Της Συντονιστικής Επιτροπής Λέσβου
Το μεταναστευτικό ζήτημα ταλανίζει επί μακρόν τη Λέσβο και αποτελεί μείζον πρόβλημα για την τοπική κοινωνία τα τελευταία έξι χρόνια. Η Λέσβος έγινε προνομιακό πεδίο δράσης παρασιτικών οικονομικών συμφερόντων, που έχουν επιστρατεύσει φιλόδοξους θεσμικούς και παραθεσμικούς παράγοντες σε Ευρώπη, Ασία και Αφρική, ΜΚΟ που δεν ιδρύθηκαν για να βοηθήσουν, αλλά για να βοηθηθούν και συμμορίες αποτελούμενες από εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου για τους οποίους ο παραβατικός παρασιτισμός είναι κανόνας επιβίωσης. Περιφερειακοί δρώντες επίσης, όπως η Τουρκία του Ερντογάν, προσβλέπουν σε γεωπολιτικά οφέλη, εργαλειοποιώντας το σύγχρονο δουλεμπόριο.
Η υποσχεσιολογία για αποσυμφόρηση και εκκένωση της Λέσβου από πρόσφυγες και μετανάστες και η συνεπακόλουθη απελευθέρωση του νησιού από την ιδιότυπη δουλεία και την παρακμή που του έχει επιβληθεί, παρ’ όλο που είναι αναγκαία για εθνικούς λόγους και δίκαιη έναντι των Λεσβίων, που επί αιώνες αντιμετωπίζουν τις προκλήσεις της νησιωτικότητας και της επιβίωσης στα σύνορα της Ελλάδας και της Ευρώπης, έχει μείνει γράμμα κενό. Η εξέταση των στοιχείων της Γενικής Γραμματείας Ενημέρωσης και Επικοινωνίας δείχνει ότι, η υποσχεθείσα τον Σεπτέμβριο του 2020, από τους κυρίους Χρυσοχοΐδη και Μηταράκη, εκκένωσή της από μετανάστες μέχρι το Πάσχα του 2021 δεν τηρήθηκε. Στις 07/05/2021 υπήρχαν 7.182 μετανάστες στη Λέσβο. Αποτελούν σήμερα δηλαδή το 8,5% του πληθυσμού του νησιού, ποσοστό υπερπολλαπλάσιο σε σχέση με οποιαδήποτε άλλη περιοχή της Ελλάδας. Παράλληλα, τον Ιούνιο του 2019, πριν τις εθνικές εκλογές, υπήρχαν 7.037 μετανάστες, λιγότεροι δηλαδή από όσους υπάρχουν σήμερα.
Το γράφημα της εικόνας 1 αποκαλύπτει και άλλες αλήθειες, ενδεικτικές των πρόχειρων χειρισμών του υπουργού Μετανάστευσης και Ασύλου κ. Μηταράκη. Έτσι λοιπόν εντοπίστηκαν τρία «ορόσημα» μειώσεων του πληθυσμού των διαμενόντων. Το πρώτο συμπίπτει με τα γεγονότα της Καράβας, όταν ο κ. Χρυσοχοΐδης έστειλε τα ΜΑΤ να διασφαλίσουν την κατασκευή μιας θηριώδους δομής στέγασης 22.000 εγκλωβισμένων. Η παλλαϊκή αντίδραση του λεσβιακού λαού ανέτρεψε τα σχέδιά τους και τους ανάγκασε, μαζί με τα ΜΑΤ, να αποσύρουν και χιλιάδες από τους εγκλωβισμένους. Εκτιμάται ότι η οριακή αυτή κατάσταση, που λίγο έλειψε να εξελιχθεί σε εμφύλια σύρραξη, ώθησε την κυβέρνηση στη φύλαξη των θαλασσίων συνόρων της χώρας από τους ενορχηστρωτές του σύγχρονου δουλεμπορίου, παρά τις περί του αντιθέτου πιέσεις της ΕΕ.
Το δεύτερο ορόσημο συμπίπτει με την πυρκαγιά που έκαψε ολοσχερώς το ΚΥΤ της Μόριας. Κατάλαβαν τότε οι κυβερνώντες ότι κινδυνεύει να καταρρεύσει το οικοδόμημα του μεταναστευτικού και ότι είχε δημιουργηθεί η «ικανή και αναγκαία συνθήκη» για μια ανεξέλεγκτη ανάφλεξη και αναγκάστηκαν εκ νέου να μειώσουν τον αριθμό των εγκλωβισμένων. Το τελευταίο ορόσημο αποτελεί ο Φλεβάρης του 2021, όπου ο λεσβιακός λαός πραγματοποιώντας νέες κινητοποιήσεις, έδειξε την ετοιμότητά του να αντισταθεί στα σχέδια αυτών που θεωρούν ότι θα εξαντλήσουν την αντιμετώπιση της μεταναστευτικής κρίσης μεταξύ Ευρώπης και Ασίας-Αφρικής πάνω σε πέντε ελληνικά νησιά. Η αντίδραση εκφράστηκε με την αντίθεση στην κατασκευή της σχεδιαζόμενης υπερδομής στη Βάστρια και στο περιβόητο Σύμφωνο για το Άσυλο και τη Μετανάστευση. Και στις τρεις περιπτώσεις λοιπόν η δυναμική αντίδραση οδήγησε σε μερική αποσυμφόρηση.
Από τα παραπάνω φαίνεται ότι δεν υφίσταται στρατηγικός σχεδιασμός στην αντιμετώπιση του μεταναστευτικού προβλήματος, παρά μόνο μια ad hoc διαχείριση πολιτικού κόστους, με αναδιπλώσεις προκειμένου να αποφευχθούν «μη αναστρέψιμες καταστάσεις». Παρατηρώντας παράλληλα αυτά που διαδραματίζονται στη Χίο και στη Σάμο, διαπιστώνεται ότι το βασικό κίνητρο αποσυμφόρησης είναι η χειραγώγηση των νησιωτών με απώτερο σκοπό την, άνευ αντιδράσεων, δημιουργία των υπερδομών. Το μέγεθος των σχεδιαζόμενων δομών δηλαδή φανερώνει το εφήμερο της αποσυμφόρησης. Υπό αυτό το πρίσμα, εφόσον στα 200 αξιοποιήσιμα στρέμματα του προσωρινού καταυλισμού του Μαυροβουνίου χωράνε 10.000 άνθρωποι, στα 565 στρέμματα της σχεδιαζόμενης υπερδομής μπορούν να χωρέσουν έως και 28.000. Μια πόλη με πληθυσμιακό μέγεθος αντίστοιχο της Μυτιλήνης περίπου δηλαδή η οποία θα καλύπτει έκταση όσο το 30% της Μυτιλήνης όπως φαίνεται και στην εικόνα 2.
Ενώ στήνονται λοιπόν επικοινωνιακές φιέστες, όπως αυτή στις 07/05/2021 για το κλείσιμο του δημοτικού καταυλισμού του Καρά Τεπέ, όπου ο κ. Μηταράκης δήλωσε ότι ο αριθμός μεταναστών στα νησιά θα εκμηδενιστεί εν τέλει, από την άλλη χρηματοδοτείται με 297 εκατομμύρια ευρώ το χτίσιμο πλήρως λειτουργικών πόλεων ανθρώπων που, κάποιων εκ των οποίων η ριζοσπαστικοποίηση, υπό την καθοδήγησή του τουρκικού επεκτατικού μηχανισμού, θα αποτελεί σημαντική διασυνοριακή απειλή στο διηνεκές. Και παρά την επικοινωνιακή ομοβροντία παραπληροφόρησης από μέσα ενημέρωσης τοπικής και εθνικής εμβέλειας οι Λέσβιοι, που ζούνε καθημερινά την υφιστάμενη κατάσταση, αδυνατούν να πιστέψουν τις κίβδηλες υποσχέσεις και δεν φαίνονται διατεθειμένοι να δεχθούν το ζοφερό μέλλον που σχεδιάζουν τρίτοι για τα παιδιά τους. Συναίνεση της τοπικής κοινωνίας λοιπόν στην κατασκευή υπερδομής, όπως ζητά η ΕΕ, στο μνημόνιο κατανόησης που υπέγραψε με την ελληνική κυβέρνηση τον Δεκέμβριο του 2020, δεν υπάρχει. Και δεν υπάρχει ούτε πολιτική νομιμοποίηση από την τοπική αυτοδιοίκηση του νησιού μιας και ο δήμος Δυτικής Λέσβου, στα εξωτερικά όρια του οποίου βρίσκεται η Βάστρια, και η περιφέρεια Βορείου Αιγαίου, δεν εγκρίνουν την κατασκευή οποιασδήποτε υπερδομής, ενώ ο δήμος Μυτιλήνης την ενέκρινε με ισοψηφία μετά από ένα μπαράζ κανονιστικών παλινωδιών κατά τη διάρκεια ενός μαραθωνίου δημοτικού συμβουλίου το οποίο έχει καταγραφεί στη λεσβιακή συλλογική μνήμη ως παράδειγμα φαρισαϊσμού προς αποφυγή.
Εκτιμάται ότι, σε περίπτωση που επιχειρηθεί η κατασκευή της εν λόγω δομής, η αντίδραση της λεσβιακής κοινωνίας θα είναι εκ νέου πάνδημη και δυναμική, ενώ η κλεψύδρα της ανοχής για την οριστική επίλυση του προβλήματος «στερεύει» επικίνδυνα. Σε μια κοινωνία μπορεί να επιβληθεί μόνο ό,τι αυτή είναι σε θέση να ανεχθεί. Οι Λέσβιοι φαίνεται να γνωρίζουν καλά πλέον αυτή την αλήθεια.
g
