Του δρα Στέφανου Μανώλη
Ένα σύνθημα από τους δόκιμους υπαξιωματικούς του Ναυτικού ήρθε για να ταράξει τα ‘ήρεμα’ νερά του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου. Πλην καθιερωμένων ενθελληνικών φωνών μειοψηφίας σε Ελλάδα και Κύπρο, κυρίως αριστερής ή νεοφιλελεύθερης-νεοταξικής ιδεολογίας, τα συνθήματα των δόκιμων του ναυτικού κατά την παρέλαση της 25ης Μαρτίου στην Αθήνα, ήταν και είναι καλοδεχούμενα από τη συντριπτική πλειοψηφία των απανταχού Ελλήνων.
Συζήτηση έγινε και γίνεται για τα δύο μέρη του συνθήματος, με μεγάλη μερίδα των όσων επικροτούν, να αφήνουν να νοηθεί ότι το Η Κύπρος είναι Ελληνική είναι αποδεκτό, αφού εκφράζει την πλειοψηφία των Ελλήνων, ενώ τέτοια συνθήματα αποτελούν μέρος της εκπαίδευσης των δοκίμων. Το δεύτερο μέρος Γ…η Τουρκία, υποστηρίζεται, δεν χρειαζόταν, αφού προκαλεί.
Είμαι από εκείνους που επικροτώ το σύνθημα, των δοκίμων του Ναυτικού, στο σύνολο του. Πιστεύω ότι το σύνθημα: Η Κύπρος είναι Ελληνική, Γ…η Τουρκία, όσο και να προκαλεί, είναι ολοκληρωμένο, ξεκάθαρο και έχει αποδέκτες. Το Η Κύπρος είναι Ελληνική, όταν ειδικά εκφέρεται από τον στρατό έχει τη σημασία του. Θυμίζει στο ίδιο το στράτευμα ότι μέρος της αποστολής του πρέπει να είναι η υπεράσπιση των απανταχού Ελλήνων, και ιδιαίτερα της Κύπρου, που έχει την ιδιαιτερότητα να μην είναι τμήμα της Ελλάδας, αλλά να κατοικείται και διοικείται από Έλληνες (νόμιμη κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας) που αποτελούν και τη νόμιμη πλειοψηφία στο νησί. Θυμίζει επίσης σε όσους διοικούν τον ελληνικό στρατό, με αποδέκτες σε Ελλάδα και Κύπρο, ότι στην Κύπρο υπάρχει εδώ και 50 χρόνια μια ανοιχτή πληγή που άνοιξε από ανικανότητα και προδοσία από μέρος των στρατιωτικών της τότε εποχής (Χούντα 1974), και ότι για να κλείσει, ίσως χρειαστεί ο στρατός κάποτε και όταν η συγκριτική του ικανότητα και συγκυρίες το επιτρέψουν, να επανορθώσει. Θυμίζει επίσης στην πολιτική ηγεσία σε Ελλάδα και Κύπρο, ότι η Κύπρος δεν είναι καθόλου μακριά για να μην θεωρείται ελληνική. Θυμίζει στην τωρινή και επερχόμενη ελληνική πολιτική ηγεσία ότι δεν πρέπει ποτέ ξανά να απεμπολίσει μέρη ελληνικά για χιλιάδες χρόνια, με συμπαγή ελληνικό πληθυσμό, όπως είναι η Κύπρος. Και στέλλει το μήνυμα στην εκάστοτε πολιτική ηγεσία πως η προδοσία του 1974 ήταν εκτός από στρατιωτική και πολιτική, και δεν πρέπει να επαναληφθεί, και ότι η ευθύνη για άρση της προδοσίας βαραίνει την εκάστοτε πολιτική και στρατιωτική ηγεσία μέχρι την απελευθέρωση.
Το Γ…η Τουρκία, όσο σκληρό και προκλητικό να είναι, είναι σωστό διότι έρχεται και συμπληρώνει το Η Κύπρος είναι Ελληνική. Δηλαδή το αν το πρώτο μέρος του συνθήματος απευθύνεται στις ευθύνες, καθήκον, αποστολή των ενόπλων δυνάμεων και της πολιτικής ηγεσίας σε Ελλάδα και Κύπρο, το δεύτερο μέρος του έρχεται και συμπληρώνει το ποιος εισέβαλε βάρβαρα, ποιος βίασε, κατέστρεψε, λεηλάτησε, ατίμωσε, και συνεχίζει… Θυμίζει ότι ακόμα και με τα εγχώρια λάθη, παραλείψεις, ανικανότητα και προδοσία, τίποτα δεν θα γινόταν το 1974 αν δεν υπήρχε μια βουλιμική, επιθετική, βάρβαρη δύναμη, που δεν είναι άλλη από την Τουρκία. Επομένως οι δόκιμοι έρχονται και θυμίζουν το αυτονόητο που για μερικούς ανάμεσα στον ελληνισμό δεν είναι αυτονόητο. Δεν υπάρχει άλλο κράτος που να απειλεί τον ελληνισμό με όλα τα μέσα, που επιτίθεται στον ελληνισμό με όλα τα μέσα, όσο η Τουρκία. Η Τουρκία είναι ο εχθρός των Ελλήνων εδώ και 1000 χρόνια, όχι διότι τα έφεραν οι συγκυρίες, αλλά διότι αυτός ο λαός, έθνος, πολιτική και στρατιωτική ηγεσία σύσσωμη ήταν, είναι, και όπως φαίνεται θα είναι απέναντι μας, με επιθετικές και επεκτατικές διαθέσεις. Άρα χρέος όλων μας, ηγεσίας και λαού είναι η αντίσταση στον εχθρό, κι αν ο συσχετισμός δυνάμεων και οι συγκυρίες κάποτε το επιτρέψουν, στην επίθεση να προβάλουμε οργανωμένη και μεθοδική αντεπίθεση.
Τέλος το Ναυτικό έρχεται να θυμίσει ότι ο ελληνικός λαός σε Ελλάδα και Κύπρο, είναι ναυτικός λαός. Από τα βάθη των αιώνων ο Έλληνας είναι συνυφασμένος με τη θάλασσα, είναι δίπλα στη θάλασσα, είναι στην θάλασσα. Δεν μπορεί ένας άλλος λαός της στέππας να θέλει να γίνει ο καινούργιος ιδιοκτήτης του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου, και ο Ελληνικός, ως θαλασσινός λαός να στέκεται απαθής…
Πανεπιστήμιο Εδιμβούργου
