του Αναρμόδιου Θρακός
http://anarmodios.wordpress.com
Αν κρίνω από την δική μας πλατεία εδώ του Λευκού Πύργου, και πάνω κάτω τα ίδια μάλλον ισχύουν και στο Σύνταγμα, το “κίνημα των πλατειών”, το κίνημα των Αγανακτισμένων των πλατειών, σχεδόν πια δεν υπάρχει. Ενώ ένας από τους πρώτους στόχους του ήταν να διατηρηθεί και να παραμείνει με μόνιμη παρουσία στις πλατείες.
Η έκρηξη του κινήματος των ελληνικών πλατειών αναπόφευκτα πυροδότησε μια συζήτηση για το πως μπορεί να «μεταφραστεί» η κοινωνική τους δυναμική σε πολιτική δύναμική ικανή να ανατρέψει το επικίνδυνο πλέον για την Ελλάδα και τους Έλληνες, καθεστώς της ύστερης μεταπολίτευσης.
Έπειτα από κάλεσμα στο φέισμπουκ και στα άλλα κοινωνικά μέσα, πολλές χιλιάδες Αγανακτισμένων διαδηλώνουν ειρηνικά στις κεντρικές πλατείες πολλών ελληνικών πόλεων. Στο Σύνταγμα, οι εκτιμήσεις θέλουν το πλήθος να είναι 20.000, αρκετές χιλιάδες συγκεντρώνονται στην πλατεία του Λευκού Πύργου στη Θεσσαλονίκη.
του Γιώργου Ρακκά
Άρδην τ. 86 (Ιούνιος – Αύγουστος 2011)
Σ’ αυτά του τα στοιχεία μοιράζεται πολλά κοινά με τα άλλα λαϊκά κινήματα που συνταράσσουν πολλά σημεία του πλανήτη: Από τη Λατινική Αμερική (τους Ζαπατίστας1, τους ιθαγενείς της Βολιβίας2, ή το βολιβαριανό κίνημα στη Βενεζουέλα3), στη Μέση Ανατολή και κυρίως στην αιγυπτιακή επανάσταση4, μέχρι τα κινήματα των αγροτών στην Ινδία5.
Ας καταθέσουμε κάποια πράματα ως εισαγωγή: Η παρούσα κινητοποίηση διαμαρτυρίας στο Προεδρικό είναι η μεγαλύτερη, μαζικότερη, βαθύτερη και ευρύτερη ΜΗ κομματική, αυθόρμητη αντιπολιτευτική σειρά διαμαρτυριών στη νεώτερη ιστορία της Κύπρου – ίσως και σε ολόκληρη την ιστορία μας. Ακόμα δεν έχει συγκροτηθεί ως Κίνημα, αλλά εμπεριέχει αυτή τη δυνατότητα.
Τώρα που φαίνονται τα πράγματα στην ελληνική κοινωνία να ζεσταίνονται περισσότερο, είναι χρήσιμο να κάνουμε μια προληπτική κουβέντα. Αλλά, νομίζουμε ότι αυτό το κείμενο δεν έχει ενδιαφέρον μόνο γι’ αυτό καθεαυτό που λέει ο τίτλος του. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι μεγαλύτερη σημασία έχει ο τρόπος συζήτησης του θέματος.