Αρχική » Ποιος ξέχασε τα Ίμια;

Ποιος ξέχασε τα Ίμια;

από Άρδην - Ρήξη
Ποιος ξέχασε τα Ίμια;
Του Δημήτρη Μηλάκα από το Ποντίκι
Οι δραματικές συνέπειες της κρίσης των Ιμίων που κορυφώθηκε το βράδυ της 30ής Ιανουαρίου 1996 ουδέποτε απασχόλησαν με την απαραίτητη προσοχή το πολιτικό σύστημα και την κοινωνία της χώρας. Τότε, εκείνα τα χρόνια, υπήρχαν άλλες προτεραιότητες, καθώς χτιζόταν η ψευδαίσθηση της «ισχυρής Ελλάδας». Με δανεικά…Τότε, λοιπόν, ελάχιστοι επέμεναν να βλέπουν τον χάρτη του Αιγαίου να γίνεται γκρίζος. Ελάχιστοι ασχολήθηκαν με την επίσημη ανάθεση (συμφωνία Σημίτη – Ντεμιρέλ στη Μαδρίτη) της διαχείρισης της ελληνικής κυριαρχίας στην αμερικανική επιδιαιτησία. Η προσοχή είχε επικεντρωθεί στο χρήμα. Στο (δανεικό και πανάκριβο όπως στη συνέχεια αποδείχτηκε) χρήμα που εκείνη την περίοδο άρχισε να ρέει και να μοιράζεται σε εξοπλιστικά και άλλα προγράμματα με τις συνεπακόλουθες μίζες, προμήθειες και εξυπηρετήσεις…

Αποτέλεσμα; Ένα ωραίο μεσημέρι, τον Απρίλη του 2010, ο πρωθυπουργός της χώρας Γιώργος Παπανδρέου από το ακριτικό Καστελόριζο παραδέχτηκε τη χρεοκοπία της χώρας καλώντας για βοήθεια το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Έκτοτε και καθώς το οξύ οικονομικό πρόβλημα άγγιξε μέχρι το μεδούλι της την ελληνική κοινωνία τα ζητήματα εθνικής κυριαρχίας άρχισαν να εμφανίζονται στο προσκήνιο με έμμεσο, αλλά σαφή τρόπο. Πώς είναι δυνατόν οι υπάλληλοι των δανειστών να ρυθμίζουν και να ορίζουν κάθε λεπτομέρεια στα δημοσιονομικά της χώρας; Πώς είναι δυνατόν οι εκλεγμένες κυβερνήσεις να μην μπορούν να αποφασίσουν ούτε για την τιμή του πετρελαίου θέρμανσης χωρίς τη σύμφωνη γνώμη των υπαλλήλων της τρόικας;

Τις τελευταίες μέρες, με αφορμή τις βόλτες των Τούρκων στην κυπριακή ΑΟΖ, τα ερωτήματα που αφορούν τη δυνατότητα της κυβέρνησης να προασπίσει τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας αρχίζουν να εμφανίζονται με πιο πιεστικό τρόπο. Πώς μια παραδομένη στους δανειστές κυβέρνηση μιας χρεοκοπημένης χώρας μπορεί να αντιμετωπίσει τις τουρκικές αμφισβητήσεις, οι οποίες εκδηλώνονται έμπρακτα και επίμονα, όπως θα διαβάσετε στις σελίδες 12 – 13 και εντός της ελληνικής ΑΟΖ, μεταξύ Κρήτης, Καρπάθου, Ρόδου και Καστελόριζου;

Αν λοιπόν η ψευδεπίγραφη ευημερία των εποχών της «ισχυρής Ελλάδας» μπόρεσε να κρύψει τις συνέπειες της οδυνηρής διπλωματικής ήττας των Ιμίων, αυτό δεν σημαίνει ότι αυτές οι συνέπειες εξαφανίστηκαν. Αντίθετα, αναζητούν την κατάλληλη στιγμή (πολιτική / οικονομική αστάθεια) και τον κατάλληλο τόπο (ελληνική ΑΟΖ;) για να επιβεβαιωθούν…

 sk3010aj1414772583
Βάζουν χοντρό χέρι στην ΑΟΖ μας
Του Δημήτρη Μηλάκα από το Ποντίκι
Το παιχνίδι στην ανατολική Μεσόγειο χοντραίνει επικίνδυνα και η ελληνική κυβέρνηση τρέχει και δεν φτάνει για να «βουλώσει τρύπες» στην ελληνική ΑΟΖ, τις οποίες η ίδια δημιούργησε με την αδράνεια και τις επιλογές της την τελευταία διετία.Στο πλαίσιο αυτό, ο υπουργός Εξωτερικών και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Ευ. Βενιζέλος ανακοίνωσε χθες από τη Λευκωσία την απόφαση της Αθήνας να στείλει στην περιοχή δύο πολεμικά πλοία (φρεγάτα και υποβρύχιο) σε μια προσπάθεια της χώρας να επιδείξει την αποφασιστικότητα και τις δυνατότητές της να προασπίσει τα δικαιώματά της στην περιοχή.

Η αφορμή γι’ αυτήν την επίδειξη αποφασιστικότητας έχει προσφερθεί στο πιάτο της ελληνικής κυβέρνησης από τις συνεχιζόμενες προκλητικές ενέργειες της Άγκυρας εις βάρος της Κύπρου.

Όπως είναι γνωστό, το τουρκικό ερευνητικό σκάφος «Barbaros» με τη συνοδεία δύο πολεμικών πλοίων και ενός υποβρυχίου κόβει βόλτες στην κυπριακή ΑΟΖ, και μάλιστα σε οικόπεδα τα οποία έχουν δημοπρατηθεί και βρίσκονται σε στάδιο έρευνας και εκμετάλλευσης από μεγάλες πετρελαϊκές εταιρείες. Με τον τρόπο αυτόν – όπως εκτιμούν παράγοντες του ΥΠΕΞ – η Άγκυρα υπενθυμίζει το μέγεθος της δύναμής της και τις απαιτήσεις της στη διανομή του ενεργειακού πλούτου που έχει βρεθεί στην περιοχή.

Ειδική περίπτωση

Ωστόσο, σύμφωνα με τις ανησυχίες που διατυπώνουν έμπειρα στελέχη των ενόπλων δυνάμεων και της ελληνικής διπλωματίας, πέρα από τον προφανή στόχο στην Κύπρο, η Άγκυρα έχει και έναν «κρυφό»: την περιοχή που ορίζεται από ανατολικά των νησιών Κρήτης – Καρπάθου – Ρόδου και νότια του Καστελόριζου.

Πρόκειται, δηλαδή, για την περιοχή η οποία περιγράφει την ελληνική ΑΟΖ στην ανατολική Μεσόγειο και την οποία ευθέως αμφισβητεί η Τουρκία, καθώς υποστηρίζει ότι το Καστελόριζο είναι «ειδική περίπτωση» και δεν έχει δικαίωμα σε οικονομική ζώνη.

Το σενάριο, που σύμφωνα με πληροφορίες πανικόβαλε την ελληνική κυβέρνηση και την κινητοποίησε σε βαθμό συναγερμού, είναι η βάσιμη πιθανότητα η Τουρκία να επιχειρήσει δημιουργία τετελεσμένων στη συγκεκριμένη περιοχή…
Η όψιμη αντίδραση της ελληνικής κυβέρνησης στις πιθανές τουρκικές επιθετικές ενέργειες περιλαμβάνει, θα πρέπει να σημειώσουμε, στρατιωτικές και διπλωματικές κινήσεις:

◆ Στις στρατιωτικές συμπεριλαμβάνονται η καθέλκυση δύο υποβρυχίων που είναι άκρως απαραίτητα για την άμυνα της περιοχής και η απόφαση για άμεση προμήθεια των απαραίτητων αξιόπιστων πυρομαχικών.

◆ Στις διπλωματικές κινήσεις εντάσσεται η προσπάθεια που καταβάλλεται για την αναζωογόνηση των συνομιλιών με την Αίγυπτο (και την Κύπρο) με στόχο την οριοθέτηση της ΑΟΖ.

Στο πλαίσιο αυτών των τριμερών (Ελλάδας – Κύπρου – Αιγύπτου) επαφών ο υπουργός Εξωτερικών βρέθηκε στη Λευκωσία και συναντήθηκε με τους ομολόγους του της Αιγύπτου και της Κύπρου, προκειμένου να προετοιμάσουν την τριμερή σύνοδο κορυφής που θα γίνει στο Κάιρο στις 8 Νοεμβρίου. Μετά τη συνάντηση των τριών ΥΠΕΞ αξίζει να σημειωθεί πως εκδόθηκε κοινό ανακοινωθέν στο οποίο καταγράφεται η δυσφορία των τριών χωρών για τις τουρκικές προκλήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ.

Γραμμάτια από το παρελθόν

Οι συστηματικοί αναγνώστες του «Ποντικιού» πιθανότατα ενθυμούνται τα ρεπορτάζ που επεξηγούσαν πώς χάθηκε η «μαγκιά» της κυβέρνησης μετά τα μηνύματα που έφτασαν από την Ουάσιγκτον, τα οποία έβαλαν πάγο στις προεκλογικές, κατά κύριο λόγο, διακηρύξεις προθέσεων του Αντώνη Σαμαρά να ορίσει την ελληνική ΑΟΖ στην ανατολική Μεσόγειο.

Αμέσως μετά τον σχηματισμό της συγκυβέρνησης που προέκυψε από τις εκλογές του 2012 οι Αμερικανοί «προστάτες» διεμήνυσαν, με την… κομψότητα που τους διακρίνει, ότι, αν η Αθήνα προχωρήσει σε μονομερείς κινήσεις στο θέμα της ΑΟΖ, θα πρέπει να προετοιμαστεί να αντιμετωπίσει μόνη της την τουρκική οργή. Έκτοτε η (συν)κυβέρνηση έκανε το… παγώνι. Μέχρι που ήρθε η στιγμή της αμερικανοτουρκικής σύγκρουσης για το θέμα της αντιμετώπισης του Ισλαμικού Κράτους και του πολέμου στη Συρία και το Ιράκ…

Εν τω μεταξύ θα πρέπει να σημειωθεί ότι άμεση συνέπεια της κυβερνητικής αφωνίας σχετικά με το δικαίωμα του Καστελόριζου σε ΑΟΖ ήταν η «γλώσσα» που έβγαλε το Κάιρο, το οποίο προχώρησε στη δημοπράτηση οικοπέδων αγνοώντας απολύτως τα ελληνικά δικαιώματα και υιοθετώντας την τουρκική επιχειρηματολογία. Μάλιστα, στις 30 Δεκεμβρίου 2013 το αιγυπτιακό υπουργείο Πετρελαίου προχώρησε σε διεθνή πρόσκληση ενδιαφέροντος εκδίδοντας σχετικό χάρτη με περιγραφή των οικοπέδων. Ο εν λόγω χάρτης, προφανώς, αγνοεί τα δικαιώματα ΑΟΖ του Καστελόριζου και δημιουργεί τουρκοαιγυπτιακά θαλάσσια σύνορα.

Αξίζει να σημειωθεί ότι πριν από την προκήρυξη του διαγωνισμού για την εκδήλωση ερευνών στα εν λόγω οικόπεδα το αιγυπτιακό υπουργείο Εξωτερικών ουσιαστικά αρνήθηκε να συζητήσει με την Ελλάδα το ζήτημα της οριοθέτησης ΑΟΖ μεταξύ των δύο χωρών. Σύμφωνα με τους Αιγύπτιους, διάλογος γι’ αυτήν την περιοχή μπορεί να γίνει μόνο σε τριμερή βάση, δηλαδή με την παρουσία και της Τουρκίας!

Μάλιστα, θα πρέπει να σημειωθεί ότι το Κάιρο τότε βοήθησε στη δημιουργία τετελεσμένων δημοπρατώντας ελληνικό θαλάσσιο οικόπεδο. Πρόκειται για ένα οικόπεδο του οποίου η «οριοθέτηση» συμπίπτει με την αυθαίρετη και μονομερή διεκδίκηση της Άγκυρας για οριοθέτηση με την Αίγυπτο στη βάση της «μέσης γραμμής», παραβλέποντας το Καστελόριζο και μεγάλο μέρος της κυπριακής ΑΟΖ.

Το αμερικανικό παιχνίδι

Καταλυτική για τις νέες ισορροπίες που αναζητούνται στην περιοχή είναι η έντονη τριβή στις σχέσεις μεταξύ Άγκυρας και Ουάσιγκτον, η οποία εκδηλώνεται με αντικείμενο τις διευθετήσεις στην περιοχή της Συρίας και του Ιράκ. Συνέπεια αυτών των τριβών (αλλά και της ρυμούλκησης του Καΐρου από την Ουάσιγκτον μακριά από την Άγκυρα) είναι, όπως αναφέραμε, η αναζωπύρωση των τριμερών συνομιλιών Ελλάδας – Αιγύπτου – Κύπρου. Μάλιστα, σύμφωνα με πληροφορίες του «Ποντικιού», η Αίγυπτος υποσχέθηκε, ως ένδειξη καλής θέλησης, να επανεξετάσει την απόφασή της για δημοπράτηση οικοπέδου το οποίο έχει προκύψει κατά την επιθυμία της Άγκυρας χωρίς να ληφθούν υπόψη τα δικαιώματα του Καστελόριζου σε ΑΟΖ.

Όπως είναι φανερό, αυτή η διπλωματική κινητικότητα που αναπτύσσει με την αμερικανική «ανοχή» η Αθήνα προκαλεί την έντονη οργή της Άγκυρας, η οποία, όπως τουλάχιστον ελπίζουν στην Αθήνα, δεν μπορεί να εκδηλωθεί εις βάρος των ελληνικών συμφερόντων… Ας ελπίσουμε, λοιπόν, οι ελπίδες αυτές, που βασίζονται στην υποστήριξη του ξένου παράγοντα, να μην αποδειχθούν φρούδες…

ΣΧΕΤΙΚΑ

3 ΣΧΟΛΙΑ

George 4 Νοεμβρίου 2014 - 17:03

Εμενα μου κανουν εντυπωση οι πολυ καλα συγχρονισμενες με τα γεγονοτα (ακαριαιες θα ελεγα) αντιδρασεις της Αγγλιας εναντιον της Ελλαδας και η σιγουρια τους! Οσο και εξυπνοι να ειναι…τετοια ταχυτητα κρισης και αντιδρασης δεν θα μπορουσαν να εχουν. Αυτη την ταχυτητα αντιδρασης την εχει κανεις μονο οταν ακολουθει καποιο σχεδιο. Οπου εχει μελετησει και ξερει απο πριν τι θα γινει και τι κινησεις πρεπει να κανει.
Συγκεκριμενα; A) στο ξεκινημα της οικονομικης κρισης, πριν ακομα και απο τα Γερμανικα ΜΜΕ, τα Αγγλικα (Βρετανικα) περιοδικα economist και financial times ηταν αυτα που πυροδοτησαν την οικονομικη δυσφημιση της Ελλαδας ωστε να ξεκινησει ο πανικος και να βρεθουμε να μην μπορουμε να δανειστουμε. Και Β) Η επισης ακαριαια αντιδραση τους στην προσπαθεια της Κυπρου να προτρεψει την ΕΕ σε καταγγελια της Τουρκιας στον ΟΗΕ ηταν και αυτη πολυ καλα συγχρονισμενη (ποτε προλαβαν να αποφασισουν ποιανου το μερος θα παρουν?) Αρα ειχαν συνεννοηθει απο πριν με τους Τουρκους για την μοιρασια των πετρελαιων.
Εδω φαινεται λοιπον οτι η οικονομικη και η γεωπολιτικη κριση ειναι μερος ενος σχεδιου. Του οποιου σχεδιου ειναι γνωστης η Αγγλια. Καθως και η συμμαχος τους η Τουρκια.
Το γεγονος οτι οικονομικη κριση πυροδοτηθηκε απο τον γονο της γνωστης οικογενειας πρακτορων της Αμερικης στην Ελλαδα, δειχνει οτι μεσα σε αυτο το σχεδιο παιζουν και οι Αμερικανοι.
Η αποφασιστικοτητα και η σιγουρια της Αγγλιας εναντιον Κυπρου και Ελλαδας δειχνει οτι αυτο το σχεδιο οδηγει σε τοσο μεγαλο ακρωτηριασμο την Ελλαδα και την Κυπρο που δεν θα εχει η Αγγλια γιατι να ανησυχει απο τυχον αντιδραση τους εναντιον της. Και η σιγουρια τους δεν εχει που αλλου να οφειλεται παρα στην γνωση οτι θα τους βοηθησουν σε αυτο το σχεδιο και οι Αμερικανοι.
Βεβαια στην Αγγλια υπαρχουν ιδρυματα που αναλυουν δεδομενα, μελετες και εκπονουν κατευθηντηριες οδηγιες για τα παντα! Απο τον οδοκαθαριστη μεχρι τον υπουργο. Εκει ξερει ο καθενας αναλογα με το τι θα συμβει τι πρεπει να κανει. Και αυτο απο μονο του δεινει μια ταχυτητα αντιδρασης. Αλλα και παλι τετοιος συγχρονισμος με τις κινησεις ενος παρανοικου τουρκου ηγετη…δεν μπορει καποιο σχεδιο θα υπαρχει…

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Common sense 4 Νοεμβρίου 2014 - 21:15

Τα Ίμια εκτός από τα σημεία που σωστά αναδεικνύει το κείμενο σε τακτικό στρατιωτικό επίπεδο ανέδειξε τις αδυναμίες των ενόπλεων δυνάμεων και δη του ΠΝ να αντιμετωπίσουν τις απειλές στο θαλάσσιο και νησιωτικό πεδίο μάχης. Πράγματι το ΠΝ δεν έχει ακόμα κατανοήσει ότι εκτός κι αν χρειάζεσαι πλατφόρμες στην ανοικτή θάλασσα από την οποία να επιχειρούν ισχυρές δυνάμεις εναντίον εχθρικών ακτών (blue water navy όπως αυτό που έχουν π.χ. οι ΗΠΑ και επιχειρεί να αποκτήσει η Κίνα και σε μικρότερο βαθμό η Ρωσσία) η κυριαρχία των θαλασσών έχει περάσει στον αέρα γιατί ένα αεροπλάνο ή ένας πύραυλος μπορεί σήμερα να βυθίσει ένα κατά πολύ ακριβότερό του πλοίο. Ειδικά για το Αιγαίο και με δεδομένο ότι η Ελλάς δε μπορεί, ονομαστικά τουλάχιστον, να διατηρεί ναυτικές βάσεις στα νησιά λόγω της συνθήκης της Λωζάννης, το ΠΝ έπρεπε να είχε επικεντρωθεί όχι τόσο στην απόκτηση και λειτουργία μεγάλων πλοίων (έχω ακούσει ακόμα και για αεροπλανοφόρο!) με εξαίρεση ίσως τα υποβρύχια κι ειδικά τα πυρηνοκίνητα αλλά στην ανάπτυξη ναυτικής αεροπορίας και αμφιβίων δυνάμεων λ.χ. ναυτικού πεζικού (όπως το σώμα πεζοναυτών που έχουν οι ΗΠΑ κι άλλες χώρες). Η ναυτική αεροπορία μπορεί σε ελάχιστα λετπά να αναχαιτίσει ένα ή περισσότερα πλοία σε ένα ή περισσότερα σημεία σε αντίθεση με τα πλοία του στόλου που έχουν επιπλέον μεγαλύτερο κόστος κτήσης και λειτουργίας. Επιπρόσθετα θα ανακούφιζε την ΠΑ από αυτό το έργο, η οποία θα μπορούσε να αφοσιωθεί στην εξασφάλιση της κυριαρχίας στον αέρα, ενώ τα σκάφη ναυτικής-θαλάσσιας περιπολίας μπορούν να επιτηρούν μεγάλες εκτάσεις ή συγκεκριμένους στόχους πολύ αποτελεσματικότερα κι οικονομικότερα από πλοία. Τέλος οι αμφίβιες δυνάμεις και το ναυτικό πεζικό μπορούν να οργανωθούν ως δυνάμεις ταχείας επέμβασης για την άμυνα, ενισχύνοτας την εθνοφυλακή, κι ακόμα κι ανακατάληψη νήσων και νησίδων ανακουφίζοντας το ΣΞ από αυτό το έργο ώστε να μπορεί να αφοσιωθεί στην άμυνα της Θράκης και την οχύρωση της Κύπρου.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Common sense 6 Νοεμβρίου 2014 - 01:00

Τα Ίμια εκτός από τα σημεία που σωστά αναδεικνύει το κείμενο σε τακτικό στρατιωτικό επίπεδο ανέδειξε τις αδυναμίες των ενόπλεων δυνάμεων και δη του ΠΝ να αντιμετωπίσουν τις απειλές στο θαλάσσιο και νησιωτικό πεδίο μάχης. Πράγματι το ΠΝ δεν έχει ακόμα κατανοήσει ότι εκτός κι αν χρειάζεσαι πλατφόρμες στην ανοικτή θάλασσα από την οποία να επιχειρούν ισχυρές δυνάμεις εναντίον εχθρικών ακτών (blue water navy όπως αυτό που έχουν π.χ. οι ΗΠΑ και επιχειρεί να αποκτήσει η Κίνα και σε μικρότερο βαθμό η Ρωσσία) η κυριαρχία των θαλασσών έχει περάσει στον αέρα γιατί ένα αεροπλάνο ή ένας πύραυλος μπορεί σήμερα να βυθίσει ένα κατά πολύ ακριβότερό του πλοίο. Ειδικά για το Αιγαίο και με δεδομένο ότι η Ελλάς δε μπορεί, ονομαστικά τουλάχιστον, να διατηρεί ναυτικές βάσεις στα νησιά λόγω της συνθήκης της Λωζάννης, το ΠΝ έπρεπε να είχε επικεντρωθεί όχι τόσο στην απόκτηση και λειτουργία μεγάλων πλοίων (έχω ακούσει ακόμα και για αεροπλανοφόρο!) με εξαίρεση ίσως τα υποβρύχια κι ειδικά τα πυρηνοκίνητα αλλά στην ανάπτυξη ναυτικής αεροπορίας και αμφιβίων δυνάμεων λ.χ. ναυτικού πεζικού (όπως το σώμα πεζοναυτών που έχουν οι ΗΠΑ κι άλλες χώρες). Η ναυτική αεροπορία μπορεί σε ελάχιστα λετπά να αναχαιτίσει ένα ή περισσότερα πλοία σε ένα ή περισσότερα σημεία σε αντίθεση με τα πλοία του στόλου που έχουν επιπλέον μεγαλύτερο κόστος κτήσης και λειτουργίας. Επιπρόσθετα θα ανακούφιζε την ΠΑ από αυτό το έργο, η οποία θα μπορούσε να αφοσιωθεί στην εξασφάλιση της κυριαρχίας στον αέρα, ενώ τα αεροσκάφη ναυτικής-θαλάσσιας περιπολίας μπορούν να επιτηρούν μεγάλες εκτάσεις ή συγκεκριμένους στόχους πολύ αποτελεσματικότερα κι οικονομικότερα από πλοία. Τέλος οι αμφίβιες δυνάμεις και το ναυτικό πεζικό μπορούν να οργανωθούν ως δυνάμεις ταχείας επέμβασης για την άμυνα, ενισχύνοτας την εθνοφυλακή, κι ακόμα κι ανακατάληψη νήσων και νησίδων ανακουφίζοντας το ΣΞ από αυτό το έργο ώστε να μπορεί να αφοσιωθεί στην άμυνα της Θράκης και την οχύρωση της Κύπρου.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ

ΑΦΗΣΤΕ ΕΝΑ ΣΧΟΛΙΟ