Αρχική » Ο μπλακμεταλάς Γερμενής που δέρνει και απειλεί με όπλο

Ο μπλακμεταλάς Γερμενής που δέρνει και απειλεί με όπλο

από admin
Ο βουλευτής (πού φτάσαμε) Γ. Γερμενής που σήμερα που χτύπησε ένα δωδεκάχρονο κορίτσι στην προσπάθειά του να χτυπήσει τον Καμίνη και απειλούσε να τραβήξει όπλο, είναι ο ίδιος άνθρωπος που τραγουδούσε με το γκρούπ του “Για πάνω από μισό εκατομμύριο χρόνια ο Θεός καθόταν και έβλεπε τους ανθρώπους να βγάζουν ο ένας το μάτι του άλλου. Τότε μόνο είχε την περίφημη ιδέα να στείλει τον μπάσταρδο υιό του, τον γαμημένο Ιησού Χριστό…”. Ούτε τη Μεγάλη Εβδομάδα δεν μας αφήνει να αγιάσουμε η νεοναζιστική συμμορία. Αναδημοσίευουμε ένα κείμενο από το Άρδην τ. 90 για την ελληνική εθνικοσοσιαλιστική μπλακ μέταλ σκηνή όπου δύο εξέχοντα μέλη της είναι ο Γερμενής και Αρ. Ματθαιόπουλος, βουλευτές και οι δύο της Χρυσής Αυγής. Ρ
Η παραθρησκεία ως όπιο του μεσοαστού
Από το αφιέρωμα του περιοδικού Άρδην στη Χρυσή Αυγή

 Σε μια κοινωνία που έχει χάσει κάθε συλλογική αναφορά, η θρησκεία μετατρέπεται, από κοινό βίωμα της κοινότητας, σε ατομικό χόμπι και εναλλακτική ψυχοθεραπεία. Στα πλαίσια της «αμερικανοποίησης» της ελληνικής κοινωνίας ξεπήδησαν και τα διάφορα ξενόφερτα φρούτα του εσωτερισμού και του παγανισμού. O αχταρμάς χριστιανικών, αρχαιοελληνικών και παγανιστικών αναφορών, που συναντάμε στα περιοδικά και τις ιστοσελίδες της ακροδεξιάς, είναι ενδεικτικός: Ο Χριστός, ο Δίας και ο Πάνας συναντάνε τον Όντιν και τον Εωσφόρο, μπλέκοντας σε κάθε είδους παραθρησκευτική και… παραφιλοσοφική αρλούμπα.
Δεν είναι τυχαία, λοιπόν, και η διάδοση της μπλακ μέταλ μουσικής στον χώρο της Χρυσής Αυγής. Το μουσικό αυτό ιδίωμα, που συνδυάζει στιχουργικά τον παγανισμό με τον σατανισμό και την μισανθρωπία, είναι ιδιαίτερα δημοφιλές πανευρωπαϊκά στους νεοναζιστικούς κύκλους, υπάρχει δε πλειάδα συγκροτημάτων που συνδυάζουν αυτή τη θεματολογία με τον ναζισμό (συγκροτώντας την υποκατηγορία NSBM: National Socialist Black Metal). Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι πέρα από τη Σκανδιναβία που αποτελεί τη γενέτειρα του είδους (όπου και το προσφιλές χόμπι του εμπρησμού εκκλησιών), η χώρα με τη σημαντικότερη παρουσία στον χώρο του Black Metal είναι η Ελλάδα. Βέβαια, τα μεγάλα ονόματα του χώρου (όπως οι Rotting Christ, Necromantia, Thou Art Lord) αρκούνται στιχουργικά στα διάφορα παρακλάδια του αποκρυφισμού, είναι όμως και πολλά άλλα, όπως οι Naer Mataron του γνωστού πια Καιάδα (πρώτος από δεξιά στη φωτογραφία με την κόκκινη μπογιά και τα φυσεκλίκια) που συγκροτούν την ελληνική NSBM κοινότητα.

«Για πάνω από μισό εκατομμύριο χρόνια ο Θεός καθόταν και έβλεπε τους ανθρώπους να βγάζουν ο ένας το μάτι του άλλου. Τότε μόνο είχε την περίφημη ιδέα να στείλει τον μπάσταρδο υιό του, τον γαμημένο Ιησού Χριστό. Μα τώρα ο Διάβολος υπερισχύει. […] Θα αφήσουμε την εκκλησία να σαπίσει σαν το χέρι που έχει γάγγραινα. Και πάνω στους βωμούς θα σφάξουμε τους ηλίθιους και τους κουτσομπόληδες. Το πιο υγιές κομμάτι της νεολαίας θα είναι μαζί μας.» Στίχοι από το τραγούδι Extreme Unction των Naer Mataron, συγκροτήματος του βουλευτή της Χ.Α. Γιώργου Γερμενή, δείγμα της παραφροσύνης που κυριαρχεί σε κάποια εφηβικά δωμάτια…
Ίνδαλμα των νεαρών «παγανιστών» της Χρυσής Αυγής είναι ο Νορβηγός νεοναζί Βαργκ Βικέρνες (Burzum), διάσημος για την δολοφονία, με 23 μαχαιριές, του φίλου του Γιουρόνιμους, καθώς και τη συνήθειά του να… καίει τις ξύλινες μεσαιωνικές εκκλησίες της πατρίδας του (τα αποκαΐδια της εκκλησίας Φάντοφτ, μνημείου του 12ου αιώνα, απαθανάτισε και στο εξώφυλλο ενός δίσκου του…).
«Ήρθατε και σφάξατε τον Όντιν / Ήρθατε και δολοφονήσατε τον Δία / Οι Θεοί μας έγιναν ο Σατανάς σας / Και ο Σατανάς έγινε ο Θεός μας» μας λένε οι Necromantia στο τραγούδι τους Ancient Pride, δείχνοντάς μας την ευκολία (και αφέλεια) με την οποία συγκροτείται αυτό το νιου έιτζ παραθρησκευτικό αμάγαλμα παγανισμού-σατανισμού. Ιδρυτής του συγκροτήματος και «γκουρού» του ελληνικού Black Metal o Γιώργος «Magus Wampyr Daoloth» Ζαχαρόπουλος. Με τον Φινλανδό ομοϊδεάτη του Mika Alienseed (;!) των Impaled Nazarene (=παλουκωμένος Ναζωραίος) γράψανε και το τραγούδι « no P.C.», με το εκπληκτικής σύλληψης ρεφραίν «Πεντάλφες και Σβάστικες». Βέβαια, και εδώ, όπως και στο σύνολο της κουλτούρας της Χρυσής Αυγής, δεν θα βρούμε καμία πρωτοτυπία, όπως και τίποτε που να παραπέμπει στην ελληνική παράδοση και τον ελληνικό πολιτισμό. Τα πάντα, από τη θεματολογία μέχρι το… εξεζητημένο ντύσιμο, είναι αντιγραφές των αντίστοιχων ρευμάτων της Βόρειας Ευρώπης. Εξυπακούεται ότι ο χριστιανισμός, στον οποίο αναφέρονται στους στίχους τους δεν έχει καμία σχέση με την Ορθοδοξία, την οποία αγνοούν, και παραπέμπει στον καθολικισμό και τον προτεσταντισμό. Και πάλι, σκόρπιες περικεφαλαίες και χλαμύδες, αρχαία αγάλματα και κολόνες χρησιμοποιούνται χύδην για να «εξελληνίσουν» τα εισαγόμενα, με τα αναμενόμενα αισθητικά αποτελέσματα (ενίοτε, βέβαια, τα αρχαία αγάλματα μπερδεύονται με τα έργα του  Άρνο Μπρέκερ, «επίσημου» γλύπτη του ναζιστικού καθεστώτος…).

Το μόνο που μένει αναλλοίωτο είναι το μίσος και η μισανθρωπία, διάχυτα σε όλο τον black metal χώρο. Ο συνδυασμός παγανισμού-σατανισμού μπορεί να εκφράσει απόλυτα τις ιδεολογικές (και… ψυχολογικές) διαταραχές των νεοναζί. Γι’ αυτό και τον επέλεξαν ανάμεσα στα διάφορα παραθρησκευτικά καταναλωτικά προϊόντα του σύγχρονου δυτικού πολιτισμού.

21 ΣΧΟΛΙΑ

Αντι-Λωτοφάγος 20 Οκτωβρίου 2012 - 18:54

Πολύ καλό άρθρο ενάντια στη λήθη και ηλιθιότητα της χα

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Common sense 21 Οκτωβρίου 2012 - 17:42

Να κι ένα καλό πράμα στον κόσμο:
http://www.bbc.co.uk/news/magazine-20005509
Το BBC με αφετηρία το γεγονός ότι πολλοί Σύριοι πρόσφυγες στην Τουρκία συγκεντρώνονται στη Σμύρνη (ίσως για να προωθηθούν στην Ελλάδα ως λαθρομετανάστες αργότερα;) παρουσιάζει ένα σύντομο χρονικό του διωγμού και ξεριζωμού των Ελλήνων Ρωμηών το 1922 από τις πατρογονικές εστίες τους.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Common sense 21 Οκτωβρίου 2012 - 18:33

Σε συνέχεια του προηγουμένου κι ένα άρθρο σχετικό με τη ΧΑ στην Γουάσινγκτον Ποστ:
http://www.washingtonpost.com/world/europe/anti-immigrant-golden-dawn-rises-in-greece/2012/10/20/e7128296-17a6-11e2-a346-f24efc680b8d_story.html?hpid=z1
Το πιο ενδιαφέρον είναι να διαβάσει κανείς τα σχόλια των αναγνωστών του άρθρου. Πρόσεξτε τις συγκρίσεις με το φαινόμενο της λαθρομετανάστευσης στις ΗΠΑ όπου βέβαια δε γίνεται καμμία αναφορά (όπως και στο άρθρο) ούτε στο γεγονός ότι σε αντίθεση με την Ελλάδα οι ΗΠΑ αποτελούν χώρα-ΠΡΟΟΡΙΣΜΟ κι όχι διελεύσεως των λαθρομεταναστών αλλά ούτε και στην εσκεμμένη πολιτική των ευρωπαϊκών κρατών να συσσωρεύουν και σταματούν το μεταναστευτικό ρεύμα στην Ελλάδα για να αποφύγουν τις συνέπειες και το κάθε είδους κόστος. Κι επειδή αυτό επιτυγχάνεται μέσω της συνθήκης Δουβλίνο ΙΙ, η μόνη βιώσιμη πολιτική είναι κατά την ταπεινή μου άποψη η καταγγελία της συνθήκης άμεσα και μονομερώς από την ελληνική κυβέρνηση ώστε όσοι λαθρομετανάστες αναχωρούν από την Ελλάδα προς Κεντρ. & Δ. Ευρώπη να μην “επιστρέφονται”. Να δούμε τότε πόσο καλά θα φυλάσσουν τα σύνορά τους κι εκείνοι αν κι η Ελλάδα δε βρίσκεται σαν το πρόβατο αλλά υιοθετήσει μία πολιτική σιωπηλής προώθησης όπως η γείτων…. Κι αν τυχόν απειλήσουν να μας “αποβάλλουν” από τη Σένγκεν πρέπει ενωμένοι να τους απαντήσουμε ότι δεν υπάρχει πρόβλημα. Ας απαιτούν διαβατήρια για να πηγαίνουμε στο Παρίσι, το Λονδίνο, το Μιλάνο κλπ. να ψωνίζουμε υποδήματα, ενδύματα κλπ. από τα καταστήματά τους. Ποιός ξέρει μπορεί αν μας βγάλουν από τη Σένγκεν να ωφεληθεί και το ελληνικό εμπόριο….

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
admin 21 Οκτωβρίου 2012 - 18:56

τα σχόλια σας δεν έχουν πολύ σχέση με το αρχικό κείμενο, θα ήταν καλύτερο να τα αναρτάτε σε κάποιο κείμενο με θέμα το μεταναστευτικό για να διευκολύνετε έτσι η συζήτηση.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Common sense 21 Οκτωβρίου 2012 - 20:46

Σύμφωνοι και συγγνώμη.
Δε θα επαναληφθεί και εννοείται ότι ευχαριστώ για τη φιλοξενία. Εν πάσει περιπτώσει, αναφέρθηκα στο μεταναστευτικό ως το βασικό προπύργιο και θέμα στο οποίο η ΧΑ στηρίζει την άνοδό της.
Να είσθε καλά και πάλι συγγνώμη.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Simourden 21 Οκτωβρίου 2012 - 17:46

Το άρθρο είναι αδόκιμο και ατυχές. Χάνει τον στόχο του, ο οποίος υποτίθεται πως θα έπρεπε να εντάσσεται στα πλαίσια του αφιερώματος του περιοδικού Άρδην στην Χρυσή Αυγη. Ο/η συντάκτης φαίνεται να ενοχλείται περισσότερο από την ύπαρξη του black metal μουσικού ρεύματος στην Ελλάδα (αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο) παρά από το γεγονός πως κάποιοι από τους ενασχολούμενους με το black metal είναι ακροδεξιοί εθνικιστές και υποστήρικτες της νεοναζιστικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή.

Στα τέλη του ’80 και στις αρχές του ’90, όταν μεσουρανούσαν οι ψευδοαξίες της γκλαμουριάς και του εύκολου τρόπου ζωής, τότε που εάν δεν διάβαζες Κλικ, Max κτλ, και εάν δεν κλάμπαρες σε όλα τα σχετικά κέντρα μαζικής διασκέδασης χαρακτηριζόσουν ψυχολογικά ασθενής, εκείνο λοιπόν τον καιρό η ελληνική underground μουσική heavy/thrash/death/black metal σκηνή οργανωνόταν αυθόρμητα, από παιδία 15 – 25 χρονών που αγαπούσαν την μουσική, για να δημιουργήσει ένα από τα ομορφότερα παραδείγματα μη-κερδοσκοπικού δικτύου ανταλλαγής μουσικού υλικού (demos, fanzines, βινύλια, συναυλίες) που θα εναντιωνόταν στην εμπορευματοποίση της μουσικής τους (δες πχ http://www.fanzines.gr/).

Σε αντίθεση με τα άλλα υπάρχοντα μουσικά underground δίκτυα της punk/hard core υποκουλτούρας στην Ελλάδα, οι πολιτικές ανησυχίες της heavy/thrash/death/black metal υποκουλτούρας (καλώς ή κακώς) δεν επεκτάθηκαν σημαντικά στο πεδίο της κοινωνικής δικτύωσης και αλληλεγγύης και δεν αλληλεπίδρασαν με την κοινωνία για τα τρέχοντα πολιτικά ζητήματα του καιρού. Οι λόγοι για αυτήν την αποστασιοποίηση δεν είναι ακόμα εντελώς ξεκάθαροι. Πιθανόν μάλλον να σχετίζονται με τον εσωστρεφή και ατομικιστικό χαρακτήρα των ακροατών του συγκεκριμένου είδους μουσικής καθώς και με την σχετικά καλή οικονομική κατάσταση των οικογενειών από τις οποίες προέρχονταν, συνεπώς με την υποτίμηση, την αδιαφορία ή ίσως και με την άγνοια της ενεργούς πολιτικής δράσης άλλων μουσικών ρευμάτων και συλλογικοτήτων των καιρών εκείνων.

Αναπόφευκτα στα τέλη του ’90 αρχές ’00, το heavy/thrash/death/black metal δίκτυο διεμβολίστηκε εκ των έσω και η εμπορευματοποίηση του συγκεκριμένου είδους μουσικής ακολούθησε τον δρόμο άλλων μη-κερδοσκοπικών μουσικών δραστηριοτήτων που αργά ή γρήγορα ‘ρευστοποίησαν’ τον μύθο τους και την απήχησή τους, σε συνεργασία με καθιερωμένα μουσικά έντυπα, δισκογραφικές εταιρείες και διοργανωτές συναυλιών.

Προκαλεί πικρία το τσουβάλισμα που επιχειρεί το άρθρο του Άρδην, θέλω να πιστεύω πως είναι αποτέλεσμα προχειρότητας του/της αρθρογράφου και όχι σκοπιμότητας για μια οργανωμένη επίθεση στον black metal μουσικό χώρο, ο οποίος όπως όλες οι υποκουλτούρες διολίσθησε εν μέρει σε ακρότητες. Εάν ο/η συντάκτης δυσφορεί με την θεματολογία της black metal μουσικής αυτό είναι αποδεκτό. Επίσης αποδεκτό είναι για άλλους μουσικόφιλους να δυσφορούν με την μουσική άλλων σχημάτων και θεματολογιών, πχ Δυνάμεις του Αιγαίου.

Συμπερασματικά, το άρθρο στην παρούσα μορφή του φαίνεται να εκφράζει ένα αισθητικό πρόβλημα των συντακτών του όσον αφορά την black metak μoυσική και δεν είναι τίμιο εκ μέρους τους να προωθούν την οπτική τους γωνία χρησιμοποιώντας αντί-χρυσαυγίτικα παραπετάσματα και αντι-ακροδεξιά ρητορική.

Τέλος αξίζει να επισημανθεί πως η αναφορά σε ονόματα ιδιωτών που ενδεχομένως να οδηγήσουν σε στοχοποίηση είναι μια τακτική που συνήθως υιοθετείται από οργανώσεις και ομάδες του τύπου Χρυσή Αυγή.

Ευχαριστώ για την φιλοξενεία, καλή συνέχεια.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Fotis 17 Νοεμβρίου 2012 - 11:01

Συμφωνώ 100%. Ο τρόπος γραφής είναι ιδιαίτερα αφελής και παραπέμπει σε κείμενο τύπου “Ροκ και χριστιανισμός”.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Simourden 21 Οκτωβρίου 2012 - 18:16

Ευχαριστώ για την φιλοξενία, καλή συνέχεια.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
goa 21 Οκτωβρίου 2012 - 18:21

Νομίζω ότι στο άρθρο γίνεται διαχωρισμός του black metal από το παρακλάδι του NSBC που έχει ναζιστική ιδεολογία. Συμφωνώ ότι θα έπρεπε να γίνει μια πιο εκτεταμένη δουλειά πάνω στη μουσική προέκταση της Χρυσής Αυγής για να καταλάβουμε ότι για αρκετά χρόνια η Χρυσή Αυγή μάζευε πιτσιρικάδες (και νομίζω και φράγκα με cd, μπλουζάκια, συναυλίες κ.α)) από αυτον τον μουσικό χώρο,αλλά και τις διαχωριστικές γραμμές αυτού του μουσικού είδους (Black metal) με τη Χρυση Αυγή. Επειδή στο παρελθόν είχα περιστασιακή σχέση με αυτή τη μουσική, αντιλαμβανόμουν ότι υπήρχαν σχέσεις είδικά σε μπάντες από τις ΗΠΑ, αλλά και τη Γερμανία κ.ά. με την ακροδεξιά, αλλά εκτός από κάποιες εξαιρέσεις συγκροτημάτων όπως, οι πολύ αγαπητοί σε μενα, Sepultura, δεν υπήρχε κάποια αντίδραση σε αυτό. Οι υποψιασμένοι ήξεραν τι σχέσεις με την ακροδεξιά, αλλά μάλλον αδιαφορούσαν.
Τέλος οι 2 ιδιώτες αναφέρονται είναι ο βουλευτής Γερμένης που είναι ο εκπρόσωπος του NSBM στην Ελλάδα και ο Magus Wampyr Daoloth ως γκουρού του ελληνικού black metal, όπου και σημειώνετε στο άρθρο ότι το πλειοψηφικό ρεύμα του ελληνικού black metal δεν έχει σχέση με το ναζιστικό παρακλάδι.
Πάντως αν έχετε κάποιο κείμενο δικό σας ή μπορείτε να μας υποδείξετε κάποιο που να έχει μια πιο συνολική επισκόπηση της σχέσης Thrash/Death/Black Metal με πολιτικά ρεύματα με χαρά να το δημοσιεύσουμε.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Νικόλας 21 Οκτωβρίου 2012 - 23:43

προς Simourden

Σε δεύτερο άρθρο του αφιερώματος, για τους σκινχεντ, γινεται μια ακόμη αναφορά στις διάφορες μουσικές υποκουλτούρες των δυτικών κοινωνιών. Προσωπικά (ως συντάκτης των δύο αυτών κειμένων) αντιμετωπίζω τις υποκουλτούρες αυτές (μεταλλάδες, πανκιά, γκοθάδες κλπ κλπ), τις διάφορες δηλαδή «φυλές», ως κατασκευάσματα τις μουσικής βιομηχανίας, που απευθύνονται κατά πρώτο λόγο στη νεολαία των μεσαίων στρωμάτων. Ασφαλώς και οι υποκουλτούρες αυτές ήταν «ιδεολογικά» αντίθετες με την κυρίαρχη «γκλαμουριά», άλλωστε αυτός ήταν ο στόχος τους. Να προσφέρουν εναλλακτικές μόδες στους νέους που αντιδρούν με την κυρίαρχη, την «mainstream» μόδα. Ασφαλώς και τα παιδιά αυτά ξεκίνησαν από αγάπη για τη μουσική κλπ κλπ αλλά εδώ το πιάνουμε πολιτικά το πράγμα. Οι υποκουλτούρες αυτές δεν πήγασαν από την κοινωνία αλλά από την μουσικά βιομηχανία, άρα εξ αρχής, ανεξαρτήτως προθέσεων, το εδαφος ήταν ναρκοθετημένο. Γιαυτό και οι υποκουλτούρες αυτές δεν μπόρεσαν να συμβάλλουν καλλιτεχνικά στη δημιουργία ένός κινήματος μέσα στην κοινωνία.

Όσον αφορά το black, είναι προφανές ότι η αισθητική και η θεματολογία του θα οδηγούσαν σε ανάλογες κοινωνικές και πολιτικές προεκτάσεις. Η underground οργάνωση δεν αποτελεί πανάκεια.

Όσον αφορά τα άτομα που αναφέρονται: Ο Γερμενής είναι βουλευτής, άρα δημόσιο πρόσωπο και προφανώς μας ενδιαφέρουν τα λεγόμενα και τα πιστεύω του. Ο Magus αναφέρεται σαν γκουρού του είδους και είναι πασίγνωστος σε όλους όσους ασχολούνται με την ελληνική metal σκηνή. Δεν στοχοποιείται ως χρυσαυγίτης. Αναφέρονται οι στίχοι του Ancient Pride ως χαρακτηριστικό παράδειγμα του παγανισμού της black metal σκηνής (πράγμα που δεν έκρυψε ποτέ και ο ίδιος, βλέπε π.χ. τις συνεντέυξεις του) καθώς και η συνεργασία του με τον Mika Alienseed. Ακόμη κι αν δεν έχει καμία πολιτική άποψη, είναι προφανές ότι ο μηδενισμός του Black μπορεί να οδηγήσει ευκολα καποιον σε τέτοιες «εκλεκτικές» παρέες.

Σε κάθε περίπτωση, η θεματολογία, η αισθητική και εν γένει η «κουλτούρα» του black metal ελάχιστα μπορούν να συμβάλλουν στη δημιουργία μιας καλύτερης κοινωνίας. Μάλλον το ανάποδο…

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Αρχειοφύλακς 21 Οκτωβρίου 2012 - 19:55

http://goo.gl/3hVq6
Xρυσή Αυγή, μέταλ και Ναζί εγκληματίες πολέμου! Πως οι χρυσαυγίτες διοχετεύουν μέσω των νεοναζιστικών συγκροτημάτων τους οικονομική βοήθεια σε ναζί, εγκληματίες πολέμου.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Θανάσης 21 Οκτωβρίου 2012 - 23:38

@Simourden
Όχι, το άρθρο δεν είναι πρόχειρο. Είναι τεκμηριωμένο, κα σίγουρα πιο τεκμηριωμένο από το σχόλιό σου. Για μένα περιείχε πολλή και ενδιαφέρουσα πληροφορία, καθώς κάλυψε πολύ συνοπτικά μια μουσική που άκουγαν πολλοί συνομήλικοί μου.

Μου φάνηκε ξεκάθαρο ότι το θέμα δεν είναι απλώς το αισθητικό: το άρθρο δεν ασχολήθηκε ούτε με αναπαιστικά μέτρα, ούτε με μείζονες κλίμακες, ούτε με το αν ο ντράμερ έκανε διπλές ή τριπλές μποτιές, ούτε με τι αιλάινερ έβαφε τις βλεφαρίδες του ο King Diamond. Ασχολήθηκε ξεκάθαρα με το ιδεολογικό περιεχόμενο του στίχου.

Θα πρέπει να παραδεχθείς ότι κάθε κυρίαρχο πολιτικό-ιδεολογικό ρεύμα είχε και την καλλιτεχνική του έκφραση, από την Λένι Ρίφενσταλ του Χίτλερ μέχρι τον Μαξίμ Γκόρκυ της ΕΣΣΔ. Έτσι το άρθρο κάλυψε μια κρίσιμη έκφραση της συγκεκριμένης ιδεολογίας.

Τέλος, αν αυτό το είδος μουσικής ξεκίνησε από κάτι αντιεμπορικό και κατέληξε σε κάτι εμπορικό, δεν βλέπω να έχει καμία σχέση με το ιδεολογικό του περιεχόμενο. Κι αν κάτι δεν είναι mainstream πρέπει ντε και καλά να το προσκυνάμε; Εν ολίγοις, δεν κατάλαβα τον λογικό συνειρμό που έκανες.

Πάντως σε ευχαριστώ για την νοσταλγία που μου προσέφερες: από τον τρόπο που βλέπω να «υπερασπίζεσαι» αυτό το είδος μουσικής, μου ξύπνησες αναμνήσεις από ηρωικούς καυγάδες μεταλλάδων-φλώρων. Αξέχαστα χρόνια!

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Νικόλας 22 Οκτωβρίου 2012 - 00:30

παρεπιμπτόντως, το άρθρο αναφέρεται αποκλειστικά στο black metal ιδίωμα. Άλλα παρακλάδια της ροκ και χέβυ μέταλ μουσικής έχουν διαφορετικό αισθητικό-ιδεολογικό-κοινωνικό και εν τέλει πολιτικό υπόβαθρο, άρα καλό είναι να μην τα συγχέουμε, αν και υπάρχουν κοινές συνισταμένες

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Simourden 28 Οκτωβρίου 2012 - 16:15

Το σχόλιό μου ήθελε να αποδοκιμάσει την λογική του ‘όποιος ακούει black metal είναι ακροδεξίος/νεοναζιστής/χρυσαυγίτης’. Αυτό υπονοείται τουλάχιστον από το περιεχόμενο και τον τίτλο του άρθρου σε συνδυασμό με ένα παραποιημένο φωυερμπαχικό τσιτάτο που θέλει να υποδείξει μια ψυχασθένεια και μια νοητική διατάραξη των ακροατών της black metal μουσικής, που δήθεν ευνοεί την παραθρησκεία έναντι μιας υγειούς θρησκείας (το κοινό βίωμα της Ελληνορθόδοξη Παράδοσης διδάσκει θρησκεία ή τον θεσμό της εκκλησίας;). Όσο για το θέμα του παγανισμού και των Εθνικών Παραδόσεων αυτό είναι ένα εντελώς διαφορετικό θέμα και είναι σωστό να ασχοληθεί κάποιος με αυτό σε ένα ξεχωριστό κείμενο, χωρίς να το συγχέει με μουσικά θέματα.

Ναι, είναι γνωστό πως κάποια ελληνικά black metal σχήματα είναι στενά συνδεδεμένα με την νεοναζισμό. Ναι, είναι σωστό να υποστηρίξουμε πως μέσω του black metal ο νεοναζισμός ενδέχεται να ‘ψαρεύει’ πιτιρικάδες. Ναι, πρέπει να τα καταδικάσουμε και τα αναδείξουμε όλα αυτά απομονώνοντάς τα από το ευρύτερο πλαίσιο, εξετάζοντάς τα ως συγκεκριμένες περιπτώσεις, αποφεύγοντας κοινωνιολογίζουσες γενικεύσεις. Αλλά αυτές οι αλήθειες δεν μπορουν να θεωρηθούν τεκμήρια για την ποινοικοποιήση του black metal ως κρίσιμης έκφρασης της ιδεολογίας της νεοναζισμού, όπως ο π.χ. ο Μαξίμ Γκόρκυ καθιερώθηκε ως έκφραση της ΕΣΣΔ. Είναι απλά τεκμηρία της χρήσης τους στα πλαίσια του γενικεύμένου marketing που επιχειρεί ο νεοναζισμός για την προώθηση της ιδεολογίας του σήμερα. Σε αυτό το σημείο θα έπρεπε να πάρουν θέση οι φορείς της black metal μουσικής και να ξεκαθαρίσουν μια και καλή την στάση τους. Εγώ σήμερα δεν γράφω εξ’ονόματος κανενός και εκθέτω την μόνο την προσωπική μου άποψη. Αλλά και αυτό ίσως να μην είναι απαραίτητο, δεδομένης της ύπαρξης διάσημων και δημοφιλών black metal σχημάτων που εξ’υποστάσεως αποκλείουν την σχέση τους με την νεοναζιστική ιδεολογία, (βλέπε του Καναδούς Blasphemy στο σχήμα των οποίων συμπεριλαμβάνεται και ένας μη-λευκός). Ή, υιοθετώντας την επιχειρηματολογία του Θανάση σε προηγούμενη ανάρτηση, εάν η ΧΑ βάλει σύνδεσμο στο black metal, γιατί να γίνεται το black metal ξαφνικά νεοναζιστικό; Η μουσική παράδοση του black metal αποτελεί μέρος μιας μουσικής εξέλιξης που βαστά από σχήματα σαν τους Black Sabbath. Γιατί θα πρέπει να το ευνουχίσουμε και να το παραδώσουμε εξ’ολοκλήρου στην εφήμερη στρατηγική μιας ακροδεξιάς οργάνωσης;

Θέλησα να μοιραστώ μαζί σας την ανησυχία μου πως το κείμενο του Νικόλα υποθάλπτει κοινωνικό ρατσισμό και βοηθά στην προώθηση του στερεότυπου να θεωρείται νεοναζιστής ένας νεανίας φέρων μαύρα μπλουζάκια, αναποδοσταυρίδια και πεντάλφες, όπως θεωρούνταν πολύ παλαιότερα ναρκομανείς οι μακρυμάλλιδες και οι σκουλαρικάδες. Θέλησα απλά να προτείνω πως ο Νικόλας μάλλον προβληματίζεται και δυσφορεί με την όλη θεματολογία του black metal παρά επικεντρώνεται με τρόπο ξεκάθαρο στο γεγονός πως κάποια black metal σχήματα σχετίζονται με τον νεοναζισμό. Με τα δύο μέρη στο πρώτο του σχόλιό, ο Νικόλας έχω την εντύπωση πως με επιβεβαίωσε α) αποδεχόμενος την μη άμεση διασύνδεση του ευρύτερου black metal χώρου με τον νεοναζισμό και β) επικαλούμενος την αδυναμία της black metal υποκουλτούρας να επηρεάσει θετικά την κοινωνία. Το δεύτερο μερος του σχολίου του είναι πολύ γενικό και άμεσα εφαρμόσιμο σε πολλά κοινωνικά μορφώματα και σχήματα της σημερινής ελληνικής κοινωνίας. Τα βασικά προαπαιτούμενα για την αναβάθμιση και τον διαφωτισμό μιας κοινωνίας είναι η διάχυση του Ορθού Λόγου στα πλατιά κοινωνικά στρώματα, η δράση και η ενασχόληση των Πολιτών με τα κοινά, καθώς και η ύπαρξη ευνομούμενης Πολιτείας. Όταν αυτά απουσιάζουν ήδη, πώς μπορούμε να ζητάμε ευθύνες από υποκουλτούρες με ιδεολογική ρηχήτητα και με περιορισμένο αξιακό οπλοστάσιο για την έλλεψη αυτών των προαπαιτούμενων;

Γενικότερα μιλώντας, ο πρωταρχικός στόχος μιας οποιασδήποτε μουσικής υποκουλτούρας είναι η ικανοποίηση του αισθήματος συμμετοχής σε μια κοινότηα που μοιράζεται ιδέες και κλίσεις προς το κάποιο μουσικό είδος και που θέλει να συνεχώς να δημιουργεί και να ανοίγει τον δρόμο της εξέλιξης της μουσικής και των ήχων. Αφετηρία της αποτελούν η προσπάθεια και η ανάγκη για την ψηλάφιση ενός εσωτερικού κόσμου που θέλει να διαφέρει και να δηλώνει ελεύθερα την διαφορετικότητά του με την χρήση φαντασίας και καλλιτεχνικότητας. Και για αυτό διαφωνώ μερικώς με την παρατήρηση του Νικόλα πως η υποκουλτούρα πηγάζει από την βιομηχανία. Η μουσική βιομηχανία είναι η εμπορευματοποιημένη εκδοχή της κλίσης μας στην μουσική αλλά η κλίση προϋπάρχει του εμπορεύματος και πολλές φορές αυτή η κλίση συνδυάζεται και με κάποια κοινωνικά ερεθίσματα και πολιτικές πρωτοβουλίες (βλέπε Ωχρά Σπειροχαίτη και παρόμοια μουσικά σχήματα-συλλογικότητες). Η ενεργός συμμετοχή μας στα μουσικά δρώμενα πέρα από τον ρόλο του ακροατή υποδηλώνει ένα ευρύτερο οικοσύστημα στο οποίο συμπεριλαμβάνονται και οι ρόλοι του μουσικού, του μουσικού τεχνολόγου, του ανεξάρτητου εκδότη κτλ. Και αυτοί οι ενεργοί ρόλοι είναι που τροφοδοτούν, σε ένα δεύετερο στάδιο, την μουσική βιομηχανία με το εμπόρευμα που στοχεύει σε παθητικούς καταναλωτές-ακροατές και που δημιουργεί τα στερεότυπα του τύπου ‘μεταλλάδες-φλώροι’ που ανέφερε ο Θανάσης. Η μουσική από μόνη της δεν έχει στεγανά, δεν αναλώνεται σε έξωθεν δίπολα, είναι αυθύπαρκτη και δεν πολιτικοποιείται. Οι σκεπτόμενοι μουσικόφιλοι, ανεξάρτητα των πολιτικών τους πεποιθήσεων, αλλάζουν τα μουσικά τους γούστα στην πορεία την ψυχικής τους ανάπτυξης και της ωρίμανσής τους.

Όντως το underground δεν αποτελεί πανάκεια και όπως δεν προσκυνάμε τίποτε άλλο δεν προσκυνάμε ούτε κι αυτό. Όμως πρέπει να παραδεχτούμε πως η επαφή με το underground κατά τα πρώτα στάδια της μουσικής μεθηλικίωσης ενός/μιας εφήβου, όσο εύκολα μπορεί να τους παγιδεύσει σε καθεστώς μισαλλοδοξίας άλλο τόσο μπορεί να οδηγήσει σε ευρύτητα πνεύματος και στη ανάταση του αισθήματος ανεκτικότητας στο διαφορετικό καθώς και να ρίξει τον πρώτο σπόρο που αργότερα θα κάνει ευκολότερη την κατανόηση των όρων ‘εμπόρευμα’, ΄κερδος’, ‘κερδοσκοπία’, ‘εκμετάλλευση’, ‘αγορά’. Και αυτό ήθελα να υπογραμμίσω στο αρχικό μου σχόλιο σχετικά με τα αρχικά στάδια της ελληνικής heavy/thrash/death/black metal σκηνής.

Πρέπει να συνεχίσουμε την προσπάθεια στο να αναδειχθούν οι παράγοντες που καθιστούν σήμερα δημοφιλή τη νεοναζιστική ιδεολογία και που οπισθοδρομούν την ελληνική κοινωνία. Σύμφωνα με την τρέχουσα επικαιρότητα, με τον νενοναζισμό στην Ελλάδα σχετίζονται πολλοί και διάφοροι, από τον χώρο του αθλητισμού, του μόντελινγκ και του έντεχνου ελληνικού τραγουδιού. Από κάπου αλλού ξεκινάει αυτό το φαινόμενο και στην προσπάθειά μας να το ερμηνεύσουμε πρέπει να αποφύγουμε τις απλουστεύεις που ενδεχομένως να μας καταστήσουν περισσότερο ‘εκλεκτικούς’ από αυτούς που θέλουμε να ξεσκεπάσουμε.

Ευχαριστώ για την φιλοξενία.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Νικόλας 29 Οκτωβρίου 2012 - 13:01

Χαίρομαι για το σχόλιό σου γιατί μπορεί να διασαφηνιστεί περαιτέρω η θέση μου.
Όντως δεν είχα σκοπό να συνδέσω ευθέως το black metal με τον ναζισμό, αλλά δεν μπορώ να φτάσω και στο άλλο άκρο, θεωρώντας τις διάφορες υποκουλτούρες –άρα και τον πολιτισμό εν γένει– σαν κάτι άσχετο με την κοινωνία και την πολιτική. Προφανώς δεν μπορούμε να τσουβαλιάζουμε, αλλά δεν μπορούμε και να αντιμετωπίσουμε τα όποια καλλιτεχνικά ρεύματα ως μια ουδέτερη περιπτωσιολογία, χωρίς συνέπειες στην κοινωνία. Στο αφιέρωμα του Άρδην η θέση μου αυτή φαίνεται πιο καθαρά, καθώς το συγκεκριμένο άρθρο συνοδεύεται και από δεύτερο άρθρο, σχετικό με το Οi!. Για να γίνει πιο κατανοητή η θέση μου παραθέτω ένα απόσπασμα που αναφέρεται στις διάφορες «φυλές»: «Οι νεανικές αυτές μόδες περιλαμβάνουν ενίοτε και μια κάποια πολιτικοποίηση (με ή χωρίς εισαγωγικά) και δεν πρέπει να τις προσπερνάμε σαν πρόσκαιρες εφηβικές ανοησίες. Σε μία κοινωνία μαζικής αποπολιτικοποίησης και αμορφωσιάς, όπως η μεταπολιτευτική, δεν είναι σπάνιο γεγονός η πολιτικοποίηση ενός νέου να οφείλεται περισσότερο στη γοητεία του ντυσίματος και της μουσικής μιας ομάδας, παρά στην ιδεολογία της. Οι μόδες αυτές παρέχουν ένα πλήρες πακέτο, από συγκεκριμένα ρούχα μέχρι συγκεκριμένα αναγνώσματα και ιδεολογικά κλισέ, τα οποία, συνήθως, τα νεαρά μέλη των «φυλών» (είτε δεξιών, είτε αριστερών, είτε απολίτικων) ακολουθούν με θρησκευτική ευλάβεια».
Δυστυχώς έχω καταλήξει ότι οι διάφορες αυτές μόδες και είδη μουσικής δεν είναι, τελικώς, τόσο αθώες – διαπίστωση κάπως δυσάρεστη, καθώς και εγώ έτσι μεγάλωσα και τέτοια μουσική ακούω. Αναλυτικά:
Πρώτον: Οι μόδες αυτές είναι όντως καταναλωτικά προιόντα, ανεξαρτήτως των προθέσεων των ακροατών τους. Δεν αρκεί η διαπίστωση πως σε μία αποπολιτικοποιημένη και «ρηχή» κοινωνία, θα έχεις και ανάλογη υποκουλτούρα. Γιατί η υποκουλτούρα αυτή εν τέλει ενισχύει τη «ρηχότητα» της κοινωνίας. Επίσης δεν αρκεί να τονίζεται η αντισυμβατική διάθεση των νέων παιδιών που ασχολούνται με τις μόδες αυτές. Ίσα ίσα που η μουσική βιομηχανία αυτό ακριβώς κάνει: Εκτρέπει την εφηβική αντισυμβατικότητα σε τομείς ακίνδυνους και –παρεπιμπτόντως– προσοδοφόρους. Όπως και με το γήπεδο.
Δεύτερον: Δεν θέλω να δαιμονοποιήσω τα «παιδιά με τα μακρυά μαλλιά» – ίσα ίσα θέλω να κάνω ακριβώς το αντίθετο. Να δηλώσω ότι τα παιδιά αυτά, πέραν της γιαγιάς τους και της κυρίας Λουκά δεν απειλούν κανέναν, αλλά είναι απολύτως συμβατά με τις επιταγές του κεφαλαίου, καθώς: α) Διαχωρίζονται από την κοινωνία, δημιουργώντας μικρές «ομάδες ομοίων», ενισχύοντας έτσι τον ατομισμό και τον ναρκισσισμό τους. β) Εκτρέπουν την εφηβική οργή και αντισυμβατικότητα σε τελείως ακίνδυνους τομείς (π.χ. κούρεμα) γ) καθιστούν τους νέους ευκολότερα χειραγωγήσιμους.
Η φιλολογία για «τα παιδιά με τα μακρυά μαλλιά και τα μαυρα μπλουζακια» ανήκει στη δεκαετία του 60, όταν η νεολαία των αστικών στρωμάτων στρεφόταν στην εισαγώμενη κουλτούρα των αμερικάνων, φαινόμενο που εξόργιζε μεν τους συντηρητικούς (όπως διακωμωδούν –ήδη από τότε– τα έργα με τη Βουγιουκλάκη και τον τεντυμπόι Βουτσά), αλλά ήταν απολύτως συμβατό με τις επιλογές του συστήματος και του κεφαλαίου.
Τρίτον: Αν θεωρήσουμε ότι οι νεανικές αυτές μόδες δεν είναι άσχετες και άμοιρες κοινωνιών συνεπειών, τότε πρέπει να εξετάσουμε κάθε μία ξεχωριστά, να δούμε τι αποτελέσματα έχει στην κοινωνία. Εν προκειμένω, λοιπόν, πρέπει να εξετάσουμε το μπλακ μεταλ, όχι τόσο σαν μουσικό ιδίωμα –δεν κάνουμε καλλιτεχνική κριτική– όσο σαν «κουλτούρα». Η μισανθρωπία που εκφράζει πρέπει να συνδεθεί με το «τάργκετ γκρουπ» στο οποίο στοχεύει, δηλαδή τη νεολαία των μεσαίων στρωμάτων της Ευρώπης, για να βγάλουμε συμπεράσματα. Προφανώς και δεν τσουβαλιάζουμε κόσμο –αυτό είναι προφανές για κάθε πολιτική ανάλυση– αλλά αν πάμε στο άλλο άκρο του σχετικισμού, τότε θα πρέπει να παραδεχθούμε πως ο πολιτισμός και η κουλτούρα δεν επηρεάζουν τους ανθρώπους και τις κοινωνίες. Δυστυχώς αυτό δεν ισχύει, οπότε πρέπει να εξάγουμε τα ανάλογα συμπεράσματα, όσο δυσάρεστο κι αν είναι για όσους ακούμε αυτά τα είδη μουσικής.
Τέλος, είναι προφανές πως αν πιάσουμε το νημα και πάμε στη μουσική, το γήπεδο, τη μόδα κλπ κλπ θα συνειδητοποιήσουμε ότι η κοινωνία μας νοσεί σε ένα σωρό πράγματα. Αυτό δεν οδηγεί στον ελιτισμό απαραίτητα: ένα ασφαλές σημείο εκκίνησης είναι η λαϊκή κουλτούρα και ο παραδοσιακός τρόπος συγκρότησης των κοινωνιών από τα κάτω, με ένα κοινά αποδεκτό σύνολο πολιτισμικών στοιχείων, ηθικής, εθίμων και συμπεριφορών. Αν ξεκινήσουμε από εκεί, φτάνουμε στο αντίθετο αποτέλεσμα από τον επίφοβο «εκλεκτικισμό». Όσο πιο «εκλεκτικός» γίνεται κάποιος, τόσο πιο πολύ αποσπάται από το λαϊκό σώμα, και τόσο πιο πολύ αλλοτριώνεται. Και αυτό, δυστυχώς, συμβαίνει με πολλά από τα νέα παιδιά που διοχετεύουν την εφηβική τους ορμή στις διάφορες «φυλές».

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
πετροσ 24 Ιανουαρίου 2013 - 13:08

Ωραιο το αρθρακι λες και ο συγγραφεας ακουει η ακουγε τουλαχιστον στο παρελθον black metal.
Παντως στο εξωτερικο η ελληνικη σκηνη εχει για τους ξενους ξεχωριστο ηχο και ατμοσφαιρα σε αντιπαραθεση με τους Σκανδιναβους οι οποιοι εχουν και τα πρωτεια.και αναφερετε ως greek black metal .Δηλαδη black metal παιγμενο με ελληνικο τροπο! Ειναι σαν η jazz σκηνη στη Ελλαδα να εχει διαφορετικο ήχο απο τις υπολοιπες στο κοσμο χωρισ ομως να χρησιμοποει παραδοσιακες κλιμακες! Προκειται για κατορθωμα….απο παιδια λαικα κυρίως..φαίνετε υποσυνειδητα εξακολουθει να μας επηρεάζει η βυζαντινή μας κληρονομιά έστω και αν εμείς συνειδητα την εχουμε αποκηρυξει.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
givrgos 16 Μαρτίου 2013 - 19:53

Γνωστό αριστερό ελληνικό γκρουπάκι black metal προσκείμενο στην αναρχοκομμουνιστικη ιδεολογια.

Ravencult

http://www.metal-archives.com/albums/Ravencult/Armageddon_Rising/59399

Βάλτε το και αυτό στο αφιέρωμα

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Μιχάλης Τσολάκης 2 Μαΐου 2013 - 21:02

Πολύ ενδιαφέρον ! Ομολογώ ότι δεν είμαι γνώστης του αντικειμένου, οπότε έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για μένα !

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Δημήτρης 4 Μαΐου 2013 - 21:50

Για διάφορους λόγους (απουσία κράτους, πρακτικά προβλήματα, χαμηλό πνευματικό/ηθικό επίπεδο κάμποσων Ελλήνων) τα τέρατα φαίνεται ότι ήρθαν για να μείνουν.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Γεώργιος-Χαράλαμπος Κατρακίλης 25 Νοεμβρίου 2017 - 04:56

Το άρθρον είναι όλως κατάπτυστον καί απαράδεκτον, καθώς δεν τεκμαίρει την διακηρυσσομένην εκ του τίτλου καί της εισαγωγής του σχέσιν της Ελληνικής Εθνικής Θρησκείας του Δωδεκαθέου, της οποίας είμαι πιστός, με την πολιτικήν παράταξιν υπό την ονομασίαν “Λαϊκός Σύνδεσμος-Χρυσή Αυγή”, την κατηγορουμένην ως “εγκληματικήν οργάνωσιν”. Εάν δεν τεκμηριώσετε το διακηρυσσόμενον εκ μέρους σας επαρκώς, θα υποχρεωθείτε, να το πράξετε πρακτικώς, εν ευθέτω χρόνω. Επί τέλους, το σύνταγμα καί ο νόμος ορίζουν σαφεστάτως τον σεβασμόν απασών των θρησκειών. Περί των μουσικών αισθητικών σας δεν υπεισέρχομαι, διότι προσωπικώς αγνοώ πλήρως τα περί ξένης “μουσικής” καί αρνούμαι να τα μάθω, καθώς δεν εμπίπτουν στα όρια των ενδιαφερόντων μου. Επίσης, όλως ενημερωτικώς, αντιγράφω περί του πρακτέου, οφείλετε να μάθετε, ότι οφείλετε να ανανεώσετε την αρθρογραφίαν καί την ειδησεογραφίαν σας. Βλέπετε, σας παραθέτω καί την κάτωθι αναφοράν: ΕΘΝΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ Η Χρυσή Αυγή αντιτίθεται στον διαχωρισμό Εκκλησίας-Κράτους. Επιδιώκει την αποκατάσταση του κύρους της Εκκλησίας και την άμεση κάθαρση του κλήρου από κάθε παρακμιακό και διεθνιστικό στοιχείο. Ανεξιθρησκεία μόνο για τα δόγματα που δεν θίγουν την Ελληνική Παράδοση και Ιστορία και δεν φθείρουν την δύναμη του Έθνους. Η Ορθοδοξία αναγεννημένη και Ελληνική ξανά πρωτοπόρος στους αγώνες του Έθνους. Πηγή: http://www.xryshaygh.com/kinima/thesis Άρα πού ακριβώς βλέπετε τον “αντιχριστιανισμό” της Χρυσής Αυγής; Η θέση τους είναι η επίσημη θέση του “Ελληνοχριστιανισμού”, την οποίαν απορρίπτω, ενώ εσείς αποδέχεσθε. Αλλά καί πέραν αυτού, δηλώνετε ότι ταυτίζονται ο “σατανισμός” καί ο πολυθεϊσμός, οπότε διερωτώμαι αν είστε απλώς αμαθείς ή καραχριστιανοί. Αυτό εσείς οφείλετε να το επιλέξετε, διότι μέση επιλογή δεν υπάρχει. Καί έχω πλέον καί γράφω. Καί δες δύο μικρά κείμενα του Ομήρου, για να δω τί θα μου απαντήσεις.

(α) Αρχαίο κείμενο

Αλλ’ ότε δή ρ’ εκ τοίο δυωδεκάτη γένετ’ ηώς,
καί τότε δή πρός Όλυμπον ίσαν θεοί αιέν εόντες

Μετάφραση

Αλλ΄όταν ήλθε η δωδέκατη αυγή,
τότε προς Όλυμπον επήγαν οι αθάνατοι θεοί

Πηγή: Ομήρου Ιλιάδου Α΄ 493-494

(β) Αρχαίο κείμενο

Ηώς μέν ρα θεά προσεβήσετο μακρόν Όλυμπον,
Ζηνί φόως ερέουσα καί άλλοις αθανάτοισιν’

Μετάφραση

Η θεά Ηώς(αυγή) ανέβηκε στον μακρύν Όλυμπο,
στον Δία το φως ν’ αναγγείλη καί στους άλλους αθανάτους’

Πηγή: Ιλιάδα Β΄48-49

Καί υπάρχουν πλείστες παρόμοιες αναφορές στην Ιλιάδα καί στην Οδύσσεια, όπως καί σε άλλα Ελληνικά κείμενα. Επομένως, η οποιαδήποτε ταύτιση του “Εωσφόρου”, δηλαδή του “φέροντος την ηών/εών/αυγήν” δηλαδή του Εσπέρου ή Φωσφόρου ή Αυγερινού ή Αποσπερίτη με τον Εβραϊκό “σατανά”/”διάβολο” κ.λ.π. προφανώς οφείλεται στην αντίληψη των χριστιανών των πρώτων αιώνων. Άρα, καλόν είναι τα επίμαχα προβαλλόμενα εκ των Εβραιοχριστιανών ονόματα καί πρότυπα, να παύσουν να συγχέονται με τα αντίστοιχα της Ελληνικής Θρησκείας καί Παραδόσεως.-

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
thanos 18 Φεβρουαρίου 2019 - 23:28

ελληνικο χριστιανικο black metal? 🙂
aherusia- as light defeats darkness

https://www.youtube.com/watch?v=1K6GDZZAs7o

ΑΠΑΝΤΗΣΗ

ΑΦΗΣΤΕ ΕΝΑ ΣΧΟΛΙΟ