του Λάζαρου Μαύρου από την Σημερινή της Λευκωσίας
ΧΡΗΣΙΜΗ συνήθεια της στήλης, εδώ και τέσσερεις δεκαετίες που χαίρει της εμπιστοσύνης της ΣΗΜΕΡΙΝΗΣ, είναι ίσως η πρωτοχρονιάτικη παράθεση του ετήσιου… Λογαριασμού Κερδο-Ζημιών. Για εκείνα που, κατά τη γνώμη μας, συναποτελούν διαχρονικά τα σημαντικότερα του συλλογικού μας βίου. Και στα οποία κάθε χρόνο μετράμε είτε κέρδη που επιτεύχθηκαν είτε ζημιές που προστέθηκαν. Στο μέτρημα και οι ζημιές που αποφεύχθηκαν. Αλλά και τα διαφυγόντα κέρδη που θα μπορούσαν να συναριθμήσουν οι… λογιστές στις στήλες καταχώρησης των μεγάλων ζητημάτων του τόπου. Με πρωτεύον, πάντα βεβαίως, το μαράζι – τον καημό και την έγνοια της εθνικής υπόθεσης της πατρίδας:
ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ Πρωτοχρονιά στην βιαίως διχοτομημένη από τους Τούρκους κατακτητές πατρίδα. Προστέθηκε, δυστυχώς, άλλο ένα έτος συνεχιζόμενης τουρκικής κατοχής. Μισό ήδη αιώνα μονιμοποιείται. Εμπεδώνεται, τσιμεντώνεται, ανεμπόδιστη, ανενόχλητη και ατιμώρητη η διχοτόμηση: Η τουρκική στρατιωτική κατοχή στα σκλαβωμένα από τα στρατεύματα του Αττίλα 1974, βόρεια ελληνικά εδάφη της Κύπρου. Στην Κερύνεια μας, στην Μόρφου μας, στην Αμμόχωστό μας, στην Καρπασία μας, στις τουρκοκρατούμενες περιοχές των επαρχιών μας Λευκωσίας και Λάρνακας.
– Τουρκική κατοχή, η οποία επιμόνως απαιτεί, ανυποχώρητα, όχι μόνο τους ήδη ισχύσαντες όρους καθημερινής αποδοχής της, ως «στάτους κβο», αλλά, πάνω απ’ όλα, αναμένει και την τελική ελληνική υπογραφή για τη νομιμοποίησή της. Δηλαδή:
– Ο ηττημένος Ελληνισμός να υπογράψει την οριστική συνθηκολόγηση και την υποταγή του στον Κατακτητή.
– Αποδεχόμενος και νομιμοποιώντας τον Κατακτητή και την υποτελή στην Άγκυρα διοίκηση του παράνομου ψευδοκράτους, ως εξίσου και ισοτίμως και ίσου καθεστώτος «πολιτικής ισότητας» και συγκυριαρχικώς νόμιμο και συνεταιρικώς συνιδιοκτήτη ολόκληρης της Κύπρου. Στο έδαφος, στη θάλασσα, στον αέρα και στη διεθνή της υπόσταση.
ΠΕΝΗΝΤΑ ήδη χρόνια μίας και μοναδικής, στην ουσία της, διαπάλης. Διαρκούς διακύβευσης. Στην οποία βρίσκεται μονίμως ο ηττημένος από Ιούλιο – Αύγουστο του 1974 Ελληνισμός. Στερούμενος έκτοτε, και εξ υπαίτιας υποκειμενικής αδυναμίας και ανικανότητας, μιαν οιανδήποτε Στρατηγική Απελευθέρωσης των σκλαβωμένων εδαφών του:
– Υποταγή ή Αντίσταση.
– Σε αυτές τις δύο λέξεις – έννοιες εντοπίζεται, με διαχρονική εγκυρότητα πληρέστατης και αναμφισβήτητης τεκμηρίωσης, η υπαρξιακή υπόσταση του Ελληνισμού στην Κύπρο. Και οι επιλογές των εν Λευκωσία και εν Αθήναις διαδοχικών ηγεσιών κατά την 50ετία 1974-2024: Εάν θα συνεχίσουν να αντιστέκονται ή θα υποταχθούν εν τέλει στις απαιτήσεις του κατακτητή.
Η ΕΜΦΥΛΙΑ προγονόθεν πανούκλα και η προδοσία στις κυπριακές Θερμοπύλες από την ανθελληνική Χούντα των Αθηνών προσέφεραν το 1974 δώρο στην Τουρκία την ευκαιρία να εισβάλει ανεμπόδιστη με τον Αττίλα στην Κύπρο.
– Απτό, φρικτό και στυγνό προγεφύρωμα για την σταδιακή επίτευξη τού σχεδιασθέντος, με πρόσκληση της αποικιοκρατικής Αγγλίας, από το 1957, στρατηγικού στόχου της Τουρκίας για «Επανάκτηση της Κύπρου». Ολόκληρης της Κύπρου.
ΑΠΑΛΛΑΧΘΗΚΕ μεν ο Ελληνισμός από την πρωταίτια και προδοτική Χουντική Δικτατορία της επταετίας 1967-1974. Απ’ τα δεινά του αντλώντας, αποδυνάμωσε τα εγχώρια εργοστάσια παραγωγής εμφύλιου μίσους. Ηττημένος όμως από τον τουρκικό επεκτατισμό στην Κύπρο, δεν κατόρθωσε έκτοτε να ανατρέψει την ήττα.
– Εξαναγκάστηκε να συρθεί σε ατέρμονες διαδικασίες συμβιβασμού με τους Κατακτητές, για «αμοιβαίως αποδεκτή λύση».
– Με πρωτεπιστάτες πάντα, ιθύνοντες στα παρασκήνια και αναγνωρισμένους κιόλας από τον ΟΗΕ ως καθ’ ύλην… αρμοδιότερους «pen-holders» τους κατ’ ουσίαν πρωταίτιους του Κυπριακού αποικιοκράτες Βρετανούς του Φόρεϊν Όφεως. Πρωταγωνιστές σε όλα ανεξαιρέτως τα έκτοτε «Σχέδια Λύσης». Τα οποία, μετά το επώνυμο Βρετανο-Αμερικο-Καναδικό Σχέδιο του 1978, φρόντισαν να φέρουν στη συνέχεια τα ονόματα των διαδοχικών Γ.Γρ. του ΟΗΕ:
– Βολιδοσκοπήσεις Βάλντχαϊμ, Δείκτες Κουεγιάρ, Δέσμη Ιδεών Γκάλι, Σχέδιο Ανάν μέχρι και το Πλαίσιο Γκουτέρες 2017.
– Με κοινό παρονομαστή την απαίτηση για ΥΠΟΤΑΓΗ του Ελληνισμού στις απαιτήσεις των Τούρκων, να καταστήσουν «Εκλιπούσα» την Κυπριακή Δημοκρατία. Και να την αντικαταστήσουν με ένα καθεστώς το οποίο θα νομιμοποιήσει με ελληνική υπογραφή τους Τούρκους «Αφέντες στον Βορρά και Συνέταιρους στον Νότο».
ΠΑΡ’ΟΛΗ όμως την επικράτηση πολιτικών συμβιβαστικού ενδοτισμού στις διαδοχικές διακυβερνήσεις Κύπρου και Ελλάδος κατά τη διάρκεια της 50ετίας και παρά τον κατήφορο των απανωτών υποχωρήσεων στις οποίες σύρθηκαν κατά τις εκάστοτε διαδικασίες των διαπραγματεύσεων, υπερίσχυσε μέχρι τώρα η Αντίσταση και όχι η Υποταγή:
– Ο Αττίλας δεν πέτυχε ακόμη να λάβει την τελική ελληνική υπογραφή για τη νομιμοποίησή του στην Κύπρο.
– Ο Απορριπτισμός της πλειοψηφίας του Ελληνισμού δεν επέτρεψε στον Ενδοτισμό της μειοψηφίας να το διαπράξει.
ΑΚΡΙΒΩΣ εδώ βρισκόμαστε Πρωτοχρονιά του νέου έτους 2024. Πάει ο παλιός ο χρόνος. Προστιθέμενος στην Αντίσταση και όχι στην Υποταγή. Στη στήλη των κερδών του ετήσιου λογαριασμού. Ακόμα ένα έτος, κατά τη διάρκεια του οποίου ο Ελληνισμός κατορθώνει τη διάσωση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Και ο Αττίλας αποτυγχάνει να την καταστήσει (με ελληνική υπογραφή Υποταγής) Εκλιπούσα. Οι μεθοδεύσεις, ωστόσο, δεν έχουν ανατραπεί. Ξανατρυπώνουν αναθερμαινόμενες με την ίδια πάντα διαιωνιζόμενη «συνταγή»…
ΩΣΤΟΣΟ κάποια πράγματα, ουσιώδους σημασίας, φαίνεται ότι συν τω χρόνω αλλάζουν. Ο υπ’ αριθμόν ένα, ο πρώτος και ο καθοριστικός παράγοντας στο Κυπριακό, η Τουρκία, βρίσκεται ήδη σε πορεία «μετεξέλιξής» της.
– Στην όλο και πιο επικίνδυνα και αιματηρώς ήδη ρέουσα διεθνή συγκυρία των εκατέρωθεν αντιπαρατασσομένων συσχετισμών ισχύος. Όπου, μεθοδικά, επίμονα και διακηρυγμένα η Άγκυρα επιδιώκει την εξασφάλιση εκείνων των ερεισμάτων, για να υλοποιήσει τους στρατηγικούς της στόχους ώστε ν’ αναδειχθεί νεο-οθωμανική ηγεμονία στην περιοχή. Και παγκοσμίως υπολογίσιμη, ως μία των μεγάλων δυνάμεων. Τούτο αποτελεί και την πηγή εκτράχυνσης των σχέσεών της, όχι μόνο με τις άλλες χώρες της περιοχής, αλλά και με τους συμμάχους της στο ΝΑΤΟ με πρώτες τις ΗΠΑ.
Η ΣΥΓΚΥΡΙΑ αυτή επιβάλλει στους «νουν έχοντας» των κυβερνήσεων Ελλάδος και Κύπρου, πρώτιστο εθνικό καθήκον την περαιτέρω ενδυνάμωση όλων ανεξαιρέτως των Συντελεστών Εθνικής Ισχύος του Ελληνισμού. Εσωτερικών και εξωτερικών.
– Είναι ευλογημένη, μέσα στους αιώνες, η εποχή μας, όπου ο Ελληνισμός δεν πάσχει και δεν απειλείται και δεν αλληλοσφάζεται από εμφύλια πάθη, εμφύλιους διχασμούς και εμφυλίους πολέμους.
– Διαθέτει σταθερό πολίτευμα και αναμφισβήτητης λαϊκής αποδοχής εκλελεγμένες κυβερνήσεις.
– Έχουσες την λαϊκή εντολή και το πανεθνικό καθήκον ισχυροποίησης των Δυνάμεων και των δυνατοτήτων πειστικής Αποτροπής των τουρκικών απειλών.
– Και αυτό σημαίνει, πρωτίστως και όλως ιδιαιτέρως, την ενδυνάμωση της Αμυντικής Θωράκισης της Κύπρου.
– Την επαύξηση της ισχύος της Εθνικής Φρουράς και της ΕΛΔΥΚ.
– Την επαναπροτεραιοποίηση, με αυξημένες μονάδες Αεροπορίας και Ναυτικού, του Δόγματος Ενιαίου Αμυντικού Χώρου Ελλάδος – Κύπρου.
– Και καρφωμένη πρωτίστως στο μυαλό του εκάστοτε Πρωθυπουργού του ελλα-δικού μας κράτους, την Κερύνεια μας.
– Και του εκάστοτε Προέδρου του κυπριακού μας κράτους, το Αιγαίο μας και την Θράκη μας.
Καλόν νέον έτος, Ελληνίδες και Έλληνες.
