Ο “αντιμνημονιακός” πρωθυπουργός συναντάται αυτήν τη στιγμή στο Μέγαρο Μαξίμου με τον αρχιτέκτονα του μνημονίου ΓΑΠ. Τι να συζητούν άραγε; Την ώρα που συγκροτήθηκε μόλις η Εξεταστική Επιτροπή για το Μνημόνιο ο βασικός υπεύθυνος γι’ αυτό και καταστροφέας της ζωής εκατομμυρίων Ελλήνων γίνεται δεκτός από τον πρωθυπουργό της χώρας! Προφανώς μετά την απορρόφηση του μεγαλύτερου μέρους τους “γεωργακικού” ΠΑΣΟΚ από τον Σύριζα χηρεύει και η θέση του ΓΑΠ!
Αφιερωνουμε εξαιρετικά αυτή τη συνάντηση σε όλους τους συριζόπληκτους αντιμνημονιακούς που ξέρουν να καταγγέλουν μετά μανίας μόνο τον Σαμαρά και τον Βενιζέλο, ξεχνώντας τον πρωτεργάτη του Μνημονίου και μάλιστα μας εγκαλούν ότι ταυτιζόμαστε με τους “σαμαροβενιζέλους” επειδή κριτικάρουμε την “αντιμνημονιακή” κυβέρνηση! Φαίνεται πως η χώρα των λωτοφάγων είναι μάλλον η συγχρονη Ελλάδα και οι κατ’ εξοχήν λωτοφάγοι είναι διάφοροι μέχρι χθές σφόδρα αντιμνημονιακοί. Και όμως οποιαδήποτε αξιοπρεπής κυβέρνηση δεν μπορούσε και δεν θα έπρεπε να έχει επίσημες συναντήσεις και επαφές με έναν άνθρωπο που η μόνη θέση του είναι στον Κορυδαλλό. Και αντ’ αυτού εμφανίζεται στο Μαξίμου!
Πάντως εμάς ως αντιμνημονικούς πολίτες μας θλίβει και μας εξοργίζει στον υπέρτατο βαθμό μια τέτοια κίνηση με τοσο μεγάλο συμβολικό βάρος. Ο πρωθυπουργός της χώρας, εκλεγμένος από αντιμνημονιακούς πολίτες, να δέχεται στο πρωθυπουργικό γραφείο τον δήμιο της. “Η λογική του κατήφορου είναι ο πάτος” λέει μια παλαιοκομμουνιστική και ζαχαριαδική ρήση, η οποία καθίσταται επίκαιρη στον υπέρτατο βαθμό.
16/4/2015 ΑΡΔΗΝ
Εμείς πάντως στις 30 Αυγούστου του 2011 με αφίσσα που είχαμε κυκλοφορήσει υποδεικνύαμε ήδη την θέση που του αρμόζει.
3 ΣΧΟΛΙΑ
Απέναντι στον ΓΑΠ, ο πρωθυπουργός θα μπορούσε να τηρήσει δύο εκ διαμέτρου αντίθετες στάσεις.
α) Να τον αντιμετωπίσει από θέση αρχής, ως οιωνεί υπόδικο για τα εγκλήματα που διέπραξε εναντίον του ελληνικού λαού και της ελληνικής δημοκρατίας, με την υπαγωγή της χώρας μας σε καθεστώς ξένης επιστασίας. Σε αυτό το πλαίσιο, προφανώς, είναι αδιανόητη κάθε συνάντηση.
β) Να τον χρησιμοποιήσει στο πλαίσιο του πολιτικού πολέμου χαρακωμάτων με τις αντιπολιτευόμενες δυνάμεις της εθελοδουλείας, ως ένα είδους υπερόπλου δόλιας βλακείας εναντίον του Βενιζέλου –για την περαιτέρω υπονόμευση του ΠΑΣΟΚ. Τούτο, βέβαια, συνεπάγεται ότι θα του παρέχει ένα είδος ‘ασυλίας’ ως προς τις ευθύνες που έχει για την υποδούλωση της χώρας.
Ο Τσίπρας φαίνεται πως επιλέγει το δεύτερο. Όπως λέει και ένας καλός σύντροφος και φίλος, με χείριστης ποιότητας συνδικαλισμούς δεν μπορείς να πάρεις ούτε ένα εργατικό κέντρο –πόσο μάλλον να κυβερνήσεις μια ολόκληρη χώρα…
την ιδια ωρα σε καποιο αλλο μερος του κοσμου http://www.902.gr/eidisi/politiki/65292/kentrikos-omilitis-sto-institoyto-brookings-tin-pempti-o-g-varoyfakis
Μάλλον τη βοήθεια του ΓΑΠ θέλει για το “δημοψήφισμα” που ετοιμάζει….