Πετράλωνα, το βασίλειο της αυθαιρεσίας και της ανομίας

Η ΠΑΛΙΑ ΗΣΥΧΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΕΧΕΙ ΕΞΕΛΙΧΘΕΙ ΣΕ ΕΝΑ ΑΤΕΛΕΙΩΤΟ ΣΤΕΚΙ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗΣ, ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΑΤΟΙΚΟΥΣ ΝΑ «ΠΝΙΓΟΝΤΑΙ» ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΜΠΡΑΒΟΥΣ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ ΝΑ ΚΑΙΝΕ ΩΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΟΣΩΝ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΟΝΤΑΙ

Της Αλεξάνδρας Τζαβέλλα από την Ελευθεροτυπία

Εισπνοή στα Ανω Πετράλωνα. Αυτοί που βλέπουν την οδό Τρώων σαν ένα νέο, «in» προορισμό για νυχτερινή έξοδο μυρίζουν τα γιασεμιά. Οι μόνιμοι κάτοικοι, όμως, μυρίζουν το μπαρούτι. Αυτοί ξέρουν τι κρύβεται πίσω από το κάδρο της «Ibiza της Αθήνας». Ετσι αποκαλούνται κατά καιρούς τα Ανω Πετράλωνα στα αφιερώματα των περιοδικών.

Η γραμμή του ηλεκτρικού διασχίζει, με τη σειρά, το Μοναστηράκι, το Θησείο και τα Πετράλωνα. Αυτή ήταν και η πορεία που ακολούθησε η βιομηχανία της διασκέδασης. Η ανάπτυξή της στην περιοχή των Ανω Πετραλώνων τα τελευταία δύο χρόνια οδήγησε στην υποβάθμιση της ζωής των κατοίκων. «Κάπου στα Πετράλωνα ο χορός αρχίζει, το τραγούδι άναψε στις καρδιές φωτιά», λέει το γνωστό άσμα του Σταύρου Κουγιουμτζή. Η φωτιά βέβαια δεν άναψε μόνο στις καρδιές. Καίγονται και τα σπίτια.

Παράλληλα με τη νυχτερινή ζωή αναπτύχθηκε και η δράση της μαφίας, στις οδούς Τρώων και Κυδαντιδών και περιμετρικά της πλατείας Μερκούρη. Συνήθως το ξεκαθάρισμα λογαριασμών γίνεται μεταξύ των επιχειρηματιών. Στα «χαρακώματα» των Ανω Πετραλώνων όμως οι μολότοφ πέφτουν στα σπίτια των κατοίκων που διαμαρτύρονται για το θόρυβο και την κατάληψη των πεζοδρομίων. Η «σφραγίδα» που άφησε το τελευταίο χτύπημα των μπράβων της νύχτας είναι αποτυπωμένη στην ξύλινη πόρτα ενός παλιού διώροφου.

Το καρότσι βγαίνει βόλτα στο δρόμο, διότι το πεζοδρόμιο είναι μόνο για… τραπεζοκαθίσματα. Οι κάτοικοι, όσοι τολμούν να διαμαρτυρηθούν, απειλούνται και ο δήμαρχος λέει «βρείτε μου τον τρόπο να εφαρμόσω το νόμο»… Η ιδιοκτήτριά του δηλώνει ότι ζει από τύχη. «Εδώ ήταν γειτονιά», λέει. «Αγόρασα αυτό το σπίτι πριν από 8 χρόνια, από επιλογή. Καθόμουν στο σκαλάκι, περνούσαν οι γιαγιάδες, μου έκαναν σχόλια. “Το άλλαξες το μπάνιο”, μου έλεγαν. Αυτό είναι στοιχείο γειτονιάς. Οπως και το γλυκό που έφερνε η γειτόνισσα, οι καλημέρες που άκουγες στο καφενείο. Υπήρχε ηρεμία. Αυτή η γειτονιά δεν υπάρχει πια», λέει. «Γιατί έριξαν το λύκο μέσα στα πρόβατα. Πάνω στη δική μου ψυχή στήθηκε όλο αυτό. Ανθρωποι της νύχτας θέλουν να φτιάξουν νέο Γκάζι…»

Η Γεωργία Στρατηγάκου, κάτοικος της περιοχής τα τελευταία 20 χρόνια, βγάζει καθημερινά βόλτα την 3χρονη εγγονή της με το ποδήλατο. «Είναι τόσο δύσκολο να αφήσουν μία λωρίδα; Τι τους ζητάμε; Τα παιδιά δεν έχουν πεζοδρόμιο να περπατήσουν», λέει, θίγοντας ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα της περιοχής: την επέκταση των τραπεζοκαθισμάτων. Το δεύτερο είναι η ηχορύπανση. «Μας τρελαίνει η μουσική, κάθε μέρα μέχρι τις 4 το πρωί. Οι καταστηματάρχες θέλουν να ζήσουν, αλλά δεν σέβονται και τους κατοίκους», συνεχίζει η ίδια.

Περικυκλωμένοι

«Το κακό είναι ότι έχουμε να κάνουμε με το δήμο. Είναι ένα μαγαζί το οποίο εισπράττει. Αν η πρόεδρος του 3ου Διαμερίσματος δεν δώσει άδειες, φωνάζουν για διαφυγόντα κέρδη», καταγγέλλει ένας ηλικιωμένος κάτοικος της περιοχής, ο κ. Στέλιος. Είναι, όπως λέει, «περικυκλωμένος» από τρία καταστήματα που «πήραν άδεια παραδοσιακού καφενείου ή ζαχαροπλαστείου και κατέληξαν σε ξενυχτάδικα». «Χορεύουμε τα βράδια από τα ντεσιμπέλ. “Ησυχία βρε! Ησυχία!” τους λέω. Δεν τους ζητάω να κλείσουν. Να κοιμηθώ θέλω. Μετακινούμαι από δωμάτιο σε δωμάτιο. Τώρα που καλοκαίριασε δεν ανοίγω τα παράθυρα».

«Οι νοικάρηδες φεύγουν», λέει ένας σπιτονοικοκύρης. «Αλλάζει ο κόσμος με ανθρώπους της νύχτας. Γιατί;»

Απειλές και χτυπήματα που στην αρχή θεωρήθηκαν συμπτώσεις. Στην πορεία πολλαπλασιάστηκαν. Τρία διώροφα σπίτια, έξι οικογένειες δηλαδή, έχουν δεχτεί τρομοκρατικά χτυπήματα με μολότοφ ή βενζίνη από τους «νονούς των 150 ευρώ», όπως τους ονομάζουν. Συσπειρώθηκαν συστήνοντας μια Επιτροπή Κατοίκων. «Δεν έχουμε πνεύμα μονομάχων. Εχουμε πνεύμα συνεργατικό», λένε. Ο δικηγόρος που τους εκπροσωπούσε, ο οποίος λέγεται πως είχε στα χέρια του δυνατά στοιχεία για την ενοχοποίηση των υπόπτων, παρασύρθηκε ένα βράδυ από μηχανή. «Πλέον δεν θεωρούμε τίποτα τυχαίο. Δεν πιστεύουμε στις συμπτώσεις», λένε οι κάτοικοι. «Επιτροπή πια είναι όλοι οι κάτοικοι των Πετραλώνων. Ολοι για το ίδιο αγωνιζόμαστε. Για την εφαρμογή των θεσμών». «Εχει 37 ουζερί και μπαρ σε 300 μέτρα. Μου κλείνουν το γκαράζ. Τα Σαββατοκύριακα για να παρκάρω καλώ το 100», λέει κάτοικος της περιοχής.

«Στην αρχή, τον Οκτώβριο του 2009 έκαψαν ένα σπίτι, τρία στενά πιο πάνω». Ο ιδιοκτήτης αγωνιζόταν στη γειτονιά. Με κόπο -και χωρίς να αποζημιωθεί- κατάφερε να το ξαναφτιάξει. Την περασμένη Δευτέρα εκδικάστηκε η υπόθεση εμπρησμού της κατοίκου στην πλατεία Μερκούρη, της οποίας «έλουσαν το σπίτι με βενζίνη, ίσα που πρόλαβε να βγει με το παιδί της στα χέρια, λιπόθυμο».

Απειλές

«Μετά άρχισαν τις απειλές. Απειλές σε κυρίες οι οποίες έχουν παιδάκια στο σχολείο. Τους έλεγαν: “Ή μαζέψου ή μην ξαναστείλεις τα παιδιά σου στο σχολείο, γιατί δεν θα ξαναγυρίσουν”. Βγαίναμε έξω από τα σπίτια, στην αρχή δεν καταλαβαίναμε τι γινόταν, και μας έλεγαν ότι θα μας πάρουνε τέσσερις σηκωτούς», λέει ένα από τα θύματα των τελευταίων επιθέσεων. «Σε ξύλινο σπίτι έριξαν δύο μολότοφ. Μία στο δικό μου, μία στων γειτόνων που μένουν από πάνω. Δεν ξέρω τι υλικό είχαν βάλει μέσα και δεν έσβηνε η φωτιά. Ζούμε από θαύμα. Χάρη στον πυροσβεστήρα που είχα σκεφτεί να αγοράσω, μήπως κάποτε συμβεί κάτι με το λάδι στη φωτιά». Ο ένας από τους δύο γείτονες έφυγαν. «Και ο δεύτερος μου είπε ότι θα φύγει. Εχουμε όλοι τρομοκρατηθεί». Ενα κατάστημα, σε κάθετο δρόμο της οδού Τρώων, βγάζει στο οδόστρωμα τραπέζια. Κάποιος γείτονας περαστικός κάνει παρατήρηση, για πολλοστή φορά. Αποτέλεσμα; «Τον κυνήγησαν, έφαγε ξύλο, του έκαψαν και το αυτοκίνητο». Θύμα επίθεσης και ο Νίκος Μουμούρης, σύμβουλος της 3ης διαμερισματικής κοινότητας – στην οποία ανήκουν τα Πετράλωνα. Κουκουλοφόροι τού επιτέθηκαν λίγες ημέρες αφότου κατέθεσε ενυπόγραφο αίτημα για να ελεγχθούν συγκεκριμένα καταστήματα τα οποία εμπλέκονταν σε παράνομες δραστηριότητες. «Είπε ένας καταστηματάρχης ότι χρηματίζει κάποιον δημοτικό αστυνόμο, και όταν ο δεύτερος πήγε να του ζητήσει τα ρέστα για την κατηγορία, τον πλάκωσε στο ξύλο τον άνθρωπο!» λέει κάτοικος της Επιτροπής.

«Αυτή τη γειτονιά την άφησαν απροστάτευτη. Κάποτε υπήρχαν 10-15 ταβερνάκια. Ερχόσουν και επικρατούσε ηρεμία. Γεμάτα τα μαγαζιά, αλλά τα είχαν επαγγελματίες. Ο επαγγελματίας δεν σκέφτεται το σήμερα μόνο. Σκέφτεται και το αύριο. Και δυστυχώς τα Πετράλωνα γέμισαν με μαγαζιά, οι διαχειριστές των οποίων δεν έχουν καμία σχέση με το είδος. Χώροι δεν υπάρχουν. Ο άλλος για να μπορέσει να κρατηθεί κάνει οποιαδήποτε παρανομία τού κατέβει στο κεφάλι. Διανύουμε μια δύσκολη εποχή. Η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση. Φυσικά υπάρχει φασαρία. Φυσικά και κάποιοι παρανομούν. Μέσα σε όλη αυτή την ιστορία, όμως, την πληρώνουν και 4-5 μαγαζιά της περιοχής», λέει ο κ. Κώστας, ιδιοκτήτης του ιστορικού οινομαγειρίου «Οικονόμου».

Με έκαψαν

Δύο φορές τού έχουν επιτεθεί. Την πρώτη τού έκαψαν το μαγαζί. «Τη δεύτερη μου την είχαν στημένη στο κλείσιμο. Νόμιζα ότι ήταν κλεφτρόνια. Μου επιτέθηκαν και με χτύπησαν στο πρόσωπο». Κατέθεσε στην αστυνομία – φυσικά οι ύποπτοι, «δύο πιτσιρικάδες», όπως λέει, δεν βρέθηκαν ποτέ.

Λίγο πριν από τις 9 το βράδυ, και εκατοντάδες μέτρα πεζοδρομίου καλύπτονται με διπλές σειρές από τραπέζια. Στις 23.30 θα έχουν επεκταθεί και στο απέναντι πεζοδρόμιο. Εκείνη την ώρα τελειώνει η σινεφίλ ταινία στο «Ζέφυρο». «Χθες βράδυ με δυσκολία ολοκληρώσαμε την ταινία. Δεν μας άφηναν η βαβούρα και οι φωνές από τα μεζεδοπωλεία. Αν τους έβλεπες, θα έλεγες: “Μα καλά, τζάμπα είναι;” Δεν σέβονται τίποτα», λέει η κ. Γωγώ, η επί 22 χρόνια ιδιοκτήτρια του κινηματογράφου που αποτελεί σημείο αναφοράς στην περιοχή. «Ψάχνω να βρω κάτι μονωτικό, για να μην περνάει ο ήχος!»

Το σίγουρο είναι ότι οι κάτοικοι δεν μπορούν να επιβάλουν τους νόμους. «Ξέρεις τι μας είπε ο δήμαρχος;» ανέφεραν. «Βρείτε μου τον τρόπο να εφαρμόσω το νόμο!» «Φοβάμαι πως θα σβήσει το φως της λογικής μου», είπε μια απελπισμένη κάτοικος. Στο σκοτάδι του παραλογισμού, ανθούν τα ακροδεξιά φαινόμενα. Αν η πολιτεία, ο δήμος και τα αρμόδια υπουργεία Δικαιοσύνης και Εσωτερικών δεν καταφέρουν να θέσουν σε εφαρμογή τους νόμους, τότε μιλάμε για αυτοκαταστροφή της δημοκρατίας. Και αυτό θα συμβεί γιατί, σύμφωνα με τον Ισοκράτη, «θεωρούν την αυθάδεια ως δικαίωμα και την παρανομία ως ελευθερία».

«Στο 1 έχω αποθηκευμένη την κόρη μου. Στο 2 την αδερφή μου. Στο 3 τη Δημοτική Αστυνομία, στο 4 το Υγειονομικό, στο 5 τα τραπεζοκαθίσματα», λέει η κ. Αννα δείχνοντας το τηλέφωνό της. Δεν ανήκει τυπικά στην Επιτροπή Κατοίκων, δηλώνει όμως απελπισμένη με την «άλωση των Πετραλώνων». Το ίδιο και ο κ. Αγγελος, πατέρας δύο μικρών κοριτσιών, τα οποία με δυσκολία κοιμούνται λόγω του θορύβου. Οι περισσότεροι κάτοικοι με παράπονα και εξώδικα προσπαθούν να κινητοποιήσουν το Δήμο Αθηναίων.

Καταστρατήγηση της 647

«Δαίμονάς» τους, η κανονιστική απόφαση 647, η οποία αφορούσε την υπερσυγκέντρωση καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος. «Οι ίδιοι που την έβγαλαν, την κατήργησαν», λέει ο κ. Στέλιος.

«Ο ελεγκτικός μηχανισμός του κράτους την “έριξε” λέγοντας ότι δεν μπορείς να απορρίψεις όλες τις παραβάσεις μαζί, αλλά να εξεταστεί καθεμία χωριστά, για κάθε κατάστημα. Η αλλοτρίωση της γειτονιάς δεν στέκει ως επιχείρημα», διευκρινίζει ο πρόεδρος Επιτροπής Ποιότητας Ζωής, Αντρέας Βαρελάς.

Τονίζει ότι οι κάτοικοι έχουν δίκιο. «Οταν ήρθαν εδώ να με επισκεφτούν, ένιωσα αμήχανα. Να βλέπεις ανθρώπους να σου λένε ότι μας απειλούν απροκάλυπτα και να μην έχεις τι να τους πεις!» λέει ο ίδιος. Δεν αρκεί βέβαια σε κανέναν η διαπίστωση ότι «η εικόνα της πόλης είναι τραγελαφική». Ο κ. Βαρελάς δεσμεύτηκε ότι «μόλις επιστρέψει ο Γιώργος Καμίνης από το ταξίδι του στο Παρίσι (σ.σ. βρίσκεται εκεί για να προασπιστεί τα Ανθρώπινα Δικαιώματα) θα προχωρήσουμε άμεσα σε μια συνάντηση με την Επιτροπή Κατοίκων». Δήμος και κάτοικοι καταγγέλλουν το γεγονός ότι «τα μαγαζιά που κλείνει ο δήμος, την επόμενη ημέρα ανοίγουν. Πάνε στον εισαγγελέα και κάνουν αίτηση για προσωρινή αναστολή της ποινής», λέει ο κ. Βαρελάς. «Πώς τα δίνει πίσω το Πρωτοδικείο χωρίς να ελέγξει; Δεν μας λένε κάτι, δεν μιλάνε, και βγάζουν αποφάσεις υπέρ των καταστημάτων. Γίνονται αναφορές και καταγγελίες. Δεν έχουν το δικαίωμα να κάνουν ανάκληση αδείας;» αναρωτιέται ο κ. Στέλιος και συνεχίζει: «Παίρνουν άδεια για ζαχαροπλαστείο ή πιτσαρία, χωρίς παρασκευαστήριο, και την κάνουν κουζίνα. Οταν το θέσαμε στο δημοτικό συμβούλιο, μας είπαν: “Τι πειράζει να κάνει και ένα μπριζολάκι;” Αν πιάσει μια φωτιά εκεί μέσα, θα γίνει ό,τι και στη MARFIN!»

Χθες το βράδυ ήταν προγραμματισμένη η δεύτερη πορεία των κατοίκων γι’ αυτό το θέμα.