Να σταματήσει ο κατήφορος

630

του Θανάση Μαυρίδη από το liberal.gr

Την ώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ αναζητά τη χαμένη του ταυτότητα στη λάσπη του διαδικτύου, η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη αναζητά εκείνο το «κάτι τις» που χάθηκε με την αποχώρηση του Αλέξη Τσίπρα και το οποίο «κάτι» προσέδιδε αξία στις μετοχές του κεντροδεξιού κυβερνητικού σχηματισμού. Δυστυχώς, η γύμνια του πολιτικού συστήματος είναι πλέον κάτι περισσότερο από εμφανής και ανοίγει διάπλατα την πόρτα της εξουσίας στην ακροδεξιά. Η επόμενη χρεοκοπία βρίσκεται προ των πυλών. 

Δεν θα μας έκανε εντύπωση αν ο κ. Μητσοτάκης ζητούσε από τον κ. Τσίπρα την επιστροφή του στην κεντρική πολιτική σκηνή. Να έχει κάποιον να αντιπαρατεθεί. Το να είναι κανείς υποχρεωμένος να έρχεται σε καθημερινό διάλογο με τον Στέφανο Κασσελάκη ή με τα ορφανά του Ανδρέα Παπανδρέου, είναι καταστροφικό. Κι αυτό φαίνεται ήδη στις δημοσκοπήσεις.

Η κυβέρνηση αναζητά σωσίβιο στα προβλήματα της καθημερινότητας. Αλλά αυτή είναι στο τέλος η δουλειά της. Με το να μας το υπενθυμίζει διαρκώς δεν είναι καλό, ακριβώς επειδή μας θυμίζει πόσα καθημερινά προβλήματα άφησε ανεπίλυτα το πολιτικό σύστημα τα τελευταία χρόνια. Προσοχή! Το κοινό δεν έχει πάντα δίκιο, αλλά στην προκειμένη περίπτωση αυτό έχει ελάχιστη σημασία. Αυτό το κοινό θα ψηφίσει και στις επόμενες εκλογές. 

Μέχρι προχτές υπήρχε μία ψευδαίσθηση. Ότι στο πολιτικό σκηνικό είχαμε μία σύγκρουση γιγάντων. Από τη μία η αριστερά που με αφετηρία την Ελλάδα θα άλλαζε και όλη την Ευρώπη και από την άλλη οι τελευταίες δυνάμεις της «αντεπανάστασης» που φαινόντουσαν διατεθειμένες να πουλήσουν πολύ ακριβά το τομάρι τους για να σώσουν τον κόσμο από την αναβίωση του κομμουνισμού. Τρίχες! Αυτό ακριβώς! Όλα αυτά αποδεικνύονται τρίχες. Εκείνο που φαίνεται πλέον ολοκάθαρα και λόγω της πρωτοφανούς κρίσης στον ΣΥΡΙΖΑ είναι η ανεπάρκεια του πολιτικού συστήματος και της οικονομικής ελίτ να αντιληφθούν τα πραγματικά προβλήματα της χώρας και να βάλουν προτεραιότητες. Η ανεπάρκεια αυτή γέννησε την πρώτη χρεοκοπία και κατά τα φαινόμενα θα μας οδηγήσει και σε μία ακόμη… 

Οι οικονομικές κρίσεις έπονται των κοινωνικών. Κι εδώ έχουμε αντικειμενικό πρόβλημα! Όταν μία κοινωνία πιστεύει ότι τα δάση καίγονται για να «φυτευτούν» ανεμογεννήτριες, ότι υπουργοί της κυβέρνησης δολοφόνησαν τα άτυχα θύματα της τραγωδίας των Τεμπών, τότε δεν υπάρχουν πολλές ελπίδες «ανάκαμψης». Είναι μία κοινωνία βαθιά διχασμένη, χωρίς όραμα για το μέλλον, χωρίς σχέδιο για το παρόν. 

Και δεν είναι μόνο αυτό! Διάφοροι οικονομικοί παράγοντες αντιλαμβάνονται το κενό που υπάρχει και σπεύδουν να το καλύψουν, αδιαφορώντας αν η πρακτική τους μπορεί να οδηγήσει σε περιπέτειες τη χώρα για την οποία δήθεν κόπτονται. Μόλις προχτές διαβάζαμε ένα πόνημα που προσπαθούσε να μας πείσει ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν έχει πολιτική νομιμοποίηση, λόγω του ποσοστού της αποχής.

Να μην αναφερθούμε στο ψευδές της αποχής (με βάση τους πραγματικούς ψηφοφόρους). Να πούμε όμως ότι αυτή η τακτική είναι επικίνδυνη για την ίδια τη Δημοκρατία. Πρώτη φορά αμφισβητούνται σε τέτοιον βαθμό οι δημοκρατικές διαδικασίες και γίνονται συστηματικές επιθέσεις στον Κοινοβουλευτισμό και τη Δικαιοσύνη…  

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης προσπάθησε! Αυτό δεν μπορεί κάποιος να του το αρνηθεί. Όπως και το γεγονός ότι αποτελεί την τελευταία ελπίδα στη μάχη της εθνικής επιβίωσης. Αλλά είναι αρκετό ένα πρόσωπο για να ξεκολλήσει μια ολόκληρη χώρα από τη λάσπη; Κάτω από ορισμένες συνθήκες, μπορεί. Κάτω από τις σημερινές που λείπει το στοιχείο της εθνικής συναίνεσης στα μεγάλα προβλήματα, όχι.

Γι’ αυτό και πρέπει κάτι να αλλάξει και μάλιστα δραματικά. Να σταματήσει ο κατήφορος της πολιτικής ζωής. Και γι’ αυτό έχουν τεράστια ευθύνη οι άνθρωποι που διαχειρίστηκαν τη διαδοχή του Αλέξη Τσίπρα στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Όταν η πολιτική ασκείται μέσω των social media και ο βαθμός της παρέμβασης κρίνεται από τον αριθμό των διαδικτυακών ακολούθων, τότε ο λαός, ο πραγματικός συγγραφέας της ιστορίας, γυρίζει την πλάτη στο σύστημα.
Η χώρα έχει πολλά και μεγάλα προβλήματα. Είναι η οικονομία, είναι το δημογραφικό, είναι η απειλή εξ ανατολών μας. Και τα μεγάλα προβλήματα απαιτούν πολιτικές λύσεις και όχι ένα περιβάλλον που μέρα με τη μέρα γίνεται όλο και πιο τοξικό… 

Όταν οι αναθυμιάσεις του βόθρου αναδύονται καθημερινά μέσα στα σπίτια μας, είναι ανυπόφορο να προσπαθούν κάποιοι να μας πείσουν ότι πρόκειται για ευωδιαστά άνθη λουλουδιών. Ναι, μας κόπτει τι γίνεται στον ΣΥΡΙΖΑ. Μας θλίβουν όλα αυτά που βλέπουμε να γίνονται στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Και ναι! Θα θέλαμε να σταματήσει αυτός ο κατήφορος. Για λίγο διασκεδάσαμε με τα καμώματα των συντρόφων. Βγάλαμε το άχτι μας για τα όσα υπομείναμε εμείς από τα πληρωμένα troll τους. Αλλά κάπου φτάνει. Νισάφι πια. Αυτός ο κατήφορος θα μας πάρει όλους μαζί του…