Των Χριστίνα Σ., Γιώργου Κ., Μήτσου Δ.
Η παλιά μας συντρόφισσα, Εύη Βουτσινά, έφυγε από τη ζωή την Τρίτη 10 Δεκεμβρίου στο Ωνάσειο, μετά από επιπλοκή σε εγχείρησή της, σε ηλικία 62 ετών. Η Εύη γεννήθηκε στη Λευκάδα όπου και έζησε μέχρι τα 17 της χρόνια. Σπούδασε αγγλική φιλολογία στη Θεσσαλονίκη και συμμετείχε ενεργά στο αντιδικτατορικό κίνημα, όπως και η αδελφή της Πόπη και ο τότε σύντροφός της Νίκος Βαλκάνος – με τον οποίο απέκτησαν και μία κόρη, τη Ροδιά.
Η Εύη υπήρξε από τα ηγετικά στελέχη της ΟΠΑ (Ομάδα για μια Προλεταριακή Αριστερά) και της Ρήξης στη Θεσσαλονίκη και συμμετείχε ενεργά σε μεγάλους και μακρόχρονους αγώνες, όπως εκείνος του εργοστασίου της ΜΕΛ.
Η Εύη, πάντα καταπληκτική μαγείρισσα, τάιζε συστηματικά όλο το πεινασμένο «σκυλολόι», που προσέτρεχε τότε στο σπίτι της, και από τη δεκαετία του 1980 άρχισε να ασχολείται επαγγελματικά με τη μαγειρική, καταγράφοντας συστηματικά την παραδοσιακή ελληνική κουζίνα και εφευρίσκοντας και νέες μαγειρικές συνθέσεις. Η Εύη συνέχισε ουσιαστικά τη βαθύτατα πολιτική της δραστηριότητα πραγματοποιώντας μια πρωτοπόρα δουλειά, συλλέγοντας από όλη την Ελλάδα όχι μόνο συνταγές, αλλά στοιχεία για τη ζωή του λαού μας και τον πολιτισμό που χάνεται. Κάποιος, προσφυώς, ανέφερε πως η Εύη βρισκόταν στα αχνάρια αυτού που έκανε ο Σίμωνας Καρράς και η Δόμνα Σαμίου στην ελληνική μουσική παράδοση.
Το 1995 κυκλοφόρησε το πρώτο της βιβλίο με τίτλο, Το ψωμί, ενώ ακολούθησαν άλλα 17 βιβλία, η Γεύση Ελληνική, η Απλή μαγειρική της αγίας καθημερινότητας, ο Κρόκος-σαφράν, με τελευταίο την Αυθεντική ελληνική κουζίνα, 2010, εκδ. Fagotto books (ελληνικά, αγγλικά), ενώ το βιβλίο της για τις Ελληνικές Πίτες βρίσκεται επί του πιεστηρίου. Τα τελευταία χρόνια, επαγγελματική της στέγη ήταν ο Γαστρονόμος της Καθημερινής όπου και αναρτήθηκε η τελευταία της συνταγή στις 3 Δεκεμβρίου.
Στις 12 Δεκεμβρίου η οικογένειά της, οι παλιοί της σύντροφοι, οι νέοι της φίλοι και οι συμπατριώτες της την αποχαιρετίσαμε στην πατρίδα της Λευκάδα, σε μια υπέροχη ηλιόλουστη μέρα στην καρδιά του χειμώνα. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που σκεπάζει την αγαπημένη μας φίλη.
1 ΣΧΟΛΙΟ
Τα πρόσωπα που σημάδεψαν την ηλικία της οργής τα κουβαλάς πάντα μέσα σου οργισμένα, σαν καθρέφτες των δικών σου συναισθημάτων, τότε που ο θυμός, η αγάπη, η ευχαρίστηση, ο έρωτας, η προσδοκία, σε έκαιγαν σαν την βιβλική βάτο. Πολύ αργότερα ήρθε η ανάγκη για ειρήνη με τον εαυτό, αφού η ειρήνη με τον κόσμο έχει πολύ δρόμο ακόμα. Αυτή την γαλήνη εύχομαι να βρήκες Εύη εκεί που είσαι. Η συντροφία θα σε έχει πάντα στην καρδιά της.