Του Αλέκου Μιχαηλίδη
Την Παρασκευή, 4 Ιουνίου, μετά από τηλεδιάσκεψη του Προέδρου Αναστασιάδη με τον κατοχικό ηγέτη Ερσίν Τατάρ, τα οδοφράγματα στην Κύπρο επαναλειτούργησαν ως «σημεία διέλευσης»· από τον Μάρτιο του 2020 ήταν κλειστά λόγω πανδημίας. Με προσκόμιση πιστοποιητικού αρνητικού τεστ αντιγόνου (rapid test) -το οποίο οι κατοχικές αρχές θέλουν στην αγγλική γλώσσα- τα εννιά οδοφράγματα είναι πάλι ανοιχτά, κάτι που ακυρώνει κιόλας το επιχείρημα πως έκλεισαν για πολιτικούς λόγους.
Πάντως, όπως φάνηκε, άνοιξαν για πολιτικούς και οικονομικούς λόγους, με πιο ανακουφισμένους τους καταστηματάρχες στα σημεία κοντά στα οδοφράγματα, μα και τους Τούρκους επιχειρηματίες των καζίνων και των θέρετρων στην κατεχόμενη Κύπρο. Ενδεικτικό είναι πως τα καζίνα διαφήμιζαν όλες τις προηγούμενες μέρες πως περιμένουν τους Ελληνοκύπριους και μάλιστα στην ελληνική γλώσσα –«κι εμείς σας πεθυμήσαμε πάρα πολύ» τονιζόταν στη διαφήμιση του καζίνου «Μεγάλος Πασάς» στην κατεχόμενη Λευκωσία.
Το θέμα με τα οδοφράγματα είναι εξόχως πολιτικό, αν και είχαν κλείσει προσωρινά για λόγους δημόσιας υγείας. Η «νταβατζίδικη» στάση του Ερσίν Τατάρ, ο οποίος επιθεώρησε την επαναλειτουργία στις 4 Ιουνίου, δείχνει πως ουδόλως ενδιαφέρει το ψευδοκράτος αν οι Ελληνοκύπριοι «επισκεφτούν» τα κλεμμένα σπίτια τους, αλλά αν αναζωογονήσουν -ξανά- το εμπόριο στα κατεχόμενα, που είναι σε αρκετά μεγάλη κρίση απόρροια του τι συμβαίνει με την τουρκική λίρα. Ο Τατάρ θεάθηκε, λοιπόν, να βολτάρει στην κατεχόμενη πλευρά του οδοφράγματος της οδού Λήδρας, στο ιστορικό κέντρο της Λευκωσίας, να χαιρετά τους καταστηματάρχες, σαν να τους έλεγε πως αυτός άνοιξε τα καταστήματα, για να μην πεινάσουν.
Από την άλλη πλευρά του οδοφράγματος, το ζήτημα αντιμετωπιζόταν διαφορετικά. Μια συγκεκριμένη μερίδα Ελληνοκυπρίων γιόρταζε την επαναλειτουργία των σημείων διέλευσης σαν να λύθηκε το κυπριακό πρόβλημα. Δεν έβρισκαν τίποτα κακό στο ότι οι Τουρκοκύπριοι τους «υποδέχονταν» στον ίδιο τους τον τόπο με κόκκινα χαλιά και… λουκουμάδες (δύο καλοντυμένες κοπέλες στήθηκαν στη Λήδρα για να κεράσουν τους πρόσφυγες) και άρχισε πάλι μια συζήτηση που εργαλειοποιεί τις ανθρώπινες σχέσεις, απέναντι στην ιστορική αλήθεια και την παρούσα πραγματικότητα. Άλλοι δε, πιο ειλικρινείς, έσπευσαν να γεμίσουν τ’ αμάξια με φτηνή βενζίνη ή ετοίμασαν τα ρέστα τους για τους κουλοχέρηδες των φανταστικών καζίνων, που κτίστηκαν στα συντρίμμια της ζωής των συμπατριωτών τους.
Όσοι δοκίμασαν να σχολιάσουν πως είναι εξευτελισμός να πανηγυρίζεις την κανονικοποίηση της διχοτόμησης, καθώς ουσιαστικά το άνοιγμα των οδοφραγμάτων σημαίνει την εξοικείωση με το στάτους κβο και την κατοχή, τη δημιουργία «συνόρων» και την αναγνώριση των κατοχικών αρχών, δέχτηκαν σωρεία επιθέσεων με κύρια κατηγορία πως δεν θέλουν λύση και επανένωση του νησιού. Τις ώρες, λοιπόν, που το κατοχικό καθεστώς των Ερντογάν – Τατάρ συνεχίζει τον εποικισμό της περίκλειστης πόλης της Αμμοχώστου, στην παλιά Λευκωσία χόρευαν και τραγουδούσαν για το άνοιγμα των οδοφραγμάτων. Ανήμποροι και μη θέλοντας να καταλάβουν πως το άνοιγμα των οδοφραγμάτων συμβάλλει στην οριστικοποίηση της διχοτόμησης, στη νομιμοποίηση της κατοχής.
