ΝΑ ΜΠΕΙ ΦΡΑΓΜΟΣ ΣΤΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ
Ανακοίνωση του ΑΡΔΗΝ
«Από τη σημαία σας το αστέρι σβήστε/και βάλετε τη σβάστικα να ξέρουμε ποιοι είστε»
Καλούμε όλους τους πολίτες να συμμετάσχουν στις διαδηλώσεις που οργανώνονται σε όλη την Ελλάδα ενάντια στην συνεχιζόμενη σφαγή στην Γάζα.
Ο ελληνικός λαός πρέπει να διατρανώσει την αντίθεσή του στην ισραηλινή βαρβαρότητα –όχι μόνον για λόγους αλληλεγγύης. Η Ελλάδα είναι κομμάτι της ευρύτερης περιοχής, και οι εξελίξεις στην Μέση Ανατολή την επηρεάζουν αποφασιστικά.
Τις τελευταίες δεκαετίες το Ισραηλινό κράτος –ρατσιστικό και οικοδομημένο πάνω στην γενοκτονία των Αράβων της Παλαιστίνης– παίζει το χαρτί της «στρατηγικής της έντασης» μεθοδεύοντας μια «τελική λύση» του Παλαιστινιακού ζητήματος και προκαλώντας συνεχώς τα γειτονικά του κράτη. Συμμετείχε στις προσπάθειες για την διάλυση της Συρίας –με την δήθεν αντίπαλό της Τουρκία– ενισχύοντας τις ακραίες φονταμενταλιστικές δυνάμεις. Την ίδια στιγμή ανεβάζει τους τόνους έναντι του Λιβάνου, και κλιμακώνει τις επιθέσεις ενάντια στους Παλαιστίνιους.
Στο εσωτερικό της ισραηλινής κοινωνίας ένα μεγάλο της κομμάτι διολισθαίνει προς έναν απίστευτο ολοκληρωτισμό. Στους βομβαρδισμούς και τις χερσαίες επιδρομές που εξελίσσονται, οι βόμβες και οι ελεύθεροι σκοπευτές στοχοποιούν κυρίως τα παιδιά, στο πλαίσιο μιας τακτικής «σωφρονισμού» και εν τέλει «δημογραφικής εξισορρόπησης». Την ίδια στιγμή ισραηλινοί πολίτες γιορτάζουν τους βομβαρδισμούς στους από τους λόφους της Γάζας ενώ λέκτορας στο πανεπιστήμιο του Μπαρ Ιλάν δηλώνει: «Το μόνο πράγμα που θα μπορούσε να αποτρέψει έναν βομβιστή αυτοκτονίας, είναι να γνωρίζει ότι αν συλληφθεί, θα βιάσουν την αδελφή του ή τη μητέρα του», ενώ ο πρέσβης του Ισραήλ στις ΗΠΑ δηλώνει ότι οι ισραηλινοί στρατιώτες αξίζουν το… νόμπελ ειρήνης. Η στρατηγική του Ισραηλινού κράτους, ολοένα και περισσότερο θυμίζει εκείνην των Γερμανών Ναζί.
Το ισραηλινό κράτος ποντάρει στην ισχυροποίησή του, με το να εμπλέξει την Δύση σε μια γενικευμένη αντιπαράθεση στην περιοχή. Το εβραϊκό λόμπι στις ΗΠΑ πιέζει εδώ και χρόνια για έναν πόλεμο εναντίον του Ιράν, ενώ πίεζε τον Ομπάμα να αναλάβει στρατιωτική δράση εναντίον της Συρίας. Αυτή τη στιγμή έχει εξαπολύσει έναν τεράστιο επικοινωνιακό πόλεμο ώστε να παρέχει άλλοθι στην ισραηλινή βαρβαρότητα –στη δε Γαλλία πέτυχε να πείσει τον Φρανσουά Ολάντ να απαγορεύσει την μεγάλη διαδήλωση συμπαράστασης στους Παλαιστίνιους που οργανώθηκε την προηγούμενη εβδομάδα στο Παρίσι.
Απέναντι τους στέκουν οι λαοί και τα κινήματα όλου του κόσμου, ο κάθε εχέφρων άνθρωπος που αντιλαμβάνεται ότι η στρατηγική του Ισραήλ εκτός από βάρβαρη και εγκληματική, είναι επικίνδυνη για την παγκόσμια ειρήνη. Παράλληλα στο εσωτερικό της ισραηλινής κοινωνίας, και εντός της παγκόσμιας εβραϊκής διασποράς, ενισχύονται οι φωνές που παίρνουν αποστάσεις από τον Σιωνισμό θεωρώντας πως ο ρατσιστικός και ολοκληρωτικός του χαρακτήρας υπονομεύει μακροπρόθεσμα την ακεραιότητα του ίδιου του εβραϊκού λαού παίζοντας με την «πολιτική του μίσους».
Από την άλλη πλευρά, η επιλογή του Ισραήλ να παροξύνει τον «πόλεμο των πολιτισμών» ενισχύει τις πιο ακραίες φωνές του Ισλάμ, τα κατά τόπους «χαλιφάτα» και την Αλ Κάιντα βοηθώντας την απόπειρά τους να γκρεμίσουν ολοκληρωτικά τις γέφυρες μεταξύ των πολιτισμών.
Άρα εμείς οι Έλληνες πρέπει να ενώσουμε τις φωνές μας μαζί με τους άλλους λαούς και τα κινήματα που στέκονται στο πλευρό των παλαιστινίων, όχι μόνο για λόγους δικαιοσύνης. Επιπλέον, γιατί ο αγώνας ενάντια στο Σιωνισμό είναι αγώνας εναντίον σ’ έναν από τους βασικούς παράγοντες αστάθειας, πολέμου και αποσταθεροποίησης στην Μέση Ανατολή.
Είμαστε στο πλευρό εκείνων που παλεύουν να χτίσουν και να κρατήσουν την συνεννόηση μεταξύ των πολιτισμών στην Μέση Ανατολή. Οποιαδήποτε άλλη επιλογή, όχι μόνον θα συνεχίσει τους ποταμούς του αίματος και των δακρύων στην ευρύτερη περιοχή, αλλά θα οδηγήσει και σε οριστική εξαφάνιση των υπολειμμάτων του ιστορικού Χριστιανισμού, στη Συρία, το Λίβανο, το Ιράκ και την Παλαιστίνη.
Η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να πάψει να παίζει το ρόλο του «πρόθυμου ηλίθιου» στην Παλαιστίνη (αλλά και στην Ουκρανία) και να στρέφεται ενάντια στα συμφέροντα του ίδιου του ελληνικού λαού.
Να παραιτηθεί άμεσα ο υπουργός εξωτερικών της χώρας, Ευ. Βενιζέλος, που είναι από τους πλέον μισητούς πολιτικούς στην Ελλάδα και έχει ταυτιστεί απόλυτα κατά την θητεία του με αυτήν την προδοτική πολιτική.
Για την Αυτοδιάθεση του Παλαιστινιακού λαού
ΚΕΡΥΝΕΙΑ – ΓΑΖΑ – ΚΟΥΡΔΙΣΤΑΝ
οι λαοί παλεύουν για τη λευτεριά
23 Ιουλίου 2014 ΑΡΔΗΝ
3 ΣΧΟΛΙΑ
Αμάν πια με τα αριστερίστικα εξαρτημένα ανακλαστικά εναντίον των Ισραηλινών. Ξεκολλάτε, δεν είμαστε πλέον στην εποχή του Αραφάτ. Οι “παλαιστίνιοι” είναι πλέον η Ισλαμοφασιστική Χαμάς. Για ποιό λόγο εμείς να πάρουμε το μέρος των τζιχαντιστών και του Ερντογάν τους οποίους ακόμη και το Ιράν αντιστρατεύεται?Αυτη την στιγμή έχουμε μια νέα γενοκτονία ενάντια στους Χριστιανικούς πληθυσμούς του Ιράκ και της Συρίας απο τους ισλαμοφασίστες και εμείς μιλάμε για “γενοκτονία” στην Παλαιστίνη? Η Κύπρος κινδυνεύει να τουρκοποιηθεί οριστικά υπο τον Ισλαμιστή Ερντογάν, η Θράκη επίσης και εμείς θέλουμε να έχουμε εχθρούς ΚΑΙ τους Ισραηλινούς? Εσείς που μιλάτε για το “οικάδε” θα το εφαρμόσετε επιτέλους και στην εξωτερική μας πολιτική?Θα προασπίσουμε κάποτε τα δικά ΜΑΣ συμφέροντα ή θα αναμασάμε τον Ανδρεοπαπανδρεϊκό και παλαιοκομμουνιστκό αντισιωνισμό κόντρα στα έστω βραχυπρόθεσμα ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ μάς? Θα σταματήσουμε τις ανοησίες περι “δικαιοσύνης” και “αδερφοσύνης” των λαών για να χαράξουμε μιά σοβαρή εξωτερική πολιτική? Τι μας νοιάζει εμάς για την Παλαιστίνη? Μας νοιάζει για την Κυπρο την Θράκη τη Μικρά Ασία τη Συρία και όπου αλλού υπάρχουν υπολείμματα Ρωμαίϊκων πληθυσμών. Ξυπνάτε ειμαστε στο 2014, μην σκέφτεστε με όρους του 60!
Tο Άρδην από όσο παρακολουθώ είναι από τους λίγους χώρους που στα έντυπά του και στις εκδηλώσεις του (και για τη Συρία έκανε 2-3 φέτος) αναφέρεται στους Χριστιανούς της Συρίας και τη γενοκτονία που υφίστανται οι χριστιανοί. Για την Κύπρο ασχολούνται κάθε τρεις και λίγο και επισημαίνουν διαρκώς ότι το νησί πάει να τουρκοποιηθεί, άρα αριστερίστικα εξαρτημένα αντανακλαστικά δεν έχει.
Τώρα, λέτε να ακολουθήσουμε μια ρεαλιστική πολιτική απέναντι στο Ισραηλ, το Ισραήλ όμως δεν θέλει να ακολουθήσει μια ρεαλιστική πολιτική με τους Παλαιστινίους. Πιστεύει ότι διαρκώς θα μπορεί να έχει με το βούρδουλα 4-5 εκατ. Παλαιστινίους που αυξάνονται με τεράστιους ρυθμούς λόγω υψηλής γεννητικότητας. Το 2016 στο Ισραήλ, τη Λωρίδα της Γάζας και στη Δυτική Όχθη ο πληθυσμός Παλαιστινίων και Ισραηλινών θα είναι ίσος και το 2020 ο πληθυσμός των Παλαιστινίων θα έχει ξεπεράσει αυτόν των Ισραηλινών. Σε είκοσι χρόνια οι Παλαιστίνιοι θα είναι πολύ περισσότεροι. Ακόμα το Ισραήλ είναι μια χώρα με εντελώς εχθρικές σχέσεις με όλες του τις γειτονικές χώρες και χωρίς να κάνει κάτι τουλάχιστον να τις βελτιώσει με κάποιες. Για παράδειγμα τα τελευταία χρόνια υπάρχει η διαμάχη σιιτών και σουνιτών, προς το συμφέρον του θα ήταν να βελτιώσει τις σχέσεις με τους σιίτες που είναι μειοψηφία και να σπάσουν κάπως τη δυναμική των σουνιτών. Το Ισραήλ αντί να τείνει χείρα φιλίας προς το Ιράν, που είναι αρκετά σοβαρή χώρα, συνεχίζει να ζητά κάθε τρεις και λίγο από τους Αμερικανούς να ανοίξουν μέτωπο και με το Ιράν. Εδώ ακόμα και οι Αμερικανοί έχουν αρχίσει να δυσαρεστούνται από την απόλυτη πολιτική του Ισραήλ και να μην τους υποστηρίζουν ανεπιφύλακτα όπως γινόταν μέχρι πριν λίγα χρόνια (δες τις οφ δε ρέκορντ δηλώσεις του Κέρι που κατακρίνει το Ισραήλ και το γεγονός ότι οι Αμερικανοί για δυο μέρες απαγόρεψαν τις πτήσεις στο αεροδρόμια του Τελ Αβίβ).
Οι Ισραηλινοί αν δεν βάλουν νερό στο κρασί τους άμεσα, δηλαδή στα επόμενα 5-10 χρόνια, θα δεις ότι οι Εβραίοι θα υποστούν νέα δεινά.
Επίσης υπάρχει ένα ακόμα θέμα με την πολιτική που ακολουθεί το Ισραήλ στέλνει στους Παλαιστίνιους και γενικά τους Άραβες στην αγκαλιά της Τουρκίας, πράγμα που μέχρι πριν μερικά χρόνια δεν νοούνταν.
Με ένα τέτοιο Ισραήλ δεν μπορεί η Ελλάδα να ταυτιστεί, γιατί αν ταυτιστεί, όταν ο μη γένοιτο, τελέψει το Ισραήλ θα έχουμε εχθρούς εκατοντάδες εκατομμύρια Αράβων, τους οποίους μάλιστα και η Τουρκία θα τους σπρώχνει εναντίον μας.
Η ρεαλιστική πολιτική λοιπόν για το Ισραήλ είναι προσπαθήσει να τα βρει όσο γίνεται πιο γρήγορα με τους Παλαιστινίους, αναγνωρίζοντας τα δικαιώματά τους και να μην αποσταθεροποιεί επιπλέον την περιοχή.
Όλοι θα θέλαμε να τα βρούν μεταξύ τους για να ησυχάσουμε και εμείς λίγο. Αλλά πόσο ρεαλιστικό ειναι ένα τέτοιο ενδεχόμενο?Κακά τα ψέμματα ο πόλεμος αυτός θα τελειώσει μόνο με την εξόντωση του ένος εκ των δύο αντιπάλων. Φυσικά δεν λέω ότι θα πρέπει να ταυτιστούμε με το Ισραήλ αλλά θα μπορούσαμε τουλάχιστον να επιλέξουμε την ουδετερότητα μέχρι τουλάχιστον να δούμε πώς θα εξελιχθεί αυτη η ολοένα και αυξανόμενη επιθετικότητα του Ισλάμ και κυρίως πως θα κινηθεί ο βασικός μας αντίπαλος, η Τουρκία. Έτσι κι αλλιώς, ούτε η ανύπαρκτη διπλωματική μας επιρροή στην περιοχή, πόσο μάλλον τα γραφικά πλέον συλλαλητήρια , οι πορείες και οι συναυλίες, μπορούν να βοηθήσουν ούτε στο ελάχιστο, την προσπάθεια ειρήνευσης στην περιοχή