια το 2019 (ο ΣΥΡΙΖΑ) και ορθώς ότι θα έπρεπε να ανασχηματίσει την Κεντροαριστερά συνολικά απορροφώντας το ΠΑΣΟΚ»!
Μένεις ενεός που μορφωμένοι άνθρωποι, χαμένοι στην αχλή της ιδεολογικής τους αυταρέσκειας, νεφελοβατούν. Πώς ήταν δυνατό ο ΣΥΡΙΖΑ, ένα μόρφωμα που συγκροτήθηκε βεβιασμένα υπό την προοπτική της κυβερνητικής εξουσίας, συναποτελούμενο από 13-14 συνιστώσες (από τον σταλινισμό, τον τροτσκισμό και τον μαοϊσμό, ως τον σιτουσιανισμό, τον τσαβισμό, και άλλα του αριστερού καλειδοσκοπίου) να απορροφήσει το ΠΑΣΟΚ;
Το ΠΑΣΟΚ, με όλα τα λάθη, τα προβλήματα και τις καταιγίδες που πέρασε, μέσα από το μικρό ποσοστό που διατήρησε, απέδειξε πως είναι συμπαγές, με λίγο πολύ ενιαία νοοτροπία και κοσμοαντίληψη. Όχι δουλεμένη βεβαίως, αλλά ενιαία. Και παρόλο που πρώτο καθιέρωσε τον όρο «συντροφικά μαχαιρώματα» ποτέ δεν έφτασε σε σημείο τέτοιας δημόσιας κλωτσοπατινάδας.
Άλλωστε παρά τα μικρά του ποσοστά, εξακολουθεί να έχει διασύνδεση με τα ανθρώπινα δίκτυα, σε τοπικό, συνδικαλιστικό και συνεταιριστικό επίπεδο. Ακόμη και σε επίπεδο κοινωνικών συναναστροφών!
Το αποδεικνύουν οι εκλογές σε συνδικάτα, σε συλλόγους, όσο και οι πρόσφατες στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Το καθηλωμένο κόμμα του Ανδρουλάκη που θα το… απορροφούσε ο ΣΥΡΙΖΑ, πήρε περί τους 100 δήμους και ο ΣΥΡΙΖΑ λιγότερους από 15!
Δεν ήταν προσωπική γνώμη αυτή που εξέφρασε ο εν λόγω καθηγητής. Ήταν κοινή συνείδηση που αντανακλούσε σε όλο το απαράτ του ΣΥΡΙΖΑ. Και ο ίδιος ο Τσίπρας επαναπαυόταν σε έωλες ονειρώξεις. Το είχε πει σε συνομιλητή του: «Θα έρθουν σε μας. Το μικρό πάει στο μεγάλο»! Μέσα έπεσε…
Τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ είναι εκείνος που κινδυνεύει να μείνει ανάμνηση, καθώς δεν έχει κατακτήσει ενιαία και συμπαγή πολιτική άποψη. Πώς το λέει ο λαός; Ανεμομαζώματα, διαβολοσκορπίσματα…
