Το πανό του Άρδην, φώτο Αγ. Καλοδούκας
Η νέα τρομοκρατική επίθεση εναντίον Κούρδων και αριστερών Τούρκων αγωνιστών στην Άγκυρα που διαδήλωναν υπέρ της ειρήνης, συγκλονίζει συθέμελα την Τουρκία. Περισσότεροι από 100 πολίτες βρήκαν τον θάνατο, ενώ οι τραυματίες είναι εκατοντάδες (περίπου 500). Υπενθυμίζουμε ότι πριν 2,5 μήνες στο Σουρούτς από αντίστοιχο τυφλό τρομοκρατικό χτύπημα είχαν χάσει τη ζωή τους 32 ακτιβιστές φιλοκουρδικών οργανώσεων και περίπου 100 τραυματίστηκαν. Ο Ερντογάν, ενώ μετά από εκείνο το χτύπημα εξήγγειλε ότι θα χτυπήσει το Ισλαμικό Κράτος (που είναι ο βασικός ύποπτος για τα τρομοκρατικά χτυπήματα), χρησιμοποίησε την επίθεση για να πλήξει τις κουρδικές οργανώσεις. Εδώ και δύο μήνες σφυροκοπούνται συνεχώς οι δυνάμεις του PKK και στις νοτιο-ανατολικές περιοχές της χώρας οι κουρδικοί πληθυσμοί γνωρίζουν τη βαναυσότητα του τουρκικού στρατού και αστυνομίας.
Αντιθέτως, οι τζιχαντιστές δεν βίωσαν ποτέ την οργή του Ερντογάν. Είναι πια κοινά αποδεκτό ότι οι τζιχαντιστές του ΙΚ αν δεν είχαν την ανοχή (και κάποτε τη συνεργασία) της Τουρκίας δεν θα είχαν καταφέρει να ελέγξουν μια τεράστια περιοχή σε Συρία και Ιράκ. Ο Ερντογάν στη μανία να επαληθευτούν τα σουλτανικά του οράματα, έβλεπε τους τζιχαντιστές ως μέσο να δημιουργηθεί στα νότια της Τουρκίας (σε περιοχές που έχουν συμπαγείς κουρδικούς πληθυσμούς) ένα προτεκτοράτο, απολύτως ελεγχόμενο από την Τουρκία. Θα έπρεπε να είχε διδαχτεί περισσότερα από το πάθημα του Πακιστάν, όπου οι Ταλιμπάν που εξέθρεψε για να προκαλέσουν αστάθεια σε γειτονικά κράτη στο τέλος στράφηκαν κατά του ίδιου του Πακιστάν.
Η τουρκική κυβέρνηση τώρα υπόσχεται ότι θα ξεριζώσει τους θύλακες των τζιχαντιστών εντός της Τουρκίας, αλλά οι εκατοντάδες χιλιάδες που διαδηλώνουν αυτές τις μέρες σε ολόκληρη την Τουρκία στοχεύουν ξεκάθαρα τον ίδιο τον Ερντογάν, μιας και το κεντρικό σύνθημα είναι: «Ερντογάν, φασίστα δολοφόνε». Το «παιχνίδι» του Ερντογάν με τους τζιχαντιστές αποσταθεροποιεί τη γειτονική χώρα και κάνει ξεκάθαρο στον δημοκρατικό κόσμο τη φύση του καθεστώτος του.
Η χθεσινή πορεία συμπαράστασης στον κουρδικό αγώνα στην Αθήνα (αντίστοιχη έγινε στη Θεσσαλονίκη, ενώ σήμερα θα πραγματοποιηθούν συγκεντρώσεις και σε πολλές ακόμα πόλεις), μετά από πολλά χρόνια, ήταν πολυπληθής. Τα κεντρικά συνθήματα που ακούστηκαν ήταν «Ερντογάν, φασίστα δολοφόνε» και «νίκη στον αγώνα του κουρδικού λαού». Φυσικά δεν έλειψαν και αυτοί που βρισκόμενοι εκτός τόπου και χρόνου φώναζαν για τα «σοσιαλιστικά Βαλκάνια», όπως και ένα κομμάτι της πορείας που εκπέμποντας σε άλλο μήκος κύματος φώναζε: «Σε Τουρκία, Ελλάδα και “Μακεδονία” ο εχθρός είναι στις τράπεζες και στα υπουργεία». Πάντως έκαναν ένα βήμα που κατέβηκαν σε πορεία συμπαράστασης στους Κούρδους, των οποίων τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα μέχρι πριν μερικά χρόνια θεωρούσαν «εθνικιστικό». Κάτι είναι και αυτό.
Άρδην
Ανακοίνωση της Δημοτικής Κίνησης “Κοινοτικόν” (Πάτρα)
Το νέο αιματηρό τρομοκρατικό χτύπημα στην καρδιά της Τουρκίας, την πρωτεύουσα Άγκυρα, μόνο τυφλό δεν ήταν. Όπως και λίγους μήνες πριν, στη συνοριακή πόλη Σουρούτς, στόχος ήταν οι Κούρδοι αγωνιστές και οι προοδευτικές δυνάμεις της Τουρκίας που έχουν συνταχθεί μαζί τους ενάντια στο κρυπτο-φασιστικό καθεστώς του Ερντογάν. Οι φονιάδες του Ισλαμικού Κράτους ξεπληρώνουν έτσι την υποστήριξη του ισλαμιστή προέδρου που τους έκανε πλάτες, πιστεύοντας ότι θα κάνουν τη βρώμικη δουλειά αντί γι’ αυτόν.
Στην πιο βίαιη και εκτεταμένη αναδιάταξη συνόρων και ζωνών επιρροής τα τελευταία χρόνια, ο κουρδικός λαός είναι ο μόνος λαός που αντιστάθηκε και πρόβαλε ένα άλλο όραμα ανεξαρτησίας, δημοκρατίας και συμβίωσης στην περιοχή. Όταν οι ισλαμοφασίστες του ISIS έμοιαζαν ανίκητοι προελαύνοντας σε Ιράκ και Συρία, η αντίσταση των Κούρδων γυναικών και αντρών στο Κομπάνι ήρθε να ανατρέψει αυτή την κατάσταση, αναγκάζοντας τους Αμερικάνους και τους δυτικούς συμμάχους τους να τους στηρίξουν ενάντια στο δημιούργημά τους.
Παράλληλα, το αυτόνομο, αμεσοδημοκρατικό και εξισωτικό παράδειγμα των τριών κουρδικών επαρχιών της Β. Συρίας, δείχνει τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουν οι λαοί της περιοχής, ενάντια στα αυταρχικά καθεστώτα και τις εξωτερικές επιβολές.
Κάτι τέτοιο, όμως, είναι ενάντια στα σχέδια του επίδοξου σουλτάνου Ερντογάν και τον ρόλο που θέλει να παίξει στην περιοχή. Η αυτοδιάθεση των Κούρδων της Συρίας, παράλληλα με τον αγώνα των Κούρδων εντός της Τουρκίας και την βίαιη καταστολή που υφίστανται από το τουρκικό κράτος, τσαλακώνει την εικόνα της σταθερής, δυνατής Τουρκίας. Μετά δε και την ενεργή ανάμειξη των Ρώσων στο εμφύλιο της Συρίας, οι νεο-οθωμανοί αγάδες της Άγκυρας βρίσκονται με την πλάτη στον τοίχο, έχοντας μάλλον πολύ περισσότερα να χάσουν παρά να κερδίσουν. Γι’ αυτό και η ανοιχτή τρομοκρατία ενάντια στους Κούρδους και Τούρκους αγωνιστές είναι η τελευταία ελπίδα του Ερντογάν να κυριαρχήσει και να επιβιώσει, εν όψει μάλιστα και των βουλευτικών εκλογών της 1ης Νοεμβρίου.
Η συμπαράσταση όμως στους αγωνιζόμενους Κούρδους, πέρα από την ηθική υποχρέωση, είναι και ζήτημα επιβίωσης για τη χώρα μας. Τα «ευχαριστώ» της κυβέρνησης στους Αμερικάνους που μεσολάβησαν ώστε προσωρινά να μαζέψει ο Σόιμπλε το GREXIT του, δεν αρκούν. Τα ανταλλάγματα που ζητάει ο Ερντογάν για τη χρήση των βάσεων στο έδαφος της Τουρκίας είναι πολλά. Επαναφορά του σχεδίου Ανάν για την Κύπρο με πλήρη αποδοχή του ρόλου της Τουρκίας στο νησί, κοινή διαχείριση στο Αιγαίο με το πρόσχημα του προσφυγικού (λες και δεν είναι η Τουρκία αυτή που στέλνει κατά χιλιάδες τους πρόσφυγες να θαλασσοπνίγονται…), αναβάθμιση του ρόλου της Τουρκίας στη Θράκη [και οι τρεις εκλεγέντες, με λίστα(!), βουλευτές Ροδόπης είναι μουσουλμάνοι πλήρως ευθυγραμμισμένοι με το εκεί τούρκικο προξενείο…]. Με μια κυβέρνηση πλήρως εξαρτημένη από τους προστάτες της, δεν μπορούμε να περιμένουμε κάποια ιδιαίτερη αντίδραση στα παραπάνω σχέδια.
Οι μόνοι που έχουν αποδείξει ότι μπορούν να αντισταθούν και να καταδείξουν το πραγματικό πρόσωπο του Τουρκικού καθεστώτος είναι οι Κούρδοι με τον αγώνα τους για ανεξαρτησία και αυτοδιάθεση. Και αυτό το πληρώνουν με το αίμα τους στους δρόμους και τα βουνά της Τουρκίας.
