πολιτισμός

Για τη σύντομη θητεία του Βέλγου καλλιτέχνη Γιαν Φαμπρ Του Σταύρου Πνευματικάκη από τη Ρήξη φ. 122 Περισσότερο εξοργιστική, ακόμη κι από την συνέντευξη του Γιαν Φαμπρ, ήταν η επιστολή…

Ανοιχτή Επιστολή του Χρήστου Λεοντή προς τον Υπουργό Πολιτισμού   Καθηγητή του Πολυτεχνείου κύριο Μπαλτά Κύριε Υπουργέ   Οι επιλογές σας, –δεν νομίζω ότι μπορεί να είναι μνημονιακή υποχρέωση– σε πρόσωπα…

Η μεγάλη απογοήτευση της υπουργίας του Ν. Ξυδάκη Του Κώστα Σαμάντη από τη Ρήξη φ. 116 Το καλοκαίρι που ακολούθησε τα όσα δυσάρεστα συνέβησαν με την προκήρυξη του δημοψηφίσματος (κλείσιμο…

Του Σπύρου Κουτρούλη

από τη στήλη του στην εφημερίδα Ρήξη (φ.81) 30μέρες, σχόλια για την πολιτική και τον πολιτισμό

Ο Γιάννης Τσαρούχης με το έργο και τις σκέψεις του μας απάντησε στα ερωτήματα: Πώς μπορείς να αποδέχεσαι κριτικά και γόνιμα τον μοντερνισμό και την πρωτοπορία και συγχρόνως να έχεις χωνεύσει κάθε ζωντανό στοιχείο της σύνθετης παράδοσης μας, πώς μπορείς να διαλέγεσαι με την οικουμενικότητα και συγχρόνως να διασώζεις τον εαυτό σου, πώς μπορεί να είσαι Βαλκάνιος και συγχρόνως Ευρωπαίος, πώς να διακρίνεις την ξενολατρία από την ξενοφοβία.

του Κώστα Σαμάντη από τη Ρήξη που κυκλοφορεί

Αυτή τη χρονιά περισσότερο παρά ποτέ, κυρίως οι νέοι δημιουργοί, επιλέγουν να μνημονεύουν παραδοσιακούς λόγιους της χώρας μας.  Μια προσεκτική παρατήρηση, στα δρώμενα του ελληνικού θεάτρου την τρέχουσα περίοδο, δείχνει μια αυξημένη προτίμηση σε έργα των Παπαδιαμάντη (τρία τον αριθμό), Βιζυηνό (επίσης τρία), Βιτσέντζο Κορνάρο, Σκαρίμπα, Καζαντζάκη. Το Εθνικό μάλιστα, το οποίο ανεβάζει τον Κόκκινο Βράχο του Ξενόπουλου, έχει ήδη προπωλήσει αρκετές από τις επόμενες παραστάσεις.  Στο κλίμα αυτό εντάσσεται και η Κατάσταση Πολιορκίας με λόγια του Μ. Νταρουίς και του Δ. Σολωμού, που ανεβάζει η Ομάδα [nomaδes] artcore.