του Διδύμιου
Όλοι μίλησαν για μικρομεγαλισμό. Ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ εμφανίστηκε υπερφίαλος και αλαζονικός και κατηγορήθηκε για…θεσμική ασέβεια με τους όρους που θέτει στην κυβερνησιμότητα.
Ρυθμιστής το τρίτο κόμμα. Που λέει ναι σε κυβερνητική συνεργασία στα λόγια, αλλά με λεόντειους όρους που δυναμιτίζουν την όποια απόπειρα. Ένας Ανδρουλάκης που σπρώχνει τα πράγματα στο αδιέξοδο, που αυτοαναιρείται και εκβιάζει. Που θέλει από κομπάρσος να γίνει πρωταγωνιστής. Ο τέλειος οπορτουνισμός.
Βάζει όλα του τα λεφτά την πρώτη κάλπη γιατί ξέρει ότι στη δεύτερη κινδυνεύει. Με τα μειωμένα ποσοστά που εμφανίζει στις δημοσκοπήσεις και γνωρίζοντας ότι ένα μονοψήφιο νούμερο την πρώτη Κυριακή θα τον βγάλει απ’ το παιχνίδι αλλά και θα τον βάλει σε εσωκομματική περιδίνηση, προσπαθεί να τρέξει, να φανεί ότι είναι ρυθμιστής. Ο λόγος εμφανής. Οι 40 βουλευτές της πρώτης κάλπης θα έχουν γίνει 20 την δεύτερη.
Όλα δείχνουν ότι δεν θέλει κυβέρνηση συνεργασίας. Θα προτιμούσε αυτοδύναμη ΝΔ και αυτός αντιπολίτευση. Του αρκεί το…τρίτη δύναμη. Αρχηγός, η σφραγίδα του κόμματος, το ‘’παρεάκι’’ και όλα καλά. Αλλά δεν του βγαίνει. Γιατί η μετα-Τέμπη περίοδος είναι αλλιώς και η αυτοδυναμία και στις δεύτερες κάλπες δεν φαίνεται.
Κυβέρνηση, ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και πασοκικές γραφίδες όπως και εσωκομματικοί του αντίπαλοι, τον πιέζουν να γίνει σαφής στο όνομα του πολιτικού προσώπου- πρωθυπουργού που προτείνει. Τον…εκθέτουν στο δημόσιο λόγο, του υπενθυμίζουν ότι οι ψηφοφόροι βγάζουν πρωθυπουργό, ότι το…ούτε, ούτε δεν είναι θέση. Δεν δηλώνει ποιόν κυβερνητικό εταίρο προτιμά, ζητά ισχυρό ποσοστό, χωρίς να δείχνει πρόσωπο που θα είναι ο κυβερνήτης της χώρας.
Ο ισαποστακισμός επιστρέφει. Αλλά τώρα γίνεται εξίσωση μ’ έναν άγνωστο ακόμα. Ποιος; Γιατί είθισται ο αρχηγός του πρώτου κόμματος να γίνεται πρωθυπουργός. Αλλά ο Ανδρουλάκης περιγράφει ένα χαοτικό μετεκλογικό αφήγημα. Που ξέρει ότι δύσκολα θα γίνει. Πολλοί του επισημαίνουν ότι η τακτική του αυτή, ίσως του γυρίσει μπούμεραγκ. Και πάνε οι κεντρώοι κατευθείαν σε κυβέρνηση ή τον ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί εργαλειοποιεί την σίγουρη άρνηση που θα εισπράξει, οδηγώντας σε ακυβερνησία. Ζητάει την ψήφο χωρίς να γνωρίζουμε εκ των προτέρων τον πρωθυπουργό. Κι επιμένει σε μια λύση που ούτε η ΝΔ ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ θα την δεχτούν. Γιατί ο Μητσοτάκης που είναι πιο πιθανό να είναι ο νικητής, δεν θα δεχτεί συγκυβέρνηση την πρώτη Κυριακή και θα πάει σ’ εκλογές, μη δεχόμενος να μην είναι αυτός πρωθυπουργός.
Ίσως ο εσωκομματικός πόλεμος στο ΠΑΣΟΚ ξεκινήσει πολύ νωρίς, ακόμα και ενδιάμεσα στις δυο κάλπες, με απρόβλεπτες εξελίξεις. Τα σχόλια Λοβέρδου, η αιχμηρή απάντηση του κόμματος και τα κυκλοφορούντα νέα, ότι ο Μητσοτάκης δεν θα χρειαστεί το ΠΑΣΟΚ αλλά τους βουλευτές του, ίσως αλλάξουν την ατζέντα.
Οι όροι και οι προϋποθέσεις Ανδρουλάκη, ξοδεύουν πολύτιμο πολιτικό κεφάλαιο απ’ το ΠΑΣΟΚ. Όσο πιο ασαφείς και δυσβάσταχτοι, τόσο πιο δύσκολη κάνουν μια συγκυβέρνηση. Νομίζουν ότι με το … ούτε, ούτε θα απεγκλωβιστούν. Τακτική σκαντζόχοιρου. Όσο κι αν τους στοιχειώνει η συγκυβέρνηση με Σαμαρά και το κόστος της. Νομίζουν ότι εξηγώντας μετά, ότι εμείς θέλαμε, οι άλλοι αρχηγοί όχι, θα γίνουν πειστικοί. Δεν θα διασωθούν. Θα συνθλιβούν στη δεύτερη κάλπη. Και θα τρέχουν να διασώσουν και την καρέκλα τους. Και γι’ αυτό προσπαθούν να σχοινοβατήσουν σε δυο ανέφικτα, να μην μπουν σε κυβέρνηση αλλά και να μην χρεωθούν το αδιέξοδο. Έτσι τείνουν το χέρι, ξέροντας ότι οι άλλοι δεν θα το δεχτούν. Η πιο έντεχνη υπεκφυγή.
Μυωπικές ‘’πασοκικές ‘’πολιτικές . Που μικραίνουν το κόμμα, ενώ ακόμα παλεύει για την επιβίωσή του. Αλλά αυτό δεν είναι πολιτική ούτε μικροπολιτική. Είναι…παπατζιλίκι.
Ας πάει κι όπου βγει.
