από το Άρδην τ. 57, Δεκέμβριος 2005 – Ιανουάριος 2006
Την 1η Γενάρη του νέου χρόνου χάθηκε απροσδόκητα ένας αγωνιστής της κοινωνικής και πατριωτικής Αριστεράς, ο Ανδρέας Μπίστης σε ηλικία 63 χρονών. Ο Ανδρέας είχε μια αγωνιστική διαδρομή 45 χρόνων σε όλες τις περιπέτειες της σύγχρονης Ελλάδας και τα τελευταία χρόνια υπήρξε ιδιαίτερα ενεργός στην υπεράσπιση των δικαιωμάτων του Κυπριακού ελληνισμού.
Από τα πρώτα φοιτητικά του χρόνια στην Ιταλία, τη δεκαετία του ’60 οργανώθηκε στην ΕΔΑ και στο παράνομο ΚΚΕ απ’ όπου κι αποχώρησε λίγο μετά το χουντικό πραξικόπημα του ’67. Εμπνεύστηκε από τον Τσε, από το Μάη του ’68, απ’ την κινέζικη πολιτιστική επανάσταση. Υπήρξε ιδρυτικό στέλεχος του ΕΚΚΕ, στο οποίο συνέχισε να συμμετέχει μέχρι σήμερα και της ΑΑΣΠΕ στο εξωτερικό και στο αντιδικτατορικό κίνημα στην Ιταλία.
Δούλεψε σαν δημοσιογράφος στην ιταλική τηλεόραση RAI και μετά το ’75 στο γραφείο ανταποκρίσεων στην Αθήνα. Βαθύς μελετητής και γνώστης του Κυπριακού και των διεθνών ζητημάτων συνεργάστηκε με αρκετές αθηναϊκές εφημερίδες και ραδιόφωνα χωρίς ποτέ να κάνει εκπτώσεις στις αντιϊμπεριαλιστικές του πεποιθήσεις, κάτι που πλήρωσε συχνά με απολύσεις και ανεργία. Με όλες του τις δυνάμεις συνέχισε την πολιτική του δράση απ’ τις γραμμές της “Μαχόμενης Αριστεράς” και του ΜΕΡΑ.
Πρωτοστάτησε σε όλες τις κινητοποιήσεις ενάντια στο σχέδιο Ανάν και συμμετείχε στο σωματείο Συμπαράστασης Αγώνα Κύπρου (ΣΑΚ) από τη θέση του πρόεδρου και αντιπρόεδρου και σαν γραμματέας της Συντονιστικής Επιτροπής Αγώνα για Ελεύθερη Κύπρο (ΣΕΥΑΕΚ). Μαζί με τους συναγωνιστές του συνέβαλε στο κίνημα εκείνο που όχι μόνο στην Κύπρο αλλά και στην Ελλάδα ανέδειξε ως πλειοψηφικό το ρεύμα της απόρριψης του ολέθριου σχεδίου Ανάν.
Την ανιδιοτέλεια και την ακλόνητη πίστη του συνόδευε πάντα μια απέραντη ευγένεια ψυχής και πραότητα με τα οποία έδινε τη μάχη σου.
Το τεράστιο κενό που αφήνει πίσω του είναι τόσο δυσαναπλήρωτο όσο βαθιά και ειλικρινής είναι η λύπη για το χαμό του.
οι φίλοι και συναγωνιστές του από το “Άρδην”
