Νέος Ερμής ο Λόγιος

Ο νέος Λόγιος Ερμής, η περιοδική έκδοση της Εταιρείας Μελέτης Ελληνικού Πολιτισμού, ξεκίνησε την έκδοσή του το 2011. Παραπέμπει –και εμπνέεται– εμφανώς και εμφαντικά στο σημαντικότερο συλλογικό πνευματικό όργανο του αναγεννώμενου ελληνισμού, τον Λόγιο Ερμή της Βιέννης, που εκδιδόταν από το 1811 έως το 1821 και έπαιξε αποφασιστικό ρόλο στην πνευματική προετοιμασία της ελληνικής παλιγγενεσίας.
Επειδή αποτελεί πλέον κοινή διαπίστωση πως ο παλιός διαφωτισμός εξαντλήθηκε, μετεξελίχθηκε σε εργαλειακό διαφωτισμό, σε μηχανισμό επιστημονικού τεχνοκρατικού σκοταδισμού, κοινωνικού ολοκληρωτισμού και ιδεολογικής χειραγώγησης, το περιοδικό μας δεν μπορεί παρά να στοχεύει σε έναν κυριολεκτικά νέο «διαφωτισμό», μία σύνθεση ορθολογισμού και ρομαντισμού, η οποία θα επιδιώκει παράλληλα την αναγκαία πνευματική αναγέννηση του ελληνισμού. Μια πνευματική αναγέννηση που δεν θα εδράζεται ούτε στην «μετακένωση» του, –ούτως ή άλλως εξαντληθέντος πλέον– δυτικού «παραδείγματος» στην καθ’ ημάς πραγματικότητα, ούτε θα προσφεύγει απλώς στην αστείρευτη ελληνική παράδοση, από την αρχαιότητα και το Βυζάντιο έως την τουρκοκρατία και τη γενιά του ’30, αλλά θα επιχειρεί τον «εκσυγχρονισμό» αυτής της παράδοσης στη σημερινή πραγματικότητα. Διότι, απέναντι στο δίλημμα εισαγόμενος εκσυγχρονισμός ή παρελθοντολογική εμμονή στην παράδοση, το ανολοκλήρωτο αίτημα της ελληνικής ιδεολογίας και κοινωνίας, ο αυθεντικός «καημός της ρωμιοσύνης», παραμένει η αυθεντική σύνθεση της παράδοσής μας με τις απαιτήσεις του σύγχρονου κόσμου. Χρειάζεται δηλαδή ένας «εκσυγχρονισμός της δικής μας παράδοσης», μια σύγχρονη θέαση του κόσμου, εκκινώντας από την ιδιαίτερη οπτική γωνία της ελληνικής οικουμένης. Σε αυτή την κατεύθυνση στρατεύεται το νέο περιοδικό που θέλει να είναι ένα μαχητικό επιστημονικό έντυπο στον τομέα της ιστορίας, και γενικότερα των ανθρωπιστικών επιστημών, της τέχνης, της οικολογίας και το οποίο βέβαια δεν θα περιορίζεται μόνο σε θέματα άμεσα ελληνικού ενδιαφέροντος. Ένα περιοδικό που θέλει να συνδυάζει την επιστημονική επάρκεια με την μαχητικότητα και την «ευρυχωρία», δηλαδή τον πλουραλισμό των απόψεων.
Πρέπει να ξαναπιάσουμε το νήμα της διαμόρφωσης μιας σύγχρονης ελληνικής απάντησης στις προκλήσεις του 21ου αιώνα, από εκεί που το άφησαν οι γενιές του ’30, της Εθνικής Αντίστασης και του ’60, ο Γιώργος Σεφέρης και ο Οδυσσέας Ελύτης, ο Κωνσταντίνος Δημαράς και ο Κώστας Παπαϊωάννου, ο Κορνήλιος Καστοριάδης και ο Δημήτρης Πικιώνης, ο Νίκος Εγγονόπουλος και ο Καραβίδας, ο Κόντογλου και ο Συκουτρής, ο Αναγνωστάκης και ο Κύρου, ο Πεντζίκης, ο Βακαλόπουλος και ο Χατζιδάκης, για να αναφερθούμε μόνον σε κάποιους από εκείνους που δεν βρίσκονται πλέον μαζί μας. Τίποτε λιγότερο και τίποτε περισσότερο.

νέος Λόγιος Ερμής