του Τζέιμς Πέτρας από τη Ρήξη που κυκλοφορεί
Η παγκόσμια οικονομία οδεύει προς μια δεινότερη κρίση σε σχέση με τη μεγάλη ύφεση του 2008-2009
Υπάρχουν πολύ σοβαροί λόγοι να πιστέψουμε ότι, αρχής γενομένης το 2012, η παγκόσμια οικονομία οδεύει προς μια δεινότερη κρίση σε σχέση με τη μεγάλη ύφεση του 2008-2009. Με λιγότερους διαθέσιμους πόρους, μεγαλύτερο χρέος και ολοένα αυξανόμενη λαϊκή αντίσταση στην ανάληψη του βάρους της σωτηρίας του καπιταλισμού, φαίνεται πως οι κυβερνήσεις δεν μπορούν πια να διασώσουν το σύστημα.
Οι ΗΠΑ και η ΕΕ, οι πρώην οικονομικές μηχανές παγκόσμιας επέκτασης, έχουν εξαντλήσει τις δυνατότητές τους και βρίσκονται πλέον σε ξεκάθαρη παρακμή. Τα νέα κέντρα ανάπτυξης, Κίνα, Βραζιλία, Ινδία, Ρωσία, τα οποία, για μια «σύντομη δεκαετία», έδωσαν μια νέα ώθηση στην παγκόσμια μεγέθυνση, έχουν ήδη επιβραδύνει απότομα και θα συνεχίσουν την επιβράδυνσή τους μέσα στο 2012.
Η κατάρρευση της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Η ΕΕ., έχοντας ήδη πληγεί από την οικονομική κρίση, θα διασπαστεί, και η πολυεπίπεδη δομή της θα μετατραπεί σε μια σειρά από διμερείς ή πολυμερείς συμφωνίες εμπορίου και επενδύσεων. Η Γερμανία, η Γαλλία, οι Κάτω Χώρες και οι Σκανδιναβία θα προσπαθήσουν να αντέξουν τη νέα ύφεση και η Μ. Βρετανία θα βουλιάξει σε αρνητική ανάπτυξη, με τους χρηματιστές της να προσπαθούν μάταια να βρουν νέες επικερδείς ευκαιρίες στις χώρες του Περσικού Κόλπου. Οι χώρες της ανατολικής και κεντρικής Ευρώπης, ειδικά η Τσεχία και η Πολωνία, θα βαθύνουν την εξάρτησή τους απ’ τη Γερμανία, αλλά θα υποφέρουν κι αυτές από τις συνέπειες της υποχώρησης των παγκοσμίων αγορών. Οι χώρες της νότιας Ευρώπης θα εισέλθουν σε βαθιά ύφεση, καθώς οι υπέρογκες δόσεις πληρωμών των δανείων των χωρών, σε συνδυασμό με τις άγριες επιθέσεις στους μισθούς και τα κοινωνικά δικαιώματα, θα μειώσουν δραστικά την καταναλωτική ζήτηση. Συνολικά, η ανεργία και η υποαπασχόληση θα πλήξει το 1/3 του εργατικού δυναμικού των χωρών αυτών και θα πυροδοτήσει κοινωνικές συγκρούσεις που μπορεί να μετατραπούν σε γενικευμένες εξεγέρσεις.
Τελικά, η διάλυση της ΕΕ φαίνεται σχεδόν αναπόφευκτη. Το ευρώ θα αντικατασταθεί από εθνικά νομίσματα και θα υπάρξουν φαινόμενα υποτιμήσεων και έντονου προστατευτισμού, ενώ ο εθνικισμός θα βρίσκεται στην ημερησία διάταξη. Οι τράπεζες της Γερμανίας, της Γαλλίας και της Ελβετίας θα πληγούν έντονα από τις επιπτώσεις των απωλειών από τα δάνειά τους προς τις χώρες του νότου της Ευρώπης. Σαν αποτέλεσμα, μια σειρά από διασώσεις τραπεζών θα καταστούν αναγκαίες, πολώνοντας τις κοινωνίες της Γερμανίας και της Γαλλίας ανάμεσα στους φορολογούμενους και τους τραπεζίτες. Επιπλέον, η μαχητικότητα των συνδικάτων, σε συνδυασμό με την άνοδο των νεοφασιστικών κομμάτων, θα εντείνει τους ταξικούς και εθνικούς αγώνες.
ΗΠΑ: η ύφεση επιστρέφει δριμύτερη
Η αμερικανική οικονομία θα υποστεί τις συνέπειες του υπερμεγέθους δημοσιονομικού ελλείμματος και δε θα καταφέρει να ξεπεράσει την παγκόσμια ύφεση μέσω της αύξησης των δαπανών της. Ούτε και μπορεί πλέον να βασιστεί στην εξαγωγή της αρνητικής ανάπτυξης, στρεφόμενη προς την πρώην δυναμική Ασία, διότι η Ινδία, η Κίνα και οι λοιπές χώρες της Ασίας έχουν πλέον χάσει την αναπτυξιακή τους ορμή. Φέτος η Κίνα θα παρουσιάσει ανάπτυξη αισθητά κάτω απ’ το μέσο όρο του 9% που εμφάνιζε σταθερά την περασμένη δεκαετία. Η ανάπτυξη της Ινδίας προβλέπεται να πέσει από το 8% στο 5% ή και χαμηλότερα. Επιπλέον, η στρατιωτική πολιτική περικύκλωσης και η οικονομική πολιτική προστατευτισμού της κυβέρνησης Ομπάμα αποκλείει κάθε αναπτυξιακό κίνητρο από την πλευρά της Κίνας.
Ο μιλιταρισμός επιδεινώνει την οικονομική ύφεση
Οι ΗΠΑ και η Μ. Βρετανία θα αποδειχθούν οι μεγάλοι χαμένοι της μεταπολεμικής οικονομικής ανοικοδόμησης του Ιράκ. Από τα κατασκευαστικά προγράμματα υποδομών, συνολικού ύψους 186 δισ. δολαρίων, οι αμερικανικές και βρετανικές εταιρείες θα αναλάβουν μόλις το 5%. Κάτι παρόμοιο αναμένεται να συμβεί στη Λιβύη και αλλού. Ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός βουλιάζει στα χρέη για να καταστρέψει έναν αντίπαλο και οι μη εμπόλεμοι δρέπουν τα οφέλη από τα επικερδή συμβόλαια της μεταπολεμικής οικονομικής ανοικοδόμησης.
Στο εσωτερικό μέτωπο, η οικονομία των ΗΠΑ θα βυθιστεί στην κρίση το 2012 και θα εμφανίσει απότομη άνοδο της ανεργίας. Στην ουσία, το εργατικό δυναμικό της χώρας θα συρρικνωθεί, καθώς οι άνθρωποι που θα χάνουν το επίδομα ανεργίας τους δε θα καταγράφονται πλέον. Επιπλέον, η εκμετάλλευση των εργατών (παραγωγικότητα) θα ενταθεί, διότι οι καπιταλιστές θα αναγκάσουν τους εργαζόμενους να παράγουν πολύ περισσότερα για ολοένα λιγότερα χρήματα, διευρύνοντας το χάσμα ανάμεσα στους μισθούς και τα κέρδη.
Επιπρόσθετα, η αύξηση της ανεργίας θα συνοδευτεί από βάρβαρες περικοπές στα κοινωνικά προγράμματα, για να επιδοτηθούν οι τράπεζες και οι βιομηχανίες. Οι διαφωνίες των κομμάτων θα είναι πλέον σχετικά με το πόσο μεγάλες θα είναι οι μειώσεις των μισθών και των συντάξεων για να εξασφαλιστεί η εμπιστοσύνη των κατόχων των ομολόγων. Αντιμέτωπο με περιορισμένες πολιτικές επιλογές, το εκλογικό σώμα θα αντιδράσει καταψηφίζοντας τους εκπροσώπους του κατεστημένου, απέχοντας από τη διαδικασία και παίρνοντας μέρος σε οργανωμένα μαζικά κινήματα, όπως στο κίνημα «καταλάβετε τη Γουόλ Στριτ». Οι δημαγωγοί των Δημοκρατικών θα κατηγορήσουν την Κίνα, οι δημαγωγοί των Ρεπουμπλικάνων θα κατηγορήσουν τους μετανάστες και όλοι μαζί θα τα ρίξουν στους ισλαμοφασίστες και ειδικά στο Ιράν.
Κίνα: αντισταθμιστικοί μηχανισμοί για το 2012
Η Κίνα θα αντιμετωπίσει την παγκόσμια ύφεση του 2012 με αρκετές πιθανότητες αποσόβησης των συνεπειών της. Το Πεκίνο μπορεί να επιλέξει την παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών για την εγχώρια αγορά των πάνω από 700 εκατ. καταναλωτών. Αυξάνοντας τους μισθούς, τις κοινωνικές υπηρεσίες και την περιβαλλοντική ασφάλεια, η Κίνα μπορεί να αντισταθμίσει τις απώλειες από τις διεθνείς αγορές. Παρ’ όλα αυτά, επειδή η οικονομική μεγέθυνση της Κίνας βασίζεται ως επί το πλείστον στην κερδοσκοπία της αγοράς ακινήτων, όταν η φούσκα σκάσει, οι επιπτώσεις θα είναι σοβαρές. Θα υπάρξει σίγουρα ύφεση, που θα οδηγήσει σε ανεργία, πτωχεύσεις δήμων και κοινωνικές και ταξικές συγκρούσεις. Η κατάσταση αυτή αντικειμενικά θα οδηγήσει είτε σε παραπέρα ύφεση ή σε σταδιακό εκδημοκρατισμό και το αποτέλεσμα θα επηρεάσει βαθύτατα τις σχέσεις κράτους-αγορών στην Κίνα. Βέβαια, το πιο πιθανό είναι η οικονομική κρίση να δυναμώσει τον έλεγχο των αγορών από το κράτος.
Η κρίση και η Ρωσία
Η εκλογή Πούτιν θα οδηγήσει σε μικρότερη συνεργασία με τις ΗΠΑ, στην υποστήριξη, ενορχηστρωμένων από την Ουάσιγκτον, εξεγέρσεων και κυρώσεων εναντίον συμμάχων και εμπορικών πελατών της Ρωσίας. Ο Πούτιν μάλλον θα στραφεί σε στενότερες σχέσεις με την Κίνα και θα προσπαθήσει να εκμεταλλευτεί τη διάλυση της ΕΕ και την αποδυνάμωση του ΝΑΤΟ προς ίδιον όφελος.
Ταυτόχρονα, η υποστηριζόμενη από τη Δύση ρωσική αντιπολίτευση θα χρησιμοποιήσει την οικονομική της επιρροή για να διαβρώσει την εικόνα του Πούτιν και να ενθαρρύνει ένα επενδυτικό μποϊκοτάζ, αν και προβλέπεται να ηττηθεί κατά κράτος στις προεδρικές εκλογές. Βέβαια, η παγκόσμια ύφεση θα εξασθενήσει τη ρωσική οικονομία και θα την αναγκάσει να επιλέξει ανάμεσα στη μεγαλύτερη δημόσια ιδιοκτησία και στην ολοένα μεγαλύτερη εξάρτηση από τα κρατικά κονδύλια για την οικονομική διάσωση της ρωσικής ολιγαρχίας.
Η πιθανότητα ενός νέου πολέμου
Οι επερχόμενοι πόλεμοι θα φέρουν το τέλος της Αμερικής όπως τη γνωρίζουμε.Στις ΗΠΑ, ο Ομπάμα έχει θέσει τις βάσεις για ένα νέο, μεγαλύτερο πόλεμο στη Μέση Ανατολή, μεταφέροντας στρατεύματα από το Ιράκ και το Αφγανιστάν και συγκεντρώνοντάς τα γύρω από το Ιράν. Για να υπονομεύσει το Ιράν, η Ουάσιγκτον επεκτείνει τις μυστικές στρατιωτικές και πολιτικές επιχειρήσεις της εναντίον των συμμάχων του στη Συρία, το Πακιστάν, τη Βενεζουέλα και την Κίνα. Το κύριο ζήτημα εδώ συνεχίζει να είναι η πρόσδεση των Αμερικανών στο σιωνιστικό άρμα. Η εισβολή στο Ιράκ ήταν ο πρώτος πόλεμος που η Ουάσιγκτον έκανε για το Ισραήλ. Ο πρόσφατος πόλεμος στη Λιβύη ήταν ο δεύτερος. Μέχρι στιγμής, οι ΗΠΑ αρκούνται σε μια τακτική στρατηγικής περικύκλωσης του Ιράν και επιβολής κυρώσεων, αν όμως η επίθεση τελικά πραγματοποιηθεί, οι οικονομικές επιπτώσεις για τις ΗΠΑ, αλλά και για τον υπόλοιπο κόσμο, θα είναι δυσβάσταχτες. Έτσι, μια σιωνιστικής έμπνευσης, αεροναυτική πυραυλική επίθεση από τις δυνάμεις των ΗΠΑ εναντίον του Ιράν και ένας νέος πόλεμος στην περιοχή, θα μετατρέψουν την ύφεση των πρώτων μηνών του 2012 σε μια πρωτόγνωρη και βαθιά κρίση, που πιθανόν να προκαλέσει μαζικές, παγκόσμιες ανακατατάξεις.
Μετάφραση: Dean M.
