[…] Η «τόλμη» να ξεστομίζει τέτοια πράγματα οποιοσδήποτε πολιτευόμενος – είτε έχει το «υψηλό φρόνημα» Έλληνα επαγγελματία πολιτικού, είτε εκτελεί αγγαρεία, δεξιός, αριστερός, κεντρώος ή ιδιόρρυθμος – σε καιρούς ταραγμένους, τόσο στον περίγυρό μας (βλέπε την αστάθεια της Ευρώπης και τις επισφαλείς εσωτερικές καταστάσεις ή τις αντιστρεφόμενες διακρατικές σχέσεις του δύσκολου ανατολικού μας γείτονα), όσο και στον κόσμο (βλέπε την αναστάτωση στην παγκόσμια σκακιέρα που φέρνει μαζί της η αναδυόμενη ακραία Δεξιά), έχει κάτι έντονα αλαζονικό και προσβλητικό. Προσβλητικό προς τις πολλές χιλιάδες νέων παιδιών, τα οποία, από την ανεργία ή από τους ανασφάλιστους μισθούς των εκατό και διακοσίων, βρίσκονται σ’ αυτά τα νησιά σε ρόλο φύλακα «πρό των τειχών»· για μια ακόμη φορά, ακριβώς όπως τόσο συχνά συμβαίνει στην ιστορία, σε όσους τους έλαχε να ζούν όχι στα πλούσια και μεγάλα έθνη της Ευρώπης, αλλά στη μικρή και φτωχή περιφερειακή ζώνη της, στη Βαλκανική και στη Μεσόγειο, στα όρια της Ευρώπης και στις χώρες της οριακής Ευρώπης. Σε μια εποχή που καταρρέει ή μεταλλάσσεται ο άμεσος εξω-ευρωπαϊκός ή ημι-ευρωπαϊκός περίγυρος, είτε το θέλουν κάποιοι είτε όχι, το θέμα δεν είναι μόνον να φυλάξεις το χώρο όπου μιλιέται αυτή η άξια διατήρησης γλώσσα, αλλά πολύ περισσότερα και ακόμη πιο πολύτιμα πράγματα. Υπ’ αυτό ακριβώς το ευρύτερο πρίσμα, το του Ζουράρεως προσβλητικό «τόλμημα» είναι αντιπροσωπευτικό σοβαρότερων εθνικών πληγών, αποκαλύπτει καταστάσεις ηθικο-πολιτικής σήψης και απροθυμίας ή αδυναμίας ιστορικής ενηλικίωσης που διαρκούν δεκαετίες. […]
1 ΣΧΟΛΙΟ
[…] Η «τόλμη» να ξεστομίζει τέτοια πράγματα οποιοσδήποτε πολιτευόμενος – είτε έχει το «υψηλό φρόνημα» Έλληνα επαγγελματία πολιτικού, είτε εκτελεί αγγαρεία, δεξιός, αριστερός, κεντρώος ή ιδιόρρυθμος – σε καιρούς ταραγμένους, τόσο στον περίγυρό μας (βλέπε την αστάθεια της Ευρώπης και τις επισφαλείς εσωτερικές καταστάσεις ή τις αντιστρεφόμενες διακρατικές σχέσεις του δύσκολου ανατολικού μας γείτονα), όσο και στον κόσμο (βλέπε την αναστάτωση στην παγκόσμια σκακιέρα που φέρνει μαζί της η αναδυόμενη ακραία Δεξιά), έχει κάτι έντονα αλαζονικό και προσβλητικό. Προσβλητικό προς τις πολλές χιλιάδες νέων παιδιών, τα οποία, από την ανεργία ή από τους ανασφάλιστους μισθούς των εκατό και διακοσίων, βρίσκονται σ’ αυτά τα νησιά σε ρόλο φύλακα «πρό των τειχών»· για μια ακόμη φορά, ακριβώς όπως τόσο συχνά συμβαίνει στην ιστορία, σε όσους τους έλαχε να ζούν όχι στα πλούσια και μεγάλα έθνη της Ευρώπης, αλλά στη μικρή και φτωχή περιφερειακή ζώνη της, στη Βαλκανική και στη Μεσόγειο, στα όρια της Ευρώπης και στις χώρες της οριακής Ευρώπης.
Σε μια εποχή που καταρρέει ή μεταλλάσσεται ο άμεσος εξω-ευρωπαϊκός ή ημι-ευρωπαϊκός περίγυρος, είτε το θέλουν κάποιοι είτε όχι, το θέμα δεν είναι μόνον να φυλάξεις το χώρο όπου μιλιέται αυτή η άξια διατήρησης γλώσσα, αλλά πολύ περισσότερα και ακόμη πιο πολύτιμα πράγματα. Υπ’ αυτό ακριβώς το ευρύτερο πρίσμα, το του Ζουράρεως προσβλητικό «τόλμημα» είναι αντιπροσωπευτικό σοβαρότερων εθνικών πληγών, αποκαλύπτει καταστάσεις ηθικο-πολιτικής σήψης και απροθυμίας ή αδυναμίας ιστορικής ενηλικίωσης που διαρκούν δεκαετίες. […]
Παραμυθάδες της πολιτικής και γελωτοποιοί σε ταραγμένους καιρούς
http://aftercrisisblog.blogspot.gr/2016/12/blog-post_27.html