Δυστυχώς κάποιες φορές μοιάζει σισσύφεια η προσπάθεια μας να αντιμετωπίσουμε τα κύματα του εθνομηδενισμού και του νεο-οθωμανισμού που, παράλληλα με την οικονομική κρίση, ξεσπούν το ένα μετά το άλλο στην Ελλάδα.
Έτσι, αφού αποκρούστηκε ο εθνομηδενισμός της κυρίας Ρεπούση και της κύριας Γιαννάκου, επανεμφανίζεται με την κυρία Δραγώνα και την κυρία Διαμαντοπούλου στο υπουργείο Παιδείας, και με μια πληθώρα στελεχών, την κ. Διβάνη, τον κ. Τάκη, τον κ. Αλιβιζάτο, κ.λπ. σε θέσεις ιδεολογικής ή ακόμα και άμεσα πολιτικής ευθύνης. Στον Τύπο και την τηλεόραση κορυβαντιούν καθημερινά, αποκλείοντας ουσιαστικά κάθε άλλη φωνή.
Ανησυχητική εξέλιξη, σε αντίθεση με ό,τι συνέβαινε στο πρόσφατο παρελθόν, συνιστά και η επέκταση των εθνομηδενιστικών απόψεων στον εκκλησιαστικό χώρο, με πρόσχημα τον οικουμενισμό και την επιστροφή στο Φανάρι, που καταλήγει σε ανοικτή ή συγκαλυμμένη αποδοχή του νεο-οθωμανισμού.
Ένα από τα κύρια μέτωπα των επερχόμενων ιδεολογικών και πολιτικών αντιπαραθέσεων θα αποτελέσει ο χώρος της εκπαίδευσης και της παιδείας γενικότερα. Εκεί όπου επιχειρείται η κατασκευή του νέου απονευρωμένου υπηκόου της Νέας Τάξης, που θα μπορεί εύκολα να αποδεχτεί τόσο τα οικονομικά μέτρα της κυρίας Μέρκελ και των “αγορών”, όσο και την επιστροφή της νεο-οθωμανικής Τουρκίας ως του επικυρίαρχου των Βαλκανίων.
Εκεί θα πρέπει να επικεντρωθεί και η αντίστασή μας. Καθώς και στο ευρύτερο πολιτισμικό και ιδεολογικό πεδίο. Και διαθέτουμε σημαντικά όπλα. Κατ’αρχάς τη συναίνεση και τη βούληση της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού, όσο και να προσπαθούν να τον αποχαυνώσουν και να τον αποκοιμίσουν. Εν συνεχεία την σταδιακή αφύπνιση ενός μέρους των διανοουμένων, με εμβληματική την παρουσία και τον ρόλο του Μίκη Θεοδωράκη. Στον αυξανόμενο ρόλο και σημασία των νέων μέσων επικοινωνίας. Μας αποκλείουν από τα ΜΜΕ αλλά το διαδίκτυο προσφέρει τεράστιες δυνατότητες κινητοποίησης. Ας θυμηθούμε τι έγινε με το βιβλίο της 6ης Δημοτικού. Τέλος και το σημαντικότερο, η παγκόσμια και εσωτερική συγκυρία δεν επιτρέπει πλέον τις μεσοβέζικες λύσεις και την άρνηση τοποθέτησης. Η παγκοσμιοποίηση υποχωρεί, και όσοι συνεχίζουν να συντάσσονται μαζί της ταυτίζονται ανοικτά με τους Κούϊσλινγκ.
Οι υπόλοιποι, και είναι οι περισσότεροι, πρέπει επιτέλους να αφυπνιστούν και να ομονοήσουν.
Εκπαίδευση και νεοθωμανισμός
174
