της Κίνησης Πολιτών Άρδην από την Ρήξη
1. Ποιος θα το κάνει; Η δωσίλογη κυβέρνηση ή μήπως το τελειωμένο πολιτικό σύστημα;
Η επιτυχία του εσωτερικού ομολογιακού δανείου εξαρτάται μόνο από την καθολική λαϊκή κινητοποίηση. Γιατί μόνο αυτή δημιουργεί τις απαραίτητες συνθήκες εμπιστοσύνης. Συνεπώς, το αίτημα για ένα εσωτερικό ομολογιακό δάνειο είναι ένα αίτημα που θα πρέπει να σαρώσει τη χώρα πόρτα πόρτα, γειτονιά με γειτονιά.
Μια επιτροπή με προσωπικότητες μεγάλου κύρους και καθολικής αποδοχής θα αναλάβει να συντονίσει την προσπάθεια, να διαφυλάξει τους όρους σύναψης του δανείου και να διασφαλίσει ότι οι πόροι θα διοχετευθούν προς τους διακηρυγμένους αναπτυξιακούς και κοινωνικούς του σκοπούς. Σ’ αυτήν, θα πρέπει να συμμετέχουν άνθρωποι απ’ όλους τους μαζικούς χώρους της ελληνικής κοινωνίας, ανεξάρτητοι βουλευτές, και όσοι άνθρωποι με κύρος έχουν απομείνει στην πολιτική και την τοπική αυτοδιοίκηση, τα συνδικάτα, την Εκκλησία, το πανεπιστήμιο, τις τέχνες και τα γράμματα.
2. Μήπως με αυτό τον τρόπο δίνουμε άλλοθι στην άθλια συμμορία των κυβερνώντων που μας έφτασαν μέχρι εδώ;
Το αίτημα για ένα εσωτερικό ομολογιακό δάνειο έρχεται σε αντίθεση με την παθογένεια που χαρακτηρίζει διαχρονικά τις ελλαδικές άρχουσες τάξεις και η οποία μας έχει οδηγήσει μέχρι εδώ. Προωθεί τη λογική να στηριχτούμε στις δικές μας δυνάμεις, κόντρα στην εξωστρέφεια των ελίτ και τη διαχρονική εξάρτησή τους από τους ξένους παράγοντες. Απαιτεί από τους υπαίτιους της μεγάλης τραγωδίας να αναλάβουν το μεγαλύτερο βάρος του δανεισμού, και ως εκ τούτου θέτει τέλος στη διαχρονική ατιμωρησία των ισχυρών που κυβερνούν επί δεκαετίες αυτή τη χώρα. Τέλος, η σύναψη του δανείου προϋποθέτει την κινητοποίηση όλου του λαού, κι έτσι θέτει τέρμα στην εγωκρατία και την παθητικοποίηση που επικρατούσε όλα αυτά τα χρόνια στην ελληνική κοινωνία. Βάσει όλων αυτών, είναι σαφές ότι ένα τέτοιο αίτημα βρίσκεται στον αντίποδα όσων έχει καθιερώσει το σάπιο καθεστώς –και γι’ αυτό αποτελεί το πρώτο μεγάλο βήμα για να το υπερβούμε.
3. Μήπως με αυτό τον τρόπο διασώζεται η κατάπτυστη πολιτική που μας έχει οδηγήσει στην καταστροφή;
Το εσωτερικό ομολογιακό δάνειο πάει πακέτο με την άρνηση ψήφισης των επονείδιστων μέτρων που απαιτεί η Μέρκελ και η τρόικα, και αποσκοπεί να θέσει τέλος στον εκβιασμό των δόσεων. Η δε εξασφάλιση διαθέσιμων από το ίδιο το χέρι του ελληνικού λαού δίνει πολύτιμες ανάσες στη χώρα, ώστε να μπορέσει να μεταβάλει την πολιτική της. Είναι, δηλαδή, απαραίτητη για οποιαδήποτε αλλαγή στρατηγικής –ακόμα και για έναν σοβαρό σχεδιασμό για την ασφαλή και ομαλή έξοδο της χώρας μας από το ευρώ.
4. Μήπως με αυτό το αίτημα μετατοπίζουμε τη δημόσια συζήτηση μακριά από την κύρια αντίθεση με τον νεοδωσιλογισμό του μνημονίου;
Το αίτημα για ένα ομολογιακό δάνειο υπονομεύει την επιχειρηματολογία του νεοδωσιλογισμού στα θεμέλιά της. Αντιστρέφει όλη τη φιλολογία περί θυσιών και τους επιστρέφει το άλλοθι της «κατάστασης έκτακτης ανάγκης» πάνω στο οποίο ζητούν να δικαιολογήσουν τα αντιδημοκρατικά και τα αντικοινωνικά μέτρα που παίρνουν. Επειδή ακριβώς ζούμε σε καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης, και επειδή απαιτούνται οι θυσίες όλων για να βγούμε από αυτή την τρομακτική κρίση, γι’ αυτό θα πρέπει να πληρώσουν κυρίως οι κατέχοντες χρήμα και εξουσία. Εν ολίγοις, το αίτημα για ένα εσωτερικό ομολογιακό δάνειο στριμώχνει στη γωνία όλους τους επαγγελματίες αυτόκλητους σωτήρες και αφαιρεί όλα τα επιχειρήματα από τα κέντρα που έχουν βρει ευκαιρία, μέσα στην κρίση, να διαλύσουν την ελληνική κοινωνία.
Επίσης, ένα τέτοιο αίτημα είναι μια ευκαιρία για όλους μας να ξεφύγουμε από τον μεμψίμοιρο –και αναποτελεσματικό– καταγγελτικό λόγο ενάντια στο κράτος και τις πολιτικές ηγεσίες και να αναλάβουμε εμείς οι ίδιοι τη σωτηρία της χώρας μας.
Μέχρι τώρα, όλες οι προτάσεις του λεγόμενου αντιμνημονιακού χώρου διακατέχονταν από έλλειψη ρεαλισμού, ενώ δεν έδειχναν εμπιστοσύνη στις ίδιες της δυνάμεις του λαού. Επρόκειτο για ασκήσεις επί χάρτου, και πάντοτε προϋπέθεταν ότι θα μας έσωζαν κάποιοι άλλοι, οι Ρώσοι, οι Κινέζοι, τα πετρέλαια που έχουμε στο υπέδαφος, ή κάποια ανύπαρκτη και ανέφικτη στο άμεσο μέλλον επαναστατική κυβέρνηση, που θα διώξει μέσα σε μια νύχτα το κακό.
Το αίτημα για ένα εσωτερικό ομολογιακό δάνειο, δηλαδή, δίνει μια δημιουργική διέξοδο στο αδιέξοδο πρότασης στο οποίο έχει περιέλθει το λαϊκό κίνημα αντίστασης.
5. Μήπως με αυτό τον τρόπο θα συμβάλουμε στην περαιτέρω αφαίμαξη της χώρας από τους τοκογλύφους;
Όχι, εξαρχής καθίσταται σαφές ότι το δάνειο συνάπτεται για αναπτυξιακούς και κοινωνικούς σκοπούς. Για να έχει η χώρα διαθέσιμα ώστε να μπορεί να ανθίσταται στους εκβιασμούς της διεθνούς τοκογλυφίας, αλλά και να μπορεί να διασφαλίζει τους πολίτες της έναντι του φάσματος της εξαθλίωσης. Επίσης, οι πόροι είναι απαραίτητοι αν θέλουμε να ξεκινήσουμε μια νέα πολιτική ανασυγκρότησης – ανασύστασης του παραγωγικού ιστού της χώρας, η οποία θα θέσει τα θεμέλια για την ανεξαρτησία και την αυτάρκειά της.
6. Είναι εφικτό ένα τέτοιο δάνειο ή θα ενισχύσει την ήδη τεράστια φυγή κεφαλαίων από τη χώρα και τις τραγικές της συνέπειες;
Η πρόσφατη διεθνής εμπειρία δείχνει ότι τα δάνεια που προϋποθέτουν μαζική κοινωνική κινητοποίηση είναι αποτελεσματικότερα εργαλεία εξεύρεσης πόρων απ’ ό,τι οι αγορές. Γιατί οι αγορές στηρίζονται στο συμφέρον, ενώ τα εσωτερικά δάνεια στην αλληλεγγύη. Έτσι, στο Βέλγιο ή στην Ιταλία, που πρόσφατα συνέβη κάτι τέτοιο, οι πόροι που συγκεντρώθηκαν ήταν πολλαπλάσιοι του αναμενόμενου.
Δεύτερον, μια τέτοια καμπάνια αποκαθιστά την εμπιστοσύνη και το κύρος της χώρας, και ως εκ τούτου αποτελεί παράγοντα που συμβάλλει στην επιστροφή των κεφαλαίων και όχι στην περαιτέρω φυγή τους. Εξάλλου, ένα τέτοιο δάνειο θα βγάλει τα λεφτά από τα σεντούκια, τα στρώματα και τους καταψύκτες.
7. Μήπως το δάνειο θα συμβάλει στην περαιτέρω απομύζηση του λαού, θα γίνει δηλαδή ένα «χαράτσι με ανθρώπινο πρόσωπο»;
Όχι, γιατί το χαράτσι είναι ληστρικό, ενώ το εσωτερικό ομολογιακό δάνειο είναι μια πράξη ύψιστης εθνικής αλληλεγγύης, που θέτει τέλος στον φαύλο κύκλο της άδικης φορολόγησης. Μιλάμε για ένα εσωτερικό ομολογιακό δάνειο προοδευτικό και αναλογικό, στο οποίο πρώτοι θα κληθούν να πληρώσουν οι έχοντες. Ύστερα, οι πόροι του θα επιστρέψουν στην ίδια την κοινωνία, μέσα από δημόσιες επενδύσεις και την κοινωνική πρόνοια –δεν θα γίνουν βορά στα χέρια των τοκογλύφων. Τέλος, μιλάμε για δάνειο και όχι για φόρο. Μπορεί δηλαδή να συνδεθεί με μελλοντικές φορολογικές ελαφρύνσεις, ή τη χρήση των ομολόγων για τη μελλοντική αποπληρωμή υποχρεώσεων προς το δημόσιο.
1 ΣΧΟΛΙΟ
Έχω και κάποια άλλα ερωτήματα που αν θέλετε τα απαντάτε:
1) Το δάνειο θα είναι αναγκαστικό όπως εκείνο του Πρωτοπαπαδάκη το 1921;
2) Πως θα διαμοιραστεί στη συγκεκριμένη περιουσία ενός φυσικού προσώπου; Δηλ. αν υποθέσουμε ότι ένας άνθρωπος έχει περιουσία, π.χ. ένα διαμέρισμα, καταθέσεις σε μια τράπεζα (ελληνική) ή ξένη, μισθό δικό του και μελών της οικογενείας του κλπ. και του αναλογεί ένα μερίδιο ας πούμε 10.000 ευρώ να δώσει στο δάνειο. Πως θα διαμοιραστούν αυτά τα 10 χιλ.; Θα αντληθούν όλα από μισθούς; Από καταθέσεις; Κι αν αυτά δε φτάνουν θα εκποιηθεί ακίνητη περιουσία του;
3) Σε ποιό ποσό θα ανέρχεται το δάνειο αυτό; Θα γίνει όλος ο δανεισμός σε μία δόση ή σε περισσότερες;
Αυτά κι ευχαριστώ.