Το μεγάλο κόλπο της τρόικας για την εκποίηση γης και ακινήτων
από τη Ρήξη φ. 98
«Αυτό που πρόκειται να συμβεί μέσα στους επόμενους 24 μήνες στην αγορά των εμπορικών ακινήτων δεν έχει ιστορικό προηγούμενο. Η Ελλάδα πρόκειται να βιώσει τη μεγαλύτερη στην ιστορία της, σημαντικότερη σιωπηρή μεταφορά ιδιωτικού πλούτου σε θεσμικούς επενδυτές. Η χώρα με το υψηλότερο ποσοστό ιδιοκτησίας ακινήτων στην Ευρώπη (άνω του 80%) σταδιακά μεταφέρει την ιδιοκτησία στους θεσμικούς επενδυτές του χώρου».
Με αυτόν τον τρόπο προαναγγέλλει ο Χρ. Ν. Κώνστας, στην ιστοσελίδα «toxrima.gr», τη νέα μεγάλη επίθεση που προετοιμάζει η τρόικα ενάντια στον κοινωνικό πλούτο της χώρας: Αυτήν στη γη και τα ακίνητα. Σκοπός, όπως είχε προαναγγείλει και ο Κωστής Χατζημιχάλης σ’ ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον άρθρο του που είχε δημοσιευθεί στην Κυριακάτικη Αυγή της 15ης Σεπτεμβρίου 2013, μια ληστρική επιδρομή στο (κατά πλειοψηφία, μα όχι αποκλειστικά μικροϊδιοκτητικό) ελληνικό κτηματομεσιτικό κεφάλαιο.
Και πάλι, οι υποστηρικτές αυτής της ακραίας λεηλασίας προπαγανδίζουν την αναγκαιότητα αυτής της εξέλιξης υπό την επίφαση του εκσυγχρονισμού. Έτσι, η εκποίηση γης και ακινήτων προβάλλεται ως πράξη «προσαρμογής» στα πρότυπα της διεθνούς αγοράς, που επιβάλει τις επιταγές της «διεθνοποίησης/συγκεντροποίησης» στο ρίαλ εστέιτ. «Επιτέλους» θα γίνουμε «Ευρώπη», λοιπόν, μέσα από μια ακραία κοινωνική και οικονομική καταστροφή.
Ο Κώνστας πανηγυρίζει: «Το καλό νέο αυτής της ιστορίας είναι ότι επιτέλους τα κεφάλαια των Ελλήνων θα απελευθερωθούν. Θα πάψουν “να είναι θαμμένα στα τούβλα” και η ρευστότητα που θα αποκτήσουν μπορεί να αξιοποιηθεί για πραγματικά παραγωγικές επενδύσεις.
Στο μεταξύ, οι ανώνυμες εταιρείες επενδύσεων ακινήτων διαπραγματεύονται με τις ελληνικές τράπεζες για να αγοράσουν τα δάνεια που έχουν χορηγηθεί, με ενέχυρο μεγάλα επαγγελματικά ακίνητα.
Όλα είναι έτοιμα για τη μεγάλη μεταβίβαση ιδιωτικού πλούτου στα χαρτοφυλάκια επαγγελματιών που διαχειρίζονται τις αξίες ακινήτων, με τον τρόπο και τις μεθόδους που εφαρμόζονται στις αγορές του εξωτερικού. Στην υπόλοιπη Ευρώπη, όμως, το ποσοστό της μικρής ιδιοκτησίας ακινήτων ούτε καν πλησιάζει τα δυσθεώρητα ύψη που ισχύουν στην Ελλάδα».
Στην πραγματικότητα, βέβαια, καμία «παραγωγική επένδυση» δεν βρίσκεται πίσω από την εκποίηση των ακινήτων. Η πωλήσεις πραγματοποιούνται προς εξυπηρέτηση του ιδιωτικού χρεοστασίου και, βέβαια, για πολλούς, εξαιτίας της αδυναμίας αποπληρωμής των δυσβάσταχτων φόρων ακίνητης περιουσίας που θεσπίζουν με ρυθμό πολυβόλου η τρόικα και οι ελληνικές μνημονιακές κυβερνήσεις.
Πρόκειται για ένα θρίαμβο της κυβερνητικής πολιτικής, καθώς εξαρχής η στόχευση υπήρξε σαφής, όπως ανέφερε πολύ ξεκάθαρα Το Βήμα στις 2/10/2013: «Πουλήστε τα ακίνητά σας για να πληρώσετε τους φόρους σας» Αυτή την εντολή δίνει το υπουργείο Οικονομικών με το άρθρο 9 του νομοσχεδίου για τη φορολογία ακινήτων που δημοσιεύθηκε κατ’ αποκλειστικότητα στο Βήμα της Κυριακής. Οι πολίτες, όταν δεν θα έχουν άλλο τρόπο να εξοφλήσουν τα πάσης φύσεως χρέη τους, θα προσφεύγουν στην εκχώρηση των ακινήτων προς το Ελληνικό Δημόσιο και θα γίνεται συμψηφισμός των οφειλών με την αξία του ακινήτου που θα αποτιμάται κατά περίπτωση βάσει ειδικής μεθοδολογίας. Με αυτό τον τρόπο οι οφειλέτες θα αποφεύγουν τις ποινικές διώξεις και τη φυλακή.
Έτσι, η σπουδή της τρόικας και της κυβέρνησης Βενιζέλου-Σαμαρά αποκαλύπτεται πλήρως: Από τη μία, οι πολιτικές της βίαιης εσωτερικής υποτίμησης εξαναγκάζουν σε μετανάστευση τις νεώτερες γενεές, κι έτσι συντελείται μια μεγάλη λεηλασία στο επίπεδο του ανθρώπινου κεφαλαίου. Και από την άλλη, μπαίνει σταδιακά στο στόχαστρο και η γη, τα χωριά και οι πόλεις μας. Κοινώς, σκοπεύουν να τα ξεπουλήσουν όλα: Ανθρώπους, γη και σπίτια. Αυτό εννοεί η παρέα του Μαξίμου, όταν με ύφος χιλίων τσόγλανων διαλαλεί ότι ο πρωθυπουργός «σπάει αυγά και κατεστημένες αντιλήψεις»: Δηλαδή, το να έχεις ένα πιάτο φαΐ, κι ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι σου.
Είτε τη γλιτώσει αυτή η χώρα, είτε όχι, ένα είναι σίγουρο: Κάποιοι πρέπει να πληρώσουν, και μάλιστα πολύ ακριβά, για τα εγκλήματα που διαπράττουν εναντίον του ελληνικού λαού.
2 ΣΧΟΛΙΑ
Και βέβαια αφού τα ακίνητα πωληθούν σε εξευτελιστικές τιμές στους “επαγελματίες του χώρου”, “θεσμικούς επενδυτές” και δεν ξέρω γω τι άλλο θ’αρχίσουν οι πιέσεις για σταδιακή μείωση των φόρων στα ακίνητα, “γιατί η αγορά δεν θα είναι ανταγωνιστική κι ελκυστική με τόσο υψηλό φορολογικό κόστος” κλπ….
Οι γνωστές παλιές καλές “μπίζνες” του διεφθαρμένου κράτους δηλ. Κάποιοι ανίκανοι κατά τα άλλα “επιχειρηματιές” ξένοι ή ντόπιοι αυτή τη στιγμή δεν έχει τόση σημασία οι οποίοι σε καθεστώς πραγματικού ελεύθερου ανταγωνισμού καθώς και σταθερού, δίκαιου και προβλέψιμου φορολογικού συστήματος δε θα είχαν στον ήλιο μοίρα παρά στο πτωχοκομείο και την πρόνοια χρησιμοποιώντας τις διασυνδέσεις τους στο νεοελληνικό παλαιοθωμανικό κοτζαμπασικό “πολιτικό σύστημα” της κομματοδημοκρατίας, κρατικοδίαιτης “επιχειρηματικότητας” κλπ. θα οικειοποιηθούν (και) την ατομική ακίνητη περιουσία των απλών πολιτών η οποία αποκτήθηκε με τη σκληρή προσπάθεια κι εργασία – πολλές φορές με τον ιδρώτα και το αίμα κυριολεκτικά – απλών λαϊκών ανθρώπων….
Το όλο στόρι βέβαια θυμίζει τις συνθήκες της κατοχής του 40 όπου πουλήθηκαν χιλιάδες ιδιοκτησίες σε μαυραγορίτες. Το ερώτημα είναι: ποιοι είναι αυτοί οι μαυραγορίτες (ντόπιοι και ξένοι) που θα “αγοράσουν” το χρέος του φουκαρά ή τέλος πάντων του κάποτε υπεραισιόδοξου που νόμιζε ότι θα αβγατίζει με το χτίσιμο κατοικιών και κτιρίων και την έπαθε με τον υπερδανεισμό; Επίσης τι ποσοστό πληθυσμιακά καλύπτουν αυτοί οι άνθρωποι που είναι υποχείρια αυτής της σπουδαίας “παραγωγικής” αφαίμαξης; Αν επιμείνω στα ερωτήματα κι αν δεν είναι ρητορικό: μήπως προσπαθούν να εξαφανίσουν τη μικροϊδιοκτησία, βάση μιας σχετικής οικογενειακής ανεξαρτησίας; Αν έχετε υπομονή δώστε κάποιες σύντομες απαντήσεις.