Του Αλέκου Μιχαηλίδη από τον Φιλελεύθερο
Αν το προχθεσινό δημοσίευμα της εφημερίδας «Αφρίκα», παρουσιαζόταν στις σελίδες ελληνοκυπριακής εφημερίδας, του «Φ» δηλαδή, γιατί οι άλλες δεν ασχολούνται με τον κατοχικό στρατό, θα χαρακτηριζόταν μονόπλευρο, φτιαχτό, ακραίο, ακόμα και «ψεύτικο» -με τη γνωστή αγγλικούρα πάντα που προτιμά η νεοκυπριακή νομενκλατούρα. Επειδή, όμως, παρουσιάστηκε στην τουρκοκυπριακή «Αφρίκα», απλώς αγνοήθηκε.
Είχε ως εξής: 1.500 Τούρκοι στρατιώτες φθάνουν εντός των ημερών στα κατεχόμενα για να υπηρετήσουν στον κατοχικό στρατό. Δεν θα τεθούν σε καραντίνα από το καθεστώς, αλλά σε χώρους που καθόρισε ο τουρκικός στρατός. Θα εξεταστούν, λέει, στο λιμάνι που θα φθάσουν, από «αξιωματούχους» του ψευδοκράτους και μετά θα οδηγηθούν στην υπηρεσία τους.
Η είδηση επιμελώς αγνοείται από όσους αξιώνουν άνοιγμα των κατοχικών οδοφραγμάτων και επιστροφή στην… «κανονικότητα» της διαίρεσης. Επιλέγουν να αγνοήσουν τον κίνδυνο του χάους που κυοφορεί η Τουρκία (ειδικά με την πανδημία) και προωθεί στα κατεχόμενα. Επιλέγουν να αγνοήσουν την επικινδυνότητα της διάχυσης νέας φουρτούνας στις ελεύθερες περιοχές και προτιμούν να συντηρούν την πλάνη ότι στα κατεχόμενα δεν εντοπίζουν πλέον κρούσματα. Στο προσωρινό κλείσιμο των οδοφραγμάτων, αντιπαραβάλλουν τα καρναβάλια της Λεμεσού και άλλες ασάφειες.
Η αντίληψη αυτή δεν δικαιούται ούτε άλλοθι βλακείας ούτε αφέλειας. Είναι μια ξεκάθαρη πολιτική στάση που ιδεολογικοποιεί τον εξωραϊσμό της κατοχής και θέτει σε κίνδυνο την κυπριακή κοινωνία, την ιστορική αλήθεια, την ασφάλεια και τώρα τη δημόσια υγεία. Η στάση αυτή, που δεν έχει ιδεολογικό προσδιορισμό και μπορεί να βρει άνετα συνομιλητές στην ακροδεξιά, τον νεοφιλελευθερισμό, το κέντρο, την αριστερά, τον κομμουνισμό, ακόμα και την αναρχία, γελοιοποιήθηκε εσχάτως στο οδόφραγμα της οδού Λήδρας και φλερτάρει με μια ολοκληρωτική γελοιοποίηση. Ενώ στον κόσμο χάνονταν ζωές, οι εκφραστές της έψαχναν πολιτικές αφορμές για να αναδείξουν την ανυπόφορη λατρεία τους στο στάτους κβο –ανοικτά οδοφράγματα υπό την αίρεση του τουρκικού κατοχικού στρατού.
Μέσα σ’ αυτή, λοιπόν, την πανδημία, ο κατοχικός στρατός ανανεώνεται διαρκώς. Επιβεβαιώνει ότι η οποιαδήποτε εμπιστοσύνη για ό,τι συμβαίνει στην τουρκοκρατούμενη Κύπρο, τελειώνει με τη βία που εγκυμονούν τα πάνοπλα στελέχη του και το σκοτάδι που εδραιώνεται στην Τουρκία του Ταγίπ Ερντογάν. Μπροστά σε αυτό, προτάσσεται δυστυχώς η θανατηφόρα ιδεοληψία του οδυνηρού συμβιβασμού, η επανέναρξη των διαπραγματεύσεων, η επαναλειτουργία των οδοφραγμάτων, σάματις και είναι πύλες εμπορικών κέντρων και όχι βαθιές χαρακιές στο σώμα της Κύπρου. Προσέξτε: Οι ίδιοι που αισθάνονται επαναστάτες, δεν αξίωσαν ποτέ να πέσουν τα οδοφράγματα, μα να επαναλειτουργήσουν για να πιουν τον καφέ τους άνεγνοιας στην κατεχόμενη πλευρά του νησιού. Περπατώντας ανάλαφρα στα αιματοβαμμένα μονοπάτια και χαμογελώντας πονηρά στους… «συμπαθέστατους» Τούρκους φαντάρους που στέλνει και ξαναστέλνει η εγγυήτρια της ασφάλειας του σύνοικου στοιχείου, των Τουρκοκυπρίων.
«Λοιπόν ας έρθουν του Κουτσόγιωργα οι δασύτριχοι πολίτες
και οι γνωστοί ιθαγενείς της «Αυριανής» οι τρωγλοδύτες,
καλώς να έρθουν και οι φριχτοί μικρομεσαίοι να ξεσαλώσουν
χωρίς αυτούς τα μαγαζιά ούτε το φως δε θα πληρώσουν».
Δ. ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ
