Οι επιχειρούμενες από την κυβέρνηση αλλαγές μάλλον κλείνουν το μάτι στις μεγάλες πετρελαϊκές εταιρείες.
Του Σταύρου Πνευματικάκη* από την Ρήξη φ. 128
Το βιοντίζελ είναι καύσιμο που παράγεται από τη χημική μετατροπή (μετεστεροποίηση) φυτικών ελαίων και ζωικών λιπών. Αναμιγνύεται πλήρως με το ορυκτό ντίζελ και χρησιμοποιείται σε μηχανές εσωτερικής καύσης χωρίς κανένα πρόβλημα ή ανάγκη μετατροπής. Η καύση του αφήνει ελάχιστα κατάλοιπα, ενώ για την παραγωγή του χρησιμοποιούνται πρώτες ύλες με ιδιαίτερα επιβαρυμένο οικολογικό αποτύπωμα, όπως χρησιμοποιημένα τηγανέλαια και ζωικά λίπη.
Στα μέσα του Οκτώβρη και για δύο εβδομάδες βγήκε σε διαβούλευση σχέδιο αντικατάστασης του άρθρου 15Α του νόμου 3054/2002 (όπως διαμορφώθηκε με τον νόμο 3423/2005) που αναφέρεται στα βιοκαύσιμα. Σκοπός των προτεινόμενων ρυθμίσεων, όπως διαβάζουμε στην εισαγωγή, είναι «Ο εξορθολογισμός και η απλοποίηση του υφιστάμενου πλαισίου κατανομής βιοντίζελ (…) στο πλαίσιο της εθνικής πολιτικής και της πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου.
Αντί αυτού, όμως, οι επιχειρούμενες αλλαγές μάλλον κλείνουν το μάτι στις μεγάλες πετρελαϊκές εταιρείες. Η βασική ρύθμιση που εισάγεται είναι η μείωση του ποσοστού κατανομής, από το 85% στο 75%, με περιθώριο απόκλισης ±5%. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι οι μεγάλες πετρελαϊκές εταιρείες θα έχουν τη δυνατότητα να απορροφούν ακόμα λιγότερη ποσότητα εγχώρια παραγόμενου βιοντίζελ, καλύπτοντας τις απαιτούμενες ποσότητες με εισαγόμενο, που είναι φθηνότερο, αλλά και αμφιβόλου ποιότητας. Κι αυτό γιατί οι εταιρείες εμπορίας δεν δεσμεύονται να απορροφούν κατά προτεραιότητα το εγχώρια παραγόμενο βιοκαύσιμο, αλλά από οποιονδήποτε κάτοχο άδειας διάθεσης βιοκαυσίμων, είτε έμπορος είναι αυτός είτε εισαγωγέας και ανεξαρτήτως προέλευσης του προϊόντος.
Αξίζει να σημειωθεί, ότι κατά την περσινή περίοδο, εκτός κατανομής έμεινε περίπου το 25% των τηγανέλαιων που συλλέχθηκαν, ενώ και η φετινή κατανομή άργησε χαρακτηριστικά να οριστεί, κατόπιν παρεμβάσεων και κωλυσιεργιών των εταιρειών εμπορίας πετρελαιοειδών.
Επιπλέον, αφήνεται ελεύθερη η αύξηση του ποσοστού της ελεύθερης διαπραγμάτευσης (πάνω από το 25%), χωρίς να διευκρινίζονται οι προϋποθέσεις και τα κριτήρια για να συμβεί κάτι τέτοιο.
Στην παραγωγή βιοκαυσίμων στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή απασχολούνται δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι, με χαρακτηριστικότερο τις περίπου 25.000 αγροτικές οικογένειες που καλλιεργούν περί τα 900.000 στρέμματα με ενεργειακά φυτά, μέσω συμβολαιακής γεωργίας. Αν και η συμβολαιακή γεωργία έχει σοβαρά προβλήματα και κινδύνους, στις συνθήκες ερήμωσης της ελληνικής υπαίθρου και με την ανυπαρξία στοιχειώδους πολιτικής ανάπτυξης στον πρωτογενή τομέα, είναι κάτι το οποίο αποφέρει ένα αξιοπρεπές εισόδημα σε αυτές τις οικογένειες και αποτρέπει τη μετατροπή των χωραφιών σε χέρσα γη. Και, εν πάση περιπτώσει, είναι απείρως προτιμότερη από τη … σπορά φωτοβολταϊκών πάρκων!
Είναι πραγματικά εντυπωσιακό με πόσους τρόπους η «κοινωνικά ευαίσθητη» κυβέρνηση της αριστεράς αβαντάρει τα ισχυρά λόμπι τη χώρας. Η πάταξη του λαθρεμπορίου καυσίμων, που έγινε σημαία του προγράμματος της Θεσσαλονίκης το 2014, αλλά και του παράλληλου προγράμματος του 2015, οδήγησε σε ελαχιστοποίηση των ελέγχων στον τομέα των καυσίμων, με πενιχρά αποτελέσματα στα βεβαιωμένα πρόστιμα (λιγότερο από 2 εκατομμύρια ευρώ στο πρώτο εξάμηνο του 2016). Το σύστημα εισροών-εκροών, αλλά και η εγκατάσταση συστημάτων GPS στα βυτιοφόρα, που θα έδινε ισχυρό χτύπημα στο λαθρεμπόριο, δεν έχει μπει καν σε συζήτηση.
Οι αλλαγές όμως στον χώρο των βιοκαυσίμων έχουν και έναν επιπλέον συμβολισμό: πώς αντιλαμβάνεται και πώς στηρίζει η σημερινή κυβέρνηση την εγχώρια παραγωγή. Μικρές και οικογενειακές στη συντριπτική τους πλειοψηφία επιχειρήσεις, που επιμένουν να παράγουν σε πείσμα του κυρίαρχου παρασιτισμού, με σοβαρή προστιθέμενη αξία του προϊόντος, παραδίδονται βορά στις ορέξεις των μεγάλων πετρελαϊκών εταιρειών. Εις βάρος της παραγωγής, υπέρ του μεταπρατισμού. Αλλά δεν θα μπορούσε να περιμένει κανείς τίποτε περισσότερο από τους μεταπράτες των ιδεών…
*Μηχανολόγος Μηχανικός
3 ΣΧΟΛΙΑ
Όταν το κράτος σε κλέβει τότε είναι τουλάχιστον ανόητο να συναινείς.
Πολύ περισσότερο όταν σε κλέβει ένα κατοχικό κράτος και δίνει τον ιδρώτα σου στις δυνάμεις κατοχής.
Με αυτήν την παραδοχή ιδού μια πρώτη προσέγγιση.
25.000 αγροτικές οικογένειες που καλλιεργούν 900.000 στρέμματα ενεργειακά φυτά όπως και να το δεις έχουν τουλάχιστον 25.000 γεωργικούς ελκυστήρες και άλλα τόσα πετρελαιοκίνητα αγροτικά αυτοκίνητα.
Το λάδι των σπόρων των ενεργειακών φυτών, το βιοντίζελ όπως το λες, παράγεται απλά με συμπίεση των σπόρων σε κοχλιωτές πρέσες υπερσυμπίεσης.
Κόστος πρέσας 2.000€ και άνω σύμφωνα με τις διαφημίσεις στο διαδίκτυο.
Ποιος τους εμποδίζει λοιπόν να παράξουν μόνοι τους το “βιοντίζελ” και να το καταναλώσουν οι ίδιοι.
Δεδομένου ότι δεν υπάρχει πια η έννοια και η τιμή του αγροτικού πετρελαίου, και μόνο το φόρο καυσίμου να κερδίσουν είναι καθαρό κέρδος.
Όσο για τα τηγανόλαδα, κυκλοφορούν νόμιμα συσκευές μετατροπής τους σε βιοντίζελ.
Κόστος από 5.000€ – 12.000€ πάντα σύμφωνα με το διαδίκτυο.
Άλωστε δεν είναι και απαραίτητες. Μικρές γνώσεις χρειάζεσαι για να φτιάξεις τη διάταξη μόνος σου.
Οι ταξιτζήδες και οι μικρομεταφορείς το ξέρουν ήδη το παραμύθι.
Συμφωνίες με φαστφουντάδικα και ταβέρνες και παραγωγή βιοντίζελ με κάποια ποσοστά, συνήθως 60 – 40.
Όπως καταλαβαίνεις το πρόβλημα το έχουν μόνο οι εταιρείες συλλογής και αποθήκευσης.
Από τη φύση τους όμως οι εταιρείες αυτές είναι κρατικοδίαιτες και άρα παρασιτικές.
Δουλεύουν για την επιδότηση της ΕΕ και του κράτους.
Στην Ελλάδα των δακρύων δεν μπορούν να συνεχίσουν για πολύ.
Σταύρο, μια επιφύλαξη για τις λεγόμενες “ενεργειακές καλλιέργειες”: Η ελειοκράμβη που είναι το κυρίως καλλιεργούμενο φυτό, ενδέχεται να μην είναι καθόλου αθώα. Το 2000 ξέσπασε σκάνδαλο σε πολλές ευρωπαικές χώρες, όταν ανακαλύφθηκε ότι οι παραγωγοί, χωρίς να το γνωρίζουν, εφοδιάστηκαν με γενετικά τροποποιημένο σπόρο της Μονσάντο, κι όταν αυτό έγινε γνωστό, κλήθηκαν να καταστρέψουν τις καλλιέργειες τους. Η ελειοκράμβη δεν είναι πάντα αθώα.
Μια γενικότερη κριτική για τα βιοκάυσιμα είναι ότι σε έναν πλανήτη που δεν μπορεί να θρέψει τον πληθυσμό του, καλλιέργειες ειδών διατροφής θυσιάζονται για την συντήρηση ενός ενεργοβόρου μοντέλου, ειδικά όσον αφορά την αυτοκίνηση. Ειδικά στην Ν. Αμερική το καλαμπόκι, αντί για τροφή, γίνεται βιοκάυσιμο για τα αυτοκίνητα του “πρώτου κόσμου”
Βιοντήζελ μπορεί να παραχθεί κι από φύκια. Επίσης δεν καταλαβαίνω γιατί να είναι πρόβλημα βιοντήζελ που παράγεται από γενετικά τροποιημένα υβρίδια. Καλύτερα να παράγεται με εντομοκτόνα, παρασιτοκτόνα κλπ. χημικά;