του Αναστάση Μπαλτατζή
Κάτι παραπάνω από ένας χρόνος έχει περάσει από την δολοφονία του 19χρονου τότε Άλκη Καμπανού, με την δίκη των υπευθύνων να βρίσκεται αυτές τις μέρες σε εξέλιξη. Ένα χρόνο πριν σύσσωμος ο αθλητικός –και όχι μόνο- κόσμος καταδίκαζε το γεγονός που είχε έρθει ως κορύφωση στα εντεινόμενα την τελευταία τουλάχιστον πενταετία περιστατικά οπαδικής βίας που ως απότοκο τους είχαν τουλάχιστον ακόμα δύο νεκρούς, πολλούς τραυματίες, με τις εικόνες των οπαδικών συγκρούσεων εντός και εκτός γηπέδων να κάνουν τον γύρο του κόσμου και να προβάλλουν θλιβερές καταστάσεις. Κι αν κάποιοι πίστεψαν ότι με τη δολοφονία του Άλκη ο κόμπος είχε φτάσει στο χτένι και ίσως μπορούσε να γίνει η αρχή για να αντιστραφεί η κατάσταση, φαίνεται να λογάριαζαν χωρίς τον ξενοδόχο.
Οι ενδογηπεδικές συνθήκες φέτος προμήνυαν το πιο συναρπαστικό πρωτάθλημα των τελευταίων ετών με τρεις, ίσως και τέσσερις ομάδες να έχουν ελπίδες να το κατακτήσουν στην αρχή της τελικής του φάσης, των πλέι οφ. Όλα αυτά χάνουν όμως το νόημα τους μπροστά σε όσα γίνονται τις τελευταίες μέρες.
Με αφορμή το θέμα επιλογής των διαιτητών έχει ξεσπάσει ένας επικοινωνιακός πόλεμος με μπαράζ συναντήσεων, δηλώσεων και ανακοινώσεων που ρίχνει λάδι στην φωτιά της οπαδικής βίας.
Η αρχή έγινε πριν από δύο πλέον εβδομάδες με την συνάντηση εκπροσώπων των έξι ομάδων που συμμετέχουν στα πλέι οφ, με τον Άγγλο αρχιδιαιτητή Στιβ Μπένετ και τον πρόεδρο της ΕΠΟ Τάκη Μπαλτάκο. Από την συνάντηση ούτε αναμενόταν να επιτευχθεί ούτε επιτεύχθηκε κάτι ουσιαστικό. Οι συμμετέχοντες συμφώνησαν ότι διαφωνούν, με κάποιους να αποχωρούν αθόρυβοι, άλλους με βαρυσήμαντες δηλώσεις και άλλους με αναπάντεχα δώρα (https://www.sport24.gr/football/karapapas-ekana-doro-mia-foysta-ston-mpaltako.9986839.html).
Κι αν η φετινή σεζόν αυτού του σίριαλ φάνταζε να έχει περάσει την κορύφωση της ήρθε το περιστατικό με τους μεθυσμένους (;) Πολωνούς διαιτητές που είχαν αρχικά οριστεί στον αγώνα της ΑΕΚ με τον Άρη και εν τέλει αντικαταστάθηκαν από Έλληνες να ανάψει εκ νέου τα πνεύματα. Ακολούθησε καταιγισμός δηλώσεων από τις άμεσα εμπλεκόμενες και μη ΠΑΕ, που κάθε μία έσπευσε να υπερασπιστεί την ηθική της ανωτερότητα και τον ξεπεσμό των αντιπάλων της. Το μοναδικό άλλωστε πρόβλημα του ελληνικού ποδοσφαίρου ήταν οι διεφθαρμένοι Έλληνες διαιτητές. Με την αρχή του διορισμού ξένων διαιτητών στα ντέρμπι πριν μερικά χρόνια όλα λύθηκαν. Φυσικά αυτό κάλυψε τα προσχήματα για ένα-δύο χρόνια. Μετά άρχισαν να είναι κι αυτοί κατώτεροι των περιστάσεων στην καλύτερη, και βαλτοί στην χειρότερη.
Βούτυρο στο ψωμί των οπαδικών στρατών που ψάχνουν αφορμή για να ξεσπάσουν. Η κατάσταση είναι λίγο πολύ γνωστή. Αναμένουν με ανυπομονησία τα δελτία τύπου των ΠΑΕ, τις ερωτήσεις των δημοσιογράφων, τις απαντήσεις των προπονητών, τις δηλώσεις των μεγαλομετόχων. Αλλάζουν κανάλι για να ακούσουν την κρίση του τηλεδιαιτητή της αρεσκείας τους για τις «αμφισβητούμενες» φάσεις της αγωνιστικής, για να επιβεβαιώσουν το αίσθημα αδικίας που τους καλλιεργούν. Κι αν η εικόνα αυτή είναι γνώριμη τα τελευταία χρόνια η κατάσταση έχει γιγαντωθεί. Ως εκ τούτου τα περιστατικά βίας έχουν ξεπεράσει του τελευταίους μήνες κάθε προηγούμενο.
Μόνο τις τελευταίες μέρες έχουν δεχτεί επίθεση με ρόπαλα οπαδοί του Ηρακλή στην Θεσσαλονίκη, το ίδιο και οπαδοί του ΠΑΣ στα Γιάννενα, με τον έναν μάλιστα να νοσηλεύεται σε κρίσιμη κατάσταση. Από ανήλικους οπαδούς του Παναθηναϊκού αφαιρέθηκαν τα διακριτικά της ομάδας τους από επίσης ανήλικους, ενώ στο Πανθεσσαλικό –μακριά από τα φώτα των «μεγάλων ομάδων»- ο αγώνας ανάμεσα στην τοπική Νίκη και την Α.Ε. Λάρισας διακόπηκε ύστερα από εισβολή των οπαδών των φιλοξενούμενων στην αντίπαλη κερκίδα.
Μέσα σε όλα αυτά η Πολιτεία φοβούμενη ότι δεν μπορεί να διασφαλίσει την διεξαγωγή ενός τελικού κυπέλλου εκτός του Λεκανοπεδίου, με την πρόφαση να τον προσφέρει στην ομογένεια και αφού τον ταξίδεψε μέσω Αγγλίας, Γερμανίας και Αυστραλίας, τον όρισε στην Κύπρο μία ημέρα πριν από τις εκλογές της 21ης Μαΐου. Κι αυτό εφόσον συναινέσει βέβαια η κυπριακή αστυνομία…
Η κατάσταση στο ελληνικό ποδόσφαιρο δείχνει ότι έχει ξεφύγει πλέον από τον έλεγχο των εμπλεκομένων. Επειδή όμως μέσα σε τέτοιες καταστάσεις πρέπει να αναφέρουμε τις φωτεινές εξαιρέσεις, οι προπονητές των δύο ομάδων που φαίνεται ότι θα διεκδικήσουν μέχρι τέλους τον τίτλου του πρωταθλητή διασώζονται από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Η αναφορά φυσικά για τον «δικό μας» Ιβάν Γιοβάνοβιτς και τον «αβάφτιστο» ακόμη Ματίας Αλμέιδα, οι οποίοι είναι από τους λίγους που κρατάνε ψηλά την σημαία του υγιούς αθλητισμού.
