Την Παρασκευή 20/1 στις 20:00 θα προβληθεί η ταινία «Ο κόσμος είναι μεγάλος και η σωτηρία της ψυχής βρίσκεται στη γωνία», του Σ. Κομαντάρεφ (Βουλγαρία 2008)
Το Σάββατο 21/1 στις 20:00 θα προβληθεί η ταινία «Η παγίδα» του Σ. Γκολούμποβιτς (Σερβία, 2007).
Οι προβολές θα πραγματοποιηθούν στον εναλλακτικό πολυχώρο του περιοδικού Άρδην στη Θεσσαλονίκη, που βρίσκεται Βαλαωρίτου 1 & Δωδεκανήσου γωνία στον 8ο όροφο. Πληροφορίες στο τηλέφωνο 2310 543751 και μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ardinthess@gmail.com
Δυο λόγια για τις ταινίες:
«Ο κόσμος είναι μεγάλος και η σωτηρία της ψυχής βρίσκεται στη γωνία»
Έπειτα από ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα, ο Άλεξ δεν μπορεί να θυμηθεί ούτε ποιο είναι το όνομά του. Για να μπορέσει να του επαναφέρει τη μνήμη, ο παππούς του ο Μπάι Νταν ταξιδεύει στη Γερμανία προκειμένου να οργανώσει ένα ταξίδι στο παρελθόν, ένα ταξίδι μνημών πίσω στη χώρα που γεννήθηκε και μεγάλωσε. Βουλγαρία, 1980. Σύννεφα «γεμίζουν» τα μέχρι τότε ειδυλλιακά παιδικά χρόνια του Άλεξ, ο οποίος ζει σε μια μικρή επαρχιακή πόλη. Η τοπική αστυνομία πιέζει τον πατέρα του να κατασκοπεύσει και να καταδώσει τον πεθερό του, τον Μπάι Νταν, που είναι ο βασιλιάς του ταβλιού στην περιοχή. Η οικογένεια πολύ γρήγορα αποφασίζει να μεταναστεύσει στη Δύση για να γλιτώσει από όλα αυτά. 25 χρόνια μετά ο Άλεξ βρίσκεται στο νοσοκομείο μετά από έναν βαρύ τροχαίο, στο οποίο σκοτώθηκαν και οι δυο του γονείς. Εκεί πηγαίνει να τον βρει ο παππούς του, που θέλει να τον βοηθήσει. Ενώ «ταξιδεύουν» διαμέσου του χρόνου και του τόπου, διασχίζουν τη μισή Ευρώπη παίζοντας τάβλι, το πιο απλό και συνάμα περίπλοκο από όλα τα παιχνίδια. Αυτή η καθημερινότητα βοηθά τον Άλεξ να συνειδητοποιήσει ποιος είναι, καθώς το τάβλι μπορεί να ξεκλειδώσει όλο του το παρελθόν. Ο Άλεξ βγαίνει από το νοσοκομείο, επιστρέφει στη Βουλγαρία, ανακτά τη μνήμη του, και πλέον ζει όπως πάντα ήθελε. Η ιστορία βασίστηκε στο αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα του Ilija Trojanow, που έγινε μπεστ σέλερ στη Βουλγαρία.
«Η παγίδα»
Ένας αρχιτέκτονας (Νεµπόσα Γκλόγκοατς) αφηγείται κάπου µια ιστορία. ∆εν βλέπουμε τον ακροατή αλλά μέσα από την αφήγηση και τις συνοδευτικές εικόνες αντιλαµβανόµαστε ότι ο αφηγητής είναι µπλεγµένος σε µια υπόθεση φόνου. Ποιου; Τον διέπραξε; Και για ποιον λόγο;
Ο Γκολούµποβιτς προσφέρει τα στοιχεία µε μεθοδικότητα. Το σασπένς κλιμακώνεται, το άγχος του αφηγητή μπολιάζει τις αισθήσεις µας. Σκιές από τον «Αμερικανό φίλο» του Βιµ Βέντερς ενταγμένες σε µία ατμόσφαιρα που θυμίζει περισσότερο ταινία του Ινγκµαρ Μπέργκµαν.
Μια μικρή ταινία µε τεράστια ψυχή που σε παγιδεύειµμέσα στην τελειότητά της. Μακάρι να µην περάσει απαρατήρητη.
