Γράφει ο Ξενοφών Μπρουντζάκης από Το Ποντίκι
Αλήθεια, τι ακριβώς συμβαίνει με την Αλβανία; Είναι η υπόθεση Μπελέρη μόνο μια διεκδίκηση των παραθαλάσσιων οικοπέδων της Χιμάρας την οποία έχει βάλει στο μάτι η κυβερνητική αλβανική μαφία;
Μήπως αυτή η γκανγκστερική ενέργεια της αλβανικής κυβέρνησης εντάσσεται στο πλαίσιο ενός ευρύτερου σχεδιασμού που δεν συντελείται στα Τίρανα αλλά στην Άγκυρα; Μήπως η υπόθεση Μπελέρη αποτελεί μέρος ενός ευρύτερου σχεδιασμού που την συνδέει δεξιοτεχνικά με την ΑΟΖ και την προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης; Με δυο λόγια, η εμπλοκή Ερντογάν σε όλη την πολιτική της Αλβανίας απέναντι στην Ελλάδα είναι ξεκάθαρη και δεν χρειάζεται να γίνει μάντης κανείς για να το καταλάβει. Μήπως η Αλβανία έχει αρχίσει να θέτει ζητήματα προσθετικά αλλά Τούρκα;
Όπως και να έχει, η Ελλάδα παρά τις σχετικές αντιδράσεις της, μοιάζει αμήχανη απέναντι στην υπόθεση Μπελέρη και περισσότερο ανυπόμονη στην υπόθεση της ΑΟΖ έναντι της Αλβανίας η οποία δεν φαίνεται να σκάει. Δεν μπορούμε παρά να εικάσουμε ποια θα είναι τα επόμενα βήματα αυτού του αλβανοτουρκικού σχεδιασμού.
Αυτό που αποδεικνύεται ως τώρα, είναι ότι η Τουρκία συνδυάζει την διείσδυσή της στα Βαλκάνια με τρόπο τέτοιο ώστε να θέτει ταυτόχρονα και πρόσθετες σκοτούρες στην Ελλάδα όπως στην περίπτωσή μας μέσω Αλβανίας.
Η ΕΕ από τη μεριά της δεν έδειξε να σκοτίζεται ιδιαίτερα για την καταπάτηση των ατομικών δικαιωμάτων του Μπελέρη, των δικαιωμάτων της ελληνικής μειονότητας στην Αλβανία αλλά και το επίπεδο δημοκρατίας που έχει …κατακτήσει η «φίλη» χώρα.
Εδώ δεν θα αντισταθώ στον πειρασμό να τονίσω προφανή πράγματα. Όπως ότι όλη η οικονομία της Αλβανίας εδώ και τριάντα χρόνια στηρίχτηκε και εν μέρη στηρίζεται στην Ελλάδα, ότι η Αλβανία οικοδομήθηκε με ελληνικά χρήματα. Ότι η ελληνική πολιτική απέναντι στην χώρα αυτή υπήρξε ελλιπής και ότι αυτό που κέρδισε η Ελλάδα από την αλβανική μεταναστευτική επέλαση είναι να κατηγορηθεί ότι οι ευαίσθητοι Aλβανοί πολίτες βίωσαν ρατσισμό συν το ότι κληρονομήσαμε ως αντιστάθμισμα τις …κοινωφελείς δράσεις της αξιόλογης αλβανικής μαφίας.
Στο δια ταύτα, στην περίπτωση της Αλβανίας, το παρωχημένο ανέκδοτο «Αλβανός τουρίστας» αντικαταστάθηκε με το «αλβανικό κράτος δικαίου». Η δημοκρατία είναι ένα ευγενές πολίτευμα το οποίο προϋποθέτει συγκεκριμένες πολιτισμικές αναφορές για να λειτουργήσει. Δεν εφαρμόζεται όπου να ‘ναι, δεν είναι πολίτευμα «παντός καιρού». Όπως δεν εφαρμόστηκε στο Ιράκ ή στο Αφγανιστάν, έτσι δεν μπορεί να εφαρμοστεί και όπου να’ναι.
Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι ότι η Αλβανία ασκεί πολιτική με μεθοδεύσεις Χότζα. Είναι ότι η Ελλάδα της αφήνει την πρωτοβουλία των κινήσεων και τρέχει πίσω της, λες και είναι πρωτοφανές η Αλβανία να γράψει εκεί που γράφει τα λεγόμενα «ανθρώπινα δικαιώματα». Η Ελλάδα δεν πρέπει να πολιτεύεται ως χώρα με τις αφέλειες των δικαιωματιστών. Αλήθεια, τώρα μπορεί κανείς να δώσει βάση σε ανοησίες που ζητούν από την Αλβανία να γίνει «κράτος δικαίου»;
Ωστόσο, υποθέτουμε ότι η Ελλάδα διαθέτει και ισχύ και τρόπους να απαντήσει πειστικά στην Αλβανία…
*******
