Άρδην τ. 79
Τα τελευταία χρόνια οι εθνομηδενιστές ιστορικοί, στην προσπάθειά τους να αμφισβητήσουν την συνέχεια του ελληνικού έθνους, έχουν αποδυθεί σε μια φρενιτιώδη προσπάθεια αποδόμησης της ίδιας της διαδικασίας που οδήγησε στην ελληνική επανάσταση του ’21. Έτσι αντί για την παλιγγενεσία του ελληνισμού, θέλουν να την μεταβάλουν σε μια εκ του μηδενός, ή μάλλον εκ της Γαλλίας και του διαφωτισμού προερχόμενη συγγρότηση ενός καινοφανούς έθνους, του νεο-ελληνικού, που δεν είχε καμία σχέση ούτε με το Βυζάντιο, ούτε βέβαια την αρχαία Ελλάδα. Γι΄ αυτό θα αναβαθμίζουν συστηματικά τον ρόλο των λογίων, διαστρέφοντας μάλιστα τις απόψεις τους και θα υποβαθμίζουν εκείνον των αγωνιστών, ενώ θα στέλνουν στα Τάρταρα την Ορθοδοξία –παρότι βέβαια από τους 1500 καταγεγραμμένους λογίους της Τουρκοκρατίας, οι 1000 υπήρξαν κληρικοί.. Σε αυτό το εγχείρημα, έκφραση του οποίου υπήρξε και το πόνημα της κυρίας Ρεπούση, εδώ και μερικά χρόνια έχουν επιστρατεύσει και το αρχέτυπο του Έλληνα επαναστάτη, τον Ρήγα Φεραίο, προσπαθώντας να τον μεταβάλλουν σε μια ψευδο-διεθνιστική και α-εθνική καρικατούρα.
Υποβαθμίζουν συστηματικά την πατριωτική και επαναστατική διάσταση του έργου του, προβάλλοντας κυρίως την έκδοση ορισμένων βιβλίων του διαφωτισμού. Μάλιστα έχουν φθάσει πλέον να αρνούνται τον ίδιο τον ελληνικό χαρακτήρα του Συντάγματός του και το εμφανίζουν ως μία απόπειρα εμπνευσμένη απλώς από τη Γαλλική Επανάσταση! Σε πολλά βιβλία και άρθρα διαβάζει κανείς πλέον ανλαογε φράσεις: «Η Ελληνική Δημοκρατία του Ρήγα, παράλληλα προς τη Γαλλική Δημοκρατία, είναι άλλη μία Πολιτεία της Αρετής. Με αυτή την έννοια του ριζοσπαστικού πολιτικού ουμανισμού πρέπει κυρίως να νοηθεί ο ελληνικός της χαρακτήρας» (Π. Κιτρομηλίδης)! Θέλουν να μεταβάλλουν τον Ρήγα σε πολιορκητική μηχανή του εθνομηδενισμού!
Έτσι ο Ρήγας δεν είναι πλέον αυτός που προβάλει τον Μέγα Αλέξανδρο και τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, δεν φορούσε ελληνική περικεφαλαία στη Βιέννη, δεν πιάστηκε στην Τεργέστη επί κεφαλής μιας αμιγώς ελληνικής επαναστατικής οργάνωσης στο δρόμο για την Ελλάδα, τη Μάνη και το Σούλι!
Γι’ αυτό, και επειδή ο Ρήγας αποτελεί στην πραγματικότητα «πολιορκητική μηχανή» του ελληνισμού, σε δύο συνεχόμενα τεύχη, θα παρουσιάσουμε μια σειρά κειμένων για τον Ρήγα Φεραίο και την πρόσληψη του έργου του. Στο παρόν τεύχος, προδημοσιεύουμε εκτενή αποσπάσματα από το υπό έκδοση έργο του Γιώργου Καραμπελιά για τον Νεοελληνικό Διαφωτισμό στα προεπαναστατικά χρόνια, καθώς και ένα κείμενο του μελετητή του Ρήγα Δημήτρη Καραμπερόπουλου, ενώ θα συνεχίσουμε με περισσότερα κείμενα στο επόμενο τεύχος.
