Έργα και ημέρες του Σουλεϊμαν Α΄ (βασιλεία 1520-1566)

917

ο Σουλεϊμάν Α΄

Το παρακάτω σχόλιο για τον Σουλεϊμάν Α΄ το λάβαμε από τον Porta Aurea

Μετά την άλωση της Ρόδου, στα 1522, κατά παραβίαση της συνθήκης παράδοσης στους Τούρκους, οι τελευταίοι, όπως αναφέρει σύγχρονος της άλωσης, «με τη βία μπήκαν στα σπίτια του καστέλλου και της πόλης, άρπαξαν ό,τι μπορούσαν και ό,τι ήθελαν, κακοποίησαν και χτύπησαν τους φτωχούς χριστιανούς, και πολλούς ανάγκασαν με ραβδισμούς να κουβαλούν σαν δούλοι τα δέματα με τα ίδια τα πράγματά τους… Και αφού πια έκλεψαν και λεηλάτησαν τα σπίτια, όσο τους άρεσε, μπήκαν μέσα στις εκκλησίες· εκεί άρπαξαν κι έσπασαν και σύντριψαν τις εικόνες, τα αγάλματα του Εσταυρωμένου, της Παναγίας και όλων των άλλων αγίων, ρίχνοντας τα κομμάτια στους δρόμους και στον βόρβορο. Έπειτα πήγαν στο αναρρωτήριο και στο Νοσοκομείο, όπου οι δυστυχισμένοι οι άρρωστοι, και έκλεψαν όλα τα κεραμεικά και τα ασημικά, …Εκεί με απανθρωπιά μεγάλη και πιο πολύ με βάρβαρη ωμότητα σήκωσαν τους δυστυχισμένους άρρωστους και πληγωμένους από τα κρεββάτια τους, τους έδειραν και τους πέταξαν έξω από το νοσοκομείο· έριξαν επίσης από τις στοές του δεύτερου πατώματος κάτω έναν ιππότη, που είχαν βρη πληγωμένο, ο οποίος αμέσως έμεινε στον τόπο. … Στην πόλη, έπειτα, κακοποίησαν μερικές γυναίκες και εβίασαν πολλές παρθένες και κοπέλλες της παντρειάς. Συνέλαβαν με την βία όλους τους Τούρκους, που είχαν βαπτιστή, και με τις γυναίκες και τα παιδιά τους τούς έστειλαν στην Τουρκία… Οι Τούρκοι με ξεχωριστή φροντίδα έψαχναν να βρουν και να πετύχουν τους ομοεθνείς τους χριστιανούς, γιατί θεωρούσαν μεγάλη ασέβεια, ιεροσυλία υπερβολική και αφόρητη προσβολή για το έθνος τους, να έχει γίνη ένας Τούρκος χριστιανός»

Σε επιστολή του μητροπολίτη της τουρκοκρατούμενης Ρόδου, Ευθυμίου, προς τον Πάπα (4-6-1528) διαβάζουμε «Δεν μπορούμε να υπομείνουμε πια περισσότερο χρόνο την έσχατη σκλαβιά και την αθλιότητα, μέσα στην οποία βρισκόμαστε· δεν μπορούμε πια να ανεχθούμε να βλέπουμε τις σκληρότατες περιφρονήσεις που κάθε μέρα γίνονται σε βάρος αυτού του δυστυχισμένου και αξιοδάκρυτου λαού. … Εμείς βέβαια είμεθα πρόθυμοι να την [ζωή μας] προσφέρουμε και την έχουμε έτοιμη να την θυσιάσουμε για τη σωτηρία και την ελευθερία αυτού του λαού»

Ανώνυμη πηγή γύρω στα 1533 «μιλεί γα τα δεινά των χριστιανών, για τις αβανίες που αποβλέπουν στον εξισλαμισμό τους, για το σκληρό παιδομάζωμα, για την επίδραση και αυτού στον εξισλαμισμό και για τους φόρους που δεν είναι τόσο ελαφροί, όπως συνηθίζεται να λέγεται, γιατί, εκτός από το χαράτσι που είναι ένα δουκάτο και το πληρώνει κάθε άρρενας πάνω από 15 ετών, εκτός από τη δεκάτη στο κρασί και τα 2/15 στα δημητριακά, τους φόρους στα μικρά ζώα κ.λπ., υπάρχουν και οι έκτακτοι, που επιβάλλονται για την ετοιμασία στόλου (αγορά πίσσας, στουπιού, πανιών κ.ά.) ή για την οργάνωση εκστρατείας, οι αγγαρείες και οι ποικίλες άλλες επιβαρύνσεις, που είναι τόσο βαρύτερες, όσο μακρύτερα από την έδρα του σουλτάνου ζουν οι χριστιανοί…. Γενικά η τουρκική τυραννία, γράφει επιγραμματικά ο συντάκτης του υπομνήματος, μεταβάλλει “την μορφή του ανθρώπου, μπορεί να πη κανείς, κάνοντάς τον ν’ αλλάξη την γλώσσα, τους νόμους και τα ήθη και την ψυχή σε σκληρότητα και δίψα του αίματος”»

ο Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσσα

Στην πολιορκία της Κέρκυρας στα 1537 ο Μπαρμπαρόσσα (διαβόητος πειρατής που ο Σουλεϊμάν του έδωσε πολλά αξιώματα και τον έκανε μέχρι αρχιναύαρχο) «κατέστρεψε το χωριό Ποταμός, δυο μίλια μακριά από την πόλη. Ο σύγχρονος Τούρκος ιστορικός Χατζή Κάλφα ανεβάζει τα λεηλατημένα χωριά έξω από την Κέρκυρα σε 140»

«Σκορπισμένοι οι Τούρκοι στρατιώτες έξω από την πόλη και σε όλο το νησί, αρπακτικοί και μανιασμένοι, αιχμαλώτιζαν, λεηλατούσαν, έβαζαν φωτιές, βίαζαν γυναίκες, έσφαζαν αλύπητα παιδιά και γέροντες, άρπαζαν ζώα, κατέστρεφαν ναούς, μοναστήρια, αγροικίες, ερήμωναν αγρούς και κήπους… Τρία ημερόνυχτα κράτησε η πυρκαϊά στα προάστεια. Τίποτε δεν έμεινε όρθιο… Από τις σκληρές αυτές δοκιμασίες γλύτωσαν μόνον οι χωρικοί που είχαν καταφύγει μέσα στο φρούριο Άγγελος, που βρισκόταν στην δυτική παραλία επάνω σε βραχώδες τοπίο»

«Ύστερα από την αποτυχία της Κερκύρας ο σουλτάνος με τις πεζικές του δυνάμεις επιστρέφει στην Αδριανούπολη, ενώ ο στόλος του πλέοντας προς Ν. πυρπολεί την Πάργα, λεηλατεί τους Παξούς, την Κεφαλληνία, όπου σκλαβώνει πάνω από 13.000 κατοίκους, παραπλέει την Ζάκυνθο, και την νύχτα αιχμαλωτίζει πάνω από 100 αγρότες… κατακαίει την μονή του Σωτήρος στις Στροφάδες, αποβιβάζει αγήματα στα Κύθηρα..και σκλαβώνει 7.000 κατοίκους από το κάστρο του Αγίου Δημητρίου»

«Ο Χαϊρεδδίν Μπαρμπαρόσσα μετά την ερήμωση των Κυθήρων παραπλέει τα νότια και ανατολικά παράλια της Πελοποννήσου, προσβάλλει την Αίγινα και ύστερα από τριών ημερών πολιορκία, στις 24 Οκτωβρίου, κυριεύει την οχυρή πρωτεύουσα του νησιού, την Παλιαχώρα. Οι άνδρες του λεηλατούν, καίουν, καταστρέφουν, σφάζουν τους άρρενες και σέρνουν στην καταισχύνη και αιχμαλωσία 4.708 γυναικόπαιδα, για να τα πουλήσουν στα σκλαβοπάζαρα της Κωνσταντινούπολης»

Κατά την άλωση της Πάρου «από τους 6.000 περίπου κατοίκους, οι γέροι σφάζονται, οι νέοι ρίχνονται στις γαλέρες ως κωπηλάτες και τα γυναικόπαιδα γεμίζουν τα χαρέμια ή τις τάξεις των ατζέμ και ίτς ογλάν»

«Γενικά από την εκστρατεία του αυτή ο Μπαρμπαρόσσα μετέφερε 18.000 αιχμαλώτους στο ναύσταθμο της Κωνσταντινουπόλεως και στα ναυπηγεία του Κερατίου και της Νικομηδείας. Όπως γράφει ανώνυμο χρονικό: «Άρας πλήθη ανδρών τε γυναικών έφερν εν τη πόλει μετά κατέργων. Γέγονε γαρ εν αυτοίς νόσος λοιμική τοσαύτη, ως μη δύνασθαι τους ζώντας θάπτειν τους θνήσκοντας. Έρριπτον γαρ αυτούς εν τη θαλάσση και ην ιδείν τας ακτάς των αιγιαλών νεκρών σωμάτων πεπληρωμένας»».

Αναμένονται λοιπόν τα ποσοστά τηλεθέασης σε Ρόδο, Κέρκυρα, Αίγινα, Πάρο, Κύθηρα και αλλού.