Δηλώσεις Ερντογάν: Το θράσος ου γαρ έρχεται μόνον

Του Άριστου Μιχαηλίδη από τον Φιλελεύθερο

Ενοχλήθηκε, λέει, ο Ντερβίς Έρογλου γιατί τον είπε θρασύ ο Νίκος Αναστασιάδης και διαμαρτύρεται, διότι, «εγώ έβλεπα τον κ. Αναστασιάδη ως τζέντλεμαν πολιτικό». Για φαντάσου! Και δεν θίγεται που είναι αρχηγός ενός παράνομου κράτους, κτισμένου πάνω στους τάφους των Ελληνοκυπρίων. Ούτε προσβάλλεται ως Κύπριος που ακούει τον Ερντογάν να δηλώνει ότι «δεν υπάρχει χώρα που ονομάζεται Κύπρος», ενώ ξέρει ότι ακόμα και «υπουργοί» και «βουλευτές», ακόμα και η θυγατέρα του, τρέχουν να αποκτήσουν ταυτότητες και διαβατήρια της Κυπριακής Δημοκρατίας. Κοντά στις 93 χιλιάδες Τουρκοκύπριοι έχουν ταυτότητες και 72 χιλιάδες διαβατήρια αυτής της χώρας που δεν είναι χώρα. Δεν θίγεται που σε τρεις μέρες θα γιορτάζει τα τριαντάχρονα ενός ψευδοκράτους, που η αναγνώρισή του φτάνει μόνο μέχρι την Άγκυρα. Θίχτηκε γιατί τον είπε θρασύ, λέει. Μα, είναι η πρώτη φορά που ο Νίκος Αναστασιάδης, ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας, λέει επιτέλους αλήθειες και θέτει αυτονόητες προϋποθέσεις για τις διαπραγματεύσεις. Κι ο θιγμένος μιλά για τις «εγγυήσεις της μητέρας πατρίδας» και το «ίσο καθεστώς των ιδρυθέντων κρατιδίων», αντί να κάτσει να δει πώς στο καλό θα οδηγήσει τους Τουρκοκύπριους σε ένα πραγματικό και νόμιμο κράτος.

Άρχισαν όμως και στην πλευρά μας να θίγονται διάφοροι με όσα λέει ο Αναστασιάδης. Ο Χρήστος Πουργουρίδης, για παράδειγμα, έγραφε άρθρο προχτές για να πει ότι ο Αναστασιάδης «συμπεριφέρεται σαν τον Χριστόφια» και «συγκρούεται, εντελώς επιπόλαια και αχρείαστα, με τον κ. Ντάουνερ». Τον καρφώνει μάλιστα, για να ξέρει ο Πρόεδρος τι λένε αυτοί με τους οποίους ταυτίζεται στο Κυπριακό, ότι δημόσια «διακηρύσσει συνεχώς «μαξιμαλιστικές θέσεις» αλλά οι φίλοι μου στην Ευρώπη μου λένε πως μυστικά προωθεί μια θέση σαφώς πιο μετριοπαθή». Δηλαδή, μας κοροϊδεύει ο κ. Αναστασιάδης, αυτά που λέει, δεν τα εννοεί; Οι προϋποθέσεις που θέτει είναι για το θεαθήναι;

Με τέτοια μυαλά λοιπόν, καλά να μας κάνει κι ο αποθρασυμένος Ερντογάν, ο οποίος πήγε μέχρι την Πολωνία για να λέει ότι «δεν υπάρχει χώρα που ονομάζεται Κύπρος. Υπάρχει η τοπική διοίκηση της νότιας Κύπρου. Επειδή υπάρχει Βόρεια Κύπρος και μια πράσινη γραμμή υπάρχει μεταξύ τους. Ποιος είναι εκεί στην πράσινη γραμμή; Μονάδες ασφαλείας του ΟΗΕ. Απολύτως καμία χώρα εντός της ΕΕ δεν θα πρέπει να αντιμετωπίζει προβλήματα ασφάλειας». Λες και η πράσινη γραμμή είναι κάποια γεωγραφική ανωμαλία και από την άλλη πλευρά της δεν είναι 40.000 Τούρκοι στρατιώτες. Χειροκροτήστε τον ξανά, νεοκύπριοι αφελείς, ψευτορεαλιστές, τόσα χρόνια τον χειροκροτάτε και τον θαυμάζετε. Αλλά, μία είναι η πραγματικότητα. Το θράσος του Ερντογάν και του Έρογλου υποδεικνύει ότι μόνο με ριζική ανατροπή της δικής μας (μέχρι τώρα καλόβολης για άλλους) πολιτικής, μπορεί να δημιουργηθεί προσδοκία για πραγματική λύση. Ας ραδιουργούν οι Βρετανοί και άλλοι να ανοίξουμε τα κεφάλαια στις ενταξιακές της Τουρκίας. Ας ραδιουργεί ο Ντάουνερ να ξεκινήσει διάλογος χωρίς καθαρές συμφωνίες. Ας διαμαρτύρεται ο Πουργουρίδης και οι ακόλουθοι του δόγματος «σφάξε με αγά μου ν’ αγιάσω». Αυτή τη φορά, ένας Πρόεδρος, που δεν μπορεί να κατηγορηθεί ότι είναι «απορριπτικός», έχει την υποχρέωση να προβάλει αυτονόητες απαιτήσεις παρά να πέσει στην παγίδα των δύο κρατιδίων. Εκτός αν αποφασίσαμε ότι αυτή είναι η προσδοκία μας.