Αρχική » Ε­πα­να­προ­σέγ­γι­ση το α­νώ­τα­το στά­διο του κρε­τι­νι­σμού

Ε­πα­να­προ­σέγ­γι­ση το α­νώ­τα­το στά­διο του κρε­τι­νι­σμού

από admin

Βάσος Φτωχόπουλος

Ελ­λη­νο­κύ­πριοι ε­πι­σκέ­φτη­καν τα κα­τε­χό­με­να α­πό την πρώτη του Γε­νά­ρη σύμ­φω­να με ε­πί­ση­μα στοι­χεί­α. 11.000 πο­λι­τι­κοί, συν­δι­κα­λι­στές, ε­παγ­γελ­μα­τί­ες, καλ­λι­τέ­χνες και πρό­σφα­τα ό­πως εί­δα­με α­πό την τη­λε­ό­ρα­ση  και του­ρί­στες. Οι τε­λευ­ταί­οι πή­γαν στο λι­μα­νά­κι της Κε­ρύ­νειας, έ­φα­γαν ψά­ρι, α­γό­ρα­σαν σου­βε­νίρ και κα­τέ­φτα­σαν στις Ε­λεύ­θε­ρες πε­ριο­χές, δεί­χνο­ντας τα ψώ­νια τους δί­χως ί­χνος ντρο­πής, δί­χως ε­νο­χές, δί­χως καν κά­ποιος πρό­σφυ­γας να τους ρί­ξει μια ντο­μά­τα. Οι τε­λευ­ταί­οι που πή­γαν στα κα­τε­χό­με­να, μέ­λη του Κύ­προ-Α­με­ρι­κα­νι­κού Συν­δέ­σμου, ε­πέ­στρε­ψαν πί­σω νο­μί­ζο­ντας μά­λι­στα ότι με την ε­πί­σκε­ψή τους προ­σέ­φε­ραν και στην πα­τρί­δα, μιας και ό­πως εί­πε έ­νας α­πό δαύ­τους «γνω­ρί­ζο­ντας τα κα­τε­χό­με­να και τους Τουρ­κο­κύ­πριους συμ­βάλ­λου­με στην ε­πί­λυ­ση του προ­βλή­μα­τός μας»…
Ο του­ρι­σμός στα κα­τε­χό­με­να δεν εί­ναι κά­τι το και­νούρ­γιο. Πρώ­τος ο Ντεν­κτάς χρη­σι­μο­ποί­η­σε τον ό­ρο. Ερω­τη­θείς ποια μπο­ρεί να εί­ναι η σχέ­ση των προ­σφύ­γων με τις πα­τρο­γο­νι­κές τους ε­στί­ες, ο Ντεν­κτάς σε και­ρούς α­νύ­πο­πτους α­πα­ντού­σε «ΤΟΥ­ΡΙ­ΣΤΙ­ΚΗ». Μ’ αυ­τή την έν­νοια ο Πα­νέ­ξυ­πνος και κυ­προ­γνώ­στης Ντεν­κτάς ΠΟ­ΤΕ δεν αρ­νή­θη­κε την ε­πι­στρο­φή των προ­σφύ­γων. Τώ­ρα, οι ί­διοι οι Κύ­πριοι, οι ο­ποί­οι μά­λι­στα α­φε­λέ­στα­τα πι­στεύ­ουν ό­τι το μό­νο ε­μπό­διο στην λύ­ση του Κυ­πρια­κού εί­ναι ο ΚΑ­ΚΟΣ Ντεν­κτάς, υ­ιο­θε­τούν τις α­πό­ψεις του και αρ­χί­ζουν τον λε­γό­με­νο κα­τε­χο­με­νο­του­ρι­σμό. Σε λί­γο και­ρό, ό­ταν οι ι­δε­ο­λο­γι­κοί μη­χα­νι­σμοί του Ντεν­κτάς θα έ­χουν α­λώ­σει και τις υ­πό­λοι­πες α­ντι­στά­σεις μας, δεν θα πρέ­πει να εκ­πλα­γού­μεν ε­άν το του­ρι­στι­κό κί­νη­μα προς τα κα­τε­χό­με­να γί­νει μα­ζι­κό. Ού­τε πρέ­πει να εκ­πλα­γού­με ε­άν αυ­τό το κί­νη­μα πε­ρι­λά­βει και τους ί­διους τους πρό­σφυ­γες. Ού­τε πρέ­πει να εκ­πλα­γού­με, επειδή ό­ποιος θα α­ντι­στέ­κε­ται σ’ αυ­τό το ρεύ­μα θα θε­ω­ρεί­ται ε­θνι­κι­στής, υ­περ­πα­τριώ­της και φα­σί­στας, α­νε­ξαρ­τή­τως του ε­άν θα εί­ναι κά­ποιος πρό­σφυ­γας, ο ο­ποί­ος θα δια­μαρ­τύ­ρε­ται, διό­τι συ­μπα­τριώ­τες του θα κοι­μού­νται στο δι­κό του σπί­τι, που τώ­ρα κα­τέ­χουν κι εκ­με­ταλ­λεύ­ο­νται οι Τούρ­κοι.
Δεν υ­πάρ­χει ι­στο­ρι­κό προ­η­γού­με­νο, ό­που έ­νας λα­ός υ­πό κα­το­χή ο­νει­ρεύ­ε­ται τέ­τοιου εί­δους σχέ­σεις με τον σφα­γέ­α του και τον κα­τα­κτη­τή του. Ου­δείς λα­ός έ­φτα­σε σε ση­μεί­ο να κά­νει ΕΙ­ΡΗ­ΝΗ με τον κα­τα­κτη­τή του ΠΡΙΝ την ει­ρή­νη. Κα­νέ­νας λα­ός δεν έ­πε­σε στη συν­θη­κο­λό­γη­ση πριν του­λά­χι­στον δώ­σει έ­στω και μια συμ­βο­λι­κή μά­χη. Α­κό­μη και αυ­τοί που συν­θη­κο­λό­γη­σαν, το έ­κα­ναν ε­πει­δή τους ε­πε­βλή­θη δια της βί­ας α­πό α­νω­τέ­ρας δυ­νά­μεις. Μό­νο ε­μείς, οι δού­λοι του χρή­μα­τος, κα­τα­φέ­ρα­με ν’ α­γα­πή­σου­με τον κα­τα­κτη­τή μας για πέ­ντε ψω­ρο­πα­ρά­δες και ταυ­το­χρό­νως να ε­ξευ­τε­λί­σου­με μια α­ξιο­ζή­λευ­τη ε­θνι­κή πα­ρά­δο­ση. Α­κό­μη και οι ο­λι­γά­ριθ­μοι «Ιν­διά­νοι» της Βο­ρεί­ου Α­με­ρι­κής, με α­ντί­πα­λο τους Πλα­νη­τάρ­χες της γης και πα­ρά τις σφα­γές που έ­χουν υ­πο­στεί πριν συν­θη­κο­λο­γή­σουν, σή­με­ρα πε­ρή­φα­νοι και α­ξιο­πρε­πέ­στα­τοι πα­λεύ­ουν με ό­λα τα μέ­σα που δια­θέ­τουν για ό­λα τους τα δι­καιώ­μα­τα. Μπο­ρεί σή­με­ρα να μην πα­λεύ­ουν με τό­ξα και τσε­κού­ρια, πα­λεύ­ουν μέ­σα α­πό τις α­ντι­θέ­σεις του ί­διου του κα­θε­στώ­τος που τους γε­νο­κτό­νη­σε. Ό­μως πα­λεύ­ουν και γι’ αυ­τό άλ­λω­στε ελ­πί­ζουν. Ε­μείς σε τι να ελ­πί­ζου­μεν; Ε­μείς για­τί με τό­ση α­φέ­λεια να διεκ­δι­κού­με την ύ­παρ­ξή μας α­πό την κα­λω­σύ­νη του κα­τα­κτη­τή;
Πολ­λοί προ­βάλ­λουν το ε­πι­χεί­ρη­μα ό­τι στους ση­με­ρι­νούς και­ρούς οι α­ντι­θέ­σεις λύ­νο­νται δια του δια­λό­γου και του συμ­βι­βα­σμού, δί­νο­ντας το πα­ρά­δειγ­μα ό­τι α­κό­μη και οι Πα­λαι­στί­νιοι συ­ζη­τούν με τους Ισ­ρα­η­λί­τες. Οι Πα­λαι­στί­νιοι ό­μως έ­φτα­σαν στο τρα­πέ­ζι των δια­πραγ­μα­τεύ­σε­ων με­τά α­πό τρεις με­γά­λους πο­λέ­μους και ά­πει­ρες ε­ξε­γέρ­σεις, και εί­ναι αυ­τοί οι α­γώ­νες που α­νά­γκα­σαν το Ισ­ρα­ήλ να δια­πραγ­μα­τευ­τεί την Ει­ρή­νη στην πε­ριο­χή. Οι Πα­λαι­στί­νιοι ό­μως ε­νώ συ­νο­μι­λούν, κερ­δί­ζο­ντας ε­δά­φη, βρί­σκο­νται α­κό­μη στους δρό­μους και χτυ­πιού­νται α­νε­λέ­η­τα με τα στρα­τεύ­μα­τα κα­το­χής. Ου­δέ­πο­τε τα α­γά­πη­σαν και ου­δέ­πο­τε θα τα α­γα­πή­σουν και ου­δέ­πο­τε θα αυ­το­κτο­νή­σουν κά­νο­ντας αυ­τό που κά­νου­με ε­μείς.
Η μα­νί­α της ε­πα­να­προ­σέγ­γι­σης έ­χει πά­ρει δια­στά­σεις ε­πι­δη­μί­ας. Πριν καν ξέ­ρου­με τι μας  ε­πι­φυ­λάσ­σουν οι συ­νο­μι­λί­ες και η προ­τει­νό­με­νη λύ­ση του κυ­πρια­κού, οι πο­λι­τι­κά η­λί­θιοι κύ­πριοι δεί­χνουν στον ε­χθρό ό­λα τα τους τα χαρ­τιά, ω­σάν και ο ε­χθρός εί­ναι κα­νέ­νας τυ­φλός ή ο­νει­ρο­παρ­μέ­νο παι­δά­κι. Και ό­λα αυ­τά πριν κα­τα­φέ­ρου­με να ε­πα­να­προ­σεγ­γι­στού­με α­να­με­τα­ξύ μας. Ό­ταν α­κό­μη και τα πο­τά μας εί­ναι έ­ντο­να πο­λι­τι­κο­ποι­η­μέ­να. Ό­ταν α­κό­μη κα­τα­φέ­ρου­με να υ­πάρ­ξει μια ου­σια­στι­κή ε­πα­να­προ­σέγ­γι­ση α­νά­με­σα στον ί­διο μας το λα­ό στην Κύ­προ και στην Ελ­λά­δα.
Ε­πα­να­προ­σέγ­γι­ση με τους Τούρ­κους και τους Τουρ­κο­κύ­πριους, που να μην παί­ζει το παι­χνί­δι της κα­το­χής  και των τε­τε­λε­σμέ­νων γε­γο­νό­των που α­πορ­ρέ­ουν απ’ αυ­τή, δεν μπο­ρεί να υ­πάρ­ξει, έ­στω κι αν πι­στώ­σου­με τους ε­πα­να­προ­σεγ­γι­στές με α­γα­θά α­γνά αι­σθή­μα­τα και δεν μπο­ρεί να υ­πάρ­ξει -ε­κτός ε­άν υ­πάρ­χει- έ­να ΡΩ­ΜΑ­ΛΑΙΟ Α­ντι­κα­το­χι­κό κί­νη­μα που θα πα­λεύ­ει για την ε­ξό­φθαλ­μη δι­καιο­σύ­νη σ’ αυ­τό τον τό­πο. Υ­πό τις ση­με­ρι­νές συν­θή­κες, δεν υ­πάρ­χει σω­στή ή κα­λή ε­πα­να­προ­σέγ­γι­ση.
Ε­πα­να­προ­σέγ­γι­ση κά­ποιου εί­δους μπο­ρεί να υ­πάρ­ξει, μό­νο ό­ταν κα­τα­φέ­ρου­με να πά­ρου­με την Τουρ­κί­α ητ­τη­μέ­νη στο Πα­ρί­σι, για να υ­πο­γρά­ψει την α­πο­χώ­ρη­ση των στρα­τευ­μά­των της α­πό την Κύ­προ. Μό­νον ό­ταν η Κύ­προς θα εί­ναι ε­λεύ­θε­ρη ν’ α­σκή­σει το δι­καί­ω­μα της Αυ­το­διά­θε­σης, θα μπο­ρεί να γί­νει λό­γος για Ε­πα­να­προ­σέγ­γι­ση με τους Τούρ­κους της Κύ­πρου. Και αυ­τό μέ­σα στα πλαί­σια της α­πο­δο­χής των Τούρ­κων μιας Ελ­λη­νι­κής Κύ­πρου ό­που θα δια­σφα­λί­ζο­νται ό­λα τους τα δι­καιώ­μα­τα και τί­πο­τα πα­ρα­πά­νω. Μια ψή­φο ο Τούρ­κος, μια ο Έλ­λη­νας, ε­κεί­νοι στα σπί­τια τους, ε­μείς στα σπί­τια μας. Ό­σοι νο­μί­ζουν ό­τι μπο­ρεί να υ­πάρ­ξει Ε­πα­να­προ­σέγ­γι­ση με λύ­ση Α­παρ­τχά­ι­ντ ο­μο­σπον­δί­ες, εκ πε­ρι­τρο­πής προ­ε­δρί­ες, κε­ντρι­κές και πε­ρι­φε­ρεια­κές κυ­βερ­νή­σεις  και πο­λυε­θνι­κά στρα­τεύ­μα­τα, ο­νει­ρο­πο­λούν και ταυ­το­χρό­νως ο­δη­γούν αυ­τόν τον τό­πο σε εμ­φύ­λιο σπα­ραγ­μό.
Το πιο ε­ντυ­πω­σια­κό με την Ε­πα­να­προ­σέγ­γι­ση εί­ναι ό­τι οι πιο θερ­μοί υ­πο­στη­ρι­κτές της εί­ναι οι Α­ντια­με­ρι­κα­νο­αγ­γλο-Α­ρι­στε­ροί. Ό­λη η Α­ρι­στε­ρή μας δια­νό­η­ση και ό­χι μό­νο α­πό τους Α­κε­λι­κούς με­χρι τους Τρο­τσκι­στές, και έ­ως τους νε­ο­μαρ­ξι­στές και τους Πα­λαιού και νέ­ου τύ­που διε­θνι­στές, μέ­χρι και την Κατ-σια-ού-νη, εί­ναι υ­πέρ της Ε­πα­να­προ­σέγ­γι­σης. Μου φαί­νε­ται πο­λύ πε­ρί­ερ­γο πως ό­λοι αυ­τοί οι Α­ντι­ι­μπε­ρια­λι­στές, αυ­τοί οι προ­στά­τες των λα­ών, αυ­τοί οι α­γω­νι­στές της ε­λευ­θε­ρί­ας και των δι­καιω­μά­των των λα­ών, βρί­σκο­νται στο ί­διο στρα­τό­πε­δο με τους Α­με­ρι­κά­νους, τους Άγ­γλους και τους Γερ­μα­νούς, οι ο­ποί­οι ως γνω­στόν δεν εί­ναι μό­νο οι ε­μπνευ­στές της Ε­πα­να­προ­σέγ­γι­σης, αλ­λά και οι ε­πί­ση­μοι ΧΟ­ΡΗ­ΓΟΙ της. Πώς κα­τα­φέρ­νουν αυ­τοί που με την πρώ­τη ευ­και­ρί­α α­πο­κα­λούν τους α­ντι­πά­λους τους ε­θνι­κι­στές, σω­βι­νι­στές, φα­σί­στες, να συ­να­γε­λά­ζο­νται με τους με­γα­λο-φα­σί­στες-ε­θνι­κι­στές Άγ­γλους, Α­με­ρι­κα­νούς, Γερ­μα­νούς κτλ, εί­ναι ά­ξιον α­πο­ρί­ας, για ό­σους φυ­σι­κά δεν γνω­ρί­ζουν τους Κυ­πραί­ους Α­ρι­στε­ρούς και διε­θνι­στές. Για μας η α­πά­ντη­ση εί­ναι α­πλή. Οι α­ρι­στε­ροί μας εί­ναι τό­σο ΦΑ­ΣΙ­ΣΤΕΣ όσο εί­ναι και οι Α­με­ρι­κά­νοι, Άγ­γλοι, Γάλ­λοι, Γερ­μα­νοί.

ΣΧΕΤΙΚΑ

1 ΣΧΟΛΙΟ

Πέτρος Ευδόκας 3 Οκτώβριος 2012 - 17:09

Ο Βάσος γνωρίζει καλύτερα από τους περισσότερους πως υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ του κατοχικού καθεστώτος και του απλού λαού των Τ/Κυπρίων, οι οποίοι αντιστέκονται στο καθεστώς όπως μπορούν με συχνές απεργίες, διαδηλώσεις, εκδηλώσεις, πορείες, κοκ.

Η τραγική πραγματικότητα είναι πως αυτοί οι άνθρωποι κάμνουν πιο πολλά ενάντια στην κατοχή, και είναι πιο μαχητικοί έναντι της από τους πλείστους “δικούς μας”. Η συμφιλίωση με τους αντιστασιακούς Τ/Κύπριους και η θεμελίωση δεσμών μαζί τους πάνω σε αντικατοχική, αντι-ιμπεριαλιστική βάση (και σε πλείστες περιπτώσεις πάνω στις αξίες του Σοσιαλισμού), έχει μεγάλη αξία. Και ας μην την συγχύζουμε με την “επαναπροσέγγιση” που γίνεται με την ευλογία των ιμπεριαλιστών, με τα σεμινάρια του Χάρβαρντ και τις χρηματοδοτήσεις της CIA.

Δείτε λίγο και τι λεν αυτοί οι άνθρωποι:

Ο Κίνδυνος Προ των Πυλών
του Σενέρ Λεβέντ / Şener Levent, avrupa@kktc.net
http://cyprusindymedia.blogspot.com/2011/08/blog-post_06.html

Ο Σενέρ γιά τον Μακάριο Δρουσιώτη
http://cyprusindymedia.blogspot.com/2010/03/blog-post_02.html

“…”Θαυμάζουμε τον κατακτητή μας.
…Τον θαυμάζουν και πάρα πολλοί από τα αδέλφια μας τους Ελληνοκύπριους.
…Τώρα πια είναι απελευθερωτής και για τους Ελληνοκύπριους, όχι μόνο για εμάς. Κάποιοι Ελληνοκύπριοι συνάδελφοί μας λένε «Ερντογάν» και στάζει μέλι από το στόμα τους.

Σενέρ Λεβέντ προς ΕλληνοΚύπριους: “Μα τι επάθατε;”
http://cyprusindymedia.blogspot.com/2010/03/blog-post_07.html

Πέτρος, petros@cyprus-org.net

ΑΠΑΝΤΗΣΗ

ΑΦΗΣΤΕ ΕΝΑ ΣΧΟΛΙΟ