Στις αρχές της δεκαετίας του 1950, διαδόθηκε στη Βιέννη μια Άρια-Βόρεια μυθολογία που ερχόταν σε καταφανή αντίθεση με την απροκάλυπτη λατρεία του Χίτλερ, την οποία καλλιεργούσαν μετά τον πόλεμο οι αγγλο-αμερικανικές ναζιστικές σέκτες. Εφόσον ο Χίτλερ και η πολιτική ήταν πλέον οδυνηρές αναμνήσεις, η εν λόγω μυθολογία χαρακτηριζόταν από εικοτολογίες σχετικά με τις αρχαίες Βόρειες φυλές, τη Θούλη, την Ατλαντίδα και την αρχαία γερμανική θρησκεία. Σημαντική επίσης ήταν η εκ νέου ανακάλυψη ιδεών και προσώπων που σχετίζονταν με την Ahnenerbe, την οργάνωση «Πολιτιστική Κληρονομιά», την οποία είχε ιδρύσει ο Χάινριχ Χίμλερ στο πλαίσιο των Ες-Ες και από το 1935 ως το 1945 επιδιδόταν σε έρευνες με αντικείμενο την Άρια αρχαιολογία και την ανθρωπολογία. Οι εσχατολογικές ελπίδες για εθνική ανάσταση και σωτηρία επικεντρώνονταν σε αχαλίνωτες εικοτολογίες για την υποτιθέμενη ύπαρξη θαυμαστών γερμανικών όπλων, που περιλάμβαναν ιπτάμενους δίσκους και μυστικές πολικές βάσεις στο τέλος του πολέμου. Οι ιδέες ήταν ως επί το πλείστον προϊόντα της ζοφερής μετάπτωσης που επικρατούσε στη μεταπολεμική Βιέννη. Παρείχαν τα σπέρματα της νεοναζιστικής μυθολογίας του Μαύρου Ήλιου, η οποία κυκλοφορεί στους κύκλους του γερμανικού ακροδεξιού περιθωρίου από το 1990.
Οι απαρχές αυτού του ιδιότυπου μυστικισμού εντοπίζονται σε έναν μικρό αποκρυφιστικό-ρατσιστικό κύκλο που συγκεντρώθηκε για πρώτη φορά για συζητήσεις στο εργαστήρι του σχεδιαστή Βίλχελμ Λάντιχ (Wilhelm Landig) (1909-1997), στο έκτο διαμέρισμα της Βιέννης, το 1950.
Οι συζητήσεις τους εστιάζονταν σε ένα μυστικό κέντρο στην Αρκτική, γνωστό ως Γαλάζιο Νησί, το οποίο θα μπορούσε να παίξει τον ρόλο της πηγής για την αναγέννηση της παραδοσιακής ζωής. Την ιδέα αυτή την εμπνεύστηκαν από τον Τζούλιους Έβολα, του οποίου το έργο Εξέγερση κατά του Σύγχρονου Κόσμου (1935) έγινε η Βίβλος της ομάδας του Λάντιχ. Η εθνοφυλετική ιδεολογία του Λάντιχ, με επίκεντρο την Άρια-γερμανική υπεροχή, ενσωματώθηκε στην υψιπετή μεταφυσική της πρωτογενούς παράδοσης του Έβολα. Μόνο οι Βόρειες Ατλαντικές φυλές, και ιδίως οι Άριοι Γερμανοί, κατανοούσαν την ιερή φύση της βασιλικής εξουσίας, τα μυστήρια της τελετουργίας, της μύησης και της καθιέρωσης, τη θεϊκή προέλευση της αριστοκρατικής ηγεμονίας, της ιπποσύνης και της αυστηρής ιεραρχίας των καστών. Η κατά Έβολα πολική μυθολογία της Θούλης και ο αιχμηρός για τα γερμανικά συντηρητικά και ακροδεξιά περιοδικά κατά την περίοδο του Τρίτου Ράιχ. Ως αξιωματικός των ενόπλων Ες-Ες, ο Λάντιχ πιθανόν να είχε χρησιμοποιήσει τον Έβολα με σκοπό τη συγκρότηση ενός πανευρωπαϊκού στρατού που θα υπερασπιζόταν την γηραιά ήπειρο από την εισβολή των Η.Π.Α. και της Σοβιετικής Ένωσης.
Η ομάδα της Βιέννης είχε επίσης εντρυφήσει μετά μανίας στις ιδέες και τα βιβλία του Χέρμαν Βιρθ (Herman Wirth) (1885-1981), του Ολλανδογερμανού ερασιτέχνη μελετητή των αρχαίων θρησκειών και συμβόλων. […] Συγκρίνοντας τις γραφές των μεσογειακών χωρών και της Ανατολής, τα σύμβολα της βόρειας και δυτικής Αφρικής, τις γλώσσες των αυτοχθόνων της Βόρειας Αμερικής και των Εσκιμώων, ο Βιρθ διατύπωσε την υπόθεση της ύπαρξης ενός μεγάλου αρχαίου πολιτισμού των πρωτο-Γερμανών Θουάτα στη λεκάνη του Βόρειου Ατλαντικού. Ανακάλυψε τα παλαιότερα λείψανα αυτού του Βορειοατλαντικού πολιτισμού στα χαραγμένα σύμβολα της Πρώιμης Λίθινης Εποχής στη νοτιοδυτική Ευρώπη. Οι μέθοδοι και τα συμπεράσματα του Βιρθ απορρίπτονταν από τους περισσότερους πανεπιστημιακούς και η αμφισβήτηση εντάθηκε όταν, το 1932, εξέδωσε το Χρονικό της Ούρα Λίντα (Die Ura Linda Chronik), ένα χειρόγραφο στη φριζική γλώσσα που γενικά θεωρείται ως πλαστογραφία του δέκατου ένατου αιώνα, παρουσιάζοντάς το σαν χρονικό της γερμανικής ζωής από τον έκτο ως τον πρώτο αιώνα π.Χ. Ωστόσο αυτές οι εικοτολογίες περί Αρχαίου Βόρειου πολιτισμού εξασφάλισαν στον Βιρθ την εύνοια του Χάινριχ Χίμλερ, ο οποίος τον προσκάλεσε το 1935 ως συνιδρυτή και διευθυντή του ινστιτούτου Ahnenerbe των Ες-Ες με σκοπό την ανθρωπολογική και αρχαιολογική έρευνα. […]
Η επιρροή του Βιρθ στις γερμανικές εθνοφυλετικές ομάδες υπήρξε εξαρχής σημαντική. Το όραμά του για τον αρχαίο προηγμένο πολιτισμό των Θουάτα, από όπου εξόρμησαν με τα κυκνόσχημα και τα δρακόσχημα πλοία τους οι βόρειοι ατλαντικοί λαοί για να εποικίσουν τον ατλαντικό κόσμο, αντιπροσώπευε έναν ουτοπικό ιμπεριαλισμό στα μάτια όσων θλίβονταν για την αδυναμία και την εξαχρείωση της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης. Οι απαισιόδοξοι και οι αρνητές του παρόντος ελκύονταν από την ιδέα του Βιρθ ότι μια αναβίωση του ατλάντιου πολιτισμού των Θουάτα θα σηματοδοτούσε την αναγέννηση της γερμανικής φυλής και την απαλλαγή της ανθρωπότητας από την κατάρα της νεωτερικότητας. […].
[Ο Βιρθ] Επέζησε του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και ξανάρχισε επιφυλακτικά τις εργασίες του πάνω στη γερμανική προϊστορία. Ο Βίλχελμ Λάντιχ ήταν από τους πρώτους θαυμαστές των βιβλίων του, και όταν, το 1958, ίδρυσε τον δικό του εκδοτικό οίκο στη Βιέννη, με την επωνυμία Volkstum Verlag (Λαϊκός Εκδοτικός Οίκος), άρχισε να εκδίδει νέα έργα του προκατακλυσμιαίου προφήτη, ο οποίος ζούσε στο Μπάρμπουργκ του Λαν μέχρι τον θάνατό του, σε ηλικία ενενήντα πέντε ετών, στις 16 Φεβρουαρίου 1981.
Όμως τα ενδιαφέροντα του κύκλου του Λάντιχ δεν περιορίζονταν στον πολιτισμικό πεσιμισμό και τη νοσταλγία για μια χαμένη χρυσή εποχή. Οι άνθρωποι αυτοί πίστευαν ότι ήταν δυνατόν να υπάρξει πνευματική επαφή με το Γαλάζιο Νησί, το κρυμμένο πολικό κέντρο. Ένα άλλο μέλος του κύκλου, ο Ελβετός μηχανικός Έριχ Χάλικ (Erich Halik), επέβλεψε την κατασκευή μεγάλων γύψινων εκμαγείων τα οποία χρησιμοποιούσαν σε πνευματιστικές συνεδρίες, και όλοι τους επιδίδονταν σε ασκήσεις διαλογισμού, σε μια προσπάθεια να συντονιστούν. Ο Χάλικ ισχυριζόταν ότι οι αποκρυφιστικοί κύκλοι των Ες-Ες είχαν επιζητήσει την εύνοια αυτού του παγκόσμιου πνευματικού κέντρου. Αυτοί οι «αιρετικοί» των Ες-Ες ενδιαφέρονταν ιδιαιτέρως για την παράδοση των Καθαρών και κατηύθυναν τις αναζητήσεις τους προς την Αρκτική και το Θιβέτ. Ο Χάλικ παρέπεμπε στο έργο του Ότο Ραν, του λόγιου αναζητητή του Ιερού Δισκοπότηρου, στον οποίο ο Χίμλερ είχε αναθέσει να μελετήσει τις πολικές παραδόσεις των Καθαρών της νότιας Γαλλίας. Οι γερμανικές βάσεις στη Γροιλανδία αντιπροσώπευαν την προσπάθεια των «αιρετικών» των Ες-Ες να φθάσουν στο «Όρος του Μεσονυκτίου», της πολικής παράδοσης, ενώ η σημαία των Ηνωμένων Εθνών με το γαλάζιο πολικό σύμβολο υποδείκνυε, πάντα κατά την ίδια αντίληψη, την επιρροή των αντίπαλων ροδοσταυρικών ομάδων της Καλιφόρνιας (από την πλευρά των Συμμάχων). Ο Χάλικ είκαζε ότι ο «στρατευμένος αποκρυφισμός» των Ες-Ες είχε ως πηγή έμπνευσης και τις αφηγήσεις του Οσεντόφσκι για την Αγκάρθι, αλλά και τον μυστικιστικό φασισμό του Τζούλιους Έβολα. Επίσης ο Χάλικ ήταν ο πρώτος που συνέδεσε τα αποκρυφιστικά Ες-Ες με το «Μαύρο Ήλιο», τον οποίο απεικόνιζαν τα κυκλικά εμβλήματα των γερμανικών αεροσκαφών στην περιοχή του Βόρειου Πόλου στα τέλη του πολέμου.
[…] Τα λογοτεχνικά και πνευματικά ενδιαφέροντα του Ρούντολφ Μουντ φωτίζουν ακόμα περισσότερο την αποκρυφιστική – εθνικιστική κληρονομιά της ομάδας του Βίλχελμ Λάντιχ. Την περίοδο του εγκλεισμού του στο αμερικάνικο στρατόπεδο αιχμαλώτων πολέμου στο Σεντ Άβολντ, το 1945, ο Μουντ ενθουσιάστηκε όταν ανακάλυψε ότι συγκρατούμενός του εκεί ήταν ο συγγραφέας Έντμουντ Κις, του οποίου τα βιβλία διάβαζε με πάθος πριν από τον πόλεμο. Ο Κις, που εργαζόταν ως τοπογράφος στην πόλη Κάσελ, είχε γράψει μια σειρά μυθιστορήματα που συνδύαζαν επικές αφηγήσεις από τη ζωή στην προϊστορική Ατλαντίδα, τον κατά Χέρμαν Βιρθ πολιτισμό των Θουάτα και τη Θεωρία του Παγκόσμιου Παγετώνα του ανορθόδοξου Αυστριακού κοσμολόγου Χανς Χέρμπιγκερ (1860-1931). Η θεωρία του Παγκόσμιου Παγετώνα, που δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά το 1913, υποστήριζε ότι όλα τα αστρικά και πλανητικά φαινόμενα ήταν αποτέλεσμα βίαιων συγκρούσεων ανάμεσα στη φωτιά και τον πάγο. Εκτός από την προέλευση και τις κινήσεις των ουράνιων σωμάτων, η συγκεκριμένη θεωρία παρείχε και μια εξήγηση της γήινης ιστορίας και της προϊστορικής ανθρωπότητας. Ο Χέρμπιγκερ υποστήριζε ότι η Γη είχε αιχμαλωτίσει αρκετούς πλανήτες ως δορυφόρους πριν από την τωρινή μας Σελήνη και ότι αυτοί είχαν συντριβεί ο ένας μετά τον άλλο στην επιφάνειά της, με αποτέλεσμα να επακολουθήσουν γεωλογικές αναστατώσεις και κατακλυσμοί. Πίστευε ότι υπήρχαν άνθρωποι ήδη από την Τριτογενή περίοδο και ότι η προσέγγιση του προηγούμενου δορυφόρου προς τη Γη προκάλεσε την άνοδο της στάθμης των ωκεανών, με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν πολιτισμοί-καταφύγια στο Μεξικό και στις νοτιοαμερικανικές Άνδεις. Ενώ η θεωρία του Παγκόσμιου Παγετώνα γοήτευε τους μυθολόγους των χαμένων ηπείρων, η κοσμολογία της, με την πάλη των στοιχείων, έμοιαζε να αντικατοπτρίζει την ανταγωνιστική ναζιστική ιδεολογία και υποστηριζόταν επισήμως από τους Φαιοχίτωνες των Ταγμάτων Εφόδου (Sturmabeitelung ή SA).
Ως ένας από τους πρώτους υποστηρικτές της Θεωρίας του Παγκόσμιου Παγετώνα, ο Κις είχε ήδη ταξιδέψει στο Περού και τη Βολιβία το 1928, αναζητώντας στις Άνδεις αποδείξεις για έναν τέτοιο πολιτισμό-καταφύγιο του τέλους της Τριτογενούς περιόδου. Μαζί με τον Γερμανό καθηγητή Άρθουρ Ποτσνάσκι, ο οποίος είχε μεταναστεύσει στη Βολιβία όπου εργαζόταν από καιρό για λογαριασμό της κυβέρνησης, ο Κις μελέτησε τα αρχαία ερείπια του Τιαχουανάκο στη λίμνη Τιτικάκα. Ήταν πεισμένος ότι το ανάγλυφο που κοσμούσε την Πύλη του Ήλιου ήταν αστρονομικό ημερολόγιο που επιβεβαίωνε πως οι προϊστορικοί άνθρωποι είχαν βιώσει την πιο πρόσφατη σεληνιακή καταστροφή και τον κατακλυσμό που επακολούθησε. Στην οροσειρά, βρήκε λαξεμένο στον βράχο ένα γιγάντιο κεφάλι με βόρεια χαρακτηριστικά, το οποίο θεώρησε ατράνταχτη απόδειξη μιας προγενέστερης ατλάντιας μετανάστευσης και εποικισμού, όταν οι ωκεανοί είχαν περικυκλώσει το υψίπεδο των Άνδεων. Μετά την επιστροφή του στη Γερμανία, ο Κις έγραψε μια σειρά επιστημονικές εργασίες αφιερωμένες στις εικοτολογίες του πάνω στις θεωρίες του Χέρμπιγκερ. Όμως τη μεγαλύτερη επιρροή του την άσκησε ο Κις μέσα από την τερατολογία των μυθιστορημάτων που έγιναν εκδοτικές επιτυχίες και με τα οποία εκλαΐκευσε σε ένα ευρύτερο κοινό την υπόθεση της Άριας Ατλαντίδας και των ηρωικών-καταστροφικών γεγονότων της αναταραχής, της πλημμύρας και των μεταναστεύσεων των Βορείων. Στα έργα αυτά, η Ατλαντίδα και ο καταποντισμός της έγιναν πολιτικό σύμβολο του κοινωνικού χάους της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης ή ακόμα της παρακμής της Δύσης, σύμφωνα με τη ζοφερή πρόβλεψη του Όσβαλντ Σπέγκλερ. Μόνο οι Γερμανοί –ο τελευταίος λαός της Βόρειας φυλής– ήταν σε θέση να αποκαταστήσουν την τάξη σ’ αυτόν τον διαλυμένο κόσμο, μέσα από την ισχυρή τους βούληση να επιβιώσουν και να επικρατήσουν.
* Απόσπασμα από το βιβλίο του Νίκολας Γκόντρικ-Κλαρκ, Μαύρος Ήλιος, εκδόσεις Αρχέτυπο. (Ο Βίλχελμ Λάντιχ και τα Αποκρυφιστικά Ες-Ες, σελ. 237-245). Αναδημοσιεύεται με την άδεια των εκδοτών. Μετάφραση Νάσος Κυριαζόπουλος.
Ναζιστικά ΑΤΙΑ και Αλδεβαράν*
Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, οι Αυστριακοί Νόρμπερτ Γιούργκεν-Ρατχόφερ και Ραλφ Ετλ ανέπτυξαν νέους μύθους περί ναζιστικών ΑΤΙΑ, όπου εμπλέκεται η αρχαία Βαβυλώνα, η ενέργεια Βριλ και ένας εξωγήινος πολιτισμός στο ηλιακό σύστημα του Αλδεβαράν. Οι ευφάνταστες αυτές ιδέες αποτελούν συστατικά στοιχεία μιας δυϊστικής μαρκιωνιστικής θρησκείας την οποία προπαγανδίζει ο Ραλφ Ετλ μέσω της «Εταιρείας του Ναού», που εδρεύει στη Βιέννη και εμφανίζεται σαν μυστικός διάδοχος των ιστορικών Ναϊτών, οι οποίοι είχαν αφομοιώσει γνωστικές και αποκρυφιστικές ιδέες στην Ανατολή. Ο Μαρκίων ίδρυσε τη θρησκευτική του κοινότητα τον δεύτερο αιώνα μ.Χ. στη Ρώμη και, στη συνέχεια, ξεπήδησαν αδερφές εκκλησίες τόσο στο ανατολικό όσο και στο δυτικό τμήμα της αυτοκρατορίας. Η θεολογία του Μαρκίωνος ήταν δυϊστική. Στο ευαγγέλιο βρήκε έναν Θεό που είναι γεμάτος καλοσύνη και αγάπη και ζητά από τους ανθρώπους αγάπη και πίστη. Στην Παλαιά Διαθήκη, είδε ένα Θεό δίκαιο, σκληρό, ζηλόφθονα και οργίλο, ο οποίος απαιτεί από τους υπηρέτες του υποταγή, φόβο και άμεμπτη συμπεριφορά. Ο Μαρκίων δίδασκε ότι τον άνθρωπο τον έπλασε από ύλη ο δίκαιος και τιμωρός Θεός-Δημιουργός, ώσπου ένας ανώτερος Θεός σπλαχνίστηκε την ταλαίπωρη φυλή των ανθρώπων και έστειλε στη Γη τον Υιό του για να τους απολυτρώσει.
Οι Γιούργκεν-Ρατχόφερ και Ετλ ισχυρίζονται ότι ο Ρούντολφ φον Σεμπότεντορφ, στα ταξίδια του στη Μέση Ανατολή, ανακάλυψε αρχαία κείμενα ή προφορικές παραδόσεις που σχετίζονταν με αυτή τη δυϊστική απόρριψη του Ελ Σαντάι (Γιαχβέ), του θεού της Παλαιάς Διαθήκης τον οποίο ο Ιησούς ταύτιζε με τον διάβολο (Κατά Ιωάννην, 8:44). Επίσης, ο Σεμπότεντροφ βρήκε, υποτίθεται, περσικές και βαβυλωνιακές αναφορές σε μια προαιώνια μάχη του καλού με το κακό, οι οποίες ενέπνευσαν το (νοθευμένο) βιβλίο του Η Διαπλανητική Παγκόσμια Πάλη (1919). Σύμφωνα με αυτήν τη θεωρία, ο Σεμπότεντορφ γνώριζε την προφητεία για το «Τρίτο Σαργκόν», που είχε διατυπώσει η Βαβυλώνια μάντισσα Σατζάχα (περ. 650 π.Χ.) και η οποία προανήγγειλε τρομερά δεινά και κατάρρευση όλων των αξιών, ως τη στιγμή που θα έφθανε από τον Βορρά (Μεσονύκτιο) ένας αυτοκράτορας τιμωρός. Ενθυμούμενος ότι ο Χριστός είπε στους Ιουδαίους πως η βασιλεία του Θεού θα αφαιρεθεί από αυτούς και θα δοθεί σε ένα έθνος που θα την κάνει να καρποφορήσει (Κατά Ματθαίον, 21: 43), ο Σεμπότεντορφ έμαθε αργότερα ότι είπε στους Γερμανούς, που υπηρετούσαν σε μια ρωμαϊκή λεγεώνα, πως αυτοί ήταν ο εκλεκτός λαός. Στο φανταστικό σενάριο του Γιούργκεν-Ρατχόφερ, ο Σεμπόντεντορφ ήταν ο πρώτος που κατάλαβε ότι αυτή η κοσμικών διαστάσεων μάχη ανάμεσα στις δυνάμεις του σκότους και του φωτός έμελλε να κορυφωθεί τον εικοστό αιώνα, με την έλευση της εποχής του υδροχόου.
Μεταξύ 1917 και 1919, ο Σεμπότεντορφ ίδρυσε το Γερμανικό Τάγμα και την Εταιρεία της Θούλης, με αφετηρία τη μυστηριακή Άρια-βαβυλωνιακή διδασκαλία. Όταν η Εταιρεία της Θούλης ενεπλάκη στη βαυαρική επανάσταση του Μαΐου 1919, συγκροτήθηκε ένα ξεχωριστό τμήμα για πνευματικές και αποκρυφιστικές μελέτες, με την επωνυμία Εταιρεία Βριλ. Τον Δεκέμβριο του 1919, μυημένοι από τη Θούλη και τη Βριλ, πραγματοποίησαν κοινή συνάντηση στο Ραμσάου, κοντά στο Μπερχτεσγκάντεν, όπου το μέντιουμ Μαρία Όρσιτς παρουσίασε τη μετεγραφή, σε παλιά γραφή των Ναϊτών, κάποιων ανακοινώσεων που είχε λάβει τηλεπαθητικά. Όπως αποδείχθηκε, τα κείμενα αυτά ήταν γραμμένα στα σουμεριακά, τη γλώσσα των ιδρυτών του αρχαιότερου βαβυλωνιακού πολιτισμού. Οι εν λόγω ανακοινώσεις εκπορεύονταν, υποτίθεται, από τον πλανήτη Σούμι-Ερ, στο ηλιακό σύστημα του Αλδεβαράν, του λαμπρότερου αστέρα στον αστερισμό του Ταύρου, που απέχει εξήντα οκτώ έτη φωτός από τη Γη. Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς των Γιούργκεν-Ρατχόφερ και Ετλ, το τάγμα των ΑΜΛ και ο σύγχρονος διάδοχός του, η Εταιρεία Βριλ, δέχθηκαν διαβεβαιώσεις, μέσω μέντιουμ, ότι οι Σουμέριοι ήταν αποικία ανώτερων όντων που στάλθηκαν στη Γη από τον Αλδεβαράν πριν από 500 εκατομμύρια χρόνια. Η γλώσσα του Αλδεβαράν έμοιαζε όχι μόνο με τα σουμεριακά αλλά και με τα γερμανικά, καθώς και οι δυο λαοί είχαν καταγωγή από τον Αλδεβαράν.
Με αυξανόμενο ενθουσιασμό, η Εταιρεία Βριλ εξέτασε, υποτίθεται, τα παλιά αρχεία των ΑΜΛ και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο Ουβέρτος Κοχ και οι οπαδοί του είχαν εγκαινιάσει μυστικιστικές επαφές με τον λαό του Αλδεβαράν ήδη από τον Μεσαίωνα. […]. Όλες οι παραδόσεις του Αλδεβαράν υποδείκνυαν «ένα είδος εθνικοσοσιαλισμού σε θεοκρατική βάση». Η Εταιρεία Βριλ συμπέρανε ότι η αποκλειστική επαφή ανάμεσα στους ίδιους, τους Γερμανούς Μαρκιωνίτες, και τον Αλδεβαράν σήμαινε ότι οι κάτοικοι του τελευταίου ήταν οι «Γερμανοί του αστερισμού του Ταύρου και επομένως σύμμαχοι στη μεγάλη κοσμική μάχη εναντίον των Εβραϊκών δυνάμεων του σκότους». Προκειμένου να ολοκληρωθεί η μυστικιστική αυτή διαγαλαξιακή συμμαχία, η Μαρία Όρσιτς έλαβε στη συνέχεια οδηγίες για την κατασκευή μιας χρονομηχανής. Ένα ηγετικό μέλος της Εταιρείας Βριλ, ο Δρ. Β. Ο. Σούμαν ανέλαβε το πρωτοποριακό έργο της ανάπτυξης ηλεκτρομαγνητικών πεδίων γύρω από περιστρεφόμενους δίσκους και, το 1922, κατασκεύασε ένα πρωτότυπο κοντά στο Μόναχο. Τη δεκαετία που ακολούθησε, η σχετική έρευνα οδήγησε στην κατασκευή μιας ολόκληρης σειράς γερμανικών ιπτάμενων δίσκων, με βάση την αρχή της αντιβαρυτικής αιώρησης.
[…] Μέσα από την επιτηδευμένη μυθολογία τους, που περιστρέφεται γύρω από τους δεσμούς Σουμέριων και Αλδεβαράν, οι Γιούργκεν-Ρατχόφερ και Ετλ αποδίδουν την γερμανική τεχνολογία των ιπτάμενων δίσκων σε μια ημιθεϊκή καθοδήγηση από έναν εξωγήινο πολιτισμό. Επιπλέον, ισχυρίζονται ότι ο Εθνικοσοσιαλισμός και ο αντισημιτισμός συνδέονται στενά, μέσα από τηλεπαθητικές επικοινωνίες, που προέρχονται από μια πολύ προηγμένη κοινωνία που συγγενεύει εθνικά με τους Γερμανούς και ακολουθεί ένα πολιτικό σύστημα σύμφωνα με το Τρίτο Ράιχ. Σύμφωνα με αυτές τις επικοινωνίες, ο πληθυσμός του ηλιακού συστήματος του Αλδεβαράν είναι εδώ και αιώνες οργανωμένος με φυλετικά κριτήρια. Η κυρίαρχη φυλή των «φωτεινών ανθρώπων-θεών» (Αλδεβαριανοί Άλφα) ζει στον πλανήτη Σούμι Ερ, ενώ οι κατώτερες φυλές είναι περιορισμένες στον πλανήτη Σούμι Αν. Οι φυλετικές αυτές διαφορές προέκυψαν από τον αποικισμό πλανητών με διαφορετικά κλίματα. Επιπλέον, ατομικοί πόλεμοι είχαν ως αποτέλεσμα τη μετάλλαξη κάποιων αποίκων σε πιθηκανθρώπους. (Εδώ οι συγγραφείς επισημαίνουν ότι οι αρχαίοι Ασσύριοι πίστευαν πως οι Νέγροι προήλθαν από ένα προϊστορικό ολοκαύτωμα και εκφράζουν τη θλίψη τους για την πνευματική παρακμή της Αμερικής εξαιτίας των φυλετικών επιμειξιών). Επιπλέον ο Αλδεβαράν βρίσκεται, υποτίθεται, σε πόλεμο με τις αυτοκρατορίες της Αιγός και του Βασιλίσκου (Α του Λέοντος), που είναι πολιτισμικά κατώτερες αλλά πιο πολυπληθείς. (Και εδώ οι συγγραφείς, σε ένα σχόλιό τους, διερωτώνται μήπως η Γη δέχθηκε στο απώτερο παρελθόν αποικίες από τα ηλιακά αυτά συστήματα, πράγμα που θα εξηγούσε την ύπαρξη της λευκής, της κίτρινης και της μαύρης φυλής στον πλανήτη μας). Η ιδέα ότι οι Γερμανοί είναι άμεσοι απόγονοι των Αλδεβαριανών Άλφα απλώς μεταφέρει τους άριας προέλευσης ηρωϊκούς ημίθεους της Αριοσοφίας του Λαντς φον Λίμπενφελς στον σύγχρονο κόσμο της επιστημονικής φαντασίας, με τον πλανητικό αποικισμό σ’ ένα μακρινό αστέρι.
Οι Γιούργκεν-Ρατχόφερ και Ετλ διατυπώνουν επίσης ένα χιλιασμό με μανδύα επιστημονικής φαντασίας, όπου οι Ναζί υποτίθεται ότι έστελναν αποστολές με ιπτάμενους δίσκους, για να ζητήσουν εξωγήινη αρωγή υπέρ του Άξονα στον αγώνα του κατά των Συμμάχων, αποστολές που συνεχίζονταν ακόμα και μετά τη νίκη των τελευταίων. Τα Χριστούγεννα του 1943, οι Εταιρείες Βριλ και Θούλης οργάνωσαν μεγάλη συνδιάσκεψη στο θέρετρο Κόλμπεργκ (σημερινό Κόλομπζεχ) της Βαλτικής, όπου συζητήθηκε η λήψη ακραίων στρατιωτικών μέτρων απελπισίας. Οι επιστήμονες της ομάδας Βριλ εργάζονταν τώρα για την κατασκευή ενός διαστημοπλοίου, που θα μπορούσε να μεταφερθεί σε άλλη διάσταση και έτσι να φθάσει στον Αλδεβαράν, σε απόσταση εξήντα οκτώ έτη φωτός από τη Γη. Ύστερα από συζητήσεις με τον Χίτλερ και τον Χίμλερ, η ομάδα Βριλ έστειλε, στις αρχές του 1945, έναν προηγμένο δίσκο τύπου Βριλ-Οντίν στον «υπερδιαστατικό δίαυλο», ο οποίος επιτρέπει το ταξίδι με ταχύτητα 900.000 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο (το τριπλάσιο της ταχύτητα του φωτός).Ύστερα από ένα ταξίδι, που για τα μέλη του πληρώματος κράτησε μόνο λίγες εβδομάδες, το σκάφος Βριλ-Οντίν έφθασε, υποτίθεται, στο ηλιακό σύστημα του Αλδεβαράν το 1967. Στη συνέχεια, το καθεστώς του Αλδεβαράν έστειλε μια τεράστια διαστρική αρμάδα αποτελούμενη από 280 καταδρομικά διαφόρων τάξεων, που το μήκος τους ποίκιλε από 1,5 έως 6 χιλιόμετρα και που το καθένα τους μπορούσε να μεταφέρει από 4 έως 810 ιπτάμενους δίσκους. Ανάλογα με την ταχύτητά της, από τη στιγμή που θα εξέλθει από τον «υπερδιαστατικό δίαυλο» στη ζώνη των αστεροειδών, η αρμάδα αυτή αναμένεται να φθάσει στη Γη μεταξύ 1992 και 2005 για να συνεχίσει τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.
*Απόσπασμα από το Βιβλίο του Νίκολας Γκόντρικ-Κλαρκ, Μαύρος Ήλιος, εκδόσεις Αρχέτυπο, σελ. 320-328. Αναδημοσιεύεται με την άδεια των εκδοτών.
