Ο μπλακμεταλάς Γερμενής που δέρνει και απειλεί με όπλο

Το άρθρο είναι αδόκιμο και ατυχές. Χάνει τον στόχο του, ο οποίος υποτίθεται πως θα έπρεπε να εντάσσεται στα πλαίσια του αφιερώματος του περιοδικού Άρδην στην Χρυσή Αυγη. Ο/η συντάκτης φαίνεται να ενοχλείται περισσότερο από την ύπαρξη του black metal μουσικού ρεύματος στην Ελλάδα (αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο) παρά από το γεγονός πως κάποιοι από τους ενασχολούμενους με το black metal είναι ακροδεξιοί εθνικιστές και υποστήρικτες της νεοναζιστικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή.

Στα τέλη του ’80 και στις αρχές του ’90, όταν μεσουρανούσαν οι ψευδοαξίες της γκλαμουριάς και του εύκολου τρόπου ζωής, τότε που εάν δεν διάβαζες Κλικ, Max κτλ, και εάν δεν κλάμπαρες σε όλα τα σχετικά κέντρα μαζικής διασκέδασης χαρακτηριζόσουν ψυχολογικά ασθενής, εκείνο λοιπόν τον καιρό η ελληνική underground μουσική heavy/thrash/death/black metal σκηνή οργανωνόταν αυθόρμητα, από παιδία 15 – 25 χρονών που αγαπούσαν την μουσική, για να δημιουργήσει ένα από τα ομορφότερα παραδείγματα μη-κερδοσκοπικού δικτύου ανταλλαγής μουσικού υλικού (demos, fanzines, βινύλια, συναυλίες) που θα εναντιωνόταν στην εμπορευματοποίση της μουσικής τους (δες πχ http://www.fanzines.gr/).

Σε αντίθεση με τα άλλα υπάρχοντα μουσικά underground δίκτυα της punk/hard core υποκουλτούρας στην Ελλάδα, οι πολιτικές ανησυχίες της heavy/thrash/death/black metal υποκουλτούρας (καλώς ή κακώς) δεν επεκτάθηκαν σημαντικά στο πεδίο της κοινωνικής δικτύωσης και αλληλεγγύης και δεν αλληλεπίδρασαν με την κοινωνία για τα τρέχοντα πολιτικά ζητήματα του καιρού. Οι λόγοι για αυτήν την αποστασιοποίηση δεν είναι ακόμα εντελώς ξεκάθαροι. Πιθανόν μάλλον να σχετίζονται με τον εσωστρεφή και ατομικιστικό χαρακτήρα των ακροατών του συγκεκριμένου είδους μουσικής καθώς και με την σχετικά καλή οικονομική κατάσταση των οικογενειών από τις οποίες προέρχονταν, συνεπώς με την υποτίμηση, την αδιαφορία ή ίσως και με την άγνοια της ενεργούς πολιτικής δράσης άλλων μουσικών ρευμάτων και συλλογικοτήτων των καιρών εκείνων.

Αναπόφευκτα στα τέλη του ’90 αρχές ’00, το heavy/thrash/death/black metal δίκτυο διεμβολίστηκε εκ των έσω και η εμπορευματοποίηση του συγκεκριμένου είδους μουσικής ακολούθησε τον δρόμο άλλων μη-κερδοσκοπικών μουσικών δραστηριοτήτων που αργά ή γρήγορα ‘ρευστοποίησαν’ τον μύθο τους και την απήχησή τους, σε συνεργασία με καθιερωμένα μουσικά έντυπα, δισκογραφικές εταιρείες και διοργανωτές συναυλιών.

Προκαλεί πικρία το τσουβάλισμα που επιχειρεί το άρθρο του Άρδην, θέλω να πιστεύω πως είναι αποτέλεσμα προχειρότητας του/της αρθρογράφου και όχι σκοπιμότητας για μια οργανωμένη επίθεση στον black metal μουσικό χώρο, ο οποίος όπως όλες οι υποκουλτούρες διολίσθησε εν μέρει σε ακρότητες. Εάν ο/η συντάκτης δυσφορεί με την θεματολογία της black metal μουσικής αυτό είναι αποδεκτό. Επίσης αποδεκτό είναι για άλλους μουσικόφιλους να δυσφορούν με την μουσική άλλων σχημάτων και θεματολογιών, πχ Δυνάμεις του Αιγαίου.

Συμπερασματικά, το άρθρο στην παρούσα μορφή του φαίνεται να εκφράζει ένα αισθητικό πρόβλημα των συντακτών του όσον αφορά την black metak μoυσική και δεν είναι τίμιο εκ μέρους τους να προωθούν την οπτική τους γωνία χρησιμοποιώντας αντί-χρυσαυγίτικα παραπετάσματα και αντι-ακροδεξιά ρητορική.

Τέλος αξίζει να επισημανθεί πως η αναφορά σε ονόματα ιδιωτών που ενδεχομένως να οδηγήσουν σε στοχοποίηση είναι μια τακτική που συνήθως υιοθετείται από οργανώσεις και ομάδες του τύπου Χρυσή Αυγή.

Ευχαριστώ για την φιλοξενεία, καλή συνέχεια.

@Simourden
Όχι, το άρθρο δεν είναι πρόχειρο. Είναι τεκμηριωμένο, κα σίγουρα πιο τεκμηριωμένο από το σχόλιό σου. Για μένα περιείχε πολλή και ενδιαφέρουσα πληροφορία, καθώς κάλυψε πολύ συνοπτικά μια μουσική που άκουγαν πολλοί συνομήλικοί μου.

Μου φάνηκε ξεκάθαρο ότι το θέμα δεν είναι απλώς το αισθητικό: το άρθρο δεν ασχολήθηκε ούτε με αναπαιστικά μέτρα, ούτε με μείζονες κλίμακες, ούτε με το αν ο ντράμερ έκανε διπλές ή τριπλές μποτιές, ούτε με τι αιλάινερ έβαφε τις βλεφαρίδες του ο King Diamond. Ασχολήθηκε ξεκάθαρα με το ιδεολογικό περιεχόμενο του στίχου.

Θα πρέπει να παραδεχθείς ότι κάθε κυρίαρχο πολιτικό-ιδεολογικό ρεύμα είχε και την καλλιτεχνική του έκφραση, από την Λένι Ρίφενσταλ του Χίτλερ μέχρι τον Μαξίμ Γκόρκυ της ΕΣΣΔ. Έτσι το άρθρο κάλυψε μια κρίσιμη έκφραση της συγκεκριμένης ιδεολογίας.

Τέλος, αν αυτό το είδος μουσικής ξεκίνησε από κάτι αντιεμπορικό και κατέληξε σε κάτι εμπορικό, δεν βλέπω να έχει καμία σχέση με το ιδεολογικό του περιεχόμενο. Κι αν κάτι δεν είναι mainstream πρέπει ντε και καλά να το προσκυνάμε; Εν ολίγοις, δεν κατάλαβα τον λογικό συνειρμό που έκανες.

Πάντως σε ευχαριστώ για την νοσταλγία που μου προσέφερες: από τον τρόπο που βλέπω να «υπερασπίζεσαι» αυτό το είδος μουσικής, μου ξύπνησες αναμνήσεις από ηρωικούς καυγάδες μεταλλάδων-φλώρων. Αξέχαστα χρόνια!

Το σχόλιό μου ήθελε να αποδοκιμάσει την λογική του ‘όποιος ακούει black metal είναι ακροδεξίος/νεοναζιστής/χρυσαυγίτης’. Αυτό υπονοείται τουλάχιστον από το περιεχόμενο και τον τίτλο του άρθρου σε συνδυασμό με ένα παραποιημένο φωυερμπαχικό τσιτάτο που θέλει να υποδείξει μια ψυχασθένεια και μια νοητική διατάραξη των ακροατών της black metal μουσικής, που δήθεν ευνοεί την παραθρησκεία έναντι μιας υγειούς θρησκείας (το κοινό βίωμα της Ελληνορθόδοξη Παράδοσης διδάσκει θρησκεία ή τον θεσμό της εκκλησίας;). Όσο για το θέμα του παγανισμού και των Εθνικών Παραδόσεων αυτό είναι ένα εντελώς διαφορετικό θέμα και είναι σωστό να ασχοληθεί κάποιος με αυτό σε ένα ξεχωριστό κείμενο, χωρίς να το συγχέει με μουσικά θέματα.

Ναι, είναι γνωστό πως κάποια ελληνικά black metal σχήματα είναι στενά συνδεδεμένα με την νεοναζισμό. Ναι, είναι σωστό να υποστηρίξουμε πως μέσω του black metal ο νεοναζισμός ενδέχεται να ‘ψαρεύει’ πιτιρικάδες. Ναι, πρέπει να τα καταδικάσουμε και τα αναδείξουμε όλα αυτά απομονώνοντάς τα από το ευρύτερο πλαίσιο, εξετάζοντάς τα ως συγκεκριμένες περιπτώσεις, αποφεύγοντας κοινωνιολογίζουσες γενικεύσεις. Αλλά αυτές οι αλήθειες δεν μπορουν να θεωρηθούν τεκμήρια για την ποινοικοποιήση του black metal ως κρίσιμης έκφρασης της ιδεολογίας της νεοναζισμού, όπως ο π.χ. ο Μαξίμ Γκόρκυ καθιερώθηκε ως έκφραση της ΕΣΣΔ. Είναι απλά τεκμηρία της χρήσης τους στα πλαίσια του γενικεύμένου marketing που επιχειρεί ο νεοναζισμός για την προώθηση της ιδεολογίας του σήμερα. Σε αυτό το σημείο θα έπρεπε να πάρουν θέση οι φορείς της black metal μουσικής και να ξεκαθαρίσουν μια και καλή την στάση τους. Εγώ σήμερα δεν γράφω εξ’ονόματος κανενός και εκθέτω την μόνο την προσωπική μου άποψη. Αλλά και αυτό ίσως να μην είναι απαραίτητο, δεδομένης της ύπαρξης διάσημων και δημοφιλών black metal σχημάτων που εξ’υποστάσεως αποκλείουν την σχέση τους με την νεοναζιστική ιδεολογία, (βλέπε του Καναδούς Blasphemy στο σχήμα των οποίων συμπεριλαμβάνεται και ένας μη-λευκός). Ή, υιοθετώντας την επιχειρηματολογία του Θανάση σε προηγούμενη ανάρτηση, εάν η ΧΑ βάλει σύνδεσμο στο black metal, γιατί να γίνεται το black metal ξαφνικά νεοναζιστικό; Η μουσική παράδοση του black metal αποτελεί μέρος μιας μουσικής εξέλιξης που βαστά από σχήματα σαν τους Black Sabbath. Γιατί θα πρέπει να το ευνουχίσουμε και να το παραδώσουμε εξ’ολοκλήρου στην εφήμερη στρατηγική μιας ακροδεξιάς οργάνωσης;

Θέλησα να μοιραστώ μαζί σας την ανησυχία μου πως το κείμενο του Νικόλα υποθάλπτει κοινωνικό ρατσισμό και βοηθά στην προώθηση του στερεότυπου να θεωρείται νεοναζιστής ένας νεανίας φέρων μαύρα μπλουζάκια, αναποδοσταυρίδια και πεντάλφες, όπως θεωρούνταν πολύ παλαιότερα ναρκομανείς οι μακρυμάλλιδες και οι σκουλαρικάδες. Θέλησα απλά να προτείνω πως ο Νικόλας μάλλον προβληματίζεται και δυσφορεί με την όλη θεματολογία του black metal παρά επικεντρώνεται με τρόπο ξεκάθαρο στο γεγονός πως κάποια black metal σχήματα σχετίζονται με τον νεοναζισμό. Με τα δύο μέρη στο πρώτο του σχόλιό, ο Νικόλας έχω την εντύπωση πως με επιβεβαίωσε α) αποδεχόμενος την μη άμεση διασύνδεση του ευρύτερου black metal χώρου με τον νεοναζισμό και β) επικαλούμενος την αδυναμία της black metal υποκουλτούρας να επηρεάσει θετικά την κοινωνία. Το δεύτερο μερος του σχολίου του είναι πολύ γενικό και άμεσα εφαρμόσιμο σε πολλά κοινωνικά μορφώματα και σχήματα της σημερινής ελληνικής κοινωνίας. Τα βασικά προαπαιτούμενα για την αναβάθμιση και τον διαφωτισμό μιας κοινωνίας είναι η διάχυση του Ορθού Λόγου στα πλατιά κοινωνικά στρώματα, η δράση και η ενασχόληση των Πολιτών με τα κοινά, καθώς και η ύπαρξη ευνομούμενης Πολιτείας. Όταν αυτά απουσιάζουν ήδη, πώς μπορούμε να ζητάμε ευθύνες από υποκουλτούρες με ιδεολογική ρηχήτητα και με περιορισμένο αξιακό οπλοστάσιο για την έλλεψη αυτών των προαπαιτούμενων;

Γενικότερα μιλώντας, ο πρωταρχικός στόχος μιας οποιασδήποτε μουσικής υποκουλτούρας είναι η ικανοποίηση του αισθήματος συμμετοχής σε μια κοινότηα που μοιράζεται ιδέες και κλίσεις προς το κάποιο μουσικό είδος και που θέλει να συνεχώς να δημιουργεί και να ανοίγει τον δρόμο της εξέλιξης της μουσικής και των ήχων. Αφετηρία της αποτελούν η προσπάθεια και η ανάγκη για την ψηλάφιση ενός εσωτερικού κόσμου που θέλει να διαφέρει και να δηλώνει ελεύθερα την διαφορετικότητά του με την χρήση φαντασίας και καλλιτεχνικότητας. Και για αυτό διαφωνώ μερικώς με την παρατήρηση του Νικόλα πως η υποκουλτούρα πηγάζει από την βιομηχανία. Η μουσική βιομηχανία είναι η εμπορευματοποιημένη εκδοχή της κλίσης μας στην μουσική αλλά η κλίση προϋπάρχει του εμπορεύματος και πολλές φορές αυτή η κλίση συνδυάζεται και με κάποια κοινωνικά ερεθίσματα και πολιτικές πρωτοβουλίες (βλέπε Ωχρά Σπειροχαίτη και παρόμοια μουσικά σχήματα-συλλογικότητες). Η ενεργός συμμετοχή μας στα μουσικά δρώμενα πέρα από τον ρόλο του ακροατή υποδηλώνει ένα ευρύτερο οικοσύστημα στο οποίο συμπεριλαμβάνονται και οι ρόλοι του μουσικού, του μουσικού τεχνολόγου, του ανεξάρτητου εκδότη κτλ. Και αυτοί οι ενεργοί ρόλοι είναι που τροφοδοτούν, σε ένα δεύετερο στάδιο, την μουσική βιομηχανία με το εμπόρευμα που στοχεύει σε παθητικούς καταναλωτές-ακροατές και που δημιουργεί τα στερεότυπα του τύπου ‘μεταλλάδες-φλώροι’ που ανέφερε ο Θανάσης. Η μουσική από μόνη της δεν έχει στεγανά, δεν αναλώνεται σε έξωθεν δίπολα, είναι αυθύπαρκτη και δεν πολιτικοποιείται. Οι σκεπτόμενοι μουσικόφιλοι, ανεξάρτητα των πολιτικών τους πεποιθήσεων, αλλάζουν τα μουσικά τους γούστα στην πορεία την ψυχικής τους ανάπτυξης και της ωρίμανσής τους.

Όντως το underground δεν αποτελεί πανάκεια και όπως δεν προσκυνάμε τίποτε άλλο δεν προσκυνάμε ούτε κι αυτό. Όμως πρέπει να παραδεχτούμε πως η επαφή με το underground κατά τα πρώτα στάδια της μουσικής μεθηλικίωσης ενός/μιας εφήβου, όσο εύκολα μπορεί να τους παγιδεύσει σε καθεστώς μισαλλοδοξίας άλλο τόσο μπορεί να οδηγήσει σε ευρύτητα πνεύματος και στη ανάταση του αισθήματος ανεκτικότητας στο διαφορετικό καθώς και να ρίξει τον πρώτο σπόρο που αργότερα θα κάνει ευκολότερη την κατανόηση των όρων ‘εμπόρευμα’, ΄κερδος’, ‘κερδοσκοπία’, ‘εκμετάλλευση’, ‘αγορά’. Και αυτό ήθελα να υπογραμμίσω στο αρχικό μου σχόλιο σχετικά με τα αρχικά στάδια της ελληνικής heavy/thrash/death/black metal σκηνής.

Πρέπει να συνεχίσουμε την προσπάθεια στο να αναδειχθούν οι παράγοντες που καθιστούν σήμερα δημοφιλή τη νεοναζιστική ιδεολογία και που οπισθοδρομούν την ελληνική κοινωνία. Σύμφωνα με την τρέχουσα επικαιρότητα, με τον νενοναζισμό στην Ελλάδα σχετίζονται πολλοί και διάφοροι, από τον χώρο του αθλητισμού, του μόντελινγκ και του έντεχνου ελληνικού τραγουδιού. Από κάπου αλλού ξεκινάει αυτό το φαινόμενο και στην προσπάθειά μας να το ερμηνεύσουμε πρέπει να αποφύγουμε τις απλουστεύεις που ενδεχομένως να μας καταστήσουν περισσότερο ‘εκλεκτικούς’ από αυτούς που θέλουμε να ξεσκεπάσουμε.

Ευχαριστώ για την φιλοξενία.

Ωραιο το αρθρακι λες και ο συγγραφεας ακουει η ακουγε τουλαχιστον στο παρελθον black metal.
Παντως στο εξωτερικο η ελληνικη σκηνη εχει για τους ξενους ξεχωριστο ηχο και ατμοσφαιρα σε αντιπαραθεση με τους Σκανδιναβους οι οποιοι εχουν και τα πρωτεια.και αναφερετε ως greek black metal .Δηλαδη black metal παιγμενο με ελληνικο τροπο! Ειναι σαν η jazz σκηνη στη Ελλαδα να εχει διαφορετικο ήχο απο τις υπολοιπες στο κοσμο χωρισ ομως να χρησιμοποει παραδοσιακες κλιμακες! Προκειται για κατορθωμα….απο παιδια λαικα κυρίως..φαίνετε υποσυνειδητα εξακολουθει να μας επηρεάζει η βυζαντινή μας κληρονομιά έστω και αν εμείς συνειδητα την εχουμε αποκηρυξει.

Πολύ ενδιαφέρον ! Ομολογώ ότι δεν είμαι γνώστης του αντικειμένου, οπότε έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για μένα !

Το άρθρον είναι όλως κατάπτυστον καί απαράδεκτον, καθώς δεν τεκμαίρει την διακηρυσσομένην εκ του τίτλου καί της εισαγωγής του σχέσιν της Ελληνικής Εθνικής Θρησκείας του Δωδεκαθέου, της οποίας είμαι πιστός, με την πολιτικήν παράταξιν υπό την ονομασίαν “Λαϊκός Σύνδεσμος-Χρυσή Αυγή”, την κατηγορουμένην ως “εγκληματικήν οργάνωσιν”. Εάν δεν τεκμηριώσετε το διακηρυσσόμενον εκ μέρους σας επαρκώς, θα υποχρεωθείτε, να το πράξετε πρακτικώς, εν ευθέτω χρόνω. Επί τέλους, το σύνταγμα καί ο νόμος ορίζουν σαφεστάτως τον σεβασμόν απασών των θρησκειών. Περί των μουσικών αισθητικών σας δεν υπεισέρχομαι, διότι προσωπικώς αγνοώ πλήρως τα περί ξένης “μουσικής” καί αρνούμαι να τα μάθω, καθώς δεν εμπίπτουν στα όρια των ενδιαφερόντων μου. Επίσης, όλως ενημερωτικώς, αντιγράφω περί του πρακτέου, οφείλετε να μάθετε, ότι οφείλετε να ανανεώσετε την αρθρογραφίαν καί την ειδησεογραφίαν σας. Βλέπετε, σας παραθέτω καί την κάτωθι αναφοράν: ΕΘΝΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ Η Χρυσή Αυγή αντιτίθεται στον διαχωρισμό Εκκλησίας-Κράτους. Επιδιώκει την αποκατάσταση του κύρους της Εκκλησίας και την άμεση κάθαρση του κλήρου από κάθε παρακμιακό και διεθνιστικό στοιχείο. Ανεξιθρησκεία μόνο για τα δόγματα που δεν θίγουν την Ελληνική Παράδοση και Ιστορία και δεν φθείρουν την δύναμη του Έθνους. Η Ορθοδοξία αναγεννημένη και Ελληνική ξανά πρωτοπόρος στους αγώνες του Έθνους. Πηγή: http://www.xryshaygh.com/kinima/thesis Άρα πού ακριβώς βλέπετε τον “αντιχριστιανισμό” της Χρυσής Αυγής; Η θέση τους είναι η επίσημη θέση του “Ελληνοχριστιανισμού”, την οποίαν απορρίπτω, ενώ εσείς αποδέχεσθε. Αλλά καί πέραν αυτού, δηλώνετε ότι ταυτίζονται ο “σατανισμός” καί ο πολυθεϊσμός, οπότε διερωτώμαι αν είστε απλώς αμαθείς ή καραχριστιανοί. Αυτό εσείς οφείλετε να το επιλέξετε, διότι μέση επιλογή δεν υπάρχει. Καί έχω πλέον καί γράφω. Καί δες δύο μικρά κείμενα του Ομήρου, για να δω τί θα μου απαντήσεις.

(α) Αρχαίο κείμενο

Αλλ’ ότε δή ρ’ εκ τοίο δυωδεκάτη γένετ’ ηώς,
καί τότε δή πρός Όλυμπον ίσαν θεοί αιέν εόντες

Μετάφραση

Αλλ΄όταν ήλθε η δωδέκατη αυγή,
τότε προς Όλυμπον επήγαν οι αθάνατοι θεοί

Πηγή: Ομήρου Ιλιάδου Α΄ 493-494

(β) Αρχαίο κείμενο

Ηώς μέν ρα θεά προσεβήσετο μακρόν Όλυμπον,
Ζηνί φόως ερέουσα καί άλλοις αθανάτοισιν’

Μετάφραση

Η θεά Ηώς(αυγή) ανέβηκε στον μακρύν Όλυμπο,
στον Δία το φως ν’ αναγγείλη καί στους άλλους αθανάτους’

Πηγή: Ιλιάδα Β΄48-49

Καί υπάρχουν πλείστες παρόμοιες αναφορές στην Ιλιάδα καί στην Οδύσσεια, όπως καί σε άλλα Ελληνικά κείμενα. Επομένως, η οποιαδήποτε ταύτιση του “Εωσφόρου”, δηλαδή του “φέροντος την ηών/εών/αυγήν” δηλαδή του Εσπέρου ή Φωσφόρου ή Αυγερινού ή Αποσπερίτη με τον Εβραϊκό “σατανά”/”διάβολο” κ.λ.π. προφανώς οφείλεται στην αντίληψη των χριστιανών των πρώτων αιώνων. Άρα, καλόν είναι τα επίμαχα προβαλλόμενα εκ των Εβραιοχριστιανών ονόματα καί πρότυπα, να παύσουν να συγχέονται με τα αντίστοιχα της Ελληνικής Θρησκείας καί Παραδόσεως.-