Για την πορεία της 25ης Ιουνίου
Η πορεία που οργανώνει ο Δήμος Πατρέων στις 25 Ιουνίου ενάντια στην ανεργία, είναι μια καλή ευκαιρία για να αναδειχθεί ίσως η πιο καταστρεπτική συνθήκη της σημερινής κατάστασης: η μαζική ανεργία των νέων και η απελπιστική κατάσταση των μακροχρόνια ανέργων, στις μεγαλύτερες ηλικίες. Πάνω από 1,5 εκατομμύρια άνθρωποι βουλιάζουν στην παντελή έλλειψη εργασίας, τη μακροχρόνια ανεργία, τις περιοδικές ανασφάλιστες εργασίες, τα εξοντωτικά 12ώρα για 300 ευρώ, χωρίς ορατή διέξοδο στην απελπιστική τους κατάσταση πέρα από την κατάθλιψη των κουπονιών σίτισης, των επιδομάτων ανέχειας, της κρατικής και ιδιωτικής φιλανθρωπίας.
Χαρακτηριστική συνέπεια αυτού του παρατεταμένου συλλογικού και προσωπικού αδιεξόδου είναι το φαινόμενο της «Νέας Ξενιτιάς» που σαρώνει τη νεολαία μας και τώρα πια ακουμπάει και μεγαλύτερες ηλικίες, κυρίως οικογενειάρχες, οι οποίοι δεν έχουν άλλο τρόπο να ζήσουν στοιχειωδώς τα παιδιά τους παρά τον ξενιτεμό στις εργασιακές γαλέρες της «αναπτυγμένης» Ευρώπης.
Την ίδια στιγμή, η ελληνική κοινωνία εκπέμπει SOS, καθώς η υπογεννητικότητα και η φυγή των νέων και των παραγωγικών ηλικιών απειλούν να την μεταβάλουν οριστικά σε μια χρεοκοπημένη χώρα φτωχών συνταξιούχων. Η φυγή αυτή δεν συνιστά «ατύχημα», ούτε είναι απλά μια συνέπεια της χρεοκοπίας της χώρας μας. Αποτελεί τη μεγαλύτερη ληστεία του ζωντανού πλούτου της και ταυτόχρονα απομακρύνει οποιοδήποτε ενδεχόμενο ουσιαστικής αλλαγής, διότι προφανώς μια γερασμένη κοινωνία μπορεί πολύ πιο δύσκολα να αντισταθεί και να ορθοποδήσει. Στερεί τον τόπο από το πιο πολύτιμο πράγμα που μπορεί να διαθέτει: την ελπίδα…
Μετά από 7 ολόκληρα χρόνια σκληρών μνημονίων, συνεχούς πτώσης του εθνικού εισοδήματος και όλων των δεικτών της παραγωγής, κατακρήμνισης της κατανάλωσης και της οικοδομικής δραστηριότητας, σχεδόν μηδενικών επενδύσεων – πέραν εκείνων που σχετίζονται με την αρπαγή και λεηλασία της δημόσιας περιουσίας -, η στρατιά των ανέργων παραμένει σχεδόν αμείωτη, παρά τις 500.000 Έλληνες και Ελληνίδες που ξενιτεύτηκαν! Είναι ξεκάθαρο πια ότι στη χώρα μας συγκλίνουν ταυτόχρονα δύο καταστροφικά φαινόμενα που αναπαράγουν και εντείνουν τη φτωχοποίηση: Από τη μία, μια τεράστια και χωρίς ορατό τέλος καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων και θέσεων εργασίας, πρωτοφανής για ευρωπαϊκή χώρα σε μη-εμπόλεμη περίοδο. Από την άλλη, μια εντεινόμενη προσπάθεια αποικιοποίησης του τόπου από τα παγκόσμια κέντρα πλούτου και ισχύος, ώστε όσες πηγές πλούτου και παραγωγής απομένουν, να γίνουν αντικείμενα στυγνής εκμετάλλευσης και ταυτόχρονα να ενταχθεί η χώρα, ως προσάρτημα, σε παλιά και αναδυόμενα γεωπολιτικά κέντρα. Γερμανία, ΗΠΑ, Ισραήλ, Ρωσία, Κίνα – είτε απευθείας, είτε δια αντιπροσώπων – σκυλεύουν το αποκαμωμένο σώμα του λαού μας. Από πίσω τους και σε άρρηκτη, οργανική σχέση μαζί τους, αναδύεται μια αδίστακτη γενιά νέων ολιγαρχών, ελέγχοντας αθλητικές ομάδες, ΜΜΕ, επιχειρήσεις, πλουτοπαραγωγικές πηγές, πολιτικά κόμματα, επιχειρώντας να τεμαχίσει τη χώρα σε φέουδα και να μετατρέψει τους άνεργους και οικονομικά απελπισμένους σε στρατιώτες των φατριών της, εργάτες και υπηρέτες της.
Η τοπική κοινωνία (όπως και όλη η ελληνική κοινωνία) δεν πρέπει να περιμένει τίποτα από την κυβέρνηση και τις πολιτικές δυνάμεις των παλιών και των (ντροπιαστικών) νέων μνημονίων, που τόσο εύκολα υπογράφουν και υλοποιούν την καταστροφή της ίδιας μας της χώρας και διαπραγματεύονται χωρίς τσίπα με τους νέους αποικιοκράτες και τους ντόπιους φεουδάρχες. Δεν πρέπει να περιμένει τίποτε από ένα παρηκμασμένο, διεφθαρμένο και παντελώς ανίκανο πολιτικό σύστημα, το οποίο αδυνατεί να αντιμετωπίσει από το πιο μικρό, μέχρι το πιο μεγάλο ζήτημα σε κάθε επίπεδο της συλλογικής μας ζωής, τοπικό, περιφερειακό και πανεθνικό. Μόνο η δική της κινητοποίηση μπορεί να αλλάξει τα πράγματα. Μια κινητοποίηση σε δυο κατευθύνσεις. Η μία, πολιτική, για να φωνάξει απέναντι σε όσους την καταδικάζουν στη φτώχεια, την παρακμή και τον εξανδραποδισμό: ΩΣ ΕΔΩ! Η άλλη, δημιουργική, η οποία θα στοχοποιεί τον παρασιτισμό και την καταστροφή των παραγωγικών δυνάμεων και θα προκρίνει την παραγωγική αναγέννηση και τον παραγωγικό μετασχηματισμό του τόπου μας. Θα ενισχύει κάθε σοβαρή προσπάθεια τοπικής παραγωγής, θα αναδεικνύει τις πρωτοβουλίες στον τομέα της γνώσης, της επιστήμης και της υψηλής τεχνολογίας, της αγροτικής παραγωγής, της μεταποίησης, της ενεργειακής αυτάρκειας˙ θα στηρίζει τις συνεταιριστικές και συλλογικές προσπάθειες, ιδιαίτερα των νέων ανθρώπων και θα υπερασπίζεται τα δημόσια αγαθά, τη γη, το περιβάλλον και τον πολιτισμό μας. Σε αυτή την κατεύθυνση μπορεί και πρέπει να συμβάλλει και η τοπική αυτοδιοίκηση με όσα μέσα και εργαλεία έχει στη διάθεσή της, χωρίς υπερφίαλα «σχέδια ανάπτυξης» αλλά και χωρίς ιδεοληψίες που θα γίνονται εμπόδιο σε δημιουργικές πρωτοβουλίες.
Εμείς, σαν «Κοινοτικόν», σε αυτό το πλαίσιο, συναντάμε την προσπάθεια του Δήμου μας για κεντρική ανάδειξη του προβλήματος της ανεργίας. Σαν ένα ακόμα μικρό βήμα αγωνιστικής αλλά και δημιουργικής κινητοποίησης της Πατρινής κοινωνίας. Καλούμε τους νέους και τις νέες της Πάτρας και της ευρύτερης περιοχής, τους μακροχρόνια άνεργους και άνεργες να μην το βάλουν κάτω. Να συγκροτήσουν τις αντιστάσεις τους σε δημιουργικές κατευθύνσεις. Να χτίσουν απ’ την αρχή μια κοινωνία αξιοπρέπειας, ισότητας και ελευθερίας. Να βροντοφωνάξουν στην κινητοποίηση που έρχεται αλλά ουσιαστικά και σε κάθε στιγμή της καθημερινής τους προσπάθειας:
Όχι στη συνεχιζόμενη φτωχοποίηση
Όχι σε ένα μέλλον συσσιτίων και ξενιτιάς
Όχι στην παραγωγική καταστροφή, την αποικιοποίηση, τους νέους ολιγάρχες
Ναι στην παραγωγική αναγέννηση του τόπου
Δουλειές για όλες και όλους
«Κοινοτικόν»
