Του Γιώργου Καραμπελιά
Η ελληνική κοινωνία, στο έπακρο απελπισμένη, βρίσκεται προς αναζήτηση του ισχυρού άνδρα ή της γυναίκας που θα της επιτρέψει να ταυτιστεί φαντασιακά με κάποια ισχυρή εξουσία, η οποία θα της δώσει επιτέλους την αίσθηση μιας ισορροπίας και μίας τάξης. Από την αρχή της κρίσης, στις πλατείες και στις συζητήσεις των «καθημερινών ανθρώπων», μπορούσε κανείς να διαγνώσει το ισχυρό αίτημα, διατυπωμένο με χιλιάδες τρόπους, για έναν «ηγέτη», για μια επί τέλους ισχυρή εξουσία που θα βάλει τέρμα στην «κομματοκρατία» και τη ρεμούλα, θα αντιμετωπίσει τους «τοκογλύφους» και «θα απελευθερώσει» την Ελλάδα από τους ξένους ληστές. Γι’ αυτό και τα δεκάδες ή χιλιάδες σχέδια επί χάρτου για αλλαγή του Συντάγματος ‒προς την κατεύθυνση της περιστολής της νομοθετικής εξουσίας και την ανάδειξη ισχυρού εκτελεστικού βραχίονα‒ που κυκλοφορούσαν αφειδώς στο εσωτερικό των αγανακτισμένων, παράλληλα βεβαία με άλλες θετικές προτάσεις για ενίσχυση της άμεσης δημοκρατίας.
Οι Έλληνες αναζητούσαν έναν «ηγέτη», σε μια εποχή «λειψανδρίας». Ας θυμηθούμε ότι προτάθηκαν ή αυτοπροτάθηκαν πολλοί, όπως ο Βγενόπουλος και άλλοι, μόνο που βέβαια ήταν πολύ αχαμνοί για έναν τέτοιο ρόλο. Αρκετοί μάλιστα ετοιμάστηκαν να φορέσουν το δίκοχο, με τη ναπολεόντεια και αυταρχική συμπεριφορά τους, και όχι μόνο ο Κασιδιάρης ή ο Μιχαλολιάκος. Αυταρχικές προσωπικότητες αναδείχθηκαν πολλές και στο αντιμνημονιακό στρατόπεδο αλλά απέτυχαν είτε λόγω της ηλικίας τους είτε λόγω του περιθωριακού τους χαρακτήρα και της έλλειψης πρόσβασης σε κέντρα εξουσίας. Κοινό χαρακτηριστικό τους η επιδίωξη της δραχμής, όχι διότι αγαπούσαν τόσο πολύ το εθνικό νόμισμα, ή ότι δεν καταλάβαιναν τις καταστροφικές οικονομικές συνέπειες που θα επιφέρει σήμερα μια τέτοια ενέργεια, αλλά διότι η εγκατάλειψη του ευρώ, και κατά συνέπεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θα σήμαινε πως η χώρα θα έπλεε πλέον σε «αχαρτογράφητα νερά», χωρίς κανέναν έλεγχο, τουλάχιστον για κάποιο διάστημα, και υπ’ αυτές τις συνθήκες θα μπορούσαν οι πλέον αυταρχικές λύσεις να γίνουν εφικτές, σε συνθήκες διάλυσης του πολιτικού συστήματος, της οικονομικής ζωής και του κοινωνικού ιστού. Σε τέτοιες συνθήκες ανθεί το φασιστικό φαινόμενο.
Και αυτός είναι ένας από τους λόγους, εκτός από τους γεωπολιτικούς –σήμερα μπορώ να μιλήσω ανοικτά για τις μύχιες σκέψεις μου– που, από την αρχή, ήμουν τόσο συστηματικός αντίπαλος της εγκατάλειψης του ευρώ, σε αυτές τις συνθήκες, παρότι ήμουν από τους ελάχιστους που είχαν αντιταχθεί στην είσοδό μας στην Ευρωζώνη. Διότι γνώριζα και φοβόμουν πως έξοδος, κάτω από αυτές τις συνθήκες, συνθήκες οικονομικής και κοινωνικής διάλυσης, όχι μόνο θα επιφέρει περισσότερο πόνο και αποσύνθεση στην κοινωνία, όχι μόνο θα οδηγήσει σε γεωπολιτικές περιπέτειες και ακρωτηριασμούς, αλλά και θα δώσει την ευκαιρία στο φίδι του αυταρχισμού και του φασισμού, που εκκολαπτόταν μέσα στην κρίση, να αναδειχθεί σε όλη του την αποτρόπαιη μεγαλοπρέπεια. Γι’ αυτό και όλοι οι υποψήφιοι σωτήρες και δικτατορίσκοι, όταν μιλούν για «ανεξαρτησία» της χώρας, δεν εννοούν την αποτίναξη μιας εξάρτησης αιώνων, που απαιτεί σχέδιο και προσπάθεια –κατ’ εξοχήν παραγωγική– αλλά την είσοδο σε μια περίοδο ασυδοσίας όπου θα μπορούν να πραγματοποιηθούν τα πιο τρελά σενάρια των πλέον παρανοϊκών, αλλά κάποτε και των πλέον επικινδύνων (παρανοϊκός ήταν και ο Παπαδόπουλος και ο Μουσολίνι και ο Χίτλερ και ο Ζαν Μπεντέλ Μποκάσα και ο Κιμ Γιονγκ Ιλ).
Και κάτι που επίσης δεν έχουμε συζητήσει μέχρι σήμερα: το ότι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής επέμεινε τόσο πολύ για την ένταξή μας στην ΕΟΚ (Ευρωπαϊκή Ένωση) δεν ήταν μόνο ως αντίβαρο στην τουρκική απειλή αλλά και από τον φόβο πως η απριλιανή εκτροπή θα μπορούσε να επιστρέψει στην πολιτική ζωή της χώρας.
Η φάση της Χρυσής Αυγής
Την πρώτη φάση τη ζήσαμε ήδη με την πρώτη απόπειρα της Χρυσής Αυγής να βάλει τις βάσεις για μια έφοδο προς την εξουσία, ή τουλάχιστον να λειτουργήσουν ως πραιτοριανοί μιας σκληρής ακροδεξιάς παρέκβασης. Γι’ αυτό και επιχειρούσαν να δράσουν ως το δυναμικό κομμάτι της δεξιάς. Εξ ου και τα κολλητιλίκια με τον Μπαλτάκο και οι εξυπνάδες του Χρύσανθου περί των «δύο άκρων». (Και αυτό όχι γιατί διάφοροι ανεγκέφαλοι των Εξαρχείων είναι καλύτεροι από τους Χρυσαυγίτες, αλλά διότι, εκείνη τη στιγμή, ένα τέτοιο σενάριο ήταν βούτυρο στο ψωμί των ναζιστών). Και καθόλου τυχαία είχαν ήδη κερδίσει τη μισή αστυνομία και τα ΜΑΤ, ενώ άρχιζαν να αποκτούν βάσεις και στον στρατό, ιδιαίτερα στους κατώτερους αξιωματικούς. Απέτυχαν για δύο λόγους. Πρώτον, γιατί, όπως όλοι οι διψασμένοι για εξουσία φασίστες, βιάστηκαν πολύ (όπως ο Χίτλερ στην πρώτη απόπειρα της μπυραρίας του Μονάχου) και κυρίως διότι το σχέδιο του Σαμαρά για πιθανή μελλοντική συμμαχία μαζί τους προσέκρουσε στις έντονες αντιδράσεις Αμερικανών, Ευρωπαίων και εβραίων. Επί πλέον, υπάρχει και ένας βαθύτερος λόγος. Η ακροδεξιά στην Ελλάδα είναι τόσο «κραγμένη» ως δοσιλογική και παρακρατική ώστε δεν μπορούσε, για την ώρα τουλάχιστον, να δημιουργήσει το πολιτιστικό και πνευματικό ρεύμα που θα της επέτρεπε να διεκδικήσει ακόμα την εξουσία, γι’ αυτό και παρέμεινε στο επίπεδο των τραμπούκων που οδηγήθηκαν στη Φυλακή. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως τελείωσε ο ρόλος της, απλώς πήρε ένα πρώτο μάθημα, αλλά φροντίζει η φίλη μου η Τασία Χριστοδουλοπούλου να της προσφέρει νέα φυσίγγια στα όπλα της, που προς στιγμήν έπαθαν αφλογιστία.
Η Ζωή Κωνσταντοπούλου στην προεδρία της Βουλής
Όμως, όσο εξακολουθεί να υπάρχει το αίτημα για ισχυρό ηγέτη και στιβαρή κυβέρνηση, το οποίο θα τείνει να ενισχύεται μέσα από το μπάχαλο που ολοκληρώνει ο ΣΥΡΙΖΑ, αυτό θα επιχειρήσει να αναζητήσει νέες μορφές για να εκφραστεί. Σε μια πρώτη φάση, ως Σωτήρας φάνηκε πως θα μπορούσε να λειτουργήσει ο Τσίπρας, που συγκέντρωσε μια ισχυρή συναίνεση χωρίς να έχει δείξει τίποτε έως τώρα. Έτσι, στα τυφλά. Όμως ο Τσίπρας δεν διαθέτει τα προσόντα του στιβαρού ηγέτη, αλλά είναι ο «Αλέξης», το «καλό παιδί», αναποφάσιστος που το μόνο που γνωρίζει είναι να κάνει επικοινωνιακά παιγνίδια και καντρίλιες γύρω από τον εαυτό του. Ακόμα και όταν εκφωνεί «σκληρούς λόγους», λίγοι τον παίρνουν στα σοβαρά. Εδώ λοιπόν χρειαζόταν ένας άνδρας «με πυγμή». Και μια και δεν διαθέτουμε τέτοιον, θα μπορούσαμε να βολευτούμε και με μία Φράου, που βγαίνει από έργα της Βερτμύλλερ και του Παζολίνι. Και έτσι μας προέκυψε η Ζωή Κωνσταντοπούλου!
Η ανωριμότητα και η ανικανότητα του Τσίπρα –ή μήπως πρόκειται για μακιαβελισμό, όπως υποθέτουν κάποιοι– φάνηκε για μια ακόμα φορά σε όλο του το μεγαλείο, με την ανάδειξή της στην Προεδρία της Βουλής και, παρεμπιπτόντως, η βλακεία της αντιπολίτευσης που την ψήφισε μετά βαΐων και κλάδων, λες και δεν γνώριζε την πολιτεία της στην προηγούμενη Βουλή.
Αμέσως η νέα πρόεδρος άδραξε την ευκαιρία για να μεταβάλει την έδρα της νομοθετικής εξουσίας σε προσωπικό της φέουδο. Από την πρώτη στιγμή που ανέβηκε στην έδρα, έδωσε το σήμα της τακτικής και των στόχων της – αν και τρώγοντας έρχεται η όρεξη. Άρχισε να συμπεριφέρεται ως δικτατορίσκος της συμφοράς –με τη δικηγορίστικη φρασεολογία της, ικανή να ψαρώνει τα «χάπατα» που βρίσκονται στη Βουλή–, υβρίζοντας την αντιπολίτευση, χαϊδεύοντας τη Χρυσή Αυγή και παραβιάζοντας κατάφωρα το Σύνταγμα και τον κανονισμό της Βουλής. Λοιδορεί τους αντίπαλους πολιτικούς αρχηγούς και βουλευτές συστηματικά, έχει μεταβάλει το κανάλι της Βουλής σε προσωπικό της καραγκιόζ-μπερντέ. Γιατί όμως; Απλώς διότι είναι διαταραγμένη, όπως ισχυρίζονται πολλοί; Δυστυχώς, όχι. Αλλά έχει προφανείς και διάφανους στόχους. Δυναμιτίζει συστηματικά οποιαδήποτε συζήτηση και οποιαδήποτε δυνατότητα συναίνεσης –έτσι οδήγησε, με τα υβρεολόγιά της, την αντιπολίτευση να αποχωρήσει από νομοσχέδια όπως αυτά της ανθρωπιστικής κρίσης, και υποδαυλίζει το εμφυλιοπολεμικό κλίμα.
Σε αυτά τα πλαίσια, χρησιμοποίησε και την παράνομη «επιτροπή Αλήθειας» (μάλλον οι Έλληνες αριστεροί έγιναν λωτοφάγοι και ξέχασαν τα υπουργεία Αλήθειας του Όργουελ), που αποτελεί καραμπινάτη συνταγματική εκτροπή. Διότι δεν συγκροτήθηκε ως κανονική επιτροπή της Βουλής, με συμμετοχή όλων των κομμάτων, αλλά με διάφορους τύπους που αυτή επέλεξε, (από τον… Κραουνάκη, με τις μακριές ρόμπες, έως τον περιφερόμενο ξυπόλητο μέσα στη Βουλή, Τουσαίν) και ο στόχος ήταν προφανής… «να καταργήσει το χρέος με μία δική της απόφαση», όπως το όνειρο όλων των ψεκασμένων – την ώρα που ο Τσίπρας διαπραγματεύεται ή, τουλάχιστον, κάνει πως διαπραγματεύεται! Διότι βέβαια, εάν ήταν κανονική εξεταστική επιτροπή, δεν θα έβγαζε πόρισμα μέσα σε δύο εβδομάδες, και μάλιστα στην πιο κρίσιμη στιγμή της διαπραγμάτευσης, και το πόρισμά της θα είχε νομική και επιστημονική βάση. Αντ’ αυτού, ανέγνωσε ένα κ…χαρτο που, πέραν των άλλων, εξευτελίζει τη χώρα μας παντού. Η Ζωή ξέρει πολύ καλά πως, εάν η Ελλάδα δεν φύγει από την Ευρωζώνη, δεν θα μακροημερεύσει ούτε στην Προεδρία της Βουλής, ούτε θα έχουν καμία δυνατότητα να εφαρμοστούν τα πιο τρελά όνειρά της. Και όμως, στην έναρξη αυτής της παράνομης και αντισυνταγματικής επιτροπής, παραβρέθηκε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας (!) και ο Πρωθυπουργός!
Ο εθισμός στον αυταρχισμό και τα «βρωμικα παιγνίδια»
Ομολογώ ότι από καιρό παρατηρώ αυτό το αντιαισθητικό και αντισυνταγματικό παιγνίδι που παίζει, έκπληκτος κυρίως από την ανοχή που δείχνουν οι υπόλοιποι θεσμοί της χώρας απέναντι στο όργιο των παρανομιών της και, βεβαίως, από την απίστευτη στήριξη που απολάμβανε (πλέον έχει αρχίσει να αποκαθηλώνεται) από ένα μεγάλο μέρος του κόσμου, κατ’ εξοχήν των αντιμνημονιακών, ακόμα και στο περιβάλλον του Άρδην. Και το θεωρούσα πολύ ανησυχητικό φαινόμενο, διότι καταδεικνύει πως αναπτύσσεται μια ροπή προς τον αυταρχισμό, που δεν ανέδειξε μόνο τη Χρυσή Αυγή, αλλά επωάζεται και αναπτύσσεται σε όλα τα περιβάλλοντα και τις ιδεολογίες. Όπως έλεγε και ο μεγάλος δάσκαλος του… ψυχιατρικού αυταρχισμού Ζακ Λακάν, «γνωρίζω πως όλοι θέλετε ένα αφεντικό και εγώ σας το προσφέρω» [φαίνεται πως αναλογες σαδομαζοχιστικές συμπαραδηλώσεις προκαλεί και η Ζωή] ! Όμως η φράση που ήχησε στα αυτιά μου σαν καμπανάκι για το επείγον του ζητήματος ήταν εκείνη του Γιάννη Πανούση, Υπουργού Προστασίας του Πολίτη, που βρίσκεται σε μόνιμη σύγκρουση με την κυρία Πρόεδρο, από πρόσφατο άρθρο του: «Η Κυβερνώσα Αριστερά ζει και κινείται στο φως. Ό,τι και όποιος ζει στο σκοτάδι μόνο κακό θα της κάνει. Πρέπει να απαλλαγούμε ως χώρα από τους «α(σ)κόπως αριστερούς» που κάνουν οτιδήποτε για ν’ αποτύχει η Κυβερνώσα Αριστερά ώστε να μπορούν και πάλι να παίζουν τα διπλά – τριπλά σκοτεινά (και συχνά «βρώμικα») παιχνίδια τους… Ώρα για να ξεδοντιαστούν όλα τα φίδια που απειλούν την κοινοβουλευτική αστική δημοκρατία». (Βλ. Γ. Πανούσης, «Οι πραγματικοί εχθροί της Αριστεράς» http://www.anoixtoparathyro.gr )
Επειδή οι υπηρεσίες Ασφάλειας της χώρας ανήκουν στην αρμοδιότητά του και επειδή, πριν από μερικές ημέρες, ανέλαβε και την εποπτεία της ΕΥΠ, σκέφτηκα ότι κάτι παραπάνω θα ξέρει από μένα και από σας, για να μιλάει για απειλές ενάντια στην κοινοβουλευτική δημοκρατία και «φίδια που παίζουν διπλά και τριπλά παιγνίδια». Με εντυπωσίασε επί πλέον το γεγονός πως δεν υπήρξε καμία απάντηση στο άρθρο του Πανούση και τους τόσο βαρείς υπαινιγμούς του. Γνώριζα πως υπάρχει λόμπι της δραχμής από μπατιρημένους επιχειρηματίες και καναλάρχες ή ιδιοκτήτες φυλλάδων της συμφοράς που προβάλλουν όσους ιδεοληπτικούς ή απατεώνες παίζουν το συγκεκριμένο χαρτί. Όμως δεν γνώριζα τις σχέσεις τους με τα «φίδια» που προφανώς έχουν εκκολαφθεί. Αν ξέρει κάτι πάρα πάνω, ας μας το κοινολογήσει.
Εγώ πάντως, μπορεί να μην ξέρω, εμπιστεύομαι όμως τα μάτια μου, τα αυτιά μου, τη μακρά εμπειρία μου και τις ιστορικές μου γνώσεις. Γνωρίζω, επί παραδείγματι, πως ο Μουσολίνι ήταν ηγέτης της αριστερής πτέρυγας του μαρξιστικού Σοσιαλιστικού Κόμματος της Ιταλίας, το 1915 (από το οποίο προήλθε και το Κομμουνιστικό), με τις πιο ακραίες αντιπολεμικές θέσεις και κατήγγελλε για συμβιβασμένους τους υπόλοιπους σοσιαλιστές ηγέτες. Σύντομα, όμως, πήρε ένα «μεγάλο πακέτο» από τις γαλλικές μυστικές υπηρεσίες, άλλαξε στάση και ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του που, μερικά χρόνια μετά, τον οδήγησε στη δημιουργία των fascio και την Πορεία προς τη Ρώμη. Γνωρίζω ότι, την ίδια εποχή, ο φουτουριστής Μαρινέτι και ο Ντ’ Ανούντσιο υπήρξαν ιδεολογικοί πρόδρομοι του φασισμού μέσα από την «ποιητική ασυναρτησία». Κατά συνέπεια, δεν μπορεί τίποτε να με εκπλήξει, παρότι βέβαια δεν υπάρχουν ευθείες ιστορικές αντιστοιχίες, ούτε βέβαια θεωρώ τη Ζωή… Μουσολίνι. Αλλά, όπως κάποτε λέγαμε τον Μπένυ «χαϊδευτικά» Μπενίτο, για τις αυταρχικές και αλαζονικές του συμπεριφορές, έτσι τώρα τείνει να βρεθεί το θηλυκό του υποκατάστατο αλλά σε πιο επικίνδυνη στιγμή και ρόλο για τη χώρα.
Παίζοντας με τη φωτιά
Το ερώτημα είναι τι κάνουν οι υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις και ο πρωθυπουργός. Θεωρεί μήπως πως τον βολεύει να χρησιμοποιεί τη Ζωή ως φόβητρο ή, σε κάποιο ακόμα πιο μακιαβελικό σενάριο, την «βάζει μπροστά» ως πολιορκητικό κριό για να μας οδηγήσει ο ίδιος στη δραχμή, ώστε να διατηρηθεί στην εξουσία, όπως υποθέτουν πλέον αρκετοί αρθρογράφοι της δεξιάς; Αν σκέφτεται κάτι τέτοιο, καλό θα είναι να ανακρούσει πρύμναν, γιατί αυτός και το κόμμα του «δεν το έχουν» για δικτάτορες ή για χαρισματικοί ηγέτες. Εξάλλου, η Ελλάδα δεν διαθέτει ούτε το πετρέλαιο που είχε ο Τσάβες, ούτε κυρίως τις λαϊκές δυνάμεις που τον στήριξαν, και οι εξυπνάδες του Λαφαζάνη και του… Στρατούλη το μόνο που μπορούν να επιτύχουν είναι να προκαλέσουν μια σαρωτική επανεμφάνιση της πιο αυταρχικής δεξιάς. Γιατί αυτή είναι η γεωπολιτική και κοινωνική πραγματικότητα της χώρας και όχι μια «προεπαναστατική κατάσταση», που υπάρχει μόνο στις ονειρώξεις τους, και όχι βέβαια στο λαϊκό σώμα. Αρκεί να τους θυμίσω ότι, την Τετάρτη 17 Ιουνίου, ήταν τρεις και ο κούκος στο Σύνταγμα και κατόρθωσε, την επόμενη μέρα, να τους ξεπεράσει κατά πολύ το προδιαγραφόμενο μέτωπο των κουστουμαρισμένων.
Αν, αντίθετα, ο Τσίπρας πιστεύει πως μπορεί απλώς να την χρησιμοποιήσει ως φόβητρο κατά των δανειστών και των πολιτικών του αντιπάλων, και πάλι λαθεύει γιατί είναι βέβαιο πως η Ζωή υπονομεύει, πρώτα από όλους, αυτόν και την πολιτική του, και πως πλέον δεν έχει μείνει χρόνος για μια τακτική εξευμενισμού της.
Γι’ αυτό εξάλλου και η εν λόγω κάνει ανοίγματα στους Χρυσαυγίτες και τους αναρχικούς, μήπως και βρει τη βάση που της έλειπε. Δυστυχώς γι’ αυτήν, με το λαχανί παλτό της, όμως, δεν μπορεί να βρει παρά μόνο το gay parade, διότι αυτή είναι η ταξική της υπόσταση, οι παραστάσεις της και όλα τα συμπαρομαρτούντα. Ωστόσο, μπορεί να κάνει τεράστια ζημιά εθίζοντας τον κόσμο στον αυταρχισμό, την παραβίαση κάθε κανόνα, ακόμα και στο Κοινοβούλιο, και συμβάλλοντας σε μια έξοδο από το ευρώ. Μέχρι εκεί όμως θα εξαντληθεί ο ρόλος και αυτής και της Ραχήλ. Γιατί πως, άραγε, θα αντιμετωπίσει το μεταναστευτικό ή τα εθνικά ζητήματα; Με τον Κραουνάκη; Γι’ αυτό μετά θα έλθουν και πάλι εκείνοι που «ξέρουν τη δουλειά» και δεν είναι εκκολαπτόμενα φίδια, αλλά έχιδνες που περιμένουν την ώρα τους και μαθαίνουν από τις πρώτες τους ήττες. Ο Κασιδιάρης είναι ακόμα πολύ νέος.
Έτσι, λοιπόν, ο πρωθυπουργός, αλλά και τα υπόλοιπα κόμματα που υπνώττουν, οι δημοσιογράφοι που την ανέχονται να τους υβρίζει, θα πρέπει σύντομα να λύσουν το πρόβλημα «Ζωή», που αποτελεί ντροπή για τη χώρα και υπονομεύει, όσο μπορεί, την ίδια τη δημοκρατία. Τάχιστα, θα πρέπει να φύγει από τη θέση του Προέδρου της Βουλής, διότι δεν περιμένω να συμβεί κάποιο θαύμα και να εξημερωθεί στον ρόλο της. Αντίθετα, θα κάνει ό,τι μπορεί για να αυξηθεί η εντροπία του συστήματος. Μόνο στη θολούρα μπορεί να επιπλέει και θα πασχίζει διαρκώς να την επιτείνει.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ ΤΩΝ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΩΝ ΤΗΣ ΣΕΛΙΔΑΣ
Επειδή ορισμένοι αναγνώστες, που στέλνουν σχόλια, διαμαρτύρονται ότι κάποια από τα σχόλιά τους δεν δημοσιεύονται, τους πληροφορούμε ότι στην ιστοσελίδα μας δημοσιεύονται όλα τα σχόλια, όσο επικριτικά και να είναι, εκτός από εκείνα που περιλαμβάνουν χυδαιολογίες, ρατσιστικά υπονοούμενα έναντι άλλων φυλών ή μειονοτήτων ή ιδιαιτεροτήτων (για παράδειγμα δεν δημοσιεύουμε αντισημιτικά σχόλια αλλά μόνον αντισιωνιστικά, δεν δημοσιεύουμε αντιομοφυλόφιλα σχόλια, δεχόμαστε μόνο επικριτικά σχόλια ενάντια σε συγκεκριμένες ενέργειες). Επίσης δεν δημοσιεύουμε φασιστικά ή ναζιστικά σχόλια κ.λπ. και θέτουμε ένα όριο στην επιθετικότητα που εκφράζεται μέσα από την ιστοσελίδα μας.
Γενικότερα θεωρούμε πως αποτελεί κατάντια για τον πολιτισμό μας το υβριστικό και χυδαίο στυλ, που επικρατεί στο διαδίκτυο και τους σχολιασμούς, σε άρθρα ή συμπεριφορές. Και επί πλέον έκφραση δειλίας. Πίσω από την ανωνυμία και την ευκολία της απόστασης που προσφέρει το ηλεκτρονικό μέσο, βγαίνει ένας οχετός χυδαιολογίας και εμφυλιοπολεμικής φρασεολογίας.
Χαρακτηριστικός εξάλλου –που αποδεικνύει του λόγου το αληθές– είναι ο χυδαίος και υβριστικός τρόπος που διαμαρτύρονται ορισμένοι όταν δεν δημοσιεύεται κάποιο σχόλιό τους που ξεπερνάει τα όρια. Το γενικευμένο ξεχείλωμα των συμπεριφορών και της φρασεολογίας που έχει επικρατήσει, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, στον λόγο του διαδικτύου και ο κατακλυσμός μας από «έντυπα» – πατσαβούρες που στολίζουν τα περίπτερα της χώρας, αποτελεί φαινόμενο εκφασισμού της πολιτικής και δημόσιας ζωής. Έτσι όσο περνάει από το δικό μας χέρι προσπαθούμε, τουλάχιστον στη δική μας ιστοσελίδα, να μην καλλιεργείται ένα αντίστοιχο κλίμα. Όσοι επιθυμούν να υποβάλλονται σε ψυχοθεραπεία μέσω ασκήσεων κοπρολαλίας μπορούν να το κάνουν σε άλλες ιστοσελίδες που τους ανέχονται ή να προσφεύγουν σε ειδικευμένους επιστήμονες. Μέχρι σήμερα ακολουθούμε την τακτική, που την θεωρούμε και παιδευτική, να δημοσιεύουμε ακόμα και από συνήθως εξημμένους αναγνώστες/σχολιαστές, εκείνα τα σχόλια τους που δεν ξεπερνούν τα όρια, ακόμα και αν τα εγγίζουν, και να κόβουμε όσα τα ξεπερνούν. Γνωρίζουμε εξάλλου πως όλοι μπορεί να παραφερθούμε κάποια στιγμή, χωρίς να θέλουμε να είμαστε υβριστικοί. Βέβαια αν κάποιος συστηματικά μας αποστέλλει υβριστικά και μη δημοσιεύσιμα σχόλια, καλό θα είναι, από ένα σημείο και μετά, να αναζητήσει άλλους χώρους «έκφρασης» και όχι τη δική μας ιστοσελίδα.
Οι διαχειριστές της ιστοσελίδας Αρδην-Ρήξη
52 ΣΧΟΛΙΑ
Κυριε Καραμπελια
μήπως η Ζωή κλεινει το ματι στην ευρωπαικη ενωση , λεγοντας της, εγω ειμαι αυτή που θα εφαρμοσει ολες τις συμφωνιες, τις αντιλαικες τις αντιδημοκρατικες, τις φιλοgay,τις αντιεκκλησιαστικες κτλ οπότε την δουμε , με τις ευλογιες την ευρωπαικης ενωσης προθυπουργο της Ελλάδας.
Kύριε Καραμπελιά,συμφωνώ απολύτως με την αναφορά σας στον Κασιδιάρη.Φαίνεται δυστυχώς ότι η ακροδεξιά μαθαίνει πιο γρήγορα και στήνει με επιδέξιο τρόπο ενέδρα στην δημοκρατία….
Είναι πασιφανές ότι έχουν οπλιστεί με υπομονή,κάτι το οποίο δεν έκανε δυστυχώς η υποτιθέμενη ριζοσπαστική αριστερά(εδώ γελάμε!!!!).
Το ανησυχητικό εμφυλιοπολεμικό κλίμα, στο οποίο αναφέρεστε πολλάκις,
αναδύθηκε πάλι μέσο των δύο συγκεντρώσεων στο Σύνταγμα,αλλα με διαφορετική μορφή.Εάν συνεχιστεί η ίδια τακτική,με ανοιχτο το ενδεχόμενο της χρεοκοπίας,και την ανυπαρξία σχεδίου διαχείρισης της κρίσης του ιδιωτικου τομέα,οι φωστήρες της μεταπολίτευσης θα δημιουργήσουν δυο αλληλοσυγκρουόμενες ομάδες,τους άνεργους ενάντια σε αυτούς που δουλεύουν(πχ δημόσιο).
Δυστυχώς όλα αυτά στα οποία έχετε αναφερθεί δημιουργούν ένα εκρηκτικό μείγμα για το οποίο αμφιβάλλω αν μ αυτά τα μυαλά υπάρχει δυνατότητα διαχείρισής του.
Συγνώμη,οι συγκεντρώσεις στο Σύνταγμα είχαν μια έστω και ελάχιστη μυρωδιά Ουκρανίας?ή μου φάνηκε?
Και μενα μου περασε απ το μυαλο κατι τετοιο.Αλλωστε, ο Τσιπρας εχει παει στην Ρωσια και ολοι ξερουμε οτι οι Αμερικανοι αυτα δεν τα δεχονται.Δεν νομιζω βεβαια, οτι ο Τσιπρας θα κανει κατι τελικα με τους Ρωσους
Οσον αφορα την Ζωη,το περιεργο ειναι πως τ αλλα κοματα την ψηφισαν,οταν γνωριζαν τι ανθρωπος ειναι.Δεν το θεωρω τυχαιο…
Χρίστο όπως ξέρεις σε περίπτωση αστάθειας υπάρχουν οι χρήσιμοι ηλίθιοι,οπότε κάνουμε και καμιά πρόβα…..έτσι για ξεμούδιασμα..!!!
Μέχρι στιγμής αυτό που διαπιστώνεται αβίαστα και μάλιστα δια γυμνού οφθαλμού, είναι το λόμπι του ευρώ και όχι της δραχμής.
Τα δε αχαρτογράφητα νερά, σε περίπτωση ρήξης με την Ε.Ε., στα οποία θα πλεύσει η χώρα, οφείλεται ακριβώς στο γεγονός, πως κανένας θεσμός, πολιτικός, οικονομικός, κοινωνικός, ποτέ μα ποτέ δεν είχε καν στα υπόψιν, το εθνικό νόμισμα και για αυτό βρεθήκαμε απροετοίμαστοι και ανέτοιμοι στην εφαρμογή εναλλακτικών σχεδίων.
Τα ύδατα της Ε.Ε. είναι πλήρως χαρτογραφημένα και δείχνουν μαρασμό, οικονομικό και κοινωνικό και στο βάθος την πλήρη εθνική μας εξόντωση. Αυτά θα είναι τα αποτελέσματα της παραμονής μας στην Ε.Ε., ο ολοκληρωτισμός-φασισμός της οποίας, υλοποιείται καθημερινά, ένας ολοκληρωτισμός που εκφράζει το υπερσυγκεντρωτικό τραπεζικό σύστημα, από το οποίο και διευθύνεται.
Για αυτό, αν ο ελληνικός λαός είχε συνείδηση της κατάστασης, αυτοσεβασμό και βούληση αντίστασης, αν και ανέτοιμοι, θα υποστήριζα την πλήρη ρήξη με τον φασισμό της Ε.Ε., διότι καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή, παρά 40 χρόνια σκλαβιά και φυλακή.
Υ.Γ. Το άρθρο σας και ατεκμηρίωτο είναι και προπαγανδιστικό, ειλικρινά λυπάμαι.
Έξοχο δεν μπορεί να προσθέσει κανείς τίποτα παρά μόνον ότι τα υπουγεία κι οι επιτροπές αλήθειας ήταν και παραμένουν χώρος διακρίσεων κατεξοχήν αν όχι αποκλειστικά της αριστεράς: αρκεί να θυμηθεί κανείς τις “ομολογίες” που σε αντίθεση με άλλους φασίστες απαιτούσε ο Στάλιν πριν εκτελέσει ή εξορίσει τους αντιπάλους του από όπου ο Όργουελ εμπνεύσθηκε το υπουργείο αληθείας (ΥΠΑΛ) στην υπηρεσία του καθεστώτος του Αγγλικού Σοσιαλισμού (ΑΓΓΣΟΣ) στο 1984 κι απ’οτι φαίνεται κι η ΠτΒ (ωραία πράμα και τα αρχικά κι αυτά στην υπηρεσία της πλύσης εγκεφάλου όπως ας πούμε ΠΑΣΟΚ για να ξεχνάμε το σοσιαλισμό!) εμπνεύσθηκε την επιτροπή της (δικής της) αλήθειας!
Eπειδη παρακολουθω -ουμε πολυ προσεκτικα την διαδικασια για τον ελεγχο του χρεους.οταν ηρθε στην Αθηνα το 11 ο εκπροσωπος του Ισημερινου διευκρινησε δυο πραγματα1ον Οτι η εκλεγμενη Κυβερνηση του Κορεα εκανε 4 χρονια για να θεμελιωσει το επαχθες και το επονειδιστο του χρεους και 2 Χαρακτηρισε γελοιοτητες τον τροπο με τον οποιον κινουνται οι Ελληνες για τον χαρακτηρισμο ως επονειδιστου και απεχθους.Τωρα για την Επιτροπη της Ζωης.Πρωτον δεν ειναι επιτροπη της Βουλης με την εννοια οτι κατα νομον επρεπε να εχει συνταχθει με την αναλογικη εκπροσωπηση ολων των κομματων για να παραξει νομικο αποτελεσμα.Ειναι ενα απο τα παιχνιδακια τηα Ζωης για να παρει κυριαρχη θεση στον χωρο στην διαδοχη του Τσιπρα.Αρα κανει κακο στην ουσια της διαγραφης του χρεους.Τριτον,ανηκω σε μια οργανωση που ειχε την τιμη να εχει πεντε συλληψεις νεολαιων της και δυο δικαστηρια το καλοκαιρι και το φθινοπωρο του 11 για αφισοκοληση εναντιον των ΓΑΠ-Βενιζελου.Ηταν η πρωτη πολιτικη συλληψη,για πολιτικη αφισα που εγινε μετα το 81.Απλα στο ΚΠ Αρδην δεν παραμυθιαζομαστε ουτε απ την Ζωη ουτε απ τον οργουελικο λογο των κυβερνωντων Σανελ,ουτε εχουμε καμμενους εγκεφαλους οπως πολλοι τηλεευαγγελιστες και τηλεπροφητες της μαγικης λυσης της δραχμη
Δεν διαφωνώ με τίποτα από αυτά που λέτε αλλά δε βλέπω και την άμεση σχέση τους με αυτά που γράφω. Εν πάσει περιπτώση να είσθε καλά και καλό κουράγιο!
Η δραχμή δεν είναι μαγική λύση, όπως απαξιωτικά δηλώνετε, αλλά μοναδική και αξιόπιστη λύση, που απαιτούσε όμως προεργασία, την οποία ουδέποτε προωθήσατε.
Αντίθετα δεχόσαστε το καθεστώς των επιτρόπων, των θεσμών, της ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας, που οποιαδήποτε σχέση τους με δημοκρατία, αποτελεί φάρσα και υπό την ”βία” της ανάγκης, όλα αυτά παραβλέπονται, για να ασχοληθούμε με την Κωνσταντοπούλου, από την οποία τόσο κινδυνεύει το δημοκρατικό μας πολίτευμα!
Και μην πιλατεύεται συνεχώς την παραγωγική ανασυγκρότηση, όταν είναι ηλίου φαεινότερο, ότι αυτό είναι αδύνατον να γίνει μέσα στα πλαίσια της Ε.Ε., πόσο μάλλον υπό της ιδιαίτερης επιτροπείας, που απολαμβάνει αυτή την στιγμή η χώρα μας.
Μεμφόμαστε την αριστερά για την καταστρεπτική προχειρότητα και την έλλειψη σχεδίου (χωρίς να εξαιρούνται οι υπόλοιποι), αλλά μην πάτε στο άλλο άκρο, διότι εκτίθεστε ανεπανόρθωτα, διότι ναι, δεν είναι ”μαγική” η λύση της δραχμής, αλλά αντίθετα η παραγωγική ανασυγκρότησης μέσα στα πλαίσια της Ε.Ε., πραγματικά αυτή η λύση έχει όλα τα χαρακτηριστικά του όρου ”μαγικής” που αρέσκεστε να χρησιμοποιείτε.
Την δραχμη, την θυμαστε καθολου, απο την μεταπολιτευση και μετα; Την δραχμη του μονιμου πληθωρισμου 15-20%, της μονιμης διολισθισης, των 3-4 υποτιμησεων, της ακριβειας (ατελειωτοι “αγωνες“ εναντιον της και τοτε) και των καπελων στις τιμες; Τι σας κανει να πιστευετε (εφοσον οι ιδιοι ανθρωποι μας κυβερνουν και τωρα) οτι τωρα θα ειναι η λυση της παραγωγικης ανασυγκροτησης; Με την συγκεκριμενη πολιτικη (αλλα και κοινωνικη) κουλτουρα που εχουμε (και που μας καλλιεργησαν) τα χρεη και η οικονομικη φυτοζωη ειναι προδιαγεγραμμενος αεναος κυκλος αγαπητε, ειτε με ευρω, ειτε δραχμη, ειτε με…Λεκ ή US dollar. Το προβλημα μας κυριε ΔΕΝ ειναι νομισματικο. Ειναι ΠΟΛΙΤΙΚΟ.
Μπορεί όχι σε όλη την διάρκεια της μεταπολίτευσης, αλλά την δεκαετία του 80 και μετά, ναι την έζησα, αλλά δεν χρειάζονται και πολλά βιωματικά, ώστε να γνωρίζω ότι και πριν το 80, αλλά και σε όλη την διάρκεια που κατείχαμε εθνικό νόμισμα, η Ελλάδα χτιζόταν και αναπτύσσονταν, ενώ τώρα οι άνθρωποι θα χάσουν όλα τα κεκτημένα, ακόμα και τα ίδια τους τα σπίτια.
Αφήστε τις κοινωνικές κουλτούρες και τις γενικολογίες, τα δεδομένα είναι σαφή, με την είσοδό μας στην Ε.Ε. η Ελλάδα έχασε ολόκληρη την παραγωγική της βάση. Το νόμισμα είναι βασικό εργαλείο, όπως και η ανεξαρτησία, η εθνική κυριαρχία, η δυνατότητα προστατευτισμού της παραγωγής σου, από εκεί και πέρα μπορείς να βελτιώσεις και τα υπόλοιπα, αν φυσικά διαχειριστείς αυτές τις δυνατότητες σωστά και ορθολογικά, δηλαδή είναι αναγκαίο εργαλείο το νόμισμα, αλλά όχι και ικανό.
Ε τώρα φυσικά, αν μέσα σε αυτά τα πλαίσια, όλος πολιτικός κόσμος, οι διανοούμενοι κ.τ.λ. κοιμούνται με τα τσαρούχια, τι να σου κάνουν όλα τα προαναφερθέντα εργαλεία; Και για να γίνω κατανοητός, όταν λέω νόμισμα, αναφέρομαι στα δικαιώματα έκδοσης νομίσματος, με βάση λοιπόν αυτό το κριτήριο, πιστεύω πως και ο πιο αδαής, μπορεί εύκολα να κατανοήσει, ότι άλλο πράγμα το ευρώ, ή οποιοδήποτε άλλο νόμισμα και άλλο πράγμα το εθνικό νόμισμα.
ΜΑΚΡΑΝ Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ΠΟΥ ΕΧΩ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΤΟΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΑΙΡΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ “ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ” ΖΩΗ ΚΩ/ΛΟΥ…
Κατ αρχην ειμαστε οι πρωτοι που αναφεραμε την συναντηση Δραγασακη-Σταθακη στην βουλη το καλοκαιρι του 12 με τον Ραιχενμπαχ στην βουλη.Επισης επισημαναμε το 13 την παρουσια του σταθακη στο γερμανοοθωμανικο φορουμ της θρακης.Η παραγωγικη ανασυγκροτηση θελει αντιστοιχη κουλτουρα κι αντιστοιχο κινημα βασης.Οσοι δεν το καταλαβαινουν ας συνεχισουν να παραλογιζονται με Τσεκα και πολεμικο κομμουνισμο
ΜΑΚΡΑΝ ΤΟ ΑΗΔΙΑΣΤΙΚΟΤΕΡΟ ΣΧΟΛΙΟ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ.
Επί τη ευκαιρία σχολιάζω και το υστερόγραφο.
Θα ήθελα να επιστήσω την προσοχή της διαχείρισης των σχολίων και στο γεγονός της ομοβροντίας ασχέτων πλην κολακευτικών σχολίων τα οποία μάλιστα συστηματικά από συγκεκριμένη ομάδα σχολιαστών ανασχολιάζονται και ξανά μανά μέχρι να κυριεύσουν όλον τον ωφέλιμο χώρο του ουσιαστικού διαλόγου που θα μπορούσε να υπάρξει.
Ας είμαστε σκληροί μεν αλλά ειλικρινείς δε και προς όλες τις κατευθύνσεις και ας προσέχουμε το τρολάρισμα και την αθρόα προσέλευση λαθροσχολιαστών μην καταντήσουμε Αρδιανή.
Συμφωνα συμβιωσης…αλλαγη ιθαγενειας..και τωρα αυτα…Με τι και πως ασχολουνται οι ανθρωποι τη στιγμη που το χαος ανοιγει το στομα του να καταπιει την Ελλαδα…
Θυμασται εκεινο τον μυθο του Αισωπου για την Αφροδιτη και τη γατα?…
Οσοι δεν τον θυμουνται μπορουν να τον ξαναθυμηθουν στον παρακατω συνδεσμο
http://www.dailymotion.com/video/x1948ep_%CE%BC%CF%8D%CE%B8%CE%BF%CE%B9-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CE%B9%CF%83%CF%8E%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%B7-%CE%B1%CF%86%CF%81%CE%BF%CE%B4%CE%AF%CF%84%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B7-%CE%B3%CE%AC%CF%84%CE%B1_school
Αντανακλα απολυτα το τη συνεβη με τη ΧΑ και το τι συμβαινει τωρα με το ΣΥΡΙΖΑ.
Ας ευχηθουμε ο μυθος να αντανακλα μονο την ΧΑ και το ΣΥΡΙΖΑ και οχι και την Ελλαδα που νομιζε οτι μπορουσε να σταθει ελευθερη και ισαξια μαζι με τις υπολοιπες δυτικοευρωπαικες χωρες.
Εκτός τόπου και χρόνου,απλά!
Σχόλια υβριστικά κατά πάγια τακτική δεν τα δημοσιεύουμε, όπως και σχόλια αυτών που συνεχώς υβρίζουν. Όσοι δεν μπορούν να κρατήσουν ένα επίπεδο διαλόγου ας κατευθυνθούν σε άλλες σελίδες και φόρουμ σχολιασμού που μπορούν να βρίζουν ελεύθερα. Μην κουράζονται και να γράφουν.
Το σχόλιο δεν είναι υβριστικό (νομίζω ότι πολλές φορές έχω καταθέσει την άποψή μου για τον συγγραφέα αλλά και για το site!)αλλά κριτική άποψη,έχω την αίσθηση ότι τι κείμενο όχι απλά είναι απόλυτα μονομερές και πολύ άδικοαλλά νομίζω και απόλυτα αναντίστοιχο με την δραστηριότητα της Προέδρου της Βουλής!Δηλαδή όλο αυτόν τον καιρό δεν δημιουργήθηκε επιτροπή για την διερεύνηση του χρέους, για το κατοχικό δάνειο και τις αποζημιώσεις,την λίστα Λαγκάρτ, το σκάνδαλο Siemens και χίλια δυο άλλα που μέχρι χθες φάνταζαν αδιανόητα! Απλά η Κωνσταντοπούλου βρίζει τους…. καημένους βουλευτές!!!Πχ τον …..μίζα Κυριάκο Μητσοτάκη που ….ξέχασε να πληρώσει την Siemens και αυτή …..ξέχασε να του ζητήσει τα λεφτά!Ή τον ακατανόμαστο επειδή τουζήτησε να εγκαταλείψει το γραφείο του!Ή τον ….καρακλόουν Άδωνι επειδή δεν τον αφήνει να κάνει …..τηλεπαράθυρο την Βουλή!Μήπως έθιξε και τον …..Στουρνάρα προχθές όταν του επέστρεψε την τρομοκρατική έκθεσή του και τον κάλεσε στην Βουλή να καταθέσει για το σκάνδαλο της Siemens?
Σοβαρά τώρα η Κωνσταντοπούλου φλερτάρει την Χρυσή Αυγή επειδή κάνει το αυτονόητο? Επειδή τους φέρεται σαν αυτό που είναι (δυστυχώς!!!), δηλαδή εκλεγμένοι εκπρόσωποι του ελληνικού λαού?Δηλαδή σαν τον Σαμαρά και τον …..Μπενυτζέλο θα έπρεπε να τους φέρεται ως παρίες και να τους ηρωοποιεί? Κατά την γνώμη σας ο δημοκράτης κρίνεται από την συμπεριφορά του απέναντι σε αυτούς που εγκρίνει ή από αυτήν απέναντι σε όσους απεχθάνεται?
Σοβαρά τώρα,δεν έχετε αντιληφθεί την λύσσα με την οποία βάλει όλο το κατεστημένο εναντίον της? Γιατί άραγε? Επειδή είναι απλά ένας μικρός…..Αδόλφος?Νομίζω ότι παρασύρεστε από προσωπικές (το λέω και με την πολιτική του έννοια!) αντιπάθειες! Με εντυπωσιάζει επίσης η κάθετα αρνητική στάση σας, ακόμη και αυτήν την στιγμή, όπου ο καθένας μπορεί να έχει την άποψή του ,αλλά στην Ευρώπη δίνεται μια μεγάλη μάχη για την χώρα! Το να βλέπω τα…..νούμερα του ΄΄μένουμε Ευρώπη /ραγιάδες΄΄ να μαζεύονται στο Σύνταγμα (γιατί όχι και στο …..ασανσέρ την επόμενη φορά!) και να υψώνουν πανό ΄΄Ζήτω ο Γούνκερ΄΄ το καταλαβαίνω ! Αυτή η χώρα δεν έχει μέση οδό !Γέννησε τον Λεωνίδα αλλά και τον Εφιάλτη!Τον Κολοκοτρώνη αλλά και τον Νενέκο! Τους αγωνιστές της ΕθνικήςΑντίστασης αλλά και τους ταγματασφαλίτες!Τον αθάνατο Τάσσο Παπαδόπουλο αλλά και τον ΑΝΑΝαστασιάδη! Αλλά είναι δυνατόν εσείς να έχετε αυτήν την στάση? Δεν συμφωνώ ούτε με τον ΕΛΑΣ,ούτε με την στιγμή , ούτε με τον τρόπο της αντίστασης άρα? Κάθομαι σπίτι μου και κατηγορώ κατά δικαίων και αδίκων? Αγαπητοί φίλοι , όταν η μάχη αρχίσει όλοι κρινόμαστε!Για αυτά που κάνουμε και για αυτά που δεν κάνουμε!Και δεν είναι επαρκής δικαιολογία για να μην παραταχθείς στον Μαραθώνα απέναντι στους Μήδους το ότι διαφωνείς με την άποψη του Μιλτιάδη!
Σε κάθε περίπτωση τιμά το site το ότι δημοσιεύει και κάθετα αντίθετες από τις δικές του απόψεις!
Συγνωμη που επεμβαινω παλι σαν τον Φαντη Μπαστουνη…αλλα ειδικα εσυ φιλε Τσολακη που προερχεσαι και απο το ΠΑΣΟΚ θα επρεπε να εχεις μαθει καποια πραγματικα μεχρι τωρα…
Αν εσεις του ΠΑΣΟΚ ειχατε ακουσει την κριτικη που σας εκανε ο Καραμπελιας εδω και δεκαετιες’ δεν θα ειχατε φθασει σε αυτο το χάλι. Ουτε εσεις ουτε η χωρα.
Τωρα εχετε μετακομισει στο ΣΥΡΙΖΑ, το τελευταιο προπυργιο (ο Θεος να το κανει…) που εχει μεινει πριν την επιστροφη της ακροδεξιας…και αντι να κοιταξετε να μαθετε μερικα πραγματα απο τον Καραμπελια και να ξεστραβωθειτε σωζοντας και το νεο κομμα σας και τη χωρα…προχωρατε κανοντας τα ιδια λαθη και χειροτερα.
Πιστευεις οτι το ΣΥΡΙΖΑ με αυτη την τακτικη θα αντεξει τελικα??…
Και το βιολί…..βιολάκι!Επί της ουσίας έχεις να πεις κάτι? Γίνεται μια μεγάλη μάχη? Έχουμε κάποια θέση όλοι σε αυτήν,συμμετέχοντας όπως και να συμμετέχουμε ή απουσιάζοντας? Εγώ προέρχομαι από το ΠΑΣΟΚ αλλά δεν μετακόμισα στην τακτική του …..μη όντος (ωρίμανση συνθηκών ίσως όταν …..ξυπνήσει ο μαρμαρωμένος βασιλιάς!) αλλά στην ενεργή προσπάθεια έστω και καθυστερημένα να σωθεί ότι είναι δυνατόν!
Και ποια είναι η τακτική που προκρίνεις αγαπητέ λόγω των….πτηνών? Εμπρός , πέστο ανοικτά μην ντρέπεσαι, ήρθε η ώρα να σκύψουμε ξανά το κεφάλι!Να κάνουμε ότι μας λένε οι ΄΄μένουμε ΡΑΓΙΑΔΕΣ΄΄ και να περιμένουμε την ΄΄ωρίμανση΄΄ αφού όμως δυστυχώς γίνουμε η έρημος Γκόμπι εντωμεταξύ!!!Σου περνάει καθόλου από το μυαλό ότι μπορεί να κάνετε λάθος και απλά να απουσιάζετε από την πιο κρίσιμη μάχη της σύγχρονης Ελλάδας? Θα το ξαναπώ, η Ελλάδα θα μας κρίνει όλους όπως έκρινε το ΠΑΣΟΚ και την ΝΔ, που έχουν προσφορά στον τόπο πριν μετατραπούν σε απλές ληστοσυμμορίες/εισπρακτικές των δανειστών! Επειδή όμως το ρωτάς, πιστεύω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αν δεν κάνει πίσω (και δεν θα κάνει προβλέπω!), δεν γίνεται να μην πάρει αυτό που επιδιώκει στο πλαίσιο του εφικτού!
Καλα πλακα μας κανεις?…οι ομο’ι’δεατες σου, οι πρωην και οι τωρινοι, εχετε ξυλωσει μια-μια ολες τις προυποθεσεις για να μπορεσει να δοθει η οποιαδηποτε μαχη! Αυτα λεμε εδω περα. Αλλα που να παρεις χαμπαρι.
Μου θυμιζεις κατι ”εξυπνους” σε αλλες χωρες που αφου τα καναν μανταρα μετα φωναζαν απο το ραδιοφωνο: ”βγες τε παιδια με τα γυμνα στηθη σας να σταματισετε τα τακς!…”
Α..και κατι ακομα…ειδες εκεινες τις αγγελιες στην Αγγλια που ζητανε ”κουκουβαγιες” να τις στειλουν στην Αθηνα?…Δεν σας προβληματιζει καθολόυ αυτο??…Νομιζετε οτι θα μπορεσετε να τα αντιμετοπισετε αυτα με διχαστικες τακτικες?..
Κύριε Τσολάκη, συγνώμη που επεμβαίνω, αλλά, όταν λέτε ότι δίνεται μια μεγάλη μάχη για την χώρα, στο οποίο συμφωνώ,στην στρατηγική είναι η διαφωνία, έχετε ακούσει τον κ.Βούτση να λέει ότι πρόκειται για μια μάχη για την συνολική πορεία της Ευρώπης?δεν σας ανησυχεί τί συμβαίνει με το ατομικό φαντασιακό του κάθε επίδοξου ΦΑΝΤΟΜ ΝΤΑΚ?Ο κ Βούτσης πηρε εντολή απ τους Έλληνες και όχι απο κογκολέζους….
Όσον αφορά την μέση οδό η οποία όπως λέτε δεν υπάρχει.
Είναι μέση οδός το να τα βάζω με όλους, χωρις να έχω τις δυνάμεις, εθνικές και οικονομικές, όπως κάνει ο συριζα?Ο Κολοκοτρώνης, τον οποίο επικαλείστε, με ανταρτοπόλεμο νικούσε τους τούρκους (πρόταση Αρδην για παραμονή εντος ευρω εστω και προσωρινά) ενώ στην μαχη του Πέτα, σε ανοιχτο πεδίο, οι Ελληνικές δυνάμεις συνετρίβησαν(τακτική συριζα),ποιά είναι λοιπόν η μέση οδός?
Τώρα για το ότι καθόμαστε σπίτι και κριτικάρουμε αυτό είναι λάθος.Εμείς κάναμε και καμπάνια για το εμπάργκο στα γερμανικά προιόντα,σε αντίθεση με κάποιούς άλλους που τρέχουν σε πορείες για την αποποινικοποίηση του χασίς….
Πού είναι η διαδικασία οργάνωσης του λαικού σώματος για την αντιμετώπιση των απειλών?σας απαντω εγώ…πουθενά!!!!και αυτη η αδυναμία έχει αιτία….
Αυτό που με ανησυχεί περισσότερο απ΄όλα είναι ότι ο κόσμος είναι τόσο εθισμένος στην προεκλογική μπουρδολογία, όπου εκ των υστέρων ταυτίζεται απολύτως με τον κάθε επίδοξο Αίσωπο της Ελληνικής πολιτικής ζωής.
Μήπως, κ. Καραμπελιά, αριστερός που συνεργάζεται σε αγαστή σύμπνοια με την επιχείρηση του ΙΑΝΟΥ, γνωστή για την εκμετάλλευση που ασκεί στους εργαζόμενους, νιώθει κόμπλεξ μπροστα στη Ζωή Κωνστανρτοπούλου που με πραγματικό σθένος ξέρει να λέει “τα σύκα-σύκα και τη σκάφ-σκάφη”;
Ο Γ. Καραμπελιάς δεν παίρνει φράγκο για τις μηνιαίες εκδηλώσεις που κάνει στον Ιανό γι αυτό ακριβώς το λόγο γιατί δεν θέλει να του πει κανείς ότι τα παίρνει από τον Ιανό γι΄αυτό δεν μιλά. Κακώς ο Ιανός ακολουθεί αντεργατική πολιτική στο βιβλιοπωλείο του, αλλά ο Λιβάνης π.χ το τελευταίο διάστημα έχει απολύσει 20 άτομα εκεί δεν πειράζει; Μήπως όλα τα μεγαλοβιβλιοπωλεία και οι μεγαλοεκδόσεις δεν κάνουν πάνω κάτω τα ίδια;
Αλλά επειδή ειστε φαν της Ζωής, σας άρεσε που ήταν επί επτά χρόνια συνήγορος υπεράσπισης του “βιαστή με τις τυρόπιτες”. Συμφωνα με τη Φεμινιστική Πρωτοβουλία που είχε οργανώσει διαμαρτυρία κατά της Ζωής Κωνσταντοπούλου το 2013 , η πρόεδρος της Βουλής “προσπαθεί με στρεψοδικία, αρνησιδικία, κωλυσιεργία να μην καταδικαστεί ο βιαστής, ώστε ως αποτέλεσμα να κουραστούν τα θύματα να ταξιδεύουν από τις μακρινές τους χώρες, υφιστάμενες συν τοις άλλοις και προσωπική οικονομική ζημία», αναφέρεται μεταξύ άλλων στη σχετική ανακοίνωση.
Γι΄ αυτό τι έχετε να πείτε;
Η Ζωή για τα φράγκα δεν δίστασε να υπερασπιστεί βιαστή γυναικών, κατηγορούνταν ότι διέπραττε το αδίκημα κατ΄εξακολούθηση, αλλά τώρα σε όποιον της ασκεί κριτική τον κατηγορεί για σεξισμό.
Ολόκληρο το σχετικό ρεπορτάζ του Έθνους για την υπόθεση διαβάστε εδώ http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2013/02/blog-post_175.html
Εντιμώτατε κύριε Καραμπελιά.
ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ γιά τό άρθρο σας.
Επιβεβαιώνει καί τό τάλαντό σας στό γραπτό λόγο.
Προπάντων όμως παρουσιάζει συγκροτημένα καί απλά τήν αλήθεια.
Ευχομαι νά σάς διαβάσουν όσο γίνεται περισσότεροι δημοκράτες.
Η μόνη επιφύλαξη: Κάπου νά ανοίγετε
τά μάτια καί κάποιων “φιδιών”.
Ευχομαι νά είσαστε καλά καί νά έχει μελάνι η πέννα σας.
Ενδιαφέρουσα ανάλυση. Απαράδεκτη η αναφορά στους gay αν κατάλαβα καλά το νόημα. Για άλλη μια φορά εκεί που ο Καραμπελιάς πάει να αρθρώσει ένα σοβαρό λόγο, αυτοαναιρείται ……
Πολύ σωστό το άρθρο. Υπάρχει και κάτι ακόμα. Ο Μουσολίνι, ο Χίτλερ, ο Στάλιν οφειλαν μεγάλο μέρος της δύναμής τους στην διαστρέβλωση ή απόκρυψη της αλήθειας. Δυστυχώς για την δική μας φασίστρω Ζωή, τυχαίνει να ζούμε σε μια εποχή που έχει συντελεστεί η μεγάλη παγκόσμια δημοκρατική επανάσταση: το Διαδίκτυο. Χάρη σε κάτι αλητάμπουρες και φρικιά αμερικανά, που σε κάτι αποθήκες και γκαράζ μαζί με μπάφους και ροκ, ανακάλυψαν την δεκαετία του ’80 -90 το Ίντερνετ,Φέίσμπουκ, το τιτίβισμα κλπ και πλέον τα έργα και οι σκέψεις της γίνονται γνωστά στο άψε σβήσε. Σ΄αυτό ελπίζουμε.
Πολύ σωστά αυτά που λέτε για την διαστρέβλωση της αλήθειας, αλλά επιτρέψτε μου μία επισήμανση, άσχετη με το θέμα του άρθρου:
Το Διαδίκτυο δεν το ανακάλυψαν τίποτα αλητάμπουρες και φρικιά αλλά το έστησε ο Αμερικάνικος Στρατός.
Τα Φέισμπουκ και τα λοιπά μέσα ηλεκτρονικού (αυτο)φακελώματος τα ξεκίνησαν τέκνα της αμερικανοεβραϊκής ελίτ με άφθονο κεφάλαιο από πίσω για υποστήριξη.
Δυστυχώς καμία δημοκρατική επανάσταση δεν έχει συντελεσθεί:
Στο επίπεδο της χειραγώγησης των πολιτών η διαδικτυακή παραπληροφόρηση συναγωνίζεται επάξια την τηλεοπτική προπαγάνδα.
Το ότι απαντάμε και σχολιάζουμε αλλά κυρίως μαθαίνουμε, όλοι, χωρίς διακρίσεις φυλής, φύλου ή τάξης την άλλη άποψη ανά πάσα στιγμή ακόμα και στο πιο απομακρυσμένο κατσικοχώρι της Ελλάδας ή της γης, το οφείλουμε σε κάτι φρικιά αλλά και φλώρους αμερικανούς πιτσιρικάδες σαν τον Στηβ Τζομπς, τον Μπιλ Γκείτς ή τον Μάρκ Ζάκερμπεργκ, που έκαναν κτήμα όλου του κόσμου και για όλο τον κόσμο το Διαδίκτυο (και χωρίς τις ευλογίες του Αμερικανικού στρατού). Αυτή είναι η δημοκρατική επανάσταση που έχει συντελεστεί και τα επιτεύγματά της χρησιμοποιούμε εμείς τώρα, αυτή τη στιγμή.
Σύμφωνοι, αλλά δεν είναι όλα τόσο αθώα. Χρειάζεται φίλτρο στην διακινούμενη πληροφορία. Αυτό εννοώ. Εξάλλου ο Τζομπς και ο Γκέητς όντως έστησαν λογισμικά υψηλής αξίας.
Ο Ζούκερμπεργκ όμως τι ακριβώς έφτιαξε; Την παγκόσμια πλατφόρμα κουτσομπολιού – αυτοπροβολής – διαδικτυακού φλερτ και εν τέλει αυτοφακελώματος!
Από τον Δάμωνα και τον Φιντία φτάσαμε στην έννοια του “φίλου” μέσω ενός κλικ.
Μὲ ὅλη τὴν ἐκτίμησι, αὐτὸ τὸ ἄρθρο τὸ ἔγραψε ὁ Γιῶργος Καραμπελιᾶς;
Ὁ Γιῶργος Καραμπελιᾶς, ὁ ὀξυδερκὴς καὶ μὲ ἀταλάντευτη στάσι Γιῶργος Καραμπελιᾶς, ποὺ ξεχώριζε πάντοτε τὸ πρῶτο καὶ κύριο;
Δυσκολεύομαι νὰ τὸ πιστέψω, συγχωρέστε με· μὲ ὅλη τὴν ἐκτίμησι, ἐπαναλαμβάνω.
Αὐτὸ κρίνεται σήμερα;
Τὸ ἂν θὰ γίνῃ ἡ Ζωή… Μουσολίνι, καὶ ἂν θὰ τὴν διαδεχθῇ ὁ… Κασιδιάρης (τῆς *ἤδη ξεδοντιασμένης* Χρυσῆς Αὐγῆς – ἂν ὑποθέσουμε δηλαδὴ ὅτι ἦταν ποτὲ κίνδυνος (τὸ 2010, διάβολε, ὄχι τὸ 1933!) καὶ ὄχι ἁπλῶς «μπαμπούλας», «σκιάχτρο» ποὺ ἐπέσειαν οἱ ἐθνομηδενιστές, γιὰ νὰ μᾶς «σώζουν» ἀπὸ τὸν «ναζισμό»).
Αὐτὸ κρίνεται σήμερα;
Ἢ ἂν θὰ ὑπάρχῃ Ἑλλάδα;
Τὸ ὅτι οἱ ἐθνομηδενιστὲς (κατὰ Καραμπελιᾶ), οἱ εὐρωλιγούρηδες (κατὰ Ζουράρι), αὐτοὶ τοὺς ὁποίους τόσα χρόνια ὁ κ. Καραμπελιᾶς μὲ τέτοιον ἀγῶνα, τέτοιο ἔργο, ἀποκαλύπτει καὶ καυτηριάζει, τώρα, τὶς ἴδιες κατηγορίες περὶ αὐταρχισμοῦ καὶ σταλινισμοῦ τῆς κυβερνήσεως, καὶ εἰδικῶς τῆς Ζωῆς, χρησιμοποιοῦν, γιὰ νὰ προωθήσουν τὸν ἐθνομηδενισμό, τί σᾶς λέει;
Τὸ ὅτι ὁ ΣΥΡΙΖΑ δὲν ἔχει ξεπεράσει τὶς καταβολές του, τὸ ὅτι σκοτεινὰ ἄτομα ὅπως ἡ Τασία Χριστοδουλοπούλου καὶ ὁ Δημήτρης Χριστόπουλος ἀπεργάζονται τὸν ἀφελληνισμὸ τῆς χώρας, τὸ ξέρουμε καὶ πρῶτοι τὸ κατακρίνουμε. (Καὶ ὁ κ. Καραμπελιᾶς ἐπανειλημμένως, τονίζοντας ὅτι ἐὰν ὁ ΣΥΡΙΖΑ δὲν συνδυάσῃ τὸ ἐθνικὸ μὲ τὸ οἰκονομικό, θὰ ἀποτύχῃ.) Ἀλλά, οἱ εὐρωλιγούρηδες ποὺ ἐπιτίθενται στὴν Ζωή, ἀντιτίθενται σὲ αὐτὴ τὴν πολιτικὴ ἢ εἶναι οἱ ἴδιοι οἱ πρῶτοι ἐθνομηδενιστές; Ἢ μήπως οἱ λαθρονόμοι δὲν προωθοῦνται καὶ δὲν ἐπιβάλλονται εἰς βάρος μας, μαζὶ μὲ τὰ Δουβλίνα ΙΙ, ἀπὸ τὴν ἴδια τὴν «Εὐρώπη»; Τὴν ἴδια τὴν «Εὐρώπη» ποὺ βομβαρδίζει τὴν Λιβύη καὶ τὴν Συρία καὶ δὲν ἀνέχεται οὔτε 100 πρόσφυγες νὰ περάσουν ἀπὸ τὴν Ἰταλία καὶ τὴν Ἑλλάδα στὰ «καθαρὰ» χωράφια της; Τὴν «Εὐρώπη» ὅπου μένουνε οἱ «μένουμε Εὐρώπη», ἐνῶ ἐμεῖς μένουμε στὴν Ἑλλάδα, μαζὶ μὲ τὸν τριτοκοσμικὸ ἰσλαμισμό, ὡς buffer zone (γι᾿ αὐτὸν τὸν ρόλο μᾶς θέλει ἡ «Εὐρώπη»);
Ακριβώς φίλε, στο σχόλιο σου υπάρχει όλη η ουσία.
Συγχαρητήρια στον κ. Καραμπελιά. Από τα καλύτερα άρθρα του. Εξαιρετική πολιτική ανάλυση.
Περιμένουμε πιο συχνή αρθρογραφία!
συμφωνω
Θα προτεινα στους διαχειριστες να δημοσιευουν ολα τα σχολια,ετσι για να βλεπουμε την αλλη παστα απ την οποια ειναι φτιαγμενοι οι αυτοαποκαλουμενοι αριστεροι…Τοσα χρονια γραφει και δινει βημα σε αλλους ο Γ.Κ. και το Αρδην σχεδον κανεις απ αυτους δεν μπηκε στον κοπο να γραψει δυο γραμμες, στο μετρο των δυνατοτητων του βρε αδερφε,να προσφερει μια πληροφορια ,ενα αστειο…και τωρα χιμανε να υπερασπιστουν την προεδρινα….ξερω και καποιους υποδικους που ο κοσμος πιστευε πως λεγαν τα συκα συκα ……μαλλον επιβεβαιωνουν το αρθρο, ψαχνουν κι αυτοι τη σιδηρα χειρα,δεν σκεφτονται οτι το ξεφτιλισμα των θεσμων θα μεινει, επικροτουν και τον Μπεο φανταζομαι …Οσο βλεπουν τα αδιεξοδα τους τοσο πιο επιθετικοι γινονται ,ολο και πιο πολυ θυμιζουν την αυριανη ενατιον του Χατζηδακη …γιατι τελικα μπορεις να βγαλεις τον Πασοκο απ το Πασοκ αλλα οχι το αναποδο.Οσο σκεφτομαι οτι αμεσως μετα τις εκλογες σχολιαζα εδω μεσα για πλατη και για γονα…οτι βγηκα το βλεβαρη μες στο ψοφοκρυο, εγω που δεν τους ψηφισα, σε μια πολη απ αυτες που λεει ο Κρανουακης οτι περιμεναν το στρατο να τους μαθει ελληνικα…οτι εχω μαλωσει με φιλους ξενιτεμενους ελληνες κ πραγματικους προλεταριους κι αντι να αποδιδεται σ αυτους το δικαιωμα ψηφου να βαφτιζονται οι τυχαρπαστοι ελληνες πολιτες…..ευτυχως δεν ηρθε κανενας ανεργος να αυτοπυρποληθει στη ερτ και να χαλασει τη φιεστα……Θελουν την Ελλαδα στα μετρα τους… ο συριζα να κερδαει…
Bλέπω πολλοί χρησιμοποιούν τον χαρακτηρισμό αριστερός ακόμα….πρέπει σύντομα, απο σοβαρά σκεπτόμενα, άτομα να εγκαταλειφθεί εντελώς αυτός ο όρος,ο οποίος δεν έχει πλέον κανένα απολύτως νόημα.
Το να επικαλείσαι έναν τέτοιου τύπου όρο σημαίνει ότι πρεσβέυεις και ένα τελείως διαφορετικό σύστημα , κατ αρχας οικονομικό, οπότε ας σταματήσουν κάποιοι να τον επικαλούνται γιατί ολη αυτή η θεωριτικολογία
έχει πλέον καταντήσει σκέτο ιδεολογικό καρναβάλι.
Κε Καραμπελιά, ομολογώ ξαφνιάζομαι από τα ολοένα και συντηρητικότερα μονοπάτια της σκέψης σας, που φτάνουν σε φτηνή συνωμοσιολογία και καταλήγουν να αγνοούν το προφανές προκειμένου να εξυφάνουν το περίτεχνο λανθάνον σχέδιο.
Φτηνός συντηρητισμός ο “ξυπόλητος Τουσαίν”, φτηνός συντηρητισμός η αναπαραγωγή δηλώσεων του Πανούση με την βαρύνουσα υποθεση “κάτι θα ξέρει”, ο οποίος κάνει τέτοιες δηλώσεις από τη πρώτη στιγμή που ανέλαβε καθήκοντα…
…δεν υπεισέρχεται όμως στον συλλογισμό σας γιατί τοποθετήθηκε εκεί προερχόμενος από την χρεωκοπημένη ΔΗΜΑΡ, αν δηλαδή (όπως κι άλλοι) μπήκε εκεί για να κάνει το κομμάτι του και να κρατά ισορροπίες.
Αν ο Πανουσης λοιπόν ικανοποιεί τους “νεοσυντηρητικούς” της αριστεράς σαν κι εσάς, η Κωνσταντοπούλου σίγουρα εξυπηρετεί τους “ψευδο-ριζοσπάστες” του ΣΥΡΙΖΑ και τον πατριωτισμό του κομματικού ακροατηρίου.
Σε συντονισμό με τις ολοένα και πιο παραχωρητικές κινήσεις της κυβέρνησης στις διαπραγματεύσεις, η Πρόεδρος της Βουλής, σε ασφαλή απόσταση από την εκτέλεση του κυβερνητικού έργου, προσπαθεί να διατηρήσει την ψευδαίσθηση ότι οι προεκλογικές εξαγγελίες προωθούνται.
…το γεγονός ότι συγκρότησε την Επιτροπή λογιστικου ελέγχου χωρίς κοινοβουλευτική έγκριση είχε σκοπό ακριβώς να της “κόψει τα πόδια”, να κρατήσει τον επικοινωνιακό χαρακτήρα του εγχειρήματος, αποφεύγοντας τις “επικίνδυνες” νομικές δεσμεύσεις μιας κοινοβουλευτικής επιτροπής…
…αλλά εσείς σε αυτό το φτηνό ξεπούλημα του μέγιστου ζητήματος του λογιστικού ελέγχου αντί να δείτε το προφανές – το επικοινωνιακό ξεχαρμάνιασμα – υφαίνετε θεωρίες περί εξώθησης της χώρας στη δραχμή από την ΠτΒ.
Επίσης, πώς καταλήγετε στο συμπέρασμα πως ο ΣΥΡΙΖΑ και ειδικά ο Τσίπρας επιδιώκει την δραχμή ώστε να διατηρήσει τη θέση του;
Στην αυτοαναφορική σας επιχειρηματολογία, “υπερβηκατε” την αναντίρρητη πραγματικότητα ότι η στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ συνίστατο στην επένδυση όλου του κεφαλαίου της αριστεράς – στο μόνο χρονικό και ιστορικό σημείο όπου αμφισβητήθηκε ευρέως (και δίκαια) ο μονόδρομος της ΕΕ/ΕΖ – στην επανανομιμοποίηση του ευρωπαϊκού οράματος στα μάτια του κόσμου αλλά και ως αποκλειστική επιλογή για την αριστερά
Υπάρχουν και μερικοί “τσομπάνηδες” βέβαια, σαν τον Λαφαζάνη, αλλά αν αναλογιστεί κανείς πως και μετά την συμφωνία της 20ης Φλεβάρη – όπου ο ΣΥΡΙΖΑ παραιτήθηκε ακόμη κι από το πρόγραμμα ΔΕΘ και παραιτήθηκε από όποια δυνατότητα ρήξης – συνεχίζει να διατρανώνει πως “η κυβέρνηση δεν κάνει βήμα πίσω”, τότε καταδεικνύεται και η σοβαρότητά του.
Για ποιά “γεωπολιτική απειλή” μιλάτε κε Καραμπελιά;
Υπήρξε ποτέ άλλοτε (σοβαρή) αριστερά στην Ελλάδα, που να τιμά τη πορεία από τον ΕΑΜ μέχρι την ΕΔΑ κι ως σήμερα
– που να διακήρυξε πως “ΑΝΗΚΟΜΕΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΔΥΣΙΝ;”
– κυβέρνηση της οποίας προτείνει την εγκατάσταση νέας ΝΑΤΟϊκής βάσης;
– που να εγκαταλείπει τη συνεπή στάση αρχών υπέρ των Παλαιστινίων και να αποδέχεται την άποψη των Ισραηλινών για επιστροφή στις διαπραγματεύσεις χωρίς προαπαιτούμενα; (τερματισμός εποικισμών και αποδοχή του διεθνούς δικαίου ως βάση συνομιλιών)
– που να στηρίζει τη θεωρία περί “ασφαλούς καταφυγίου” του Ισραήλ για τους χριστιανούς και να αναγγέλει συνεργασία μέσω του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, το οποίο ενθαρρύνει τους Παλαιστινίους-Χριστιανούς του Ισραήλ να εντάσσονται στον κατοχικό στρατό;
– να ορίζει ως “ομάδα διαπραγμάτευσης” στην πρώτη και κρισιμότερη οικονομική-πολιτική διαπραγμάτευση της κυβέρνησης τους λομπιστες των Αμερικανών Galbraith και Παναρίτη;
Ειλικρινα για άλλη μια φορά με εκπλήσσετε δυσάρεστα με την συστηματική επιμονή σας να παραμερίζετε την πραγματικότητα, για να δώσετε χώρο στην “άποψη”, στο ιδεολογικό στίγμα που θέλετε να δώσετε.
Δυστυχώς για πολλούς αριστερούς φαίνεται πως αυτός ο χώρος πρόσφερε μόνο ένα ιδιωμα για έναν μασκαρεμένο αντι-αποικιοκρατικό εθνικισμό, και στην “ωριμότητά” τους βρήκαν καταφύγιο στην “λαϊκο-δεξιά” ρητορεία, ως υποκατάστατο της επικοινωνίας και της έκφρασης ενδογενών λαϊκών αντιλήψεων.
Συνθέτοντας έτσι τις ουσιακρατικές αντιλήψεις της “λαϊκής δεξιάς” μαζί έναν “προβληματισμένο” συντηρητισμό του καθώς πρέπει “πολιτικού φιλελευθερισμού” τί εκπροσωπείτε και τί σας μένει πλέον;
Με αφορμή το κείμενο για τη Ζωή Κωνσταντοπούλου – ΠΕΡΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ
Επειδή στο άρθρο μου για την Ζωή Κωνσταντοπούλου υπήρξε μια σειρά από σχόλια ορισμένα από τα οποία αποτελούν μια βαθύτερη ιδεολογική έκφραση της αριστερής ρητορείας, χρήζουν μιας εκτενούς απάντησης η οποία θα βοηθήσει στην διευκρίνιση του δικού μας ιδεολογικού στίγματος.
Κατ’ αρχάς η υποτίμηση των πραξικοπηματικών ενεργειών και η παραβίαση της συνταγματικής νομιμότητας από τη Ζωή Κωνσταντοπούλου θεωρούνται από την αριστερή ουσιοκρατία ως δευτερεύουσες πλευρές της πολιτικής με τις οποίες δεν αξίζει να ασχολούμαστε διότι αποτελούν απλώς «συνομωσιολογία». Η αριστερά, όπως πάντα, αρνείται το πεδίο της πολιτικής ως ιδιαίτερο πεδίο και καταφεύγει πάντα στην ταξική ουσιοκρατία. Έτσι δεν έχουν σημασία οι μορφές της πολιτικής διαχείρισης και η μη τήρηση δημοκρατικών κανόνων αλλά καταφεύγει πάντα στο περιβόητο «ποιά τάξη εξυπηρετεί». Και όλα αυτά σε πλήρη αντίθεση με την εμπειρία ενάμιση αιώνα αριστερού και σοσιαλιστικού κινήματος (στην οποία τόσο εύστοχα αναφέρεται και ο Μισεά) η οποία έχει καταδείξει πως ο περιορισμός ή η φαλκίδευση των πολιτικών ελευθεριών πληρώνεται πάντα από τις λαϊκές τάξεις και τα φτωχότερα στρώματα. Οι συγγραφείς αυτών των σχολίων μοιάζουν να αγνοούν παντελώς την εμπειρία αυτού του ενάμιση αιώνα που κατέδειξε πως η αντιπαράθεση ελευθερίας και ισότητας από την πλευρά της αριστεράς οδήγησε, εκκινώντας από την κατάργηση της ελευθερίας σε φαλκίδευση και της ισότητας. Αντίθετα προσέφερε την ελευθερία ως δώρο στον καπιταλισμό και τους εκπροσώπους του για να καταργήσουν και την ισότητα και να φαλκιδεύσουν την ελευθερία μέσα σε αυτό που τόσο εύστοχα έχει περιγράψει ο Παναγιώτης Κονδύλης ως μαζική δημοκρατία. Όταν λοιπόν σε συνθήκες κρίσης που οι φασιστικές και αυταρχικές τάσεις ενισχύονται στην κοινωνία (δεν είναι τυχαίο πως οι συγγραφέας των σχολίων δεν αναφέρουν τσιμουδιά για την Χ.Α.) η ανάδειξη αυταρχικών προσωπικοτήτων στο πολιτικό στερέωμα προλειαίνει το έδαφος για τη φασιστικοποίηση της πολιτικής ζωής, η οποία θα έλθει είτε χωρίς ευρώ είτε με ευρώ. Απλούστατα η έξοδος από το ευρώ με βάση τους σημερινούς πολιτικούς συσχετισμούς θα κάνει πολύ πιο εύκολες και ακραίες τις εκδοχές της φασιστικοποίησης. Και υπ’ αυτήν την έννοια οι κινήσεις της κας Κωνσταντοπούλου εθίζουν επικίνδυνα το λαϊκό σώμα και ιδιαίτερα τους αντιμνημονιακούς σε τέτοιου είδους αυταρχικές παρεκβάσεις. Καθόλου τυχαία εξάλλου και η συστηματική προστασία των χρυσαυγιτών από πλευράς της.
Όσο για τον αντικαθωσπρεπισμό των επικριτών μου τον οποίο αντιπαραθέτουν στον δικό μου «συντηρητισμό», είναι η κλασσική ελιτίστικη τάση της αριστερής ουσιοκρατίας ότι δεν πειράζει καθόλου αν ο Τουσαίν κυκλοφορεί ξυπόλυτος στη Βουλή ή ότι ο Κραουνάκης εμφανίζεται ως μέλος της επιτροπής για το χρέος. Και όμως για τους λαϊκούς ανθρώπους –προπαντός γι’ αυτούς– και όχι για τους μυκονόβιους και κολωνακιώτες προοδευτικούς, παρότι το ράσο δεν κάνει τον παπά είναι όμως αναγκαίο στοιχείο της λειτουργίας του. ‘Ετσι η καταναλωτική ηθική της Μπένετον δεν έχει καμία σχέση με κάποια πραγματικά επαναστατική και αληθινά αντισυμβατική λογική. Το γεγονός ότι η μεσοαστοί και μεγαλοαστοί του Σύριζα το παίζουν αγραβάτωτοι και αντισυμβατικοί μόνο σε ότι αφορά την ενδυματολογική τους εμφάνιση ενώ την ίδια στιγμή έχουν τα λεφτά τους στην Μπλακ Ροκ και διαθέτουν δεκάδες ακινήτων δεν φαίνεται να ανησυχεί τους επικριτές μου. Ε, ναι λοιπόν για μένα όπως και για το λαϊκό αίσθημα είναι ευτελισμός της Βουλής το γεγονός ότι στην τελική φάση της έκδοσης πορίσματος από την επιτροπή αλήθειας της Βουλής ο Τουσαίν θεώρησε ότι του πέφτουν πολύ βαριά και τα σανδάλια και τα έβγαλε για να κυκλοφορεί ξυπόλυτος. Όλα αυτά κατατείνουν στην πλήρη αποιεροποίηση και μπαχαλοποίηση κάθε θεσμού και επειδή δεν βλέπω προλεταριακά τάγματα στον ορίζοντα αλλά μόνο μαύρα τάγματα,γνωρίζω πολύ καλά ποιον συμφέρει αυτή.
Αξίζει να θυμίσω μία ιστορία από τη ρώσικη επανάσταση. Όπως γνωρίζουν οι παλαιότεροι, κεντρικό αίτημα των Ρώσων επαναστατών από τις αρχές του 19ου αιώνα ήταν το αίτημα της Συντακτικής Εθνοσυνέλευσης που θα σηματοδοτούσε το τέλος του τσαρισμού και του αυταρχισμού. Και στην επανάσταση του 1905 και στην επανάσταση του 1917 αυτό ήταν το κύριο πολιτικό αίτημα. Μετά το ’17 οι εκλογές για την Συντακτική Εθνοσυνέλευση είχαν οριστεί για το τέλος του χρόνου, αλλά βέβαια τις πρόλαβε η μπολσεβίκικη επανάσταση τον Οκτώβριο. Παρ’ όλα ταύτα, δεν μπόρεσαν να αρνηθούν την πραγματοποίηση των εκλογών και σ’ αυτές οι μπολσεβίκοι πήραν κάπου 20% και κυριάρχησαν οι σοσιαλοεπαναστάτες των διαφόρων τάσεων με συντριπτική πλειοψηφία. Το όνειρο γενεών επαναστατών η σύγκλιση της Συντακτικής Εθνοσυνέλευσης πραγματοποιήθηκε, αλλά αυτή συνεδρίασε μόνο για μία φορά! Στη διάρκειά της ο Λένιν κοιμόταν επιδεικτικά σε μία γωνία και αργά τη νύχτα οι φρουροί ναύτες της Κρονστάνδης με επικεφαλής τον εραστή της Αλεξάνδρας Κολλοντάι, πλησίασαν τον πρόεδρο της Βουλής (αν θυμάμαι καλά τον Τσέρνοφ) και τον πληροφόρησαν πως η φρουρά έχει κουραστεί και η εθνοσυνέλευση θα πρέπει να πάει για ύπνο. Προφανώς δε δεν υπήρξε επόμενη συνεδρίαση. Η συνέχεια μπορεί να ιδωθεί στη Ρωσία και το σοσιαλιστικό όνειρο που άφησε πίσω της αυτή η πρώτη σοσιαλιστική απόπειρα εβδομήντα ή ογδόντα χρόνια μετά.
Αλλά ας περάσουμε στα σοβαρότερα. Το μεγάλο πρόβλημα με την αριστερά στην Ελλάδα είναι ότι ποτέ δεν κατανόησε –και λόγω αγραμματοσύνης και παρασιτικής λογικής– τη φύση της χώρας μας. Η ελληνική κομμουνιστογενής αριστερά έχει τη μήτρα της στην άρνηση της αποικιακής υπόστασης της χώρας, όπως κατεφάνη πανηγυρικά στις τοποθετήσεις της για τη Σμύρνη και τη Μ. Ασία, για τη «Μεγάλη Ιδέα» ή για το μακεδονικό. Αντίθετα ένα άλλο ρεύμα με αφετηρία τους ριζοσπάστες των Επτανήσων τον Καλλέργη τον Πλάτωνα Δρακούλη τον Γιαννιό, τον Σκληρό της 2ης περιόδου όταν είχε απαλλαγεί από τα γερμανική σοσιαλοδημοκρατική επιρροή, έμεινε πάντα μειοψηφικό και απλώς το «δανείστηκε» η κομμουνιστογενής και «ταξική» αριστερά στη διάρκεια της κατοχής με τον Άρη Βελουχιώτη και τον Γληνό. Παρ’ ότι λοιπόν έχει μια ισχυρή παρουσία αυτό το δεύτερο ρεύμα δεν κατέστη ποτέ ηγεμονικό στο εσωτερικό της. Και αυτό ξεκινάει από την αποδοχή ως θεσφατου της μαρξιστικής ανάλυσης πως η ιστορία δεν είναι τίποτ’ άλλο από την ιστορία της πάλης των τάξεων. Άποψη η οποία δεν έχει καμία σχέση και με την ιστορική πραγματικότητα συνολικότερα (η ιστορία είναι και σύγκρουση ανθρώπου φύσης και σύγκρουση ατόμου ομάδας και εθνικές αντιπαραθέσεις), αλλά είναι απολύτως εξωπραγματική στον αποικιοκρατούμενο χώρο. Γι’ αυτό, μια εθνικοαπελευθερωτική εκδοχή του μαρξισμού όπως στην Κίνα, το Βιετνάμ ή την Κούβα, μπόρεσε να νικήσει προτάσσοντας την αντιαποικιακή εθνοαπελευθερωτική διάσταση. Διότι η πάλη των τάξεων δεν είναι κατ’ εξοχήν εσωτερική υπόθεση αυτών των χωρών, όπως συμβάινει στις μητροπόλεις αλλά είναι σύγκρουση των βιετναμέζικων λαϊκών τάξεων με τις άρχουσες τα΄ξεις των ΗΠΑ.
Η περίπτωση της Ελλάδας είναι πολύ πιο πολύπλοκη. Η Ελλάδα έχει αποικιοποιηθεί από τη Δύση αλλά δεν έχει μεταβληθεί σε χώρα του τρίτου κόσμου αλλά σε παρασιτική απόφυση της Δύσης. Αυτή η ιδιαιτερότητα, κάνει τον ελληνικό «μαρξισμό» να χάνει τα αυγά και τα πασχάλια. Δεν υπάρχουν οι κοινωνικές τάξεις οι οποίες να αντιστοιχούν ούτε στο δυτικό καπιταλιστικό πρότυπο, ούτε σε εκείνο του τρίτου κόσμου. Οι άρχουσες ελίτ της χώρας (και οι μαρξιστικές ελίτ) νοιώθουν κομμάτι της Δύσης ενώ τα λαϊκά στρώματα διατηρούν μια σταθερή αντιπαλότητα απέναντί της. Ο μόνος ο οποίος είχε συλλάβει έστω και στρεβλά αυτή την πραγματικότητα, ο οποίος όμως δεν έκανε τίποτα για να την αλλάξει, ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο επειδή οι διανοούμενες ελίτ της χώρας αποτελούν τμήμα κατά το μεγαλύτερο μέρος της αποικιοκρατικής Δύσης αδυνατούν να συλλάβουν την ελληνική πραγματικότητα. Έτσι λοιπόν προτάσσοντας την ψευδοαριστερή τους ανάλυση, οδηγούνται στην εξαφάνιση ουσιαστικά των πατριωτικών επιχρισμάτων αυτής της ανάλυσης. Στην σύνθεση “αριστερός πατριώτης” προκρίνουν το αριστερός και εξαφανίζουν το πατριώτης. Διότι αν όντως είσαι πατριώτης πριν απ’ όλα μπορείς να είσαι και Έλληνας αριστερός δηλαδή να υπερασπίζεσαι τα συμφέροντα των λαϊκών τάξεων. Εάν αντίθετα είσαι πριν από όλα «αριστερός», δηλαδή προτάσσεις μια ταξική ανάλυση μεταφερμένη από την αποικιοκρατική Δύση, τότε δεν μπορείς να είσαι πατριώτης ούτε και να υπερασπίσεις τα πραγματικά λαϊκά συμφέροντα. Εάν είσαι Έλληνας πατριώτης αριστερός (με αυτή τη σειρά) κατανοείς πως η μαζική μετανάστευση απειλεί και την εθνική συνοχή και το επίπεδο διαβίωσης των λαϊκών στρωμάτων, κατανοείς πως η έξοδος από το ευρώ αυτή τη στιγμή θα είναι καταστροφή για τη χώρα, για το μέλλον της και τα λαϊκά στρώματα. Και δεν χρειάζεται να επανέλθουμε σε αυτό.
Γι’ αυτό είδαμε τα τελευταία χρόνια πολλούς αριστερούς πατριώτες να υπερασπίζονται επιλογές καταστροφικές για το μέλλον της πατρίδας. Σε αυτή τη βάση λοιπόν και το έχω αναφέρει σε παλαιότερο άρθρο μου, αυτή τη στιγμή συμμαχώ εξ αντικειμένου πολύ περισσότερο με τον Παπαδημούλη και τον Πανούση, άσχετα με την εκτίμηση για το πρόσωπο ή την πολιτική τους, και όχι με τον Λαφαζάνη ή τον Ρινάλντι. Διότι κρίνω ότι η παραμονή μας στην ευρωζώνη σήμερα είναι σημαντικότερη από τις ιδεοληψίες κάποιων οι οποίοι απλώς θέλουν να σώσουν το κομματικό τους μικροσυμφέρον που ξέρουν ότι απειλείται εάν ο Σύριζα δεν τηρήσει (όπως και δεν θα τηρήσει) τις προεκλογικές του δεσμεύσεις. Όλα τα υπόλοιπα είναι φλυαρία και οι αριστεροί πατριώτες μαζί με τους εθνομηδενιστές φίλους τους θα κληθούν να αναλάβουν το κόστος των τυχοδιωκτικών επιλογών τους.
ΥΓ. Άσο για το εάν ο Τσίπρας τα έχει κάνει «πλακάκια» με τη Ζωή, νομίζω ότι απλούστατα παίζει σε όλα τα ταμπλώ για να ξεφύγει από την «ώρα της αλήθειας». Αυτός την διόρισε πρόεδρο της Βουλής, αυτός παραβρίσκεται στις φιέστες της επιτροπής της και ταυτόχρονα βρίσκεται σε ανταγωνισμό μαζί της. Πάντως από σήμερα μάλλον θα αρχίσει να ξεκαθαρίζει το τοπίο.
Γιώργος Καραμπελιάς
Spot on το αρθρο σας (για να μιλησουμε και λιγο…ελληνικα : ) Πως ομως να το νοιωσει/ενστερνιστει ο μεσος δυσμοιρος Ελληνας που επιμελως του μαθαν να βλεπει το ασπρο μαυρο και το καραμπινατο αντιδημοκρατικο σαν την πεμπτουσια της δημοκρατικης διαδικασιας; Πως;
Κρίμα που οι ομοϊδεάτες μου και εγώ ξηλώσαμε όλες τις προϋποθέσεις για να δώσετε …..μάχη τρομάρα σας (όταν …..ωριμάσουν οι συνθήκες , ξυπνήσει ο μαρμαρωμένος Βασιλιάς, ζωντανέψει το ψάρι στο τηγάνι, ανθίσει το κλαρί στο …..καμένο κούτσουρο το 2978 μετά την Αποκάλυψη!)! Το πρόβλημα στα σχόλιά σου αγαπητέ είναι πως απλά προβοκάρεις χωρίς καθόλου να επιχειρηματολογείς πάνω σε αυτά που αναπτύσσει η άλλη πλευρά, άρα η όλη ΄΄συζήτηση΄΄καταλήγει απλά ανταλλαγή χαρακτηρισμών! Θα σε αφήσω λοιπόν να συνεχίσεις την ΄΄δημιουργία προυποθέσεων για την αναγέννηση΄΄ δια της απόλυτης καταστροφής που αφήνεται ανεμπόδιστη! Είναι άλλωστε μία εκπληκτική σύλληψη που ξεπερνά τις δικές μου ομολογουμένως περιορισμένες δυνατότητες να …..συλλάβω μια τέτοια ΑΛΗΘΕΙΑ!
Καλα….αμα ολοκληρωσετε τα ”μεγαλα προβληματα” που σας απασχολουν τωρα οπως τα συμφωνα συμβιωσης κλπ κλπ…ελατε να τα πουμε.
Το τελευταίο σχόλιο αφορά τον George.
“Όπως έλεγε και ο μεγάλος δάσκαλος του… ψυχιατρικού αυταρχισμού Ζακ Λακάν, «γνωρίζω πως όλοι θέλετε ένα αφεντικό και εγώ σας το προσφέρω»”
Θα μπορούσατε να παραθέσετε παραπομπή στην/ις πηγή/ές σας για αυτήν την διατύπωση?
Ο Λακάν δεν προσπάθησε να συνδέσει την ψυχανάλυση με κοινωνικές θεωρίες (μάλλον το αντίθετο) και η διατύπωσή σας αποτελεί το λιγότερο διαστρέβλωση έως και ύβρις
Επειδή φαίνεται να γνωρίζεις καλά τον Λακάν, περισσότερο και από εμάς που τον ζήσαμε, σε πληροφορώ ότι ο Ζακ Λακάν είπε αυτή τη φράση για πρώτη φορά το 1968 στους νεαρούς αριστεριστές που ήλθαν να διακόψουν το σεμινάριό του, «Έχετε ανάγκη από έναν Κύριο και θα τον βρείτε». Πρόκειται για μια κλασική λακανική φράση διότι ο Λακάν ήταν ενάντια στον Μάη του 68 και θεωρούσε πως οι νεαροί εξερμένοι αποζητούσαν απλώς ένα νέο αφεντικό. Τη φράση αυτή την έχει επαναλάβει πολλές φορές, ενώ ο ίδιος πρόβαλε πάντα ως ο Maître τον οποίο χρειάζεται το πόπολο. Μια πρόχειρη αναφορά άμεσης πρόσβασης στο διαδίκτυο: http://www.lemonde.fr/idees/article/2011/05/09/critique-des-annees-mitterrand_1519153_3232.html#QhLJ47o0vOVPcpEy.99 Αναλυτικά αναφέρεται στο θέμα ο Michel Onfray και να διαβάσεις το βιβλίο του που θα κυκλοφορήσει σύντομα από τις Εναλλακτικές Εκδόσεις.
Το γαλλικό απόσπασμα από τον Monde: C’est ce que Jacques Lacan, lança en 1968 aux jeunes gauchistes à cheveux longs venus interrompre son séminaire: “Vous avez besoin d’un maître, et vous l’aurez !” .
Γ.Κ.
“Vous avez besoin d’un maître, et vous l’aurez !” ….πως ακριβώς συνδέεται/σχετίζεται με το “γνωρίζω πως όλοι θέλετε ένα αφεντικό και ΕΓΩ ΣΑΣ ΤΟ ΠΡΟΣΦΕΡΩ” ????!!!!!!!!!
Στηρίζεστε σε άρθρο κριτικής στον Mitterrand από έναν ιστορικό, ο οποίος παραθέτει την αντίδραση του Λακάν και την χρησιμοποιεί σαν “συγγραφική γέφυρα” του Μαη ’68 με τον Μάη 81 (!!!) ( “προφητεία” !!??? ) για να αναφερθείτε στον Λακαν και να παρατηρήσετε ό,τι [φαίνεται πως αναλογες σαδομαζοχιστικές συμπαραδηλώσεις προκαλεί και η Ζωή]???
Μπορείτε να νοήσετε την αντίδραση του Λακάν “Vous avez besoin d’un maître, et vous l’aurez” στο πλαίσιο του αξιώματος της “Επιθυμίας” ?
Επειδή βλέπω ότι δεν αρκείσαι στην απάντηση που σου έδωσα, και η οποία παρέπεμπε απλώς σε ένα άρθρο του Le Monde, το οποίο ανέφερε τη φράση του Λακάν, την οποία αρνιόσουνα, θα υποχρεωθώ να γίνω λεπτομερέστερος, διότι δείχνεις έπαρση για πράγματα που αγνοείς, ενώ θα μπω και στην προσωπική μου μαρτυρία, στην οποία αρχικώς δεν ήθελα να αναφερθώ − μια και δίνεται έτσι η ευκαιρία να γίνει συζήτηση πάνω στον Λακάν και τις απόψεις του. Κατ’ αρχάς λοιπόν η συγκεκριμένη φράση του Λακάν, δεν απευθύνθηκε, γενικά και αόριστα σε «αριστεριστές» φοιτητές, αλλά εκτοξεύτηκε με την γνωστή αλαζονεία του στους φοιτητές της Βενσέν, τον Δεκέμβριο του 1969, όπου βρισκόμουν και εγώ ως φοιτητής. Ο Λακάν είχε μέχρι τότε ταχθεί με βιαιότητα ενάντια στο κίνημα του 68, που εξάλλου, με τη σειρά του υπέβαλε σε σαρωτική κριτική την ψυχανάλυση και τον Λακάν ως εκφραστές του συστήματος. Τότε, σε ένα έκτακτο σεμινάριό του, επιτέθηκε στους αριστεριστές φοιτητές (η Βενσέν ήταν το άντρο του κινήματος του 68 και είχε δημιουργηθεί μετά το 68 για να μας «μαντρώσει», παραχωρώντας μας ένα δικό μας Πανεπιστήμιο), αποκαλώντας τους καριερίστες. Εν τέλει δε, μας προκάλεσε λέγοντας μας πως αυτό που επιθυμούμε κατά βάθος ως «επαναστάτες» δεν είναι τίποτε άλλο από έναν Κύριο («ένα αφεντικό») το οποίο και θα βρούμε, (« Ce à quoi vous aspirez comme révolutionnaires, c’est à un maître. Vous l’aurez.»), προκαλώντας μας μάλιστα με την ατάκα πως θα μπορούσε αυτός να λειτουργήσει ως το αφεντικό που μας χρειάζεται. Τη φράση αυτή εξάλλου επαναλάμβανε συνέχεια στα σεμινάρια και την ψυχαναλυτική πρακτική του. Αυτή η φράση του Λακάν έκανε τότε τον γύρο του Παρισιού και τον θεωρούσαμε όλοι ως έναν αντιδραστικό ψυχαναλυτή. Η στροφή του σε σχέση με το 68 ήρθε αρκετά χρόνια μετά.
Ο μαθητής και γαμβρός του Jacques-Alain Miller μετά τον θάνατο του, το 1981 συγκέντρωσε τα σεμινάριά του και τα εξέδωσε χωρίς βεβαίως να περιλάβει και όλες τις ερωταπαντήσεις και τις συζητήσεις με το κοινό. (Βλέπε Le Séminaire, Livre XVII, Lacan J., Le Séminaire, livre XVII, L’envers de la psychanalyse, Paris, Seuil, 1991, στη σελ. 239 η φράση του Λακάν).
Το πρόβλημα ουσίας είναι η ευκολία με την οποία αναφέρεται ένας σχολιαστής σε απόψεις που έχουν βγει από γνώση του αντικειμένου και κατά τύχην και προσωπική άποψη για το ζήτημα. Εύχομαι απλώς ο συνομιλητής μου να είναι νέος και να δείχνει το θράσος της ηλικίας. Ως προς την ουσία τώρα, όλα αυτά κατατείνουν στην δικαιολόγηση της Ζωής; Προφανώς δεν πρόκειται να συνεχίσουμε άλλο αυτή τη συζήτηση, για ένα άσχετο με τα τρέχοντα ζητήματα, θέμα, εξάλλου είναι τόσο άνιση που γίνεται κυριολεκτικώς αντιαισθητική.
Με αυτό το κείμενο – απάντηση επιβεβαιώνεται για πολλοστή φορά η εξαιρετική δομή της σκέψης και του λόγου του Γιώργου Καραμπελιά.
Αυτό που πρέπει να συγκρατήσουμε από αυτές τις αναλύσεις είναι πρωτίστως η ανάγκη σοβαρής προετοιμασίας του λαού για απεξάρτηση από την μέγγενη των οικονομικών δικτατόρων καθώς και η αποφυγή των επικινδύνων παρορμήσεων. Μία τέτοια στάση εκφράζει ρεαλισμό, όχι συντηρητισμό.
Καλό!
Πράγματι η λειψανδρία μαστίζει το Έθνος! Το τέλος της μεταπολίτευσης επέφερε και το τέλος της ισχυρής ανδρικής φιγούρας. Πατριαρχικές φιγούρες όπως ο Κώστας και ο Ανδρέας δεν υπάρχουν πια. Ο χαζοχαρούμενος Γιώργος, ο σπαστικός Αντώνης, και μοσχαναθρεμμένος Μπένυ μόνο σαν καρικατούρες μπορούν να ειδωθούν.
Το καλό και χαμογελαστό παιδί που μιμείται τον Ανδρέα αποτελεί εικόνα καθησυχαστική για το έθνος, αλλά είναι φανερό ότι δεν επαρκεί ως ηγετική φυσιογνωμία, τουλάχιστον σε κρίσιμες στιγμές.
Οι τηλεπερσονες αντάμα με την ανύπαρκτη ελίτ (οικονομική πνευματική και πολιτική) συνθέτουν το πάνθεον της ελληνικής πραγματικότητας. Το έθνος του Ciao Antenna, των μοντέλων, της gay coulture, των παραχριστιανικών οργανώσεων , των σαλεμένων συνομωσιολόγων, που βλέπει την παράδοση της ως τουριστική ατραξιόν στερείται πλέον κάθε σοβαρότητας και αξιοπρέπειας. Αυτό το έθνος παρήγαγε και το κακέκτυπο της, μια νεολαία αποχαυνωμένη από την παπαγαλία, που μπαφιασμένη ανταλλάσσει μανιωδώς μηνύματα στο κινητό και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Η αναζήτηση λοιπόν μιας ισχυρής προσωπικότητας στο ρόλο του κομπέρ είναι αναγκαία σε μια κοινωνία που φέρνει σε παράσταση καμπαρέ μεσοπολέμου. Και τι άλλο καλύτερο από τη Zoe, με την αυταρχική συμπεριφορά κεκαλυμμένη με καναρινί παλτό και φούξια παντελόνι.
Η ισχυρή και προκλητική, θηλυκή φιγούρα της Zoe ταιριάζει γάντι στο έξαλλο πλήθος που αναζητά μια ισχυρή και αυταρχική ηγετική φυσιογνωμία. Συνδηλώνει την ανδρική παρακμή και την ανάδειξη μιας έξαλλης θηλυκής εικόνας. Η Zoe σηκώνει το δάχτυλο, μαλώνει τους μνημονιακούς με τη “δικηγορίστικη φρασεολογία της”, σκαρφαλώνει στα κάγκελα μαζί με την ετέρα πασιονάρια της αμετροέπειας και “προκαλώντας σαδομαζοχιστικές συμπαραδηλώσεις ” !!!.
Η χώρα του αχταρμά, μαγνητισμένη από την παραμορφωμένη εικόνα του παρελθόντος της βυθίζεται χωρίς να το καταλαβαίνει στα σκοτεινά νερά του βάλτου της παρακμής της.
Ας είναι.
Και μας εγκαταλείπουν ακόμη και οι βάρβαροι οι οποίοι ήταν μια κάποια λύσις.
Την δικη σου φαντασιωση τη βλεπεις;
Η αμορφωσια και ασυνειδησια και η ελλειψη αρετης των νεοελλαδιτων ειναιναπεριγραπτη.
Για αυτο Το προβλημα στην ελλας ειναι βαθυ και το μελλον μας ως χωρα αβεβαιον.
Την δικη σου φαντασιωση τη βλεπεις;
Η αμορφωσια και ασυνειδησια και η ελλειψη αρετης των νεοελλαδιτων ειναιναπεριγραπτη.
Για αυτο Το προβλημα στην ελλας ειναι βαθυ και το μελλον μας ως χωρα αβεβαιον