του Γιώργου Καραμπελιά
Οι κ.κ. Βερέμης, Αλιβιζάτος, Καμίνης, Καφετζόπουλος Ράμφος, Μπουτάρης, διαμαρτύρονται πώς και γιατί, ξαφνικά, η πλειοψηφία των νέων –όπως, τουλάχιστον, συνάγεται από τις δημοσκοπήσεις– στηρίζει φανατικά και οπαδικά το ΟΧΙ, σε μια υπέρτατη έκφραση ωχαδερφισμού και απόλυτης αδιαφορίας για το μέλλον της χώρας. Δεν θα έπρεπε όμως να διαμαρτύρονται αλλά μάλλον να πανηγυρίζουν. Διότι είναι τα παιδιά τους, αυτά που κατασκεύασαν μέσα σε τουλάχιστον δυόμισι δεκαετίες εθνομηδενισμού, καλλιέργειας μίσους για τη χώρα τους και για οποιεσδήποτε συλλογικές αξίες, ατομικισμού και χυδαίας κατασυκοφάντησης όσων εξέφραζαν αντίθετη άποψη.
Σήμερα, που το κύμα στρέφεται εναντίον τους, και είναι οι ομογάλακτοι αδερφοί τους, Λιάκος, Σία Αναγνωστοπούλου, Γιαννουλόπουλος κ.ά., που αναλαμβάνουν την καθοδήγηση των εθνομηδενιστικών δημιουργημάτων τους, διαμαρτύρονται και απορούν.
Για πρώτη φορά ήρθαν αντιμέτωποι με αυτό το φαινόμενο, ως ο Φρανκεστάιν με το δημιούργημά του, το 2008, όταν όλα τα παιδιά των Βορείων Προαστίων, μετά τη δολοφονία του Γρηγορόπουλου, έκαναν την πρόβα τζενεράλε μιας μηδενιστικής εκτόνωσης. Ήταν τα παιδιά τους και, εξάλλου, αυτά σέρνουν από τη μύτη και τους πατεράδες τους, τόσο στον ΣΥΡΙΖΑ όπου αιώνιοι “ρεφορμιστές” σαν τον Βούτση έγιναν επαναστάτες, όσο και στα ανώτερα μεσαία στρώματα της «καλοστεκούμενης» κοινωνίας γενικότερα. Ως απάντηση στα Βόρεια Προάστια, ήρθε και η εξίσου μηδενιστική φασίζουσα εξέγερση του Αγ. Παντελεήμονα των νεαρών Χρυσαυγιτών, οι οποίοι διογκώθηκαν στις συνθήκες της κρίσης, ενσωματώνοντας τα πληβειακά και λούμπεν στοιχεία της νεολαίας.
Και τώρα, για πρώτη φορά, βρίσκονται μαζί. Ας μη διαμαρτύρονται, λοιπόν, και ας μην απορούν όλοι οι «ευρωπαϊστές», εθνομηδενιστές, οι οποίοι πίστεψαν πως η συμμετοχή στην Ευρώπη προϋποθέτει την εξαφάνιση της εθνικής ταυτότητας και της έννοιας του εθνικού συμφέροντος και όχι το αντίστροφο: Διότι, μόνο όποιοι έχουν ισχυρή εθνική ταυτότητα μπορούν να συμμετέχουν ισότιμα και οργανικά και σε οποιεσδήποτε άλλες ευρύτερες ενότητες. Μόνο όποιοι έχουν συνείδηση της ιδιοπροσωπίας τους, συνάπτουν συμμαχίες με άλλους και δεν πασχίζουν να εξαλείψουν αυτή την ιδιοπροσωπία. Διαφορετικά, διαλύουν την πολιτειότητα του εθνικού σώματος και κατ’ εξοχήν της νεολαίας, η οποία μεταβάλλεται σε ένα σύνολο αγραμμάτων οπαδών, χωρίς αρχές, οικογένεια και πατρίδα, ανίκανο να αντιδράσει, θετικά και αποτελεσματικά, σε κάθε νέα πρόκληση.
Και μόνο εκείνοι οι νέοι που, παρά την προπαγάνδα σας, κατόρθωσαν, με δυσκολία και μέσα από σκολιούς δρόμους, να διατηρήσουν και την τόλμη της νιότης τους και την αρετή που αρνείται τη διχόνοια, θα αποτελέσουν ίσως τη μαγιά για μια νεολαία, ελπίδα της χώρας τους αύριο. Άμποτες.
ΥΓ Όσο για εκείνους που κατήγγελλαν, για δεκαετίες υποτίθεται, τόσο την Ρεπούση, τον Λιάκο και τον Βερέμη, όσο και τον εθνομηδενισμό της νεολαίας που αυτοί εξέτρεφαν, και σήμερα συντάσσονται με τους εθνομηδενιστές και τους φασίστες, και μάλιστα με πατριωτικά επιχειρήματα, μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι.
Αρκετοί από αυτούς είναι και εκπαιδευτικοί, και όταν δεν ασχολούνται με τον μισθό τους, που φρόντισε να τους τον καταβάλει ο Τσίπρας, ενώ οι υπόλοιποι Έλληνες λιμοκτονούν, καλό θα είναι να ασχοληθούν και λίγο με το τί παράγει το εκπαιδευτικό σύστημα, που υπηρετούν και το οποίο κατήγγελλαν μέχρι χθες. Αλλά για τις ευθύνες που αναλαμβάνουν, από την Δευτέρα…
11 ΣΧΟΛΙΑ
Ευχομαι κάποτε να ξυπνήσει ο λαός μας και να πετάξει έξω απο τα πανεπιστήμια τους επαγγελματίες σαμποτέρ-καθηγητές του έθνους μας, και επειδή είμαστε και δημοκράτες ας τους δώσουμε το δικαίωμα να σπέρνουν την ακατάσχετη και επικίνδυνα καθοδηγούμενη μπουρδολογία τους στα ιδιωτικά φροντιστήριά τους. Οποιος λοιπόν θέλει να πηγαίνει εκεί να πληρώνει, για να κάνει την επανάστασή του, και οι καθηγηταράδες ψευτοεπαναστάτες-διανοούμενοι να μην το παίζουν τσάμπα μάγκες με την χρηματοδότηση του Ελληνικού λαού, φτάνει με την κοροιδία και την σαπίλα,ως εδώ.
Μακράν το άκυρο και η αποχή είναι οι καλύτερες λύσεις για την χώρα.
Το ΝΑΙ σημαίνει την μετατροπή της χώρας σε αποικία χρέους για πάρα πολλά χρόνια και δικαιώνουν Σαμαρο Βενιζέλους και Θεοδωράκηδες Καμίνηδες και Μπουτάρηδες.
Το ΟΧΙ οδηγεί μοιραία σε άτακτη έξοδο προς την δραχμή και δικαιώνει τους ψεύτες και τους ανίκανους. Η χώρα με την πλάτη στον τοίχο την επόμενη μέρα του ΟΧι χωρίς ρευστότητα στις τράπεζες δίνει τη δυνατότητα στους σκληρούς της ευρώπης να ακολουθήσουν στην καλύτερη των περιπτώσεων παρελκυστική πολιτική στις διαπραγματεύσεις.
Αν δεν το κάνουν αυτό είναι σαν να χτυπούν τον εαυτό τους. Έχουν μια κυβέρνηση που επί μήνες δεν έκανε σοβαρή διαπραγμάτευση και δεν έχουν κανένα λόγο να συμβιβαστούν μετά το ΟΧΙ μια και με αυτόν τον τρόπο δικαιώνουν τον ΤΣΊΠΡΑ και δίνουν πάτημα σε δυνάμεις στην ευρώπη που αντιτίθενται στην πολιτική τους.
Άρα στην καλύτερη περίπτωση θα ακολουθήσουν παρελκυστική πολιτική στη χειρότερη θα πουν στους λαούς του ότι ακολουθούν τη θέληση του ελληνικού λαού για έξοδο από το ευρώ.
Αλλά και στο εσωτερικό του Συριζα θα νομιμοποιηθούν οι θέσεις αυτών που ήταν οπαδοί της σκληρής διαπραγμάτευσης και της δραχμής. Θα έχουν κάθε δικαίωμα, στην περίπτωση ενός ισχυρού ΟΧΙ, να ζητούν από τον Τσίπρα μια πολύ καλύτερη λύση που δεν είναι δυνατή στους υπάρχοντες συσχετισμούς εντός των ευρωπαικών “θεσμών”.
Με δεδομένους τους συσχετισμούς δύναμης και τη δυσανεξία που προκαλεί μια “αριστερή κυβέρνηση” στην ευρώπη το πιο πιθανό σενάριο είναι η έξοδος της χώρας από το ευρώ και η σκληρή, παραδειγματική τιμωρία της .
Με δεδομένο μια κυβέρνηση που μέχρι τώρα απέτυχε στα πάντα, διαπραγμάτευση, παιδεία, πολιτισμός, μεταναστευτικό κ.α. αντιλαμβανόμαστε το μέγεθος της επερχόμενης καταστροφής.
Βέβαια κάθε καταστροφή αποτελεί και μια ευκαιρία για μια μεγάλη αλλαγή είτε προς το χάος είτε προς την πρόοδο.
Ας ετοιμαζόμαστε λοιπόν για τις επόμενες ζοφερές ημέρες. Ή θα καταφέρουμε να συνέλθουμε πραγματικά παραμερίζοντας τις πολιτικές ελιτ του τόπου που μας οδήγησαν σε καταστροφή ή θα πέσουμε στο βούρκο και στο τέλμα.
Κατά την άποψή μου το ΝΑΙ, σε μεγάλο ποσοστό, δεν σηματοδοτεί κάποιου είδους πολιτικό προσανατολισμό, αλλα μια ενστικτώδη αντίδραση μπρόστα στην καταστροφή.Εδώ έφτασαν τα πράγματα οι κυβερνητικοί σαλταδόροι.
Κατάφεραν να κάνουν φίλους και οικογένειες να τσακώνονται και να στήνουν ενέδρα στην ίδια τους την πατρίδα επικαλούμενοι την δημοκρατία για την επίτευξη των προσωπικών τους στόχων.
Να το θυμάστε,αν συνεχίσουν έτσι δεν θα έχουν καλό τέλος.
Ως απάντηση στα Βόρεια Προάστια, ήρθε και η εξίσου μηδενιστική φασίζουσα εξέγερση του Αγ. Παντελεήμονα των νεαρών Χρυσαυγιτών, οι οποίοι διογκώθηκαν στις συνθήκες της κρίσης, ενσωματώνοντας τα πληβειακά και λούμπεν στοιχεία της νεολαίας.
Και τώρα, για πρώτη φορά, βρίσκονται μαζί.
ΤΕΛΕΙΩΣ ΛΑΘΟΣ ΚΑΜΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΟΙ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ ΜΕ ΤΑ ΕΘΝΟΜΗΔΕΝΙΣΤΙΚΑ ΒΛΑΜΜΕΝΑ ΤΩΝ ΒΠ
ΕΑΝ ΕΙΧΑΤΕ ΖΗΣΕΙ ΣΤΗΝ ΠΛ ΒΑΘΗΣ ΕΠΙ 45 ΧΡΟΝΙΑ ΟΠΩΣ ΕΓΩ ΘΑ ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΑΤΕ
ΑΛΛΑ…
“ΥΓ Όσο για εκείνους που —-κατήγγελλαν, για δεκαετίες υποτίθεται—-, τόσο την Ρεπούση, τον Λιάκο και τον Βερέμη, όσο και τον εθνομηδενισμό της νεολαίας που αυτοί εξέτρεφαν,—- και σήμερα συντάσσονται με τους εθνομηδενιστές και τους φασίστες,—- και μάλιστα με πατριωτικά επιχειρήματα, μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι.”
Αυτά που ξεχωρίζω σηκώνουν πολλή συζήτηση. Ταπεινά και όμορφα μεταξύ συντρόφων. Ο πόνος δεν είναι προνόμιο λίγων. Όλους μας έκανε ο Δημιουργός να πονάμε. Υποφέρει κανείς σε μια διαφωνία με συντρόφους (συνοδοιπόρους έστω) αλλά πρέπει να καταλαβαίνει ότι και αυτοί υποφέρουν το ίδιο.
Δηλαδή, η πλειοψηφία των νέων ψήφισε όχι από ωχαδελφισμό και απόλυτη αδιαφορία για το μέλλον της χώρας;
Όχι, νομίζω πως μάλλον για τους αντίθετους λόγους ψήφισαν. Όπως το ότι είναι άνεργοι και ανησυχούν για το μέλλον τους.
Και αυτό που συνέβη ήταν νίκη των νέων γενιών που στην πλειοψηφία τους δεν χαρακτηρίζονται ούτε από το μηδενισμό ούτε από το φασισμό…
Αφού δηλώσω ότι είμαι τακτικός αναγνώστης σας για χρόνια, από τότε που διάβασα το βίβλιο σας για το 1922, και ότι η θέση που πήρατε για το δημοψήφισμα ήταν σχεδόν και η δική μου θέση, θα ήθελα να κάνω μια ερώτηση, αφού πρώτα θεωρήσω δεδομένο ότι:
1. Δεν ακολουθείτε την γραμμή του ΚΚΕ
2. Το κοινό που σας παρακολουθεί είναι εν δυνάμει ψηφοφόροι του “ΟΧΙ”
3. Είδα να βγάζετε έναν εκνευρισμό εσείς και οι συνεργάτες σας, απέναντι σε όσους σχολίαζαν υπέρ του ΟΧΙ, εκνευρισμό που δεν έχετε δείξει ποτέ στο παρελθόν
4. Το σύστημα κινητοποίησε όλες (μα όλες) τις εφεδρείες του για να επιτύχει την ήττα του ΟΧΙ
Αν τα συνδυάσουμε όλα αυτά, θέλω να ρωτήσω, ασχετά από το να είχατε δίκιο (που είχατε) ή όχι, προς τί ο εκνευρισμός; Δεν επιτρέπονται οι αντίθετες απόψεις; Ή έχετε το αλάθητο;
Κοιτάξτε επισημαίναμε όλη την επόμενη εβδομάδα κάποια θέματα που έθετε το δημοψήφισμα και που φαίνονται ήδη από σήμερα. Δηλαδή μετά το δημοψήφισμα δυο δρόμους μπορούμε να πούμε ότι έχει ο Τσίπρας ή να πάει και να πάρει με τα χίλια ζόρια ότι συμφωνία του δώσουν που θα είναι τρις χειρότερη από την προηγούμενη ή grexit, IUO και τα λοιπά. Και αυτά σε σχέση με την γεωπολιτική κατάσταση της χώρας, τους Αμερικανούς, τον Σόιμπλε, το παιχνίδι του τουρκικού προξενείου κ.ά. Σε αυτά λοιπόν που λέγαμε ότι δεν πρέπει να γίνει το δημοψήφισμα ή να μην πάνε να ψηφίσουν ακούγαμε για περήφανα Όχι και λοιπά. Θυμίζει λίγο η κατάσταση με τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 04 τότε όλοι θέλαν Ολυμπιάδα και τρέχαν στις τελετές και κάτι λίγοι που λέγαν οι Ολυμπιακοί είναι καταστροφή τους λέγαν γκρινιάρηδες, ακόμα και ανθέλληνες. Φυσικά τώρα όλοι παραδέχονται ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες ήταν καταστροφή και όλοι λένε εγώ ήμουν κατά. Από Τετάρτη θα δούμε που πάει το πράγμα και πόσο θα πληρώσουμε τον Αλέξη.
Οι αντίθετες απόψεις όλες δημοσιεύτηκαν, σε εκείνες δεν είδατε έναν εκνευρισμό;
Βεβαίως είδα εκνευρισμό και στις αντίθετες απόψεις. Αλλά άλλες είναι οι απαιτήσεις από τον καθένα που (όπως κι εγώ) γράφει ανώνυμα στο διαδίκτυο και άλλες από εσάς που βγάζετε υγεία και ωριμότητα.
Προς το συγγραφέα,
Διακρίνω έναν εκνευρισμό που οδηγεί σε μια ασάφεια/αντίφαση στο κείμενό σας. Εξηγούμαι καλύτερα.
Με δεδομένο ότι το ΟΧΙ δεν λύνει τα προβλήματα της (ελληνικής) κοινωνίας, αλλά κατά πάσα πιθανότητα θα τα επιδεινώσει, διάφορες ομάδες του αντιεξουσιαστικού χώρου -γράφω έτσι και βάζω μέσα αναρχικούς και αυτόνομους-μίλησαν ανοιχτά για το ΑΚΥΡΟ.
Σίγουρα οι περισσότερες δεν συμμερίζονται την άποψη του Άρδην για τα εθνικά θέματα και τη γεωπολιτική θέση της χώρας, κάποιες επιμένουν στη κεντρικότητα της σύγκρουσης κεφαλαίου-εργασίας στο καπιταλισμό, κάποιες φλερτάρουν (όταν δεν ιυοθετούν) τη λογική των βίαιων-δυναμικών ενεργειών εναντίον συμβόλων του καπιταλισμού.
Όμως δεν είπαν ψήφο στο ΟΧΙ. Συνεπώς η γενίκευση που κάνεις/κάνετε αναφορικά με την τοποθέτηση του αντιεξουσιαστικού/αυτόνομου χώρο, στερείται κοινών βάσεων. Το ίδιο ισχύει και για τη ταξική του σύνθεση. Εκεί υπάρχει θέμα ιδεολογικής ηγεμονίας κάποιων θέσεων που μετατρέπουν εύκολα το πολιτικό διεθνισμό σε ανθρωπιστικό, και εν τέλει απολίτικο, κοσμοπολιτισμό των ΒΠ με αποτέλεσμα το αντιεξουσιαστικό να φαίνεται σαν ένα κίνημα των ΒΠ ενώ δεν είναι (όμως άλλη κουβέντα αυτή).
Και ερωτώ τώρα, γιατί δεν το κατάλαβα από το κείμενό: αυτοί οι αντιεξουσιαστές που μίλησαν για ΑΚΥΡΟ τί είναι? είναι το ίδιο εθνομηδενιστές που ο Σύριζα δε μπορέσε -ή δεν ενδιαφέρεται- να προσεγγίσει? είναι περιθωριακοί και γι’αυτό ανάξιοι μνημόνευσης από πλευράς σας ή ακόμα χειρότερα είναι “άξιοι” να ταξινομηθούν -εντελώς καταχρηστικά- μαζί με άλλες αριστερίστικες (και κάποιες αντιεξουσιαστικές) ομάδες που έχουν κολλήσει στο Σύριζα όπως οι μύγες στα σκατά?
Μήπως τελικά είναι κάτι άλλο διαφορετικό από την περιγραφή που δίνετε διότι απ’ότι φαίνεται δεν είναι μόνο το Άρδην, που δεν τρώει το παραμύθι της διαπραγμάτευσης ΣΥΡΙΖΑ. Οι λόγοι άρνησης του Σύριζα και της “διαπραγμάτευσής” του φυσικά αλλάζουν αλλάζοντας πολιτικούς χώρους, αλλά η ουσία είναι ίδια.
Είναι πασιφανές λοιπόν ότι το ΑΚΥΡΟ, μέρους του αντιεξουσιαστικού χώρου ή ακόμα και του ίδιου του Μαζιώτη, δεν είναι ίδιο με το (καιροσκοπικό και άτιμο) ΟΧΙ της Χρυσής Αυγής.
Προσοχή λοιπον, διότι η αλήθεια είναι επαναστατική, αλλά ολόκληρη η αλήθεια. Εκτός και αν αυτά τα παραπάνω τα γράψατε για λογους των προτεραιοτήτων που ίσως να βάζετε, π.χ. για να τραβήξετε τ’αυτιά των ΑΝΕΛ, που βρέθηκαν στη μέση του αχταρμά (ΚΟΚΟ)ΣΑΝΕΛ. Αν είναι έτσι πάω πάσο, καθότι δεν είναι ανάμεσα στις προτεραιότητές μου η επαναφορά στον ορθό -πολιτικά- δρόμο του Καμμένου. Φτάνει να μου το εξηγήσετε.
Αλλά και έτσι να είναι μου μένει μια απορία: προς τί αυτή η μεγαλοψυχία προς τους ΑΝΕΛ τους οποίους εν τέλει “νουθετείτε” σε περιοδική βάση και για ποιό λόγο αυτή η λανθάνουσα εμπάθεια σε όσους βρίσκονται στην αντίπερα όχθη (σε σχέση με τους ΑΝΕΛ τουλάχιστον), ακόμα και σε εκείνους που είναι πιο συνεπείς στον αντιμνημονιακό αγώνα σε σχέση με τους πρώτους?
Παρότι θεωρώ απαραίτητη την ανάλυση της πραγματικότητας γύρω μας, καλό είναι να διατηρείται μια αναλογία ανάμεσα στη θεωρία και στη πράξη. Αλλιώς ελλοχεύει πάντοτε ο κίνδυνος της στείρας και μη εποικοδομητικής κριτικής και του τσουβαλιάσματος στον ίδιο σάκκο ανόμοιων πράγματων μόνο και μόνο επειδή αντιστοίχως του προσδιορισμού “πατριώτης” φέρουν τον προσδιορισμό “αντιεξουσιαστής”.
Ευχαριστώ για τη προσοχή και καλή συνέχεια. Αν και δεν είμαι πάντοτε σύμφωνος με όλες τις θέσεις σου/σας, θεωρώ ότι πάνε μπροστά τη συζήτηση. Γι’αυτό άλλωστε έγραψα και το σχόλιο.
https://athens.indymedia.org/post/1546657/
κατα φωνη…..