Συνέντευξη του επικεφαλής του συνδυασμού Νεκτάριου Δαπέργολα
– Ο Σπάρτακος είναι μια αδέσμευτη δημοτική παράταξη πολιτών, που κινείται σ’ ένα κατά το μάλλον ή ήττον εχθρικό τοπικοαυτοδιοικητικό περιβάλλον όπου θάλλουν η κομματοκρατία, οι πελατειακές σχέσεις, η ποικιλόμορφη πατρωνία. Μιλήστε μας για τον αγώνα που δίνετε ενάντια σε αυτό το κατεστημένο.
Η προσπάθεια ξεκίνησε στις εκλογές του 2010. Μια ομάδα ανθρώπων, που είχε ήδη προ πολλού δεθεί ως παρέα γύρω από τον «Αντιφωνητή», πήρε την απόφαση να περάσει σε μία νέα μορφή οργανωμένης πολιτικής παρέμβασης, μη αντέχοντας άλλο αυτό που βλέπαμε να γίνεται γύρω μας. Για κάποιους τότε έμοιαζε ίσως και με…απονενοημένο διάβημα. Το ποσοστό όμως που πήραμε (5,5%) και η είσοδός μας στο δημοτικό συμβούλιο, αποτέλεσε όχι μόνο επιτυχία, αλλά και (κυρίως) αφετηρία και εφαλτήριο για μεγαλύτερα πράγματα. Τριάμισι χρόνια μετά και ύστερα από τόσο έργο εντός και εκτός δημοτικού συμβουλίου, ο αγώνας παραμένει βέβαια δύσκολος και σκληρός -καθώς το κατεστημένο συνεχίζει να διαφεντεύει τις ζωές μας και τα κομματικά θηρία, αν και πληγωμένα, παραμένουν ισχυρά. Και εμείς όμως είμαστε πλέον μία αναγνωρίσιμη δύναμη με μεγάλο ρεύμα και τεράστια δυναμική.
– Πώς αξιολογείτε εσείς, μετά και από την εμπειρία της θητείας σας στο δημοτικό συμβούλιο, τα μεγαλύτερα προβλήματα του θεσμού της τοπικής αυτοδιοίκησης;
Ο θεσμός, μετά από τόσα χρόνια αδιαφάνειας και διευρυμένης διαφθοράς, ούτως ή άλλως έπνεε από καιρό τα λοίσθια. Εσχάτως όμως η κατάσταση επιδεινώθηκε ακόμη περισσότερο λόγω κάποιων εγγενών δομικών προβλημάτων του Καλλικράτη. Θυμίζω, π.χ., ότι στους δήμους ανατέθηκαν αρμοδιότητες, στις οποίες όμως αυτοί δεν μπορούν να ανταποκριθούν, γιατί δεν υπήρξε ποτέ και η ανάλογη μεταφορά πόρων. Η κραυγαλέα κρατική υποχρηματοδότηση έχει αδρανοποιήσει στην πράξη τη λειτουργία των περισσότερων αυτοδιοικητικών δομών, καθώς συνδυάστηκε μάλιστα και με την ήδη δεδομένη τοπική δυσπραγία, μια και οι περισσότεροι δήμοι ήταν ήδη ως το 2010 καταχρεωμένοι. Αιτία γι’ αυτό ήταν, φυσικά, όλη εκείνη η μακρά περίοδος του παρασιτισμού, κατά την οποία διάφοροι κομματικοί συρφετοί αντιμετώπισαν την τοπική αυτοδιοίκηση ως προσωπικό τους φέουδο, με τη χειρότερη σημασία του όρου.
– Ποια είναι για τον Σπάρτακο τα σημαντικότερα προβλήματα της Κομοτηνής;
Πέραν της οικονομικής κατάστασης, θα ξεχώριζα αυτή τη στιγμή το τρομερό κυκλοφοριακό πρόβλημα, που επιδεινώνεται με την τελείως ακατανόητη κατασκευή ενός ποδηλατικού δικτύου σε παντελώς εσφαλμένη χάραξη, που ουσιαστικά καταστρέφει όλο το κεντρικό οδικό δίκτυο της πόλης. Τεράστια προβλήματα όμως είναι ακόμη η οπτική ασχήμια του κέντρου της Κομοτηνής, αλλά και η αδυναμία ανάδειξης και προβολής του ιστορικού της προσώπου. Παρότι μετρά ήδη σχεδόν 15 αιώνες Ιστορίας, η Κομοτηνή είναι σήμερα απλώς μία πολύβουη φοιτητούπολη. Μια πόλη απρόσωπη, χωρίς καμία ταυτότητα.
– Ποια είναι η εκτίμησή σας για την πορεία σας στις επερχόμενες δημοτικές εκλογές;
Όπως προανέφερα, είμαστε πλέον ισχυρή δύναμη και προχωρούμε με παρακαταθήκη όχι τις συνήθεις αοριστολογίες των άλλων, αλλά όσα κάναμε την προηγούμενη τριετία. Το μήνυμά μας κερδίζει συνεχώς ολοένα και περισσότερους συμπολίτες μας. Βέβαια, δεν ξέρουμε ακόμη πού θα οδηγήσει τελικά αυτό. Ο διπλασιασμός ή και τριπλασιασμός των προηγούμενων ποσοστών μας φαντάζει ως ένας πολύ ρεαλιστικός και βάσιμος στόχος. Δεν είναι λίγοι και εκείνοι, πάντως, που μας βλέπουν ακόμη και να περνάμε στον δεύτερο γύρο, απέναντι στον νυν δήμαρχο. Ό, τι κι αν γίνει ωστόσο, είναι βέβαιο πως η παρουσία μας στο επόμενο συμβούλιο θα είναι κατά πολύ αναβαθμισμένη και συνεπώς πολύ πιο δυναμική και αποτελεσματική.
– Ο Σπάρτακος πρωτοπορεί στην Κομοτηνή με την πρωτοβουλία για τους δημοτικούς λαχανόκηπους και το όλο έργο της ομώνυμης Κοινωνικής Συνεταιριστικής Επιχείρησης. Μιλήστε μας για αυτή την εμπειρία.
Ένας από τους κύριους στόχους που εξαρχής θέσαμε ήταν να διαδώσουμε στην τοπική κοινωνία την ιδέα του συνεργατισμού. Μία πρώτη υλοποίησή της ήταν οι τρεις (έως τώρα) Συνεργατικοί Οικολογικοί Λαχανόκηποι που δημιουργήσαμε στις παρυφές της Κομοτηνής, συνολικής έκτασης δέκα στρεμμάτων, μέσα στους οποίους δώσαμε τη δυνατότητα σε πολλές δεκάδες συμπολιτών μας να βρουν διέξοδο δημιουργικής απασχόλησης και, βέβαια, εξασφάλισης αγνών προϊόντων, που τα παράγουν κιόλας οι ίδιοι. Το εγχείρημα αυτό έχει μάλιστα ήδη ενταχθεί σε μία ευρύτερη συνεργατική, μη κερδοσκοπική επιχείρηση, τη «Σπάρτακος ΚΟΙΝΣΕΠ», που αναμένεται να περιλάβει και άλλες δραστηριότητες (όπως λειτουργία ελαιοτριβείου και αλευρόμυλου, παραγωγή πέλετ κ.λπ.) και θα στοχεύει μελλοντικά στο να δώσει εναλλακτικές οικονομικές λύσεις στους συμπολίτες μας και (γιατί όχι) θέσεις εργασίας. Πρόκειται για μια συνολική πρόταση αυτοργάνωσης, με στόχο την ενεργειακή και διατροφική αυτάρκεια μέσα σε καιρούς χαλεπούς και απολύτως σύμφωνη με το πνεύμα του κοινοτισμού, που αποτελεί τόσο βασικό στοιχείο του πολιτισμού μας.
– Θράκη, Φούχτελ και Ειδικές Οικονομικές Ζώνες. Πώς βλέπει ο Σπάρτακος αυτή την προσπάθεια για την εκ νέου αποικιοποίηση του ελλαδικού χώρου;
Με διάθεση ανένδοτης αντίστασης, φυσικά. Όσον αφορά τον αξιότιμο κύριο Φούχτελ, κατ’ αρχάς, είναι φανερό πως ενσαρκώνει την επέλαση των γερμανικών κατοχικών δυνάμεων πάνω στον εθνικό μας πλούτο μέσω της τοπικής αυτοδιοίκησης, καθώς το καθεστώς επιτροπείας που στήνουν παντού οι τοποτηρητές του συνοδεύεται και από πολύ συγκεκριμένες κινήσεις «αξιοποίησης» (τουτέστιν ξεπουλήματος) της ανακύκλωσης πρώτα και ακολούθως των τοπικών τουριστικών υποδομών, της ύδρευσης και όσων ακόμη δημοτικών περιουσιακών στοιχείων έχουν κάποια αξία. Αλλά μείζονος σημασίας είναι και το θέμα με την ΕΟΖ, που αν λειτουργήσει στη Θράκη, θα τη θέσει σε πραγματικά θανάσιμο κίνδυνο όχι μόνο λόγω των άλλων συνεπειών (διάλυση εργασιακών σχέσεων, πολιτική ομηρία από γερμανικά κέντρα), αλλά και εξαιτίας της αθρώας εισβολής τουρκικών «επενδυτικών» κεφαλαίων που θα επακολουθήσει. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, το τεράστιο ενδιαφέρον της τουρκικής πλευράς για τη μετατροπή της Θράκης σε ΕΟΖ.
– Και μια και κάνατε λόγο περί Τουρκίας: Τοπική αυτοδιοίκηση και νεοθωμανισμός. Πώς εμπλέκονται τα ευρύτερα γεωπολιτικά παίγνια στο τοπικοαυτοδιοικητικό κάδρο;
Με τους πλέον απροκάλυπτους, δυστυχώς, τρόπους. Η Άγκυρα, μέσω του επίσημου οργάνου της στην περιοχή (δηλαδή του Προξενείου Κομοτηνής και των μηχανισμών του), συνεχίζει πάντα να παρεμβαίνει, όπως μπορεί, όχι μόνο σε επίπεδο εθνικών εκλογών, αλλά και στην τοπική αυτοδιοίκηση. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν 3-4 δήμοι στη Θράκη (όχι από τους μεγαλύτερους), όπου παρατηρούνται φαινόμενα κανονικής τουρκοκρατίας (και με δημάρχους, βέβαια, όχι πάντοτε μειονοτικούς). Αλλά και στους μεγάλους δήμους τα πράγματα δεν είναι πολύ καλύτερα, από τη στιγμή που και εκεί οι περισσότεροι κομματικοί υποψήφιοι συμπεριφέρονται ενίοτε ως ασυνείδητοι ψηφοτσομπάνηδες, έτοιμοι να δώσουν γη και ύδωρ για την εκλογή ή επανεκλογή τους. Στην Κομοτηνή, για παράδειγμα, ο νυν δήμαρχος Πετρίδης (που μάλιστα δεν είναι και από τους χειρότερους) μόλις ενσωμάτωσε στον συνδυασμό του κάποια προκλητικά στοιχεία, που στις προηγούμενες εκλογές είχαν συμμετάσχει στον προξενικό τουρκόφιλο συνδυασμό, αλλά στηρίζεται και από τη ΔΗΜΑΡ Ροδόπης, που –πιστέψτε με– είναι ό,τι πιο…αξιοθαύμαστο σε τουρκολαγνεία και ανθελληνική υστερία έχετε δει στη ζωή σας. Εν μέσω λοιπόν όλης αυτής της αρρωστημένης κατάστασης, το εγχείρημα του Σπάρτακου δεν είναι μόνο μία προσπάθεια αδέσποτων πολιτών για την ανατροπή στα αυτοδιοικητικά πράγματα, αλλά έχει και σαφείς εθνικές διαστάσεις. Και παρά τις γνωστές συκοφαντίες που εκτοξεύουν εναντίον μας οι (πάμπολλοι) εχθροί μας, όλα όσα διεκδικούμε είναι προφανώς για το συμφέρον και των δύο συνοίκων στοιχείων. Αυτό που απλώς πολεμούμε είναι το γνωστό χυδαίο καπέλωμα της μειονότητας από τα συμφέροντα της τουρκικής πολιτικής, που την κρατά στο περιθώριο από μορφωτικής και κοινωνικής άποψης. Αυτό είναι για τον Σπάρτακο άλλο ένα μεγάλο στοίχημα, που κάποια στιγμή ελπίζουμε να κερδηθεί…
