27/3/18 | Αθήνα | Διάλεξη Παναγιώτη Καρκατσούλη: «Δημόσια διοίκηση στηριγμένη στην ελληνική παράδοση»

556

Στα πλαίσια των διαλέξεων, της Εταιρείας Μελέτης Ελληνικού Πολιτισμού  «Παράδοση και εκσυγχρονισμός – Δίλημμα ή σύνθεση;» την Τρίτη 27 Μαρτίου στις 19.00  ο καθηγητής της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης  Παναγιώτης Καρκατσούλης, θα πραγματοποιήσει διάλεξη με τίτλο:

«Δημόσια διοίκηση στηριγμένη στην ελληνική παράδοση»

Οι διαλέξεις γίνονται στον χώρο πολιτισμού & πολιτικής “Ρήγας Βελεστινλής”, 6ος όροφος, Ξενοφώντος 4, πλ. Συντάγματος.
Είσοδος Ελεύθερη

Λίγα λόγια για τον Παναγιώτη Καρκατσούλη 

Ο Παναγιώτης Καρκατσούλης του Γεωργίου είναι νομικός^[1], διοικητικός επιστήμονας^[2] και πολιτικός. Υπήρξε βουλευτής Επικρατείας του κόμματος Το Ποτάμι την περίοδο από τις 25 Ιανουαρίου 2015 έως τις 28 Αυγούστου 2015^[3]. Πριν εκλεγεί βουλευτής ήταν καθηγητής της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης^[4].

Καταγωγή και εκπαίδευση

Ο Παναγιώτης Καρκατσούλης γεννήθηκε στην Αθήνα στις 5 Ιανουρίου του 1958. Κατάγεται από πλευράς του πατέρα του από την Περδικόβρυση της ορεινής Ναυπακτίας, και από πλευράς της μητέρας του από τον Πέρκο Ναυπακτίας.^[5] Αφού αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, εκπόνησε διδακτορική διατριβή στην Κοινωνιολογία του Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Bielefeld της Γερμανίας^[6] με θέμα “Inzest und Strafrecht” (Αιμομιξία και Ποινικό Δίκαιο)^[7]. Σύμφωνα με τον ίδιο^[8] έχει επηρεαστεί ιδιαίτερα από την θεωρία των αυτοαναφερόμενων κοινωνικών συστημάτων του Niklas Luhmann. Μιλά Αγγλικά, Γερμανικά και Γαλλικά.^[9]

Καριέρα

Για περισσότερο από δύο δεκαετίες υπήρξε αναλυτής δημόσιας πολιτικής στο Υπουργείο Προεδρίας και σε άλλα Υπουργεία και υπηρεσίες του Δημοσίου.^[9] Στο πλαίσιο αυτό, ασχολήθηκε, μεταξύ άλλων, με θέματα καλής νομοθέτησης, απλούστευσης διαδικασιών, ανάπτυξης του ανθρώπινου κεφαλαίου της δημόσιας διοίκησης, διαχείρισης κρίσεων καθώς και θέματα ανάπτυξης νησιωτικών πολιτικών. Έχει συμμετάσχει, για πολλά χρόνια, ως εμπειρογνώμονας του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) και της Παγκόσμιας Τράπεζας, σε μελέτες και έρευνες για τη Διακυβέρνηση και τη δημόσια διοίκηση. Υπήρξε επίσης εθνικός εκπρόσωπος στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή καθώς και σύμβουλος διαφόρων κυβερνήσεων (Ρωσία, Γεωργία, Κόσοβο, Ουζμπεκιστάν, Συρία κ.λπ) για θέματα διοικητικών μεταρρυθμίσεων και χρηστής διακυβέρνησης. Από το 2000 έως το 2001 συμμετείχε στην ομάδα υψηλού επιπέδου για την καλή νομοθέτηση (Mandelkern group)^[10]η οποία συστάθηκε με απόφαση του Συμβουλίου Υπουργών αρμόδιων για θέματα δημόσιας διοίκησης^[11]. Το 2009 υπήρξε ένας εκ των αξιολογητών της Γερμανίας^[12] και της Δανίας^[13] για θέματα ρυθμιστικής διακυβέρνησης, στο πλαίσιο αντίστοιχου προγράμματος του ΟΟΣΑ. Έχει διακριθεί για το έργο του πολλαπλώς, εντός και εκτός Ελλάδας: Το 2003 του απονεμήθηκε το βραβείο P. Boorsma.^[14] To 2012 βραβεύτηκε από την Αμερικανική Ένωση Δημόσιας Διοίκησης^[15] (American Society of Public Administration – ASPA), με το «Διεθνές βραβείο Δημόσιας Διοίκησης»^[16]. Με αφορμή την βράβευσή του, πολλά μέσα μαζικής ενημέρωσης τον χαρακτήρισαν ως τον “καλύτερο δημόσιο υπάλληλο του κόσμου”^[17][18][19]. Το 2010 ίδρυσε το Ινστιτούτο Έρευνας Ρυθμιστικών Πολιτικών (ΙΝΕΡΠ), με σκοπό την προαγωγή της έρευνας και του διαλόγου για θέματα της διοικητικής επιστήμης και πρακτικής. Το ΙΝΕΡΠ αποτελεί μία πλατφόρμα όπου έρευνες και σκέψεις για θέματα του διοικητικού γίγνεσθαι κατατίθενται, συζητούνται και γίνονται γνωστά.^[20] Έχει, τέλος, δημοσιεύσει (στην ελληνική, αγγλική και γερμανική γλώσσα) πέντε μονογραφίες, πολλές μελέτες σε ελληνικά και ξένα επιστημονικά περιοδικά και πλειάδα άρθρων και σχολίων στον ημερήσιο, περιοδικό, έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο. Μελέτες του έχουν μεταφραστεί στα γαλλικά, αραβικά, κινεζικά, κορεατικά, ιταλικά, αλβανικά και ρωσικά.

Πολιτική δραστηριότητα

Στις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015 εξελέγη ως επικεφαλής του επικρατείας με το Ποτάμι.^[27] Είναι ο γραμματέας της κοινοβουλευτικής ομάδας του Ποταμιού.^[28]

Διαμόρφωσε τις θέσεις του Ποταμιού για τη Δημόσια Διοίκηση^[29] που παρουσιάστηκαν στις 10 Ιανουαρίου 2015^[30] στο ίδρυμα Κακογιάννη. Από το 2017 είναι πρόεδρος του Ινστιτούτου του Ποταμιού “Πρόοδος στην πράξη – Π²“^[31]. Αρθογραφεί στα ΝΕΑ^{[32][33][34][35][36][37][38][39][40][41][42][43][44][45]}, καθώς και σε άλλα έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα^[46][47][48].

Δημοσιεύσεις-αρθρογραφία

Μονογραφίες

1. Inzest und Strafrecht. Die Bedeutung des Strafrechts am Beispiel des Inzesttatbestandes, 1987
2. Η νομοθέτηση ως επιστήμη, Εκδόσεις Σάκκουλα, 1990
3. Διοικητική μεταρρύθμιση και προεισαγωγική διοικητική εκπαίδευση, Εκδόσεις Σάκκουλα, 1998
4. Το κράτος σε μετάβαση, Εκδόσεις Σιδέρη, 2004
5. Ρύθμιση, απορρύθμιση, μεταρρύθμιση:Μεταλλαγές του κανόνα δικαίου στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, Εκδόσεις Ι.Σιδέρη, 2011
6. Διοικώντας (σ)την κρίση, Εκδόσεις Ι. Σιδέρη, 2017^[21]

Συλλογικά έργα

1. Νiklas Luhmann, Θεωρία των κοινωνικών συστημάτων, Επιμέλεια: Π. Καρκατσούλης -Α. Μακρυδημήτρης, Α. Ν. Σάκκουλας, Αθήνα 1995.
2. Δράση και σύστημα: Σύγχρονες προσεγγίσεις στη θεωρία των οργανώσεων, εκδόσεις Θεμέλιο, 1995
3. «Η προϊούσα έκπτωση της νομοθετικής λειτουργίας στην Ελλάδα», στο συλλογικό τόμο «Κρίση του Ελληνικού πολιτικού συστήματος;», εκδόσεις Παπαζήση 2008, επιμέλεια Ξ.Κοντιάδης και Χ.Ανθόπουλος.
4. “Trust in Governance?” in Change/Transformation in Government Organizations, Ronald Sims (edited), Information Age Publishing, pp 275 – 294, 2010.^[22]
5. “The Dysfunctional Structure of Greek Public Administration and the Challenges in Reforming It” in “Beyond Austerity”, επιμέλεια Κώστας Μεγίρ, Χριστόφορος Πισσαρίδης, Δημήτρης Βαγιάνος και Νίκος Βέττας, MIT press, 2017, pp 679-696^[23]

Άρθρα

1. Η συμβολή της λειτουργικής ανάλυσης στην ποινική νομοθέτηση, Ποινικά Χρονικά 36,1986, σελ.961-978.
2. Greek Legislation in the Context of the Theory of Legislation, σε: U. Karpen, Conference: Legislation in European Countries, 11-13 Δεκ. 1991, Bad Homburg, σελ. 223-225.
3. Administrative Reform and Administrative Self-Reference, σε: Keith Ellis et al. (eds.), Critical Issues in Systems Theory and Practice, Plenum Press, New York and London, 1995, σελ. 565-569.
4. The Social Context of a ‘Value-For-Money’-Based Administrative Reform, in International Review of Administrative Sciences September 2000, vol. 66, no. 3,pgs 463-478^[24]
5. The national identity as a motivational factor for better performance in the public sector: the case of the volunteers of the Athens 2004 Olympic Games, in International Journal of productivity and performance management, Vol. 54 No.7, 2005, pp 579-594.^[25]
6. The crisis effect on Performance Based Budgeting, in Public Administration Quarterly, 34/4, pp 451 – 478, 2010.^[26]

Πηγή