Μετανάστες και δεύτερη κοινωνία

ΡΗΞΗ τ. 16

Το ρατσιστικό επεισόδιο στο Αιγάλεω, όπου οι “Έλληνες” επιτέθηκαν στους Ιρακινούς εργαζόμενους είναι μια ένδειξη μόνο για το τι συμβαίνει απέναντι στις μειονότητες και τους μετανάστες εργάτες σ’ όλη την Ελλάδα. Όλοι σιγά-σιγά αρχίζουμε να συνειδητοποιούμε ότι δίπλα στη κοινωνία μας αναπτύσσεται μια “δεύτερη” κοινωνία από μετανάστες, γύφτους, τσιγγάνους, Πομάκους, Τούρκους που όλοι μαζί ξεπερνάνε τις 400.000 και αποτελούν ήδη το πρώτο θύμα των “επιχειρηματιών” μικρών μεγάλων σ’ όλη την Ελλάδα. Αν σ’ αυτούς προσθέσουμε τους νέους και τους τουρίστες που δουλεύουν στις αγρο­τικές περιοχές με εξευτελιστικά μεροκάματα, όπως και τις γυναίκες που δουλεύουν φασόν στο σπίτι, αποκτάμε μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα αυτής της “δεύτερης” κοινωνίας, που βέβαια είναι κομμάτι, της ίδιας κοινωνίας, το πιο εκμεταλλευόμενο και καταπιεζόμενο. Και πρώτα απ ‘όλα οι ξένοι εργάτες. Αυτοί δεν έχουν κανένα δικαίωμα, κανένα “χαρτί” καμία τύχη. Άγονται και φέρονται από έμπορους σάρκας, στα καράβια, στα εργοστάσια, ακόμα και σε βιο­τεχνίες πτηνοτροφία και χοιροτροφία της Αττικής, σε θερμοκήπια κλπ. Και πιο κοντά στον καθένα λατζέρηδες στα κέντρα, λουστραδόροι σε επιπλάδικα. Και πάντα, ή σχεδόν πάντα με μισθό κατώτερο από το βασικό χωρίς καμιά ασφάλιση, χωρίς κανένα δικαίωμα, αντικείμενα καθημερινού εκβιασμού από την αστυνομία, τους ατζέντηδες, τους ιδιοκτήτες. Και βέβαια αντιμετωπίζοντας ταυτόχρονα το μίσος και την περιφρόνηση της πλειοψηφίας των Ελλήνων που τους βλέπουν σαν εκείνους που τους παίρνουν τη δουλειά, ρίχνουν τα μερο­κάματα κ.λπ. Πόσοι είναι αυτοί οι άνθρωποι; Στα καράβια είναι ήδη πάνω από 50.000.Οι Έλληνες ναυτεργάτες έχουν ήδη γίνει σπάνιο είδος κάτω από τη θέση του μηχανικού ή του τρίτου πλοίαρχου. Γι’ αυτό ας μην περιμένουμε πια μεγάλες ναυτεργατικές κινητοποιήσεις στην Ελλάδα όσο δεν συμμετέχουν οι ξένοι ναυτεργάτες.

Σύμφωνα με την απογράφη του 1981 οι ξένοι υπήκοοι στην Ελλάδα διπλασιάστηκαν σε σχέση με το 1971 και έφτασαν τις 150.000.Αν από αυτούς αφαι­ρέσουμε εκείνους που είναι υπάλληλοι σε ξένες εταιρίες, φοιτητές κ.λπ. το μεγαλύτερο ποσοστό είναι οι μετανάστες εργάτες. Θα πρέπει συνολικά, μαζί με τους αδήλωτους να ξεπερνούν τις 100.000!Πρόκειται ήδη για ένα τερά­στιο νούμερο. Το Ελληνικό προλεταριάτο γίνεται ανεπαίσθητα πολυεθνικό, χωρίς να το παίρνει χαμπάρι κανένας. Και αν πάμε πιο πέρα, στην επαρχία έχουμε ένα άλλο γενικευμένο φαινόμενο. Εργάτες γης -αγρότες-, εκτός από ει­δικευμένους δεν υπάρχουν πια στις πλούσιες αγροτικές περιοχές. Στη Κρήτη τη Πελοπόννησο, στη Στερεά, τη Βόρειο Ελλάδα η συγκομιδή γίνεται από γύφτους πρώτα και κύρια και μετά από “φρικιά” νέους από τι*” πόλεις και ξέ­νους τουρίστες, ενώ στις βιομηχανοποιημένες αγροτικές δουλείες υπάρχουν και πολλοί μετανάστες -Πακιστανοί, Άραβες κ.λπ. Τέλος αν προσθέσουμε τους Πομάκους που δουλεύουν ακόμα και στο Λαύριο, στο μπαρουτάδικο της ΠυρΚαλ ή στο υφαντουργείο του Καρέλα και σε πολύ μικρότερο βαθμό τους Τούρκους της Θράκης, τότε έχουμε μια συνολική εικόνα αυτής της «άλλης κοινωνίας».

Εδώ πια βρίσκεται συγκεντρωμένο το πιο εκμεταλλευόμενο κομμάτι του προλεταριάτου. Και αν στα επόμενα χρόνια φανταστούμε μια οποιαδήποτε διαδικα­σία ανάκαμψης της ελληνικής κεφαλαιοκρατίας, θα πρέπει να είμαστε σίγουροι πως θα στηριχτεί σε μεγάλο βαθμό στην εισαγωγή εργατικού δυναμικού. Και αυτό για πάρα πολλούς λόγους, όπως ότι η Ελλάδα αποτελεί πέρασμα για το Βορρά και τη Δύση από τις χώρες του Τρίτου Κόσμου ότι η χρησιμοποίηση των ξένων εργατών θα είναι ένα κίνητρο για να κάνει ανταγωνιστική την Ελληνική οικονομία και να κρατήσει χαμηλά τα μεροκάματα, τέλος αλλά όχι ε­λάχιστο γιατί ο Έλληνας δεν έχει ανεπτυγμένο το αίσθημα της “βιομηχανικής πειθαρχίας” και ειδικά ο Έλληνας της νότιας Ελλάδας. Έτσι λοιπόν πολύ πιο εύκολα θα μπορούν να χρησιμοποιηθούν στις ανειδίκευτες δουλείες ξένοι εργάτες παρά Έλληνες και μάλιστα άντρες. Και αυτά δεν είναι μουσι­κή του μέλλοντος. Είναι ήδη σκληρή πραγματικότητα νια χιλιάδες σκληρά εργαζόμενους μετανάστες και ολοκληρωμένη διαδικασία στα καράβια.

Τι λέτε λοιπόν, δεν είναι καιρός οι υπερασπιστές του προλεταριάτου να αρχίσουν να ενδιαφέρονται τουλάχιστον νια το τι συμβαίνει με τους ξένους εργάτες και τις μειονότητες;